Αυτό που δεν καταλαβαίνεις (και παλαιότερα και τώρα, τα ίδια έλεγες, τα ίδια έλεγα) Δημήτρη, είναι ότι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ μερίδα του πληθυσμού (ιδιαίτερα πρωτοκοσμικών δυτικών χωρών) δεν έχει εμπειρίες.



Ναι, κυριολεκτώ.

Εμπειρίες εις βάθος, που μετά τις έχει αναλύσει με το μυαλό του.

Όχι, δεν έχει.

Γι' αυτό "βιώνει" τα παιχνίδια, τις ταινίες και τις σειρές..........γι' αυτό και πασχίζουν οι δημιουργοί να βάζουν ΠΑΝΤΟΥ "δράμα" (επίτηδες τα εισαγωγικά, διότι δεν είναι επακριβώς δράμα).

Άνθρωποι empty shells, αναζητούν/αποζητούν συναισθηματικό περιεχόμενο μέσω καταναλωτικών προϊόντων μπας και νιώσουν.....άνθρωποι.

Εξ ου και αυτά τα άτομα νιώθουν ότι η σύγκριση και κυριότερα η ομοιότητα του παιχνιδιού με την πραγματική ζωή είναι απόλυτη αρμοστή.

Με αυτή την σύγκριση/ομοιότητα εκμαιεύουν το "συναίσθημα" που δεν έχει η ζωή τους.