The Last of Us: Part II [SPOILER tag για SPOILERS]

[psx3]

Προϊόντα της εποχής τους είναι όλα.

Άλλη εποχή το 2013 και άλλη το 2020, for better or worse.

Όσο για το milking, από εμάς εξαρτάται αν θα το επιτρέψουμε ή όχι.

Το TLOU remaster θεωρώ ότι έφαγε ολίγον άδικο πόλεμο για την εποχή του (γιατί και φτύσανε αίμα να ξαναγράψουν low level κώδικα και να φτάσουν τα 60 fps και ήταν ολοκληρωμένο πακετάκι SP+MP). Θεωρώ ότι το value ήταν καλό για την τιμή day 1.

Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει: ούτε ριζική αλλαγή στην ISA έχουμε, ούτε paradigm shift από Cell SPUs σε GPGPU, ούτε βγάζει ολοκληρωμένα πακετάκια πλέον η Sony (κι ας δηλώνει ότι έχει κάψα για GaaS/MP).

Το online MP για όσους το έχουν απορία ακόμα έχει λαό, δυστυχώς κατά 99% καμμενίδια tryhards max level (999). Νέο content του λείπει, εξού και γιατί οι casuals την κάνουν.

Συνεπώς hard pass από μένα σε blatant cash grabs. Ούτε hater είμαι, ούτε τίποτα. Αγορασμένο σε PS3 και PS4 και 100% completion αμφότερα. 3η φορά, σόρρυ, αλλά όχι, δεν θα υπάρξει.

Χώρια κιόλας ότι επειδή μιλάμε για remake θα φάει επιπλέον πόρους (για τα assets λέω)... εκεί δεν είδα καμία ανησυχία.

Δεν πειράζει, κάποια στιγμή θα μπει και PS+. Το story το ξέρουμε, δεν χάνουμε κάτι.

[mtifosi]

Μήπως λέω κάνουνε κάποια μίξη multiplayer μαζί με story όπως φημολογούνταν ..? Αν γίνει κάτι τέτοιο θα είναι τελείως διαφορετικό . Μάλλον το multiplayer του θα είναι διαφορετικό από το πρώτο, αυτή την εντύπωση έχω …


Sent from my iPhone using Tapatalk

[psx3]

Multiplayer μάλλον standalone, άγνωστης μορφής όμως.

Μπορεί να μοιάζει με το παλιό ή μπορεί να είναι κάποιο BR flavor... αν δεν αρέσει στους βετεράνους, λογικό θα είναι να νοσταλγήσουν το παλιό.

[tsakali GR]

Μολις χθες τελειωσα κ γω με το TLOU part II κ εχω να πω πως αν αυτο το επος εχει φαει τετοιο κραξιμο ειλικρινα δεν μπορω να πω με ποια λογικη σκεφτονται καποιοι.

Κατανοω θεματα γουστου δεν μπορουν να αρεσουν ολα σε ολους ΑΛΛΑ 5,7 στο metacritic ρε παιδια ?

Οχι οτι με νοιαζει αλλα μιλαμε μονο κ μονο απο gameplay να το δεις το game ειναι ενα απιστευτο πραγμα.
Τα γραφικα του δεν υπαρχουν πραγματικα.Τετοια λεπτομερεια απο τα μοντελα με τα περιβαλλοντα ειναι απο αλλο πλανητη.
Η μουσικη του σε κανει να ανατριχιαζεις κ τα ηχητικα εφε φτιαχνουν την ατμοσφαιρα που πρεπει.

10/10 ετσι απλα.

Έχω τελειώσει εδώ και αρκετές μέρες το παιχνίδι.

Νταξει μιλάμε για παιχνίδι σταθμό. Animation, χαρακτήρες, γραφικά, diversity, storytelling. Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση ότι θα μου άρεσε τόσο πολύ.
Το τελειώνεις και έχουν φτιάξει οι τύποι κάτι τόσο σύνθετο - στους χαρακτήρες, στον κόσμο, στα γραφικά...

Παιχνίδι σταθμός για εμένα σε όλα του, ό,τι και να πω είναι λίγο.

Να πω εδώ ότι το είχα πάρει day 1 με pre-order την special edition, όταν όμως κυκλοφόρησε το 2020, έτυχε να ξεκινάω το Death Stranding εν μέσω καραντίνας και με κράτησε για μήνες-είχα άλλωστε άπειρο backlog στο PS4 Pro-. Όταν μάλιστα αργότερα ήρθε το PS5 στο σπίτι και ήθελα να παίξω πιο "φρέσκα" games, το LOU Part 2 ξεχάστηκε στο ράφι. Αδιανόητο σφάλμα!

Ευτυχώς είχα τη διαβολεμένη τύχη να μη φάω κανένα σπόιλερ, να μην έχω δει τίποτα και να μην μου έχουν πει απολύτως τίποτα πριν το αγγίξω.
Το έπαιξα στο PS5 με το τελευταίο patch σε 4K τηλεόραση και ηχομπάρα 9.1. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι άργησα σχεδόν 2 χρόνια να το παίξω.

Πριν από μισή ώρα το τελείωσα και προσπαθώ ακόμη να συνέλθω. Αριστούργημα, φανταστική γραφή και υπέροχη ιστορία, απλά ΕΠΟΣ!

Ξεκίνησα πριν από 1 1/2 εβδομάδα και οριακά δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Μάλιστα, είναι τώρα 4-5 ημέρες που έχω χάσει τον ύπνο μου το βράδυ -όχι μόνο από τα ξενύχτια που δεν μπορούσα να αφήσω το χειριστήριο κάτω-, αλλά επίσης από την ένταση τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν κάθε μέρα.

Φέτος έγινα 41 ετών και αυτό το παιχνίδι (ανάθεμα κι αν είναι απλά ένα παιχνίδι) ήταν ό,τι πιο συγκλονιστικό και τρελό έχω "ζήσει" στην gaming ζωή μου. Ένα απόλυτο roller coaster συναισθημάτων. Σε πληγώνει, σε διχάζει, σε τσιτώνει, σε τεντώνει, σε εκπλήσσει, σε συγκλονίζει... από το θυμό στην αγάπη, από το μίσος στο σπαραγμό και τα δάκρυα.

Το είπε και ο Κώστας πιο πριν, μα είναι δυνατόν να έχει 5,7 από τα reviews χρηστών στο Metacritic; Δηλαδή, εντάξει.
Ο ορισμός της ανωριμότητας τόσο hate και κακιές βαθμολογίες, επειδή δεν ταίριαξε στα γούστα και τις προσδοκίες ορισμένων.

Πριν γράψω σχόλια και κάποια πράγματα για τη δική μου εμπειρία, μπήκα να διαβάσω το thread εδώ και δεν σας κρύβω ότι διαβάζοντας τις σεντονιάδες 2-3 σελίδες πιο πίσω αγανάκτησα. Κατά τη γνώμη μου αυτές οι κουβέντες είναι κομμάτι φιλοσοφικής συζήτησης και για τον κάθε άνθρωπο η ερμηνεία είναι διαφορετική.

Για αυτό, άλλωστε και στο παιχνίδι (όπως και στη ζωή), υπάρχουν οι κοινωνικές διακρίσεις, ο ρατσισμός, ο σεξουαλικός προσανατολισμός και οι σεξουαλικές ταυτότητες, η ωμή βία, η επιβίωση, η εκδίκηση....η ανθρώπινη φύση. Μπορούμε να μιλάμε και να διαφωνούμε για ώρες, κι επειδή εδώ είναι ένα thread για ένα videogame, θα συγκρατηθώ και θα μείνω σε κάποιες λίγες εντυπώσεις για το παιχνίδι.

Άλλωστε, τα έχουν γράψει τα περισσότερα παιδιά στις 100+ σελίδες του thread.

Εν κατακλείδι:

Ο κόσμος, οι λεπτομέρειες στο περιβάλλον και τα γραφικά, εξωπραγματικά. Τεχνικά άρτιο.
Η μουσική επένδυση, οι ήχοι του περιβάλλοντος και το soundrack ασύλληπτα. Πιο immersive πεθαίνεις. Ανατριχιάζεις σε κάθε γρατζούνισμα των χορδών.
Τo gameplay απόλυτα fluid και διασκεδαστικό, κάνεις αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις και όλα ταιριάζουν τέλεια και απολαυστικά στον κόσμο του παιχνιδιού.
Αν έχει κάποιες αστοχίες και ελαττώματα; Ναι, φυσικά και έχει (η ιστορία και η γραφή των χαρακτήρων δε θα ταιριάξουν σε όλους.

Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι ως κύκνειο άσμα του PS4, είναι τρομερό επίτευγμα.

Στο προσωπικό μου pedestral είχα τα Witcher 3, τα Mass Effect, το Death Stranding και τα Metal Gear.
Αδιανόητη εμπειρία. Το The Last of Us: Part 2 με στιγμάτισε και θα μου πάρει καιρό να το ξεπεράσω.

Υποκλίνομαι στην Naughty Dog, τον Druckmann και όλη την ομάδα που έγραψε και έκανε αυτήν την παραγωγή.
Θα ένιωθα κενός σαν gamer αν δεν το είχα ζήσει.

Παίξτε το. Hate it or Love it, απλά βιώστε το.

Σας αφήνω με αυτά.
(προσπαθώ να με πείσω να μην το παίξω καπάκια χαχα)

[shadowfax7]

Τελος μετα απο 25ωρες. Πολυ ωραιο παιχνιδι αλλα πολυ κατώτερο απο το πρωτο last of us σε ιστορία και δεν βρήκα ούτε δέσιμο με τους χαρακτήρες, κατι που ηταν πολυ βασικό στο πρώτο game

Spoiler!

Οι νεοι χαρακτηρες που βλεπουμε εδω ειναι ολοι παντελώς αδιάφοροι, πολύ επιφανειακοί και βαρετοί. Τους βλεπεις σε μια σκηνη και στην επομενη τους εχεις ξεχασει ηδη, με εξαίρεση την Abby που και αυτη αν δεν παιζαμε το μισο παιχνίδι μαζί της, θα την θυμόμαστε ελάχιστα και περισσότερο επειδή σκότωσε τον Joel

Η απουσία ενος τοσο καλογραμμένου χαρακτήρα σαν τον Joel είναι σημαντική για να κρατάει το ενδιαφέρον σε σημεία που γίνεται βαρετό, τα οποία με τον τροπο που εξελίσσεται η ιστορία ειναι παρα πολλα

Η ιστορια σαν ιστορια μου αρεσε, δεν ξετρελάθηκα, αλλα μου αρεσε, αν και το τελος μου φανηκε φολα εντελως. Το πως εξελίσσεται ομως η ιστορια ειναι θανατος. Πλατειάζει πολυ χωρις να χρειάζεται και επαναλαμβάνεται. Το ξερω οτι θα κακοφανει σε κάποιους, αλλα για μένα πάρα πολλά κομμάτια ειναι σαν filler, υπάρχουν απλά για να μεγαλώσουν την διάρκεια του παιχνιδιού

Παιζεις με την Ellie να πας σε μια τοποθεσία και μετα κανεις ακριβώς το ιδιο με την Abby για να πας στην ίδια τοποθεσία, με διαφορετικο μονοπατι αλλα δεν εχει και τοση διαφορα γιατι ειναι ο ιδιος στοχος και ειναι βαρετο αυτο.
Μου θύμισε το σενάριο με Claire και Leon στο Resident Evil 2, μονο που εκει ηταν ξεχωριστα σεναρια οχι μια ενιαία ιστορία που μια παίζεις με την Ellie, μετα ξαφνικά πιάνεις τα flashback, μετα λιγο Abby, μετα παλι λιγο Ellie, και αντε μετα παλι flashback και ξανα εναλλαγές ή Abby ή Ellie και ξανά flasbacks. Ε χεσε μας ρε παιχνιδι. Δεν γινεται δουλεια ετσι, χαλαει ολη η ατμόσφαιρα και η ιστορία
Υπηρχαν φορες που λεω βαρέθηκα, ειναι αγγαρεία, αλλα συνέχιζα λογο περιέργειας να δω που θα καταλήξει ολο αυτο (και λόγο τροπαίων)

Αντιθετα στο πρωτο last of us δίψαγες για την καθε στιγμη να δεις τι θα γινει παρακάτω. Ε αυτο δεν υπηρχε σε καμια περίπτωση εδω σχεδόν σε ολο το παιχνίδι, για μένα τουλαχιστον

Ειναι σιγουρα απο τα καλύτερα games που εχουν κυκλοφορήσει αλλα δεν θα το έλεγα με την καμία παιχνίδι του 10, στο 7,5 προς 8 θα μου πήγαινε περισσότερο


Μαλλον αυτο ηταν και το τελευταίο game που παιρνω στο ps4, εκτος αν με πιασει η ανυπομονησία μου και πάρω και το Tsushima. Ολα τα υπολοιπα πανε για ps5

Ότι ακριβώς γράαφει ο Snk για μένα.Μόλις χθες το τελείωσα και εγώ.Έχω διαβάσει περίπου 1000-1300μνμτα θα συνεχίσω να διαβάζω το τοπικ. Μερικές σκέψεις. Συνολικά για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει αλλά σίγουρα αρκετά κατώτερο από το πρώτο σκοτεινό TLOU.

Spoiler!

To παιχνίδι από θέμα γραφικών προσωπικά με άφησε λακαμά. Αν και έχω παίξει και τα 2 μόνο σε ps5 είναι το 2ο πιο εντυπωσιακό παιχνίδι σε γραφικά. Δεν είμαι ειδήμον αλλά το Horizon με άφησε εντυπωσιασμένο. Ίσως ήταν ο τεράστιος χάρτη, ήταν τα τρομερά τοπία, ήταν η πρωτοτυπία των τοπίων των διαφορετικών; δε ξέρω. Δε είναι ότι είναι πολύ πίσως το TLOU2 τουναντίον...Ειδικά τα cutscenes είναι ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ(χωρίς να έχω παίξει τσουσίμα και GOW ακόμα)ότι καλύτερο έχω δει. Η μουσική επίσης αδιανόητη. Και οι ήχοι προφανώς αλλά η μουσική και το δέσιμο είναι εξαιρετικά.

Γράφτηκαν πάρα πολλά για τα περί ατζέντηδων της ND. Δεν ξέρω πόσο έχω γελάσει διαβάζοντας τώρα τα ποστ...πραγματικά δίχως λόγια. Δε θα ασχοληθώ άλλο γιατί στεναχωριέμαι για τα μυαλά κάποιων(και προφανώς και αυτοί στεναχωριούνται για τα δικά μου...no worries [IMG]file:///C:/Users/bills/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image001.png[/IMG]).

Δεν είχα δει σχεδόν τπτ από ταινίες/βιντεο/leaks κτλ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥ σημείου: είχα δει σε μια εικόνα στο τουίτερ(πανάθεμά το)τον Τζοελ με αίματα από πάνω και ένα ΝΟΟΟΟΟ από πάνω. Δεν ήξερα όμως ότι θα ήταν τόσο νωρίς.

Οι χαρακτήρες από τη μεριά των Wolfs είναι ρηχοί...Και το παιχνίδι δε σε αφήνει να το εξερευνήσεις. Διάβασα κάπου ότι ο Τζόελ(νομίζω το παλικάρι που έκανε και το ριβιου-δεν έχω προλαβει να το διαβασω ακόμα αλλά το έχω σκοπό όταν τελειώσσω το τόπικ)είναι ο κακός στο πρώτο TLOU και αυτό που κάνει είναι ανήθικο. Νομίζω ότι έγραψε ότι η Αββυ επίσης είναι καλή. Η Άββυ είναι δολοφόνος. Σε μια μεταποκαλυπτική δυστοπική πραγματικότητα καθαρίζει παιδιά και σκοτώνει ανθρώπους. Δεν έχει σχέση με το 1 που υπάρχει στρατός ff και(στη θεωρία) παλεύουν απέναντι σε ένα κοινό κακό. Δεν έχει τπτ το θετικό και έχει προετοιμάσει τον εαυτό της επί χρόνια για να σκοτώσει έναν άνθρωπο που προστάτευσε ότι αγαπούσε. Κάναμε μια συζήτηση με ένα φίλο που τελειώνει το παιχνίδι χθες το βράδυ και συμφωνήσαμε: αν μου ζητούσατε το σκυλί μου(ή αντίστοιχα το σκυλί του)για να ξεπεράσουμε το κόβιντ πιθανολογώ ότι μάλλον θα σας καθάριζα και μετά θα συνέχιζα χαμογελαστά τη ζωή μου. Ο Τζόελ είδε την Έλι να γίνεται δολοφόνος και sniper για να τον βοηθήσει. Κάνει τα πάντα για να βοηθήσει την ανθρωπότητα ΑΛΛΑ η ανθρωπιά του και η μεριά του πατερα προφανώς και βάζει την Έλι πάνω από την ανθρωπότητα. Μια ανθρωπότητα που ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ είναι όπως είναι σε εμάς τώρα. Σόρρυ αλλά δεν είμαστε καμιά αγγελική κοινωνία ίσα ίσα και από τα μνμτα που διαβάζουμε βλέπουμε τα ηθικοκοινωνικά θέματα που έχουμε. Θα προτιμούσα την ασφάλεια ενός 'παιδιού'(στα μάτια μου ενώ ήδη έχω χάσει μια φορά το 'actual' παιδί μου)που γνωρίζω παρά όλη την ανθρωπότητα. Ο Τζοελ δεν είναι κακός:είναι εγωιστής.

Η abby είναι όχι απλά "κακή" αλλά είναι και μπιπ στη ψυχή. Δεν αφήνει τον πρώην κερατώνει και προδίδει τη φίλη της, αγνοεί όλο της το fraction στο τέλος της ημέρας. Δε μπορείς να δεθείς με αυτό το χαρακτήρα εύκολα αλλά μπράβο σας αν το καταφέρατε(η απλά εγώ δέθηκα πολύ με το 1 και με ενόχλησε ο τρόπος που ο Τζοελ χαθηκε).Δεν είναι σε μια ομάδα που προσπαθεί να σώσει το πλανήτη: είναι σε μια ομάδα που προσπαθεί να κατακτήσει μια περιοχή και να σφάξει κόσμο. Είναι δολοφόνος.

Στο παιχνίδι δεν αισθάνθηκα σχεδόν ΠΟΤΕ τόσο τρόμο όσο στο 1(ειδικά στο υπόγειο με τον Τζοελ αλλά και τη πρώτη φορά με τον πρώτο bloater)και θεωρώ το παιχνίδι(νορμαλ το έπαιξα παντα όπως και το 1)ότι ήταν αρκετά πιο εύκολο από το πρώτο(ή έγινα εγώ σουπερ παιχταράς), όμως αισθάνθηκα σε πολλές στιγμές αυτό το ψυχοπλάκωμα. Αυτό το πάνω κάτω. Το πιο τρομακτικό σημείο ήταν σίγουρα o rat king.

Είμαι γενικά κατά του να παίζω παιχνίδι δεύτερη φορά αλλά το έχω μέσα μπας και αποφασίσω να το κάνω πλατίνα(μόνο το Horizon έχω...ούτε το Astro δεν αξιώθηκα να πάρω. Δε πεθαίνω για τρόπαια αλλά μοιάζει αρκετά εύκολο το συγκεκριμένο).

Τέλος το παιχνίδι για το ύφος είναι ΙΜΗΟ ΤΕ ΡΑ ΣΤΙ Ο. Θα μπορούσε να μειωθεί ο χρόνος της Abby αλλά καταλαβαίνω ότι ήθελαν να σε δέσουν μαζί της κάπως. Και άλλες 300 ώρες να έπαιζα όλα τα 5 χρόνια της μέχρι να συναντήσει τον Τζοελ δε νομίζω να τα κατάφερνα. Αλλά πραγματικά θεωρώ ότι επαναλαμβάνεται σε κάποια σημεία:να περάσουμε wolf/scars/zombie αλλά δίχως κάποιο τελικό σκοπό(ειδικά η Αμπι που δέ ξέρει ότι την κυνηγάει η Έλι έχει ένα παράλληλο στόρι που οκ στο τέλος ναι απογειώνεται αλλά είναι αρκετά φλατ το τι κυνηγάμε... διότι ξεκινάμε με το να βρούμε τον πρώην να του πουμε"τι έκανες αλήτη?μας προδωσες?"...δεν έχει ξεκάθαρο σκοπό αρχικά καμία σχέση με τον Τζοελ στο πρώτο).

Το τέλος εμένα μου αρέσει συνολικά. Είναι ένα ολόκληρο κομμάτι: Ο Λεβ σώθηκε από την Αμπι, που η Άμπι την άφησε να ζήσει η Έλι, Που η Έλι την άφησε(χ2)να ζήσει η Άμπι που σκότωσε τον Τζοελ, που ο Τζόελ σκότωσε το πατέρα της Αμπι για να σώσει την Έλι. Είναι ένας κύκλος που φτάνει με τις 2 πρωταγωνίστριες να προχωράνε τη ζωή τους απελευθερωμένες από τις άγκυρες των προσώπων και των ζωών τους πριν από τη τελική μάχη...Και όσο και όμορφο και ναναι το ότι η Έλι αφήνει την κιθάρα, η στιγμή που ο Τζόελ παίζει μουσική στη καρέκλα στη μάχη ήταν μαζί με το τέλος του χαρακτήρα, οι πιο δυνατές στιγμές.

Εύκολα στα τοπ παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ σίγουρα από τα καλύτερα(?)της γενιάς(από αυτά που χω παίξει πάντα),εκτός χαρακτήρων και γιαυτό στα μάτια μου ενώ το πρώτο ήταν σίγουρα 11/10 αυτό ήταν ένα γήινο 8?8,5?9 μαξ στα 10. Καθαρά όμως λόγω σεναριου και όχι λόγω δουλειάς. Από δουλειά και προσπάθεια να χτίσουν το σύμπαν οι άνθρωποι της ND το φτάσαν σε 'επίπεδο Χόλιγουντ'.

Edit:υπάρχει λόγος που όταν γράφω από pc μου βγάζει αρχικά αλαμπουρνέζικα και σημάδια; τί έχω κάνει λάθος;

[psx3]

Από θέμα γραφικών/τεχνολογίας το TLOU2 είναι αντικειμενικά ότι καλύτερο υπάρχει σε PS4. Το καλύτερο 1st party/exclusive open world (δηλαδή το HZD1) δεν μπορεί να συγκριθεί με το καλύτερο 1st party/exclusive linear game (δηλαδή το TLOU2).

Δεν θα μακρηγορήσω, αλλά είναι γνωστό σε όσους το έχουν ψάξει γιατί τα open world χάνουν (έστω και λίγο) σε γραφικά συγκριτικά με τα linear games.

Τώρα για την Abby, εγώ την βρήκα αρκετά καλογραμμένο χαρακτήρα. Όχι ότι μου αρέσουν τέτοιες γυναίκες στην πραγματική ζωή (καμία σχέση, έχω άλλο γούστο), αλλά γενικά ό,τι συμβαίνει δικαιολογείται με βάση το lore (π.χ. τα μούσκουλα). Δεν είναι ότι απλά τίκαρε ένα κουτάκι (androgynous design) όπως συμβαίνει σε άλλα παιχνίδια που ποτέ δεν εξηγούν γιατί είναι έτσι η πρωταγωνίστρια.

Κάτι ακόμα που είχε αναφερθεί περί Joel...

Spoiler!

Δεν ενστερνίζομαι καθόλου (ούτε εγώ, ούτε όσες γυναίκες κάνω παρέα στην πραγματική ζωή) τις ιδεολογικές πίπες περί Πατριαρχίας (δεν υπάρχει καμία σοβαρή Πατριαρχία στην Δύση πλέον, ένα ξεδοντιασμένο απολειφάδι έχει μείνει μόνο... όσοι θέλουν να δουν hardcore/old school Πατριαρχία, ας πάνε προς Μέση Ανατολή ή Ασία να μας πουν την «εμπειρία» τους και να επανεκτιμήσουν σε νέα βάση την ελευθερία/Δημοκρατία που προσφέρει η Δύση).

Τούτο λεχθέντος, δεν πιστεύω ότι ο ταπεινωτικός θάνατος (μπαστούνι του golf, ροχάλα κλπ.) του Joel ήταν κάποιο χτύπημα στην Πατριαρχία. Γιατί πιο μετά βλέπουμε την Ellie να πηγαίνει στο σπίτι του Joel και να του αποτίει φόρο τιμής όντας «πατέρας» της.

Λίγο δύσκολο να συνέβαινε αυτό αν ήταν κάποιο κακομαθημένο κοριτσάκι (ξέρετε ποιές λέω: τις Φεμινίστριες 4ης Γενιάς)...

Αυτό πιστεύω εγώ παίζοντας συνολικά το παιχνίδι και κρίνοντας βάσει context (όχι κοιτώντας σκόρπια video spoilers/leaks), έτσι; Δεν λέω ότι είναι 100% αλάνθαστη η κρίση μου.

Το τι ισχύει πραγματικά το ξέρει μόνο ο Druckmann και η δεσποινίδα (δεν θυμάμαι πως την λένε) που γράψανε μαζί το σενάριο (να πω την αλήθεια αυτή μου φαίνεται πιο "woke" από τον Druckmann, αλλά δεν ξέρω και πόση επιρροή είχε συνολικά στο γράψιμο, αν ήταν 50/50 ή άλλη αναλογία). Δεν νομίζω ότι θα μάθουμε ποτέ, οπότε ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει (Δημοκρατία έχουμε, δεν πρόκειται να ψέξω/υποτιμήσω κανέναν που έχει αντίθετη άποψη στο συγκεκριμένο ζήτημα).

Όσο για τα συναισθήματα, θα μιλήσω για τον εαυτό μου προσωπικά: ναι, το παιχνίδι είναι όντως ένα rollercoaster συναισθημάτων. Το έχω ξαναπεί ότι σε κρατάει στην τσίτα, ασχέτως αν συμφωνείς/διαφωνείς. Δύσκολα θα βαρεθείς ή θα πεις άντε να κάνω skip.

Αλλά δεν είμαι άνθρωπος που με επηρεάζει στην πραγματική ζωή, γιατί ξέρω ότι είναι κάτι φτιαχτό/εικονικό/της φαντασίας... ό,τι και να συμβαίνει στην digital ζωή (fora, video games, ταινίες), για μένα όλα τελειώνουν εκεί μόλις κλείσω τον browser ή την κονσόλα. Για μένα ξαναλέω, δεν μπορώ, ούτε θέλω να μιλήσω για άλλους.

Οπότε ναι, για μένα πραγματική/physical vs εικονική/digital ζωή είναι αυστηρά και αμετάκλητα "sandboxed" όπως το λέμε στην Πληροφορική (βλ. virtualization). Δεν θέλω ούτε καν "overlap" να υπάρχει. Δεν το διαπραγματεύομαι αυτό και δεν αφήνω κανένα συναίσθημα της στιγμής να με επηρεάσει αρνητικά (π.χ. δεν πα να με βρίζει κάποιος διαδικτυακός άγνωστος, τελειώνουν όλα στο digital κομμάτι και δεν περνάει ποτέ στο physical). Μια χαρά θα κοιμηθώ το βράδυ, σιγά μην χάσω και τον ύπνο μου! Να χάσω τον ύπνο μου για καμία γκόμενα (που προφανώς και έχω γνωριστεί/σχετιστεί στην πραγματική ζωή), εκεί το συζητάμε (που κι εκεί λάθος το βρίσκω μερικές φορές, αλλά άνθρωποι/άντρες είμαστε!).

Δεν λέω ότι είμαι εγώ ο σωστός και οι άλλοι λάθος, but that's just me! Μου προσφέρει peace of mind και λιγότερα νεύρα.

[shadowfax7]

Ναι είμαι παντελώς άσχετος από τεχνικά, ίσως να έχασα και λεπτομέρειες στα οποία φαντάζομαι το tlou2ειναι τεράστια ανώτερο και άρα καλύτερο και απλά ίσως να με κέρδισαν τα χρώματα. Είναι καθαρά δική μου αντίληψη πιθανότατα(επίσης με ενθουσίασε η Αλόη ).

Sent from my GM1913 using Tapatalk

[geogoku]

Να πω εδώ ότι το είχα πάρει day 1 με pre-order την special edition, όταν όμως κυκλοφόρησε το 2020, έτυχε να ξεκινάω το Death Stranding εν μέσω καραντίνας και με κράτησε για μήνες-είχα άλλωστε άπειρο backlog στο PS4 Pro-. Όταν μάλιστα αργότερα ήρθε το PS5 στο σπίτι και ήθελα να παίξω πιο "φρέσκα" games, το LOU Part 2 ξεχάστηκε στο ράφι. Αδιανόητο σφάλμα!

Ευτυχώς είχα τη διαβολεμένη τύχη να μη φάω κανένα σπόιλερ, να μην έχω δει τίποτα και να μην μου έχουν πει απολύτως τίποτα πριν το αγγίξω.
Το έπαιξα στο PS5 με το τελευταίο patch σε 4K τηλεόραση και ηχομπάρα 9.1. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι άργησα σχεδόν 2 χρόνια να το παίξω.

Πριν από μισή ώρα το τελείωσα και προσπαθώ ακόμη να συνέλθω. Αριστούργημα, φανταστική γραφή και υπέροχη ιστορία, απλά ΕΠΟΣ!

Ξεκίνησα πριν από 1 1/2 εβδομάδα και οριακά δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Μάλιστα, είναι τώρα 4-5 ημέρες που έχω χάσει τον ύπνο μου το βράδυ -όχι μόνο από τα ξενύχτια που δεν μπορούσα να αφήσω το χειριστήριο κάτω-, αλλά επίσης από την ένταση τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν κάθε μέρα.

Φέτος έγινα 41 ετών και αυτό το παιχνίδι (ανάθεμα κι αν είναι απλά ένα παιχνίδι) ήταν ό,τι πιο συγκλονιστικό και τρελό έχω "ζήσει" στην gaming ζωή μου. Ένα απόλυτο roller coaster συναισθημάτων. Σε πληγώνει, σε διχάζει, σε τσιτώνει, σε τεντώνει, σε εκπλήσσει, σε συγκλονίζει... από το θυμό στην αγάπη, από το μίσος στο σπαραγμό και τα δάκρυα.

Το είπε και ο Κώστας πιο πριν, μα είναι δυνατόν να έχει 5,7 από τα reviews χρηστών στο Metacritic; Δηλαδή, εντάξει.
Ο ορισμός της ανωριμότητας τόσο hate και κακιές βαθμολογίες, επειδή δεν ταίριαξε στα γούστα και τις προσδοκίες ορισμένων.

Πριν γράψω σχόλια και κάποια πράγματα για τη δική μου εμπειρία, μπήκα να διαβάσω το thread εδώ και δεν σας κρύβω ότι διαβάζοντας τις σεντονιάδες 2-3 σελίδες πιο πίσω αγανάκτησα. Κατά τη γνώμη μου αυτές οι κουβέντες είναι κομμάτι φιλοσοφικής συζήτησης και για τον κάθε άνθρωπο η ερμηνεία είναι διαφορετική.

Για αυτό, άλλωστε και στο παιχνίδι (όπως και στη ζωή), υπάρχουν οι κοινωνικές διακρίσεις, ο ρατσισμός, ο σεξουαλικός προσανατολισμός και οι σεξουαλικές ταυτότητες, η ωμή βία, η επιβίωση, η εκδίκηση....η ανθρώπινη φύση. Μπορούμε να μιλάμε και να διαφωνούμε για ώρες, κι επειδή εδώ είναι ένα thread για ένα videogame, θα συγκρατηθώ και θα μείνω σε κάποιες λίγες εντυπώσεις για το παιχνίδι.

Άλλωστε, τα έχουν γράψει τα περισσότερα παιδιά στις 100+ σελίδες του thread.

Εν κατακλείδι:

Ο κόσμος, οι λεπτομέρειες στο περιβάλλον και τα γραφικά, εξωπραγματικά. Τεχνικά άρτιο.
Η μουσική επένδυση, οι ήχοι του περιβάλλοντος και το soundrack ασύλληπτα. Πιο immersive πεθαίνεις. Ανατριχιάζεις σε κάθε γρατζούνισμα των χορδών.
Τo gameplay απόλυτα fluid και διασκεδαστικό, κάνεις αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις και όλα ταιριάζουν τέλεια και απολαυστικά στον κόσμο του παιχνιδιού.
Αν έχει κάποιες αστοχίες και ελαττώματα; Ναι, φυσικά και έχει (η ιστορία και η γραφή των χαρακτήρων δε θα ταιριάξουν σε όλους.

Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι ως κύκνειο άσμα του PS4, είναι τρομερό επίτευγμα.

Στο προσωπικό μου pedestral είχα τα Witcher 3, τα Mass Effect, το Death Stranding και τα Metal Gear.
Αδιανόητη εμπειρία. Το The Last of Us: Part 2 με στιγμάτισε και θα μου πάρει καιρό να το ξεπεράσω.

Υποκλίνομαι στην Naughty Dog, τον Druckmann και όλη την ομάδα που έγραψε και έκανε αυτήν την παραγωγή.
Θα ένιωθα κενός σαν gamer αν δεν το είχα ζήσει.

Παίξτε το. Hate it or Love it, απλά βιώστε το.

Σας αφήνω με αυτά.
(προσπαθώ να με πείσω να μην το παίξω καπάκια χαχα)

Ειχα λογο που σου εστειλα οταν επαιζες καθως για εμενα ηταν εμπειρια κ σε ζηλευα που το "ζουσες" κ εσυ για πρωτη φορα αλλα κ για να ακουσω την γνωμη σου φυσικα !!!

Αν δεν ειχα τοσο μεγαλο backlog θα δοκιμαζα αλλη μια φορα σε ανωτερο επιπεδο δυσκολιας ειλικρινα. Ποιος;;; εγω που οταν παιζω κατι το αφηνω στην ακρη κ συνεχιζω παρ'ολα αυτη η εμπειρια με στιγματισε τοσο που αν ειχα την επιλογη θα ελεγα στην Naughty Dog να συνεχισει με το 3ο μερος της σειρας...

Προσωπικα εκνευριζομαι με τις νεες μοδες κ οτι εχει να κανει με SJWs κλπ αλλα εδω δεν ειδα κατι το τραγικο ή κατι που δεν γνωριζαμε απο το 1ο μερος.
Μη τρελαθουμε τελειως. Ακομα κ ετσι ομως αν δει καποιος τους μηχανισμους κ το gameplay μονο μπορει να καταλαβει για την ποιοτητα κ τα υψηλα standards που εχει φτιαχτει.

Υπαρχουν πολλα gameplay στο youtube με παικτες που χρησιμοποιουν το 100% των δυνατοτητων του παιχνιδιου κ καταλαβαινεις τι μηχανισμους κ τι επιλογες δινει στον παικτη.

[tsakali GR]

Τελικά, τέλος για 2η φορά καπάκια και πήρα και την πλατίνα.
Αν και ξεκίνησα με την προσδοκία να το ολοκληρώσω στο Grounded, πολύ γρήγορα διαπίστωσα ότι δε θα είχα την υπομονή και επιμονή να διαχειριστώ τη δυσκολία σε back-to-back playthrough.
Εν τέλει κι επειδή μου έλειπαν μικρά collectibles σχεδόν σε όλα τα chapters (αναθεματισμένα coins!) τελικά το πήγα μέχρι τέλους.

Το καλό είναι ότι, πλέον, απαλλαγμένος από το άγχος της πρώτης φοράς για το τι καραδοκεί στη γωνία και γνωρίζοντας πάνω-κάτω που κλιμακώνονται οι μάχες και οι έντονες στιγμές, πήρα το χρόνο μου να απολαύσω τα τοπία και τον κόσμο του παιχνιδιού. Στο 2ο playthrough τραβούσα και περισσότερα screenshots γιατί εντυπωσιαζόμουν από την ατμόσφαιρα.

Πραγματικά είναι πανέμορφο παιχνίδι και αν αφεθείς σε απορροφά πλήρως.

Όσο για το στόρι, είναι συνολικά κάποιες στιγμές πέρα από τις μάχες (αναφέρομαι κυρίως στα story sections και στα sequences που προχωράει το lore των χαρακτήρων) όπου πραγματικά τα συναισθήματα με χτυπούσαν σαν ρεύμα, παρόλο που πλέον μου ήταν γνώριμο και ήξερα τι θα συμβεί. Ίσως βιώνοντάς τις για 2η φορά με πιο ψύχραιμη ματιά, ήταν πιο βαθύς ο τρόπος που εισέπραξα και απορρόφησα το συναίσθημα.
Για αυτούς τους λόγους εκτίμησα την ιστορία ακόμη περισσότερο στο 2ο playthrough.

Για παράδειγμα, αναφέρω μερικά σημεία που εμένα προσωπικά με γονάτισαν ψυχικά και συναισθηματικά (εννοείται spoilers μην το ανοίξετε αν δεν το έχετε παίξει)

Spoiler!

1. Η σεκάνς με το χορό στο Jackson όπου η Dina φλερτάρει την Ellie μπροστά σε όλους και ό,τι ακολουθεί μετά (btw, πόσο γαμάτο συγκρότημα οι Crooked Still)
2. Τον Joel στο porch να παίζει κιθάρα με την Ellie να έρχεται να ζητήσει τα ρέστα για ότι έγινε στο χορό και ουσιαστικά να ζητάει τη λύτρωση και να επιδιορθώσει τη σχέση τους (βέβαια με ό,τι έχει επακολουθήσει την επόμενη ημέρα όπως είδαμε στην εισαγωγή του game) - "I don't think I can ever forgive you for that. But I would like to try".
3. Όλο το flashback στο μουσείο με τους δεινοσαύρους και τη στιγμή που της δίνει την κασέτα ως δώρο γενεθλίων.
4. Τη σκήνη στο δάσος με την κρεμάλα και την Abby και ό,τι επακολουθεί με τη Yara και τον Lev.
5. Στη φάση που η Ellie σκοτώνει τον Owen και τη Mel... διαπιστώνοντας ότι είναι έγκυος η Mel. Πόσο μάλλον όταν πιο μετά παρακαλάει την Abby να αφήσει την Dina για τον ίδιο λόγο.
6. Η φάρμα. Πόσο εύθραστα όντα είμαστε οι άνθρωποι και οι σχέσεις μας.
7. Η τελική μάχη Ellie vs Abby... σπαρακτική στιγμή και για τις 2 ηρωΐδες και ακόμη πιο σοκαριστικό να βλέπεις την Abby να είναι πλέον μια σκελετωμένη σκιά του εαυτού της. Αχ, αυτό το δάγκωμα στα δάκτυλα....

Αυτά τα λίγα, κάποια στιγμή σίγουρα θα το παίξω ξανά για να το "κατακτήσω" στη Grounded δυσκολία και πραγματικά θα με χαροποιούσε πολύ να υπάρξει κάποιο νέο κεφάλαιο στον κόσμο του Last of Us από τη Naughty Dog.

Σίγουρα προτείνω όποιος είναι κάτοχος της κονσόλας να το παίξει.

[obione]

Ακριβώς οπως τα λες φιλε.
Γενικα το παιχνιδι ειναι Σατανικα καλοφτιαγμένο σεναριακά που το καταλαβαίνεις στο δευτερο και ( αν κανεις ακομα και στο 3 play through)

Ιδιαιτερα αν σου αρεσουν αυτου του ειδους παιχνιδια ειναι oscarικο θα ελεγα .
Απο gameplay , ηχο, γραφικα .. απιστευτο .

[Leon_DiZ]

We’re happy to share that The Last of Us Part II has sold through more than 10 million copies globally, as of this Spring.

https://blog.playstation.com/2022/06...he-last-of-us/

[modecris]

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με τον val. Απίστευτο παιχνίδι και τώρα με τα 60fps πραγματικά απογειώθηκε!!

Μεγάλη κουβέντα αλλά ίσως για εμένα να είναι best life game και αυτό γιατί κατάφερε να "δέσει" μαζί εκτός από τα υπέροχα γραφικά/ήχο και το πρωτοφανές σε λεπτομέρειες και μηχανισμούς gameplay και την ιστορία με το συναίσθημα.

Είναι δυνατόν να μην θέλω να μπω στο υπόγειο οταν ψάχνω τον Joel στην αρχή του παιχνιδιού?

Είναι δυνατόν όταν παίζω με την Ellie να μισώ την Abby και όταν παίζω με την Abby να μισώ την Ellie?

Ποτέ και με κανένα παιχνίδι δεν έχω νιώσει παρόμοια συναισθήματα και ως γνωστόν όταν το συναίσθημα ανακατεύετε και τις υπόλοιπες αισθήσεις το αποτέλεσμα πολλαπλασιαζεται...

Τρίτη φορά που το παίζω...
Τρίτη φορά που

Spoiler!

με σοκάρει το βλέμμα της Ellie όταν μαθενει πως ο Joel δεν έχει δώσει σημεία ζωής...
Τρίτη φορά που δεν θέλω να μπω στο υπόγειο...

Είναι δυνατόν ΑΥΤΟ το παιχνίδι να μην είναι ότι καλύτερο έχω παίξει στην ζωή μου?

[Valkyre]

Τρίτη φορά που το παίζω...
Τρίτη φορά που με σοκάρει το βλέμμα της Ellie όταν μαθενει πως ο Joel δεν έχει δώσει σημεία ζωής...
Τρίτη φορά που δεν θέλω να μπω στο υπόγειο...

Είναι δυνατόν ΑΥΤΟ το παιχνίδι να μην είναι ότι καλύτερο έχω παίξει στην ζωή μου?

Ποσο αληθεια... αλλα για να ειμαι ειλικρινεις,

Spoiler!

τα συναισθηματα που ειχα στην τελευταια μαχη με την Abby στο τελος του παιχνιδιου ήταν τοσο μα τοσο εντονα... πραγματικα δεν περναγα καλα με το παιχνιδι... ενιωθα απαισια γι αυτο που εκτιλυσσεται μπροστα στα ματια μου και ηθελα απλα να σταματησει.

Κι ομως ακριβως αυτο ηθελε να αποκομμισει ο δημιουργος απο τον χρηστη και το καταφερε με μαεστρικο τροπο... το acting, η σκηνοθεσια, ο ηχος, η βια... ολα μα ολα χρειαστηκαν για να με κανουν να νιωσω τοσο ασχημα και φυσικα να αποτυπωσουν υπεροχα το βασικο μηνυμα του παιχνιδιου.

Δυσκολα θα υπαρξει αναλογη εμπειρια σε βιντεοπαιχνιδι ξανα. Ηταν κατι μοναδικο, κατι εντελως πρωτοποριακο. Και κακιστως αναφερομαι/μαστε στο Last of Us με τον ορο "παιχνιδι". Δεν του αξιζει.

[mihalis13]

Τέτοια διαβάζω και έτοιμος είμαι για 3ο playthrough!!! Αν και τώρα ψήνομαι για 2ο στο Cyberpunk να το δω και με το PS5 upgrade

[Lefteris_X]

Είμαι πολύ περίεργος και συνάμα ανήσυχος για το ποιο θα είναι το "μεγάλο" επόμενο παιχνίδι της ND.
Εννοώ φυσικά AAA single movie-style παιχνίδι.

Είτε είναι πιο κοινωνικής φύσεως (με δράση φυσικά) όπως το LoU, είτε πρόκειται για action-adventure αλά Uncharted, είτε είναι κάτι άλλο.

Έχω περιέργεια, δηλαδή ποιο θα είναι το genre που θα επιλέξει η ND.

Έχω όμως και "ανησυχία" γιατί η μαμά-Σόνυ πιέζει πολύ για online-multi καταστάσεις και live services..........που δεν έχουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία σχέση με την γενικότερη φιλοσοφία της ND.

[Valkyre]

^^ Aφου ηδη ασχολουνται με ενα multiplayer, φανταζομαι οτι το αλλο παιχνιδι που εχουν στα σκαρια σιγουρα θα ειναι single player και ισως να προσφερει και multiplayer σε δευτερο ρολο ή σε φαση Uncharted. Γιατι φανταζομαι οτι με το TLOU Multiplayer που θα κυκλοφορησουν και διατυμπανιζουν σαν ενα τεραστιο γι αυτους (και συνεπως την Σονυ) project, δε θα ειναι καλο γι αυτους το επομενο ΑΑΑ project τους να ειναι και αυτο multiplayer only. Θα ειναι σαν να βαζουν λιγο τρικλοποδια στον εαυτο τους.

[tomic20]

ηθελα να πιστευω οτι στα gameawards θα ανακοινωθει το νεο παιχνιδι της nd, αλλα με το νεο factions να πηγαινει για το 23 μαλλον παλι με insomniac θα τη βγαλουμε.
γενικα πολυ ησυχια απο τη sony, Αν εξαιρεσεις την insomniac και με τη σαντα μονικα ηδη να δουλευει και στο επομενο παιχνιδι μετα το gow, νομιζω οτι δε ξερουμε τιποτα για τις επομενες κυκλοφοριες της.
καποια στιγμη θα κανουν ενα μεγαλο showcase που θα χαλασει κοσμο.

[odytsak]

[Ezio]

Προσωπική μου πρόβλεψη ότι

Spoiler!

θα συνεχίσει η ιστορία με το εμβόλιο κατά του ιού, ίσως κυνηγάνε την Ellie ή η Ellie πάει μόνη της να θυσιαστεί ή να βρει κάτι σχετικά με την θεραπεία. Μπορεί να πάει η ιστορία στην νότια Αμερική, όπου ξεκίνησε ο ιός.

[Valkyre]

Πρεπει να δουμε και κατι καινουργιο ομως απο την Naughty Dog καποια στιγμη λιαν συντομως δηλαδη...

Εβγαλε 2 νεα franchises επι εποχης PS3 και εκτοτε τιποτα φρεσκο. Ολοι ξερουν ποσο λατρευω την σειρα και ειμαι βεβαιος οτι θα ειναι πολυ καλο παιχνιδι, αλλα θελω και κατι καινουργιο απο αυτη την υπερβολικα ταλαντουχα ομαδα. Φτασαμε μια ολοκληρη 10αετια οπου δεν εχουμε κατι νεο... και οι δεκαετιες μιας ζωης δεν ειναι πολλες...