Death Stranding

[Lefteris_X]

Η τεχνοτροπία του Κοτζίμα με έχει κουράσει εδώ και πολλά χρόνια. Τόσο στο story telling, όσο και στο στυλ δομής ενός παιχνιδιού.

Έπαιξα ευχάριστα το MGS στο PSX. Δεν τρελάθηκα από τη χαρά μου, αλλά οκ, κάπως το ευχαριστήθηκα.

Έπειτα, έμεινα με το στόμα ανοιχτό από τεχνικής άποψης με το MGS 2 στο PS2. Άρχιζε όμως να με κουράζει η πολυπλοκότητα της δομής, ενώ τα cutscenes-διάλογοι είχαν πάρει "forced-φιλοσοφέ" τροπή = στοιχείο που με απωθεί.

Κατόπιν έπαιξα το MGS 3 στο PS2. Και πάλι, το εκτίμησα τεχνικώς (λιγότερο όμως από το MGS 2, καθώς το 3 παραήταν φιλόδοξο για τα τεχνικά όρια του PS2, με αποτέλεσμα η συνολική ποιότητα γραφικών να είναι κατώτερη από το MGS 2). Όμως με κούρασε περισσότερο από το MGS 2, ακριβώς λόγω του άσκοπα (κατ' εμέ) "βαρύ" σεναρίου και ανελέητα μεγάλων cutscenes. Πόσες φορές είχα πει "κάτσε να παίξω για κανά μισάωρο το πολύ" κι εν τέλει μου έβγαζαν το λάδι τα cutscenes ή οι άπειροι διάλογοι στο codec, με συνέπεια να χάνω 1 και 1,5 ώρα από τη ζωή μου ενώ είχα αποφασίσει μισή ώρα για gaming.

Και έρχεται day 1 αγορά το MGS 4 στο PS3. Δεν κατάφερα -λόγω πολυπλοκότητας ΑΙ + gameplay- να βιώσω ούτε καν 30 λεπτά του παιχνιδιού. Όπως και να το προσέγγιζα, δεν τα κατάφερνα να ξεπεράσω τα πρώτα στάδια (ίσα ίσα που είχα συναντηθεί με το ρομποτάκι και μετά = θάνατος από όλες τις μεριές). Προσπαθούσα στελθ; Θάνατος. Προσπαθούσα all guns blazing; Θάνατος. Προσπαθούσα μίξη των δύο; Θάνατος και πάλι. Ασταμάτητα. Ε, το παράτησα εντελώς. Μετά από 1 χρόνο είπα να του ξαναδώσω ευκαιρία. Τζίφος. Μια από τα ίδια. Το παρατάω για δεύτερη φορά. Έχοντας φτάσει στο 2011-12 λέω "ας του δώσω άλλη μια ευκαιρία, θέλω να δω πως εξελίσσεται το στόρυ / παρόλο που αναμένω να με κουράσει ο Κοτζίμα". Καρα-τζίφος εντελώς. Ο θάνατος είχε γίνει ασταμάτητος. Ε, τελικά το παράτησα μια για πάντα.

Κάνω την ηλιθιότητα και αγοράζω το Ground Zero στο PS4. Δεν κατάφερα να εγκλιματιστώ με το gameplay σε καμία περίπτωση. Πάλι θάνατος με πολλαπλούς τρόπους. Ξανά και ξανά και ξαναμανά προσπαθούσα, αλλά τζίφος εις το τετράγωνο. Θάνατος ολκής. Το παράτησα.

Όπου.........δίνει το MGS V "δωρεάν" το PS Plus. Λέω "βρε δεν το τσεκάρω, αφού έτσι κι αλλιώς το έδωσε στο Plus, ας δω κι εγώ περί τίνος πρόκειται". Όχι, δεν πέθαινα. Δεν υπήρχε θάνατος, καθόλου μάλιστα! Αντί θανάτου όμως υπήρξε απόλυτη βαρεμάρα. Μου έσπασε τα νεύρα ο Κοτζίμα. Άντε το πολύ τα αρχικά 30 λεπτά της ώρας του παιχνιδιού να βίωσα, από τα οποία γύρω στα 20 ήταν διάλογοι και cutscenes. Ε, βράσε με ρε Κοτζίμα. Πάτησα pause, έκανα Close Application και κατευθείαν delete από το σκληρό δίσκο. Δεν ασχολήθηκα ποτέ ξανά. (κυριολεκτώ)

Ερχόμαστε στο σήμερα. Έχω πάρει την απόφασή μου εδώ και πολύ καιρό. Δεν θα ακουμπήσω το DStranding, ούτε καν εάν κάποιος φίλος μου το δανείσει. Ήδη με έχει κουράσει αυτό το "abstract/ψευτο-deep" στυλ του Κοτζίμα. Δεν βλέπω ταινία του Αγγελόπουλου, με προσμίξεις δράσης και στοιχείων εξερεύνησης. Ούτε θέλω να "στοχάζομαι" υπό την ομπρέλα των πολιτικο-πολιτισμικο-οικολογικο-υπαρξιακο-κοινωνικών ανησυχιών του Κοτζίμα.

Εμένα, όπως και 2-3 πρώην φανατικούς fan του Κοτζίμα.........σόρρυ, αλλά μας έχασες.

Κύριε Κοτζίμα: καλύτερα να βγάλεις μια TV Series και να πεις πραγματικά ΟΤΙ θέλεις (με όση διάρκεια/deepness επιθυμείς), παρά να φτιάχνεις τέτοια "παιχνίδια". (επίτηδες τα εισαγωγικά)