δεν κρατήθηκα, δάκρυσα, γιατί από την αρχή είχα το φόβο ότι θα μας την κάνει ο Ueda και θα μας πεθάνει τον Trico στο φινάλε, αφού σωθεί το αγόρι. Ειδικά εκεί που προσγειώνεται στο χωριό και τον παραδίδει, νόμιζα ότι θα ξεψυχήσει. Η πιο δυνατή σκηνή για εμένα είναι το πλάνο με το αγοράκι μισολυπόθυμο να το κρατάνε και λίγο πιο μπροστά ο ταλαίπωρος Trico περικυκλωμένος και ειδικά εκεί που το αγόρι με ό,τι δύναμη του έχει απομείνει του λέει να την κάνει και ο Trico το καταλαβαίνει και καταφέρνει και φεύγει. Φοβερή λύπη που θα αποχωριστούν, για πάντα προφανώς, αλλά και χαρά που ο Trico θα γλιτώσει και θα επιστρέψει στον τόπο του. Εννοείται ανακούφιση στην post credit σκηνή, που βλέπουμε τον Trico ζωντάνο και με το μικρό του δίπλα.....
Bookmarks