The Last of Us: Part II [SPOILER tag για SPOILERS]

[Lefteris_X]

Χμμμμμμμμμμ........ενδιαφέρουσα κριτική όσο αφορά τις ενδείξεις αυτοκτονίας ότι αποτελούν σπόιλερ.
Ομολογώ ότι δεν το είχα σκεφτεί! (είδατε που όλοι, θέλουμε δεν θέλουμε, ακόμα κι αν προσπαθούμε να κρίνουμε αντικειμενικά δεν μπορούμε να αποφύγουμε έστω και μια μικρή δόση υποκειμενικότητας; Εμένα ας πούμε τα σπόιλερ δεν με ενδιαφέρουν. Πχ. μου είχε πει φίλος στις ΗΠΑ το I am your father, λίγες μέρες πριν πάω στον κινηματογράφο. Ε, δεν με ένοιαξε καθόλου!)

Για τα υπόλοιπα enstikto που καυτηριάζεις, ενώ καταλαβαίνω πως τα εννοείς, πιστεύω ότι με παρερμήνευσες επειδή (όπως κι εγώ, έστω και λίγο / άθελά μου) κρίνεις υποκειμενικά.

Δεν τίθεται λόγος "προστασίας" εντός και εκτός εισαγωγικών, δηλαδή αλληγορική ή κυριολεκτική προστασία.
Ούτε τίθεται λόγος περί "χαϊδέματος ματιών" ή/και "προετοιμασίας".

Κάποιοι δεν θέλουν να δουν καθόλου βία απέναντι στις γυναίκες. ΚΑΘΟΛΟΥ δεν θέλουν. Δεν έχουν πρόβλημα όμως με την βία πχ. μεταξύ αντρών-γκάνκστερ. (απλό παράδειγμα δίνω)

Κάποιοι δεν έχουν πρόβλημα να δουν χρήση ναρκωτικών σε ήπιο βαθμό (καπνίζω ηρωίνη, παίρνω LSD/ecstasy, σνιφάρω κοκαΐνη), αλλά δεν θέλουν να δουν με ΤΙΠΟΤΑ ενδοφλέβιες ενέσεις, περιγραφικό θάνατο από overdose ηρωίνης (βλέπε: Breaking Bad η κοπέλα που πνίγεται από τον εμετό της / συνηθισμένος θάνατος στους ηρωινομανείς).

Κάποιοι δεν έχουν πρόβλημα να δουν ήπια σκηνή σεξ (φιλί, αγκαλιά, χάδια), αλλά δεν θέλουν με ΤΙΠΟΤΑ να δουν πιο περιγραφικές σκηνές.

Αντίστοιχα λοιπόν, κάποιοι δεν θέλουν να δουν ΤΙΠΟΤΑ εκτός στρεητ σχέσεων.

Και κάποιοι δεν θέλουν τίποτα περί καπνίσματος τσιγάρου, άλλοι δεν θέλουν καθόλου σεξ (κυριολεκτώ: καθόλου), άλλοι δεν θέλουν να δουν βωμολοχία.

Όπως καταλαβαίνεις, έχουμε ποικίλους ανθρώπους, νοοτροπίες.

Οπότε οι ενδείξεις είναι ανεπαρκείς.

Δεν έχουν όλοι το πνευματικό-εγκεφαλικό υπόβαθρο (ισχυρό εννοώ, καλλιεργημένο) ώστε να μην τους "χαλάσουν" κάποιες απεικονίσεις.

Ε, αυτοί οι άνθρωποι τι;

Στα "τέτοια" (μέζεα λολ) μας;

ΟΚ, συμφωνώ ότι η ένδειξη "αυτοκτονία" ερμηνεύεται ως σποιλερ.
Εντούτοις κάποιοι μπορεί να έχουν συγγενικό πρόσωπο που αυτοκτόνησε και δεν θέλουν να γίνει αναμόχλευση αυτής της ανάμνησης επειδή είδαν μια αυτοκτονία σε ένα έργο/σειρά/videogame.

Ακολούθως, κάποιοι θέλουν ή δεν θέλουν LBGTQ περιεχόμενο.

Τέλος, θα εστιάσω στην τελευταία σου πρόταση "Καλά ειδικά στην περίπωση του tlou είναι πολύ πιο disturbing το περιεχόμενο του τίτλου και αυτό που διακυβεύετε με την εκδίκηση παρά το γεγονός οτι η Έλλι είναι λεσβία."

Αυτό που έγραψες αποδεικνύει αυτό που είπα σε προηγούμενο ποστ: ακόμα και αν οι χαρακτήρες ήταν όλοι στρεητ ΔΕΝ θα αλλοιώνονταν τα βαθύτερα νοήματα του τίτλου, που ΑΥΤΑ είναι τα επίμαχα κοινωνικά συμπλέγματα που απεικονίζει ο τίτλος (disturbing με ελεύθερη μετάφραση). Και όχι οι σεξουαλικές ταυτότητες της Ελλι και άλλων χαρακτήρων.

Συνεπώς, το ότι υπάρχει LBGTQ περιεχόμενο είναι καθαρή επιλογή του Ντρακμαν ΚΑΙ ΟΧΙ γιατί είναι "δομικό στοιχείο που χωρίς αυτό δεν αποδίδονται τα βαθύτερα νοήματα του τίτλου".

Τέλος πάντων, θεωρώ ότι ζούμε πολύ υποκριτική εποχή.

Από την μια δεν θέλουμε την αποστείρωση, του στυλ "αυτό που θα δείτε περιέχει αυτό, αυτό και αυτό".
Από την άλλη κραυγάζουμε για ελευθερία...........αλλά θα πρέπει τις εκφράσεις αυτής της ελευθερίας να τις τρώνε όλοι στη μάπα χωρίς να γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι θα την φάνε.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι, λαοί και κουλτούρες το ίδιο.
Και σίγουρα δεν είναι όλοι Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γάλλοι (που ακόμα και σε αυτές τις κουλτούρες δεν είναι όλοι ίδιοι).

Πχ. σε κάποιες κουλτούρες αν κλάσεις ή αν ρευτείς στο τραπέζι θεωρείται πολύ φυσιολογικό. Μάλιστα σε κάποιες κουλτούρες θεωρείται προσβολή αν δεν ρευτείς (!!) γιατί ερμηνεύεται ως "δεν σου άρεσε το φαγητό". Αν κλάσεις/ρευτείς όμως σε ελληνικό τραπέζι θα σε αποκαλέσουν γύφτο ή τέλος πάντων θα κάνεις κάκιστη εντύπωση στους υπόλοιπους.

Ενημέρωση λοιπόν.
Διαφανής ενημέρωση.

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Αυτό δεν πρέπει να γίνεται σεβαστό;

ΥΓ: Δημήτρη το Shape of Water επειδή ακριβώς μυριζόμουν ύψιστη μαλακία (στα πλαίσια που περιγράφεις τις ενστάσεις σου) κρατήθηκα να μην το δώ αμέσως. Διαβάζοντας μετά κριτικές από επαγγελματίες κριτικούς ΑΛΛΑ ΚΑΙ κριτικές ανθρώπων εκτός επαγγέλματος (πχ την δική σου), αποφάσισα να μην το δω καθόλου. Γιατί; Διότι δεν με αγγίζει το περιεχόμενο, δεν με ενδιαφέρει καθόλου, δεν μου προσδίδει απολύτως τίποτα. Κατάλαβες τώρα τι εννοώ; Οι κριτικές (κυρίως των ανθρώπων εκτός επαγγέλματος κριτικής κινηματογράφου) αποτέλεσαν μια "άτυπη ένδειξη". Ε, καλό δε θα ήταν να γλιτώσω αυτήν έρευνα / χρόνο που διέθεσα για να διαβάσω τις κριτικές (και την δική σου) ; Μια ένδειξη "18+, σεξ / πανσεξουλισμός" θα με κάλυπτε. Μακάρι να έγινα κατανοητός!

[Valkyre]

Λευτερη νομιζω οτι αν επρεπε οι δημιουργοι να ενημερωνουν τοσο ενδελλεχως τι περιλαμβανει και τι οχι το προιον τους τοτε το κουτι της ταινιας ή του καθε παιχνιδιου θα επρεπε να ειναι φαση κολα Α3!

Γιατι εγω ας πουμε (θα πω ενα υπερβολικο παραδειγμα) μπορει να μην θελω να υπαρχουν κοντρες με αυτοκινητα μεσα στις ταινιες ή δεν θελω να υπαρχουν στριγγλιες ή δεν θελω να υπαρχουν αποτομοι δυνατοι ηχοι κ.ο.κ

Δε νομιζω οτι βγαινει ακρη ετσι.

ΥΓ: Θα ξαναδιαφωνησω παντως οτι το LGBTQ/ η διαφορετικοτητα, αποτελει ενα απο τα στοιχεια του TLOU2.

[Lefteris_X]

Μου έχει βγάλει τη Παναγία το φόρουμ. Δεν με αφήνει να ποστάρω στο παρόν θρεντ από τις 13:40.

Γιατί μαλακίζεται τόσο πολύ; (ευτυχώς έχω κρατήσει στο notepad το ποστ που ήθελα να κάνω εκείνη τη στιγμή)

You dont have permission και διάφορα σούρου μούρου που δεν θυμάμαι γιατί μου έχουν ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ. (το αστείο είναι ότι σε άλλο θρεντ με αφήνει να ποστάρω)

[psx3]

Βγάζει το γνωστό error;

Μια απ' τα ίδια κι εμένα ώρες-ώρες (που 'σαι ρε Slaaaaaaay!), Notepad to the rescue (ειδικά σε σεντόνια), χαχαχα!

[Leon_DiZ]

Έχω τελειώσει εδώ και αρκετές μέρες το παιχνίδι.

Νταξει μιλάμε για παιχνίδι σταθμό. Animation, χαρακτήρες, γραφικά, diversity, storytelling. Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση ότι θα μου άρεσε τόσο πολύ.

Το τελειώνεις και έχουν φτιάξει οι τύποι κάτι τόσο σύνθετο - στους χαρακτήρες, στον κόσμο, στα γραφικά...

Ανάμεσα

Spoiler!

στις 2 πρωταγωνίστριες με κέρδισε η Abby και μου προκάλεσε τεράστια θλίψη το πως 'κατέστρεψε' ο κόσμος του Last of Us την Ellie. Έπαιζα μαζί της στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού και έκανα ό,τι έκανα με βαριά καρδιά. Η τελευταία μάχη μου πήρε 10 λεπτά γιατί δεν μου πήγαινε να χτυπήσω την Abby.

Στα "κοινωνικά μηνύματα" για τα οποία τόσα έχουν γραφτεί, πραγματικά του βγάζω το καπέλο του Druckmann. Καταρχας βγήκε πέρα για πέρα αληθινός για την μισαλλοδοξία που υπάρχει στο gaming χώρο και όχι μονο. Το παιχνίδι άκουσε ο,τι άκουσε χωρίς κανένα λόγο. Οι χαρακτήρες είναι υποδειγματικά γραμμένοι και πραγματικά έφτιαξαν ένα cast το οποίο ήταν diverse, χωρίς να είναι η διαφορετικότητα τους το κύριο χαρακτηριστικό τους (το οποίο θεωρείται και η καλύτερη μορφή γραψίματος).

Για τα ratings και τα stickers που γράψατε πρόσφατα... Ένα sticker να βάλουν.. "απαιτείται ενσυναίσθηση" και ξεμπερδεψαμε. Το παιχνίδι δεν απευθύνεται σε ανθρώπους που δεν μπορούν να έρθουν αντιμέτωπα με άτομα που δεν μοιάζουν με αυτούς και δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει 'δημιουργός' ή 'καλλιτέχνης' (ειρωνεία - τα ίδια άτομα που δεν θέλουν "€œforced diversity"€ σου λένε "θέλω συγκεκριμένη εξέλιξη στην ιστορία").

Παιχνίδι σταθμός για εμένα σε όλα του, ό,τι και να πω είναι λίγο.


ΥΓ. Παίζοντας το Part 2 καταλαβαίνω απόλυτα γιατί γίνεται remake το 1. Δεν κρύβω ότι, ενώ το έχω πει πολλές φορές οτι το 1ο δεν μου έκανε το κλικ που έκανε σε άλλους, πλέον έχοντας παίξει και το δεύτερο μέρος του, ανέβηκε στα μάτια μου το original και νομίζω ότι να γίνει remake με το gameplay του 2 θα είναι πολύ ενδιαφέρον.

[Lefteris_X]

Εδώ έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο.

Spot on.

(διαφωνώ κάθετα με την ενσυναίσθηση)


Αν έλεγε στο κουτί "απευθύνεται ΜΟΝΟ σε άτομα που αντιλαμβάνονται/νιώθουν τους καλλιτέχνες", δεν θα το ακουμπούσα ούτε αν με πλήρωναν.

Διότι η "τέχνη" και η "καλλιτεχνία" είναι καθαρά υποκειμενική.
Χώρια ότι -για εμένα- οι περισσότεροι καλλιτέχνες ζουν στον δικό τους "κόσμο" αντίληψης (ο οποίος απέχει μακράν από τον δικό μου μαθηματικό, ορθολογιστικό).

Τώρα ναι, συμφωνούμε.

Κατά τ' άλλα (πάλι κατ' εμέ) αν κάποιος έχει ζήσει ποικίλες εμπειρίες στην ζωή του με το αντίθετο φύλλο (σόρρυ, αλλά δεν έχω εμπειρίες LBGTQ, ούτε πρόκειται να αποκτήσω), όλα τα συναισθήματα που πραγματεύεται ο Ντράκμαν όπως αγάπη, σύνδεση, προδοσία, αδικία, εκδίκηση, ματαιότητα που προκύπτει από την εκδίκηση..........ε, δεν είναι και κάτι το "ουάου", ούτε κάτι το καινούριο, ούτε κάτι που "μαεστρικά" αποτυπώθηκε.

Επειδή όμως ο περισσότερος κόσμος έχει έλλειψη τέτοιων εμπειριών, του φαίνεται αριστούργημα το παιχνίδι.

Μην παρερμηνευθώ: το παιχνίδι ως παραγωγή είναι άψογο. Σενάριο, σκηνοθεσία, ήχος, προγραμματισμός, μοντάζ, όλα είναι άψογα.

Εντούτοις αυτά που πραγματεύεται, δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο για κάποιον που έχει πλούσια εμπειριών ζωή.

[Valkyre]

Δεν νομιζω οτι περιμενεις απο καποιο οπτικοακουστικο μεσο να σου δωσει νεα εμπειρια ζωης με την αυστηρη εννοια της "εμπειριας"...

Δεν νομιζω οτι αυτα που πραγματευεται το last of us 2 ειναι πραγματα που δεν εχουν αγγιξει αλλες ταινιες ή καλλιτεχνες. Δεν ειναι ανηκουστα. Οτιδηποτε κυκλοφορει εκει εξω πλεον ειναι "χιλιοειπωμενο" αν το ξεφλουδισεις τελειως μεχρι τον πυρηνα του. Δεν νομιζω οτι περιμενουμε μια ταινια να μας μαθει ενα καινουργιο συναισθημα, οποτε Λευτερη δεν καταλαβαινω ιδιαιτερα σε τι αναφερεσαι ως προς το "καινουργιο" της υποθεσης. Δεν εμαθε κανενας απο το TLOU2 τι σημαινει "μισος" ή "εκδικηση".

Το παιχνιδι εχει ΑΚΡΩΣ μη διδακτικο ρολο. Ειναι ξεκαθαρη προθεση του σκηνοθετη/σεναριογραφου να μεινει αμετοχος ως προς το τι εσυ αποκομισσες απο οτι ειπε η ιστορια.

Αυτα που πραγματευεται το Last of Us 2 με τον τροπο που τα πραγματευεται και με την χροια που δινει ο καλλιτεχνης, δεν θα συγκριθουν με προσωπικες εμπειριες ζωης κανενος αλλα, με τι αλλο, αναλογες δουλειες σε παρομοια φορμα.

Και δεν νομιζω οτι μπορεις να βρεις πολλες ταινιες, σειρες, ποσο μαλλον διαδραστικα βιντεοπαιχνιδια που να αποδιδουν αυτα που απεδωσε το TLOU2 με τον τροπο που τα απεδωσε. Οποτε σαφεστατα σε αυτο που εκανε, στο πως παντρεψε αυτο που ηθελε να πει με αυτο που ηθελε να δειξει, το εκανε μαεστρικα.

Δεν καταλαβα γενικα γιατι με το TLOU2 εχει αρχισει και γινεται συγκριση με πραγματικες εμπειριες ζωης και οχι με αντιστοιχα προιοντα του ειδους του (και οχι μονο). Μου κανει λιγο μηλα-πορτοκαλια η φαση. Αλλιως, τι να πω, ισως ειναι τοσο καλο βιντεοπαιχνιδι που εχει αρχισει και συγκρινεται με την πραγματικη ζωη. Κατι που αναμφιβολλα αποτελει κολακευτικο σχολιο για το ιδιο το παιχνιδι.

[Lefteris_X]

Αυτό που δεν καταλαβαίνεις (και παλαιότερα και τώρα, τα ίδια έλεγες, τα ίδια έλεγα) Δημήτρη, είναι ότι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ μερίδα του πληθυσμού (ιδιαίτερα πρωτοκοσμικών δυτικών χωρών) δεν έχει εμπειρίες.

Ναι, κυριολεκτώ.

Εμπειρίες εις βάθος, που μετά τις έχει αναλύσει με το μυαλό του.

Όχι, δεν έχει.

Γι' αυτό "βιώνει" τα παιχνίδια, τις ταινίες και τις σειρές..........γι' αυτό και πασχίζουν οι δημιουργοί να βάζουν ΠΑΝΤΟΥ "δράμα" (επίτηδες τα εισαγωγικά, διότι δεν είναι επακριβώς δράμα).

Άνθρωποι empty shells, αναζητούν/αποζητούν συναισθηματικό περιεχόμενο μέσω καταναλωτικών προϊόντων μπας και νιώσουν.....άνθρωποι.

Εξ ου και αυτά τα άτομα νιώθουν ότι η σύγκριση και κυριότερα η ομοιότητα του παιχνιδιού με την πραγματική ζωή είναι απόλυτη αρμοστή.

Με αυτή την σύγκριση/ομοιότητα εκμαιεύουν το "συναίσθημα" που δεν έχει η ζωή τους.

[Valkyre]

Αρα οτι λες πιο πανω το λες υπο το πρισμα ανθρωπων που "δεν εχουν εμπειριες"?

Απο μονο του αυτο το κανει ολιγον ατοπο, μιας και υπαρχουν και πολλοι ανθρωποι με εμπειριες που μπορουν να ευχαριστηθουν ενα δραμα, ετσι δεν ειναι?

Λευτερη μιλας αρκετα απολυτα θεωρω. Κανεις παρα πολλες υποθεσεις τις οποιες αναγαγεις αυτοματως σε "facts" και ταυτοχρονα θεωρεις οτι αυτη η διαδικασια οδηγει σε ενα συμπερασμα δικο σου το οποιο ειναι/θεωρειται "ακριβες".

Παρολαυτα αν ισχυουν ολα τα παραπανω που ειπες, τοτε θεωρητικα δεν θα επρεπε να βλεπεις απολυτως τιποτα. Ουτε ταινιες, ουτε σειρες. Πραγμα που ομως κανεις ρε συ και μαλιστα σε πολυ τακτικη βαση. Τωρα μη γυρισεις και μου απαντησεις κατι σε φαση "δεν βλεπω τιποτα ή βλεπω μονο αυτο και εκεινο και το αλλο το συγκεκριμενο" κλπ.

Και το Ματριξ ειδες και ενα σωρο σειρες βλεπεις και το ενα και το αλλο. Αφου τα γραφεις. Δεν εισαι και τοοσο επιλεκτικος.

Οποτε τι, καθε φορα που βλεπεις κατι απο ολα αυτα περιμενεις εσυ να μαθεις τι ειναι το μισος? Τι ειναι η αγαπη? Τι ειναι η απογοητευση? Τι το θαρρος? Τι η δυναμη?

Τα βλεπεις γιατι περιμενεις να περασεις ευχαριστα και δημιουργικα την συγκεκριμενη ωρα που αφιερωνεις εκεινη τη στιγμη, οταν δεν εχεις κατι πιο δημιουργικο και ενδιαφερον να κανεις...

Αν αυτη η "εμπειρια" (και οχι ΕΜΠΕΙΡΙΑ) καταφερει να σε κανει engaged με τον Α ή Β τροπο (συναισθηματικα, εγκεφαλικα whatever) τοτε ειναι μια μικρη επιτυχια του συγκεκριμενου προιοντος που καταναλωνεις. Αν οχι, τοτε πολυ απλα απετυχε το προιον. Απλα πραγματα.

Που κολανε τωρα οι πραγματικες εμπειριες και οτι ο κοσμος δεν εχει εμπειριες αλλα εσυ εχεις οποτε ετσι και γιουβετσι πολυ αχταρμας ρε φιλε. Δεν στο λεω ειρωνικα, αλλα σιγα πια, ενα βιντεοπαιχνιδι ειναι, δεν θα του χρεωσουμε και οτι ακολουθει την ιδια τακτικη που ακολουθουν οι τεχνες απο την πρωτη στιγμη που ανακαλυφθηκαν... λες και βιβλια ταινιες κλπ μυθοπλασια γενικοτερα, τωρα το εριξε στο δραμα ενω παλαιοτερα δεν ξερω και εγω τι εδειχναν.

Ξερεις οτι με τα ψευτο δηθεν Woke ειμαι μαζι σου κι εχω κι εγω θεμα... τα εχω γραψει απειρες φορες. Αλλα το TLOU2 ξεκαθαρα δεν ανηκει στην συγκεκριμενη κατηγορια.

[psx3]

Για τα συναισθήματα θα συμφωνήσω με τον Λευτέρη.

Προσωπικά ούτε η ίντριγκα δεν μου λέει κάτι... καταλαβαίνω γιατί ο κοσμάκης πορώνεται σε τρελό βαθμό φανατίλας π.χ. με το Survivor (άσχετο παράδειγμα για να δείξω το point μου).

Ειδικά ο κόσμος που ζει μια αποστειρωμένη, απρόσωπη ζωή στις πόλεις (ΟΚ, στα χωριά δεν είναι τόσο χάλια τα πράγματα). Ψάχνει να ικανοποιήσει τα γενετικά/κοινωνικά/φυλετικά (tribal) ένστικτα του, έστω και με fake stimulus (ο εγκέφαλος δεν καταλαβαίνει την διαφορά, εδώ ακόμα και στο πορνό μπερδεύεται πολλές φορές, υπάρχουν πολλές έρευνες επί του θέματος). Δεν κατηγορώ κανέναν, απλά αναφέρω τι λέει η επιστήμη.

Γενικά έτσι όπως έχει γίνει η ζωή στις μεγαλουπόλεις και ειδικά μετά την οικονομική κρίση του 2008 (τα αποτελέσματα άρχισαν να φαίνονται έντονα 2 χρόνια μετά) δεν απορώ με τίποτα πλέον.

Οπότε ναι, είναι λογικό το ρομάντζο να μην λέει πολλά σε κάποιους από εμάς (π.χ. εγώ δεν είμαι καν fan της BioWare, που ειδικεύεται σε gaming ρομάντζα από ό,τι έχω ακούσει).

Στην Ιαπωνία (καλά, εκεί κι αν είναι εντελώς αποστειρωμένη/απρόσωπη η ζωή!) είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα με τους "hikikomori". Εξού και γιατί έχουν τρελή πέραση τα romance simulators με τους anime lolita χαρακτήρες.

Ποιός θα κάτσει να τα παίξει αυτά αν μπορεί να βιώσει το real thing; Εδώ να σημειώσω ότι δεν μου αρέσουν τα άκρα (Ιαπωνική σχολή gaming = τίγκα «γατούλες» οι γυναίκες, σε βαθμό υπερβολής/γελοιότητας vs Δυτική σχολή gaming = χαρακτήρες που πολλές φορές βλέπεις το πρόσωπο τους και λες τώρα αυτό είναι άντρας ή γυναίκα; το γνωστό πολυφορεμένο androgynous design -ψάξτε λίγο το concept art της Aloy στο HZD να δείτε πως ήταν αρχικά και πως κατέληξε-). Μια μέση λύση δεν μπορεί να υπάρξει;

Είχε και το UC3 ρομάντζο (cis male/female) με Nathan/Elena, αλλά δεν θυμάμαι να υπερπροβλήθηκε καμία σχετική «σκηνή» στην E3 2011 (για θυμηθείτε τι είχαν δείξει στην E3 2018). Δεν λέω περισσότερα λόγω spoilers... γιατί το ένα υπερπροβλήθηκε, ενώ το άλλο όχι; Δεν ήταν κάποιου είδους μήνυμα/σηματοδότηση αρετής;

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ούτε το μεν, ούτε το δε (και στην τελική δεν είναι spoiler κυρία ND; το έχουν χρόνιο «κουσουράκι» να σποιλεριάζουν οι ίδιοι τα παιχνίδια τους... εν προκειμένω το spoiler το έφαγαν οι LGBT). Για άλλους λόγους με έκανε engage τρελό αριθμό ωρών το UC3. Για αυτό τον λόγο προσωπικά δεν πολυτρελαίνομαι με τα spoilers (εφόσον υπάρχει καλό gameplay να με κρατήσει -κάτι που δεν υπάρχει π.χ. σε Quantic Dream τίτλους-).

Για μένα τα video games είναι escapism, να μπορώ να αποδράσω για μερικές ώρες και να κάνω πράγματα που δεν μπορώ να κάνω στην πραγματική ζωή.

Μπορώ να γίνω π.χ. τυμβωρύχος; Όχι, δεν μπορώ, θα με πάνε μέσα για αρχαιοκαπηλεία. Ούτε μπορώ να αρχίσω να γαζώνω κοσμάκη λες κι είναι NPCs. Μόνο ψυχοπαθείς στο Αμέρικα τα κάνουν αυτά.

Περί ενσυναίσθησης θα διαφωνήσω ελαφρώς και εξηγούμαι:

Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με την ενσυναίσθηση. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει κόσμος που θα πάθει PTSD λόγω παρελθόντων τραυματικών εμπειριών αν δει συγκεκριμένες shocking σκηνές... για αυτούς ας μπει κάποιο warning.

Έχω πρόβλημα όμως και μάλιστα μεγάλο όταν νιώθω ότι με «καπελώνουν», ότι μου κατσικώνονται στον σβέρκο κάποιοι κυριούληδες δήθεν «ανθρωπιστές» (με παχυλές δεξιότατες τσέπες σε πλούσιες συνοικίες των Αθηνών και της Αμερικής βεβαίως-βεβαίως).

Ο ανθρωπισμός και η ενσυναίσθηση δεν επιβάλλεται με έναν νόμο κι ένα άρθρο™. Δεν έχει καμία αξία να το απαιτείς από τους άλλους. Σόρρυ, αλλά είναι αδύνατο να γίνουν regulate οι κοινωνικές συμπεριφορές.

Όπως δεν μπορείς να απαιτήσεις μια συγνώμη (τι αξία έχει μετά?) ή μια φιλανθρωπία/ελεημοσύνη. Κάποια πράγματα έχουν αξία μόνο όταν γίνονται με ελεύθερη βούληση. Αλλιώς άστο να πάει στον διάολο καλύτερα!

Επίσης έχω πρόβλημα με τους υποκριτές που το παίζουν ότι είναι δήθεν ψυχοπονιάρηδες με τους άλλους, όλη την ώρα στο Twitter θα κάνουν retweet social causes ή πόσα λεφτά έκαναν donate στο τάδε "progressive" foundation/ΜΚΟ (προς άγραν likes φυσικά), ότι είναι δήθεν αλτρουιστές, ενώ είναι εγωιστικά τομάρια του κερατά (λύκοι που φοράνε προβιά και συμπεριφέρονται σαν χαμαιλέοντες)!

Σόρρυ, αλλά προτιμώ 1000 φορές τον λύκο που είναι λύκος, φαίνεται σαν λύκος και γρυλίζει σαν λύκος. Αυτόν δεν τον φοβάμαι, γιατί δείχνει τις προθέσεις του και είμαι έτοιμος να τον αντιμετωπίσω. Τον γούτσου-γούτσου αγαπούλη «δημοκράτη» φοβάμαι, γιατί δεν ξέρω με απόλυτη σιγουριά τι καπνό φουμάρει (και όταν μάθω τελικά, μάλλον θα είναι αργά για να κάνω κάτι).

Οπότε ναι, υπάρχουν 2 κατηγορίες εγωιστών στην ανθρωπότητα: αυτοί που είναι από γεννησιμιού τους εγωιστές και αυτοί που κάποτε ήταν όντως αλτρουιστές/ιδεαλιστές, φάγανε άπειρο σκατό/σφαλιάρες (είδαν ότι η κοινωνία αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από εγωιστικά τομάρια) και από αντίδραση έγιναν κι αυτοί εγωιστές! Σου λέει ο άλλος για κάτσε, θα κάθομαι να είμαι εγώ αλτρουιστής για να με γ@μάνε και να κονομάνε οι άλλοι στην πλάτη μου; Όξω ρε!

Την 2η κατηγορία δεν μπορώ να την ψέξω σε κάτι προσωπικά.

Γενικά βλέπω πολλή μισανθρωπιά στην εποχή μας από (δηλωμένους) «ανθρωπιστές». Ο κάθε πυροβολημένος εύχεται π.χ. ακόμα και τον θάνατο του διπλανού του, μόνο και μόνο επειδή ανήκει στο αντίπαλο "tribe" (του φούτσου tribes όλα aka pseudo-tribes, μόνο η οικογένεια είναι γνήσιο tribe, σαν αυτά που υπήρχαν πριν 50.000 χρόνια και καθόρισαν το DNA μας).

Φοβάται ο άνθρωπος ακόμα και τον διπλανό του... τις προάλλες καθόμουν σε ένα παγκάκι και πλησιάζει μια κυρία και μου λέει τρομαγμένη με τρεμάμενη φωνή «μπορώ να καθήσω δίπλα σας;»

Καθίστε της λέω κυρία μου, που μας έχει τρελάνει η μούρλα της κοινωνίας (των ΜΜΕ δηλαδή) ότι θα κολλήσουμε χολέρα/λέπρα/πανώλη! Έτσι κι αλλιώς φοράμε τις μάσκες μας. Τι θα κολλήσουμε; Τι ρόλο βαράνε οι μάσκες και τα εμβόλια και τα άπειρα αρνητικά test που έχουμε κάνει;

Υποθέτω ήταν φοβισμένη, επειδή στα ΜΜΜ μέχρι και ξύλο παίζουν πλέον να τολμήσεις να κάτσεις σε θέση διπλανού. Και αυτό λέγεται ανθρωπιά ρε ξεφτίλες;

Το παραπάνω δεν το λέω για να μου βάλει κανείς like, το έχω ξαναπεί ότι δεν έχω ανάγκη από πατ-πατ στην πλατούλα. Το λέω για να πω ότι όποιος θέλει να αποδείξει στην πράξη ότι είναι άνθρωπος, να το δείξει στην πραγματική ζωή face2face με πραγματικούς ανθρώπους.

Όχι στο Twitter και λοιπά σόσιαλ μύδια για brownie points. Που μερικοί περιχαρείς ανακοίνωναν ότι δεν έκαναν ρεβεγιόν ούτε με συγγενείς, αλλά μόνοι στο σπίτι. Ευτυχώς που η πραγματικότητα ΔΕΝ είναι έτσι (στην Ελλάδα τουλάχιστον, για Αμερική δεν ξέρω/δεν έχω άποψη).

Αυτό που δεν καταλαβαίνεις (και παλαιότερα και τώρα, τα ίδια έλεγες, τα ίδια έλεγα) Δημήτρη, είναι ότι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ μερίδα του πληθυσμού (ιδιαίτερα πρωτοκοσμικών δυτικών χωρών) δεν έχει εμπειρίες.

Ναι, κυριολεκτώ.

Εμπειρίες εις βάθος, που μετά τις έχει αναλύσει με το μυαλό του.

Όχι, δεν έχει.

Γι' αυτό "βιώνει" τα παιχνίδια, τις ταινίες και τις σειρές..........γι' αυτό και πασχίζουν οι δημιουργοί να βάζουν ΠΑΝΤΟΥ "δράμα" (επίτηδες τα εισαγωγικά, διότι δεν είναι επακριβώς δράμα).

Άνθρωποι empty shells, αναζητούν/αποζητούν συναισθηματικό περιεχόμενο μέσω καταναλωτικών προϊόντων μπας και νιώσουν.....άνθρωποι.

Εξ ου και αυτά τα άτομα νιώθουν ότι η σύγκριση και κυριότερα η ομοιότητα του παιχνιδιού με την πραγματική ζωή είναι απόλυτη αρμοστή.

Με αυτή την σύγκριση/ομοιότητα εκμαιεύουν το "συναίσθημα" που δεν έχει η ζωή τους.

Ειδικά οι νεότερες ηλικίες θα έλεγα.

Άτομα που στην πραγματική ζωή θα πάνε π.χ. στο supermarket και ντρέπονται να κοιτάξουν στα μάτια τον/την ταμία... πόσο τραγικό;

Γενικώς κάθε πέρσι και καλύτερα. Σκέψου τώρα τα μικρά παιδάκια που μεγαλώνουν φασκιωμένα από γεννησιμιού τους, να μην ξέρουν τι πάει να πει facial expression! Τι επιπτώσεις έχει αυτό στην ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη.

Τα αποτελέσματα στην κοινωνία θα τα δούμε σε 10-20 χρόνια από σήμερα. Αλλά δεν πειράζει μωρέ, τότε θα ζούμε καταστάσεις Deus Ex/Cyberpunk 2077/Detroit Become Human με implants, robot-υπηρέτες, AI, augmentations. Ότι δεν κάνει ο σύγχρονος (νωθρός/απαίδευτος) άνθρωπος, θα το κάνουν οι μηχανές. Τεχνοκρατία uber alles.

ΥΓ: Εμείς τα φάγαμε τα ψωμιά μας, δεν έχουμε ανάγκη. Οι νεότερες γενιές είναι το θέμα.

[jimspy]

Λευτέρη μου θυμίζεις κάτι παπουδια όταν ήμουν μικρός που έλεγαν τα ίδια .." εσείς τα έχετε όλα ενώ εμείς ζησαμε δύσκολα χωρίς τιποτα κ τα καταφεραμε.."" κ ναι έχουν δίκιο ....αλλά όλες οι γενιές έχουν τις δικές τους μοναδικές εμπειρίες...υπάρχουν γενιές που έζησαν πολέμους ,εμφυλίους ,χούντες,φτώχειες ,πλουτισμό, καλοπέραση ,covid,,ιnternet ,κινητού,virtual reality κ πάει λέγοντας....όλες επιβίωσαν εύκολα η δύσκολα....κ όλες αντιμετώπισαν δυσκολίες .... Για κάθε γενιά οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει κ οι εμπειρίες είναι μοναδικές κ μη συγκρισημες με άλλες....όπως κ οι εμπειρίες που έχει ο καθένας ξεχωριστά .....για σένα ίσως να είναι μοναδική κ ξεχωριστη εμπειρία ένα ταξίδι μια διαμονή σε σούπερ ντουπερ σουίτα στο Ντουμπάι κ για κάποιον άλλο να ταξιδέψει στην Ευρώπη με οτοστοπ κ να κοιμάται νερό ένα μάτι ανοιχτό στο σταθμό των τραίνων στο Μιλάνο...

[psx3]

Λευτέρη μου θυμίζεις κάτι παπουδια όταν ήμουν μικρός που έλεγαν τα ίδια .." εσείς τα έχετε όλα ενώ εμείς ζησαμε δύσκολα χωρίς τιποτα κ τα καταφεραμε.."" κ ναι έχουν δίκιο ....αλλά όλες οι γενιές έχουν τις δικές τους μοναδικές εμπειρίες...υπάρχουν γενιές που έζησαν πολέμους ,εμφυλίους ,χούντες,φτώχειες ,πλουτισμό, καλοπέραση ,covid,,ιnternet ,κινητού,virtual reality κ πάει λέγοντας....όλες επιβίωσαν εύκολα η δύσκολα....κ όλες αντιμετώπισαν δυσκολίες .... Για κάθε γενιά οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει κ οι εμπειρίες είναι μοναδικές κ μη συγκρισημες με άλλες....όπως κ οι εμπειρίες που έχει ο καθένας ξεχωριστά .....για σένα ίσως να είναι μοναδική κ ξεχωριστη εμπειρία ένα ταξίδι μια διαμονή σε σούπερ ντουπερ σουίτα στο Ντουμπάι κ για κάποιον άλλο να ταξιδέψει στην Ευρώπη με οτοστοπ κ να κοιμάται νερό ένα μάτι ανοιχτό στο σταθμό των τραίνων στο Μιλάνο...

Αυτό πάει και αντίστροφα όμως:

Κάθε γενιά έχει και μοναδικές ευκαιρίες, εκτός από μοναδικές δυσκολίες.

Πόσο πολυφορεμένη ατάκα είναι το "OK boomer!" (γνωστοί και ως «Γενιά του Πολυτεχνείου» στην Ελλάδα);

Ναι, οι boomers φάγανε (αφού το ίδιο το σύστημα τους το επέτρεψε), αλλά οι νεότερες γενιές των 20-κάτι (ξέρετε ποιές λέω: αυτές με τα piercing στην μύτη, τα άπειρα tattoo, το περίεργο χρώμα μαλλιού κλπ.) δεν έχουν καμία ευκαιρία;

Και τότε τι ρόλο βαράνε κάτι 15χρονοι που κονομάνε μέχρι και 6ψήφια ποσά από NFTs; (ένα απλό παράδειγμα δίνω)

Καταλαβαίνεις τώρα τι θέλω να πω; Όσα και να έφαγε ο ορθόδοξος παλαιοΠΑΣΟΚος boomer, δεν γνωρίζει ΓΡΙ από τεχνολογία. Οι νεότερες γενιές (ειδικά millennials και έπειτα) τα παίζουν στα δάχτυλα αυτά. Ψέμα είναι αυτό;

Αλλά όχι μωρέ, ας τα πάρουμε από τους boomers για πιο «ίσο» διαμοιρασμό πλούτου... λες και τα ακίνητα στην Ελλάδα πάνε στο κράτος ξέρω γω (α λα Σκανδιναβία), δεν τα κληρονομούν τα παιδιά.

Που και εντελώς ίσα να μοιράζαμε την περιουσία π.χ. του Elon Musk σε 8 δις ανθρώπους, να είσαι σίγουρος ότι πάλι θα βλέπαμε ανισότητες μετά από μόλις 1 χρόνο. Γιατί δεν διαχειρίζονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο το χρήμα.

Θέλω να πω ότι ακόμα και 100% ίσες ευκαιρίες να υπήρχαν (καλό θα ήταν, για να εκλείψουν οι «δικαιολογίες» οριστικά), πάλι οι άνθρωποι δεν είναι ακριβώς ίσοι/ίδιοι (όπως θέλουν να μας πείσουν).

Άλλος μπορεί να γουστάρει να πίνει μπάφους και να παίζει Pro όλη μέρα (τι ακριβώς προσφέρει στην ανθρωπότητα?) και άλλος να στίβει το μυαλό του να βρει καινοτόμες λύσεις... δεν γίνεται να πληρώνονται όλοι το ίδιο.

[Lefteris_X]

@jimspy

Και ποιος σου είπε ότι ταυτίζομαι ή συμφωνώ ή "νιώθω" τις νεότερες γενιές σε ότι λένε/πράττουν;

Απεναντίας είμαι ΠΑΡΑ πολύ αυστηρός μαζί τους.

Και μάντεψε: ήμουν ΠΑΡΑ πολύ αυστηρός και με τους συνομήλικους σε όλες τις ηλικίες, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο (θυμάμαι που τους ξέχεζα όταν μου έλεγαν ως χαιρετισμό "που 'σαι ρε; " τι που είμαι ρε μπαγλαμά; μπροστά σου είμαι. Γμτ το κέρατό μου με 20 λέξεις λεξιλόγιο θα μιλάμε; Να σου πω τα ξεχεσίματα σε ΟΛΕΣ τις τάξεις του σχολείου που έβριζα επειδή ο πρόεδρος τάξης ή/και ο πρόεδρος 15μελούς έβγαινε λόγω δημοτικότητας και ΟΧΙ λόγω ικανότητας; Τα βρισίδια που έριχνα προς πάσα κατεύθυνση για τις περισσότερες καταλήψεις με επιχειρήματα "καθαρό κυλικείο"......αλλά δεν είδα κανέναν συμμαθητή μου να ξεχέζει τους καθηγητές επειδή προσφέρουν κάκιστη διδασκαλία. Αργότερα, τα ίδια με συναδέλφους - επικοί τσακωμοί με τους γλίτσες του επαγγέλματος, με εργοδότες, μέχρι και μπουνιές έχουν πέσει. Τα ίδια με όλους. Την μαλακία, την βλακεία, την ηλιθιότητα, την άρπα κόλλα νοοτροπία, το δε βαριέσαι, το στα @@ μου, το δεν γ@μιέται, το έτσι κάνουν όλοι, το άλλαξαν οι εποχές ως δήθεν δικαιολογία-πασπαρτού για τα πάντα, ανέκαθεν τα κατακεραύνωνα αμείλικτα)

Δεν είναι θέμα ηλικίας, ούτε γενιάς. Νιονιό λέγεται. (τουλάχιστον έτσι νομίζω)

@Δημήτρη

Αν με ρωτάς "με τι ευχαριστιέσαι", δεν είναι κυνική η απάντησή μου, αλλά πραγματικά δεν ευχαριστιέμαι με ΤΙΠΟΤΑ από τα καταναλωτικά προϊόντα. Εδώ και χρόνια.
Πιο πολύ θα ευχαριστηθώ αν με καλέσουν σε ένα σπίτι και δω ότι έχουν ΚΟΠΙΑΣΕΙ (κουραστεί) για να ετοιμάσουν μεζέδες + τραπέζι με χειροποίητα εδέσματα (σαγανάκια κλπ) ΚΑΙ ΟΧΙ DELIVERY (τεμπελιά, ασέβεια στον καλεσμένο / βάσει των αρχών μου), παρά από το οποιοδήποτε σύγχρονο καταναλωτικό "αγαθό" υπερ-πολυτελείας (έτσι ονομάζονται αυτά τα προϊόντα).

Ναι, βέβαια και βλέπω ταινίες, τα γνωστά σκουπιδάκια του Χόλυγουντ ίσα-ίσα για να μην κοιτάζω (συνέχεια) τους τοίχους.
Δεν είμαι επιλεκτικός με την σωστή έννοια του όρου.
Επιλεκτικό (ίσως και ποιοτικό) θα χαρακτήριζα (στα γρήγορα που μου έρχεται στο μυαλό) τον jimspy (και κάποια άλλα παιδιά που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή) που βλέπει ταινίες εκτός Χόλυγουντ. Ευρωπαικές, Ασιατικές, γενικώς από οπουδήποτε.

Προσωπικά διασκεδάζω (κυριολεκτικά: διασκεδάζω / καθώς ήδη τα γνωρίζω) με κανά βιβλιαράκι πχ "Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε" του Μπογιόπουλου ή "Η τράπεζα" του Marc Roche.

@jimspy
Χλιδάτη ζωή έκανα στη νεαρή μου ηλικία (πέταγμα για πρωινό καφεδάκι στη Μύκονο και το μεσημέρι επιστροφή, Ίμπιζα το ΣΚ για γκόμενες, ΝΥ το επόμενο ΣΚ για clubbing, Πιερ Γκαρντέν Γαλλία για ποτό κλπκλπ), μόντελινγκ, και ένα σωρό άλλες παπαριές (γιατί περί παπαριών πρόκειται).
Οτοστοπ, σακίδιο στην πλάτη και πάμε περιπέτεια, όχι, ποτέ, είναι εντελώς εκτός των γούστων μου, της ιδεολογίας μου, των πάντων μου.

@Δημήτρη

Προσπαθώ, στα μέτρα του εφικτού πάντα, να κρίνω κάτι τόσο υποκειμενικά (συνήθως κράζω/απορρίπτω) όσο και "αντικειμενικά" (βάζω εισαγωγικά γιατί 100% αντικειμενικότητα είναι ανέφικτη από άνθρωπο). Στην "αντικειμενική" μου προσέγγιση προσπαθώ να συνθέσω ένα πολύπλοκο παζλ: από ποιον φτιάχτηκε αυτό που είδα, αυτός από τι σόι ιδεολογίες διακατέχεται, αυτό που έφτιαξε σε ποια αγορά πρωτίστως αναφέρεται (target area), σε ποιο ηλικιακό-γενεαλογικό-οικονομικό-πολιτικό γκρουπ ανθρώπων στοχεύει.........και μετά όντως καταλαβαίνω γιατί κάτι θεωρείται "επιτυχία".

ΥΓ: Γιατί τα ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΑ έχουν παραποιήσει τον όρο "boomer"; Ως boomer είναι τα άτομα που γεννήθηκαν 1945-1952 (1953 βαριά βαριά). Η λεγόμενη έκρηξη (boom) γεννήσεων μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και γιατί εμείς οι μεγαλύτεροι αποδεχόμαστε τον παραποιημένο όρο; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ (εμείς οι μεγαλύτεροι) να χρησιμοποιείται ο παραποιημένος όρος boomer με υβριστική/περιπαικτική έννοια; Δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ για την αμορφωσιά και την ασέβεια;

[jimspy]

Ισοι είμαστε όλοι ...ίδιοι δεν είμαστε.....κ δεν διαφωνώ κάθε γενιά είχε τις δικές της μοναδικές ευκαιρίες ...αλλά για να τις αρπάξεις παίζουν ρόλο πολλά πράγματα...ακόμα κ η τύχη.......ακόμα κ αυτός που πίνει μπάφους κ παίζει προ όλη μέρα μπορεί στο τέλος να γίνει κ επαγγελματίας παίκτης e sports και να κερδίζει πολύ περισσότερα από αυτόν που στιβει το μυαλό του για καινοτόμες λύσεις......χιλιάδες παραδείγματα σε όλες τις γενιές..

[Valkyre]

@Δημήτρη

Αν με ρωτάς "με τι ευχαριστιέσαι", δεν είναι κυνική η απάντησή μου, αλλά πραγματικά δεν ευχαριστιέμαι με ΤΙΠΟΤΑ από τα καταναλωτικά προϊόντα. Εδώ και χρόνια.
Πιο πολύ θα ευχαριστηθώ αν με καλέσουν σε ένα σπίτι και δω ότι έχουν ΚΟΠΙΑΣΕΙ (κουραστεί) για να ετοιμάσουν μεζέδες + τραπέζι με χειροποίητα εδέσματα (σαγανάκια κλπ) ΚΑΙ ΟΧΙ DELIVERY (τεμπελιά, ασέβεια στον καλεσμένο / βάσει των αρχών μου), παρά από το οποιοδήποτε σύγχρονο καταναλωτικό "αγαθό" υπερ-πολυτελείας (έτσι ονομάζονται αυτά τα προϊόντα).

Ναι, βέβαια και βλέπω ταινίες, τα γνωστά σκουπιδάκια του Χόλυγουντ ίσα-ίσα για να μην κοιτάζω (συνέχεια) τους τοίχους.
Δεν είμαι επιλεκτικός με την σωστή έννοια του όρου.
Επιλεκτικό (ίσως και ποιοτικό) θα χαρακτήριζα (στα γρήγορα που μου έρχεται στο μυαλό) τον jimspy (και κάποια άλλα παιδιά που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή) που βλέπει ταινίες εκτός Χόλυγουντ. Ευρωπαικές, Ασιατικές, γενικώς από οπουδήποτε.

Προσωπικά διασκεδάζω (κυριολεκτικά: διασκεδάζω / καθώς ήδη τα γνωρίζω) με κανά βιβλιαράκι πχ "Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε" του Μπογιόπουλου ή "Η τράπεζα" του Marc Roche.

Δεν σε ρωταω με τι ευχαριστεισαι. Σου λεω οτι ο τροπος που κρινεις/συγκρινεις το TLOU2 με πραγματικες εμπειριες κλπ δεν στεκει γιατι το ειδος του βιντεοπαιχνιδιου ειναι τετοιο που στοχευει στο να περασει καποιος δημιουργικα ή ευχαριστα ή οτιδηποτε, στον χρονο που ειναι διατεθιμενος να αναλωσει. Οπως δηλαδη κανουν αλλες μορφες τεχνης δηλ βιβλια ταινιες και λοιπες τεχνες. Να ξεφυγουμε να μην κοιταμε τους τοιχους οπως σωστα ειπες.

Ιδιως στο κομματι του "ευχαριστιεσαι" ειμαι ξεκαθαρος:

Τα βλεπεις γιατι περιμενεις να περασεις ευχαριστα και δημιουργικα την συγκεκριμενη ωρα που αφιερωνεις εκεινη τη στιγμη, οταν δεν εχεις κατι πιο δημιουργικο και ενδιαφερον να κανεις...

Ουτε εμενα φυσικα ειναι τα βιντεοπαιχνιδια η πρωτη πηγη διασκεδασης μου... υπαρχουν παρα πολλα πραγματα που θα προτιμησω να κανω, αν οι συνθηκες το επιτρεπουν φυσικα. Βλεπω πληθος κοσμου να παιζει ποδοσφαιρακια και μπασκετακια σε βιντεοπαιχνιδια κι εγω ουτε που τα εχω ακουμπησει ποτε μου. Γιατι θελω το αληθινο πραγμα. Οπερ και παιζω 3 φορες μπασκετ την εβδομαδα με φιλους. Βεβαια τωρα με την κορονα μας τα εκανε μαλλια κουβαρια, αλλα απλα δινω ενα παραδειγμα. Ο αλλος μπορει να παιζει gran turismo την ωρα που ο αλλος παει και φορτωνει το καρτ και οργωνει τις πιστες...

Αυτο που θελω να πω ειναι οτι οταν μιλαω για "εμπειρια" βιντεοπαιχνιδιου, ε θα την συγκρινω με εμπειριες βιντεοπαιχνιδιων και οχι εμπειριες ζωης. Και σε πολυ ιδιαιτερες περιπτωσεις (σαν το TLOU2), θα το συγκρινω με εμπειριες οπτικοακουστικων μεσων γενικοτερα, μιας και δεν μπορω να σκεφθω μια ταινια/σειρα/βιβλιο (που να εχω καταναλωσει προφανως) η οποια να ειναι τοσο καλοφτιαγμενη στο ειδος της οπως το TLOU2. Και το οτι ειναι διαδραστικο μεσο του δινει τεραστιο μπονους στην προκειμενη περιπτωση IMO.

[Lefteris_X]

Μα δεν λέω κάτι διαφορετικό!

Πόσες φορές έχω πει ότι είναι άριστη παραγωγή, μάλιστα με εκτενές ποστ για όλα τα μέρη του παιχνιδιού;

Παράλληλα αντιλαμβάνομαι που απευθύνεται (δεν είσαι εσύ, ούτε εγώ, ούτε οι περισσότεροι δευτεροτριτοκοσμικών χωρών) και κρίνω ακολούθως.

Άλλη η μια προσέγγιση άλλη η άλλη. Δεν συμφωνείς;

[Valkyre]

Οχι δεν συμφωνω βρε Λευτερη γιατι γενικα σε θεωρω εξυπνο παιδι και ξερω οτι ξερεις οτι ξερω που το πας. Σα να παιζουμε κρυφτο ενα πραγμα νιωθω ρε συ. Μια οι "εμπειριες" μια τα "συναισθηματα" μια τα που "απευθυνονται" μια τα "ratings" μια τα τσουβαλιασματα και οι κατηγοριοποιησεις κλπ ε το καψαμε ΙΜΗΟ.

Παρολαυτα οκ, παω πασο και αφαιρω εαυτον απο την εξισωση.

[Lefteris_X]

Μάλλον κάπου «χαθήκαμε» λόγω κειμένου;

Ειλικρινά πιστεύω ότι κάπου χαθήκαμε!

Γιατί όντως, πιο ειλικρινά δεν μπορώ να το πω, δεν ξέρω ότι ξέρεις ότι ξέρω που το πάω ή που το πας!

Τεσπα, έχουμε (έχω?) κουράσει τον κόσμο με το οφφτοπικ.

Το LOU2 για εμένα ως βίντεογκειμ παραγωγή είναι «Υπάρχει το LOU2. Υπάρχουν και όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια.»

Είναι τόσο χαοτική η απόσταση στην ποιότητα.

[Giannis1979]

Μάλλον κάπου «χαθήκαμε» λόγω κειμένου;

Ειλικρινά πιστεύω ότι κάπου χαθήκαμε!

Γιατί όντως, πιο ειλικρινά δεν μπορώ να το πω, δεν ξέρω ότι ξέρεις ότι ξέρω που το πάω ή που το πας!

Τεσπα, έχουμε (έχω?) κουράσει τον κόσμο με το οφφτοπικ.

Το LOU2 για εμένα ως βίντεογκειμ παραγωγή είναι «Υπάρχει το LOU2. Υπάρχουν και όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια.»

Είναι τόσο χαοτική η απόσταση στην ποιότητα.

Για μένα υπάρχει το Lou1 και μετά όλα τα υπόλοιπα .
Το lou2 ήταν εντυπωσιακό , είχε γραφικάρες, αλλά σε καμμία περίπτωση το το storytelling και τις συγκινήσεις του πρώτου.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Fulgore]

Οπως είχε αναφερθεί και παλιότερα(κατά ένα τρόπο πιάνει και το days gone)το κύριο πρόβλημα του Last of us part 2 δεν είναι τόσο ότι πάει να περάσει αυτά που πάει να περάσει,αλλά η θεματολογία στην οποία δεν κολλάει όλο αυτό.

Σε post apocalyptic παιχνίδι που η (προσωπική) επιβίωση είναι κυριολεκτικά το παν(όπως στο πρώτο παιχνίδι), δεν κολλάνε τα περισσότερα που συμβαίνουν στο παιχνίδι

Αυτό το οποίο αναφέρεται από την προηγούμενη σελίδα σε spoiler είναι ας το πούμε κάτι που κολλάει,πιο πολύ από πλευράς αιτιου αποτελέσματος, όμως πολλά άλλα τα νιώθεις κυριολεκτικά ότι στα επιβάλει με το ζόρι,που δεν είναι ότι καλύτερο.

Πολύ περισσότερο κοντά σε αυτή την θεματολογία του post apocalyptic με ιο,zombie,τέρατα κλπ ήταν το πρώτο last of us,γιαυτό και είχε και πολύ πιο θετική αποδοχή.

Θυμάμαι παλιότερα στο Days Gone είχα διαβάσει από κάποιους πόσο ρεαλιστικό έβλεπαν το παιχνίδι και με είχαν πιάσει τα γέλια. Post apocalyptic παιχνίδι με zombies και να θεωρείται ''ρεαλιστικό''... Το μόνο ''ρεαλιστικό'' που είχε το παιχνίδι ας πούμε ήταν το ότι σου τελειώνει η βενζίνη για την μηχανή.

Για το δε remake του part 1 αν όντως βγεί, ακόμα δεν καταλαβαίνω το γιατί(ακόμα και από οικονομικής άποψης). Μια χαρά playable είναι το πρώτο last of us σήμερα,ειδικά μιας και βγήκε και remaster έκδοση στις αρχές του ps4 και είναι και διαθέσιμο προς όλους τους συνδρομητές μέσω του Ps plus collection.

Σαν το πρόσφατο uncharted collection που και αυτό χωρίς πραγματικό λόγο και αιτία βγαίνει στο ps5 ενώ τα παιχνίδια αυτά είναι κανονικά backwards compatible.