Τα περί κάμπινγκ είναι η προσωπική μου κριτική όσο αφορά αποκλειστικά τις άθλιες (για εμένα, το τονίζω) διαβίωσης με 1900 λίρες.
Συγκατοίκηση, κοινή κουζίνα ή/και μπάνιο, είναι κόκκινες γραμμές για εμένα. Δεν τις διαπραγματεύομαι καθόλου, ΟΥΤΕ για ένα "καλύτερο αύριο".
Ξανατονίζω: είναι υποκειμενικό!
Εμένα ας πούμε, τίποτα δεν μου άρεσε στο Λονδίνο. Το φαγητό απαίσιο, μετά από 2-3 μέρες δεν έτρωγα σχεδόν τίποτα. Τα σιχαινόμουν όλα. Ο καιρός εντελώς ακατάλληλος για εμένα (αλλεργικό άσθμα = άκυρη η υγρασία/βροχή). Η διασκέδαση ανύπαρκτη για τα γούστα μου, πέραν του Ministry of Sound. Το Μετρό βρωμούσε μπόχα - από έξω στο πεζοδρόμιο εξέπεμπε την χαβουζοβρωμιλίαση. Για εμένα που είμαι σιχασιάρης του κερατά δεν παλευόταν. Μεταφορικό μέσο δικό μου δεν είχα, γιατί δεν πάλευα τον αντίθετο τρόπο οδήγησης των Άγγλων. Πόδια-ΜΜΜ-ποδήλατο, όχι σόρρυ, δεν τα χρησιμοποιώ, τα έφαγα στην μάπα μέχρι τα 18 μου.
Τι θέλω να πω με όλα τα παραπάνω;
Πολλές οι μεταβλητές (άλλο τότε, άλλο τώρα), πολλά και τα
υποκειμενικά κριτήρια.
Για τους νεο-Έλληνες και Ελληνίδες όμως, θα συμφωνήσω, είναι απάλευτοι. Τους αποφεύγω όσο μπορώ. Γμτ.
Βουρ chrono. Μην ακούς κανέναν όπως προείπα.
Προτείνω να πας για 2-3-4-5 μέρες να δεις πως είναι (αν σε παίρνει οικονομικώς, πάρε άδεια από την εργασία σου και πήγαινε για 2-3 εβδομάδες) στο σημείο που στοχεύεις να μείνεις.
Μόνο έτσι θα βιώσεις ένα "trailer" των μελλοντικών συνθηκών/καταστάσεων.
Όλα τα άλλα, είναι λόγια να αγαπιόμαστε.
Bookmarks