Νοσταλγία...

[toninio]

Ωραίο τόπικ, βασικά.
Αυτό το βίντεο σημαίνει πολλά για εμένα (τα πρώτα 20 δευτερόλεπτα ουσιαστικά). Εν συντομία, έτος 1998 (ή '99) (παίζει και να το χω...ξαναγράψει εδώ ... αν και δεν θυμάμαι να έχω μπει και πολύ στο τόπικ), έχω αγοράσει το πρώτο μου PC και το χω βασικά για γράψιμο, ταινίες και ίντερνετ, αν θυμάμαι καλά (ό,τι ίντερνετ ήταν τότε). Αν και κάπου στα 26 μου, gamer δεν ήμουν ακόμα. Έχω αγοράσει λοιπόν καρτοκινητό, που έδινε δώρο ένα pc game. Ούτε καν είχα δώσει σημασία τί ήταν και καθόταν στο ράφι κανένα πεντάμηνο. Κάποια στιγμή λέω "δε το βάζω αυτό,να δω τί είναι", εντελώς αδιάφορα, και δεν ήξερα ούτε την εγκατάσταση να κάνω. Βρίσκω 4 CD, ένα μικρό manual, το ψιλοδιαβάζω, και πάμε. Διπλό κλικ και ξεκινάει η μαγεία....εισαγωγικό βίντεο Cryo Interactive, μετά μενού παιχνιδιού κλπ, start και να ο Ten στο χιονισμένο βουνό και στο βάθος το αστρόπλοιο. Ήταν το Atlantis II, από τα καλύτερα adventure της Cryo (αλλά και γενικότερα). Στη συνέχεια, απλά κόλλησα το μικρόβιο των videogames. Έπαιξα και άλλα πολύ ωραία adventures της Cryo, όπως Atlantis 3 και 4, Egypt, Adventures of the Time Machine και το ανυπέρβλητο Odyssey: the search for Ulysses, οπότε το συγκεκριμένο βίντεο-ίντρο μου χει γίνει....βίωμα :-)

[Error Flynn]

Ηρθα μετά από 24 χρόνια ξανά στην Κύπρο για τρεις μέρες και πέφτω πάνω σε αυτό ;
Πάμε καλά ; 80’s original κομμάτι ;
Αύριο πάω για παζάρια.
Wish me luck.

[toninio]

Error Flynn, πας για νέες περιπέτειες με ανακατασκευή παλιών arcade. Μακάρι να σου βγουν τα παζάρια και να φύγεις με λαβράκι.
Και μια που είπες για Κύπρο, κάπου στα 23 χρόνια πριν είχα βρεθεί κι εγώ εκεί (φανταριλίκι, το '97, όχι ΕΛΔΥΚ, αλλά μια μονάδα τεθωρακισμένων κοντά στη Λάρνακα) κι από τότε δεν έχω ξαναπάει. Ίσως μια μέρα την τιμήσω πάλι.

Περί νοσταλγίας λοιπόν, συχνά πυκνά έχουμε πιστεύω όλοι gaming φλασιές από το παρελθόν. Περιστατικά, στιγμές κλπ, κι όχι απαραίτητα εν ώρα gaming, αλλά γενικά. Πάντα μου ρχεται στο μυαλό το ότι δεν αγόρασα σε εκείνο το περίπτερο το πακέτο-δώρο που έδινε το PC Master (αιωνία του η μνήμη) με δύο από τα πιο ιστορικά adventures, τα Gabriel Knight (αν θυμάμαι καλά ήταν τα Sins of the Fathers και The Beast Within, από την τριλογία). Μπορεί κανείς να τα παίξει ανα πάσα στιγμή φυσικά, αλλά θα ήθελα να έχω εκείνη την κασετίνα από το συγκεκριμένο περιοδικό. Άλλη στιγμή: γειτονικό video club με πολλά παιχνίδια (μιλάμε για εποχές 2000 και κάτι), όπου επισκεπτόμουν συχνά (για ενοικίαση και....copy-paste. Για το Word μιλάμε πάντα....). Μία μέρα βλέπω μία καινούρια άφιξη: μία ωραία κασετίνα με χαρτονένιο εξώφυλλο, μία κοπέλα και μία περίεργη μορφή, σαν μηχανικό ον. Κάτι για Σιβηρία έλεγε ο τίτλος. Διαβάζω και τις περιγραφές, λέω μπα, καμία μ@λακία θα είναι. Λίγο καιρό αργότερα, το έψαχνα να ξενοικιαστεί να το πάρω επάνω σπίτι για τα σχετικά. Τέλος, κάποια στιγμή, έχοντας ολοκληρώσει το Atlantis 2, βλέπω στο ίντερνετ ότι έχει βγει το 3. Πανηγύρια εγώ κλπ, το ψάχνω και το βρίσκω σε άλλο κοντινό video club, αλλά δυστυχώς νοικιασμένο. Κάθε 3 μέρες πήγαινα ή τον έπαιρνα τηλέφωνο. Τελικά, το παιχνίδι το γυρίσανε μετά από κανένα μήνα σχεδόν, οπότε ήρθε κι η σειρά μου.
Γενικά τότε δεν είχα αρχίσει ακόμα να ασχολούμαι πολύ. Έπαιζα κυρίως κανένα adventure και Προ. Μετά, έπεσε στα χέρια μου ένα Ghost Recon κι ένα Rainbow Six κι άρχισα να μπαίνω στο action. Mετά, κάποια shooter και κάποια στιγμή έβαλα και το Half Life 2......

[Sir_Teraflop]

Αυτή η εμπειρία των Arcades (Coin-op) δεν πληρώνεται - ούτε θα ξεπεραστεί ποτέ.

Είναι απλώς άλλη φάση.

PS: Ακόμα και net-cafe δεν είναι το ίδιο, παρόλο που πήγανε να αντιγράψουν το concept.

[Error Flynn]

toninio, έτσι είναι όπως το λες... όταν εγώ αντίκρισα πχ την καμπίνα που ανέβασα πιο πάνω (την αγόρασα παρεπιπτόντως ) θυμήθηκα την εποχή που πήγαινα σε ένα ισόγειο κατάστημα της γειτονιάς μου, του οποίου ο ιδιοκτήτης είχε βάψει τα τζάμια άσπρα και μέσα είχε πέντε έξι παιχνίδια με τέτοιου τύπου καμπίνες. Χωρίς άδεια κλπ. Μας έβαζε στη ζούλα. Εγώ ήμουν το 10 και η χρόνια ήταν 1985. Χτυπούσα το τζάμι, μισοάνοιγε ο τύπος και μπαίναμε μέσα. Το αγαπημένο μου ήταν το Exerion. Η καμπίνα αυτή επίσης θα γίνει καμπίνα για Exerion μιας και έχω ορίτζιναλ πλακέτα με το παιχνίδι από τότε, περιμένω ορίτζιναλ μαρκίζα δώρο από έναν φίλο και γενικά αυτή είναι η ιδέα. Αλλά αυτά εν καιρό.

Επίσης και εγώ εκείνη τη περίοδο ήμουν Κύπρο εξαιτίας στρατιωτικού. Μετά από τόσα χρόνια είναι μια Κύπρος που δε θα αναγνωρίζεις και δυστυχώς το λέω αρνητικά. Πολύ κακό χτισμένη, ουρανοξύστες, άσχημα corporate κτίρια κλπ. Τέλος πάντων. Το καλό είναι πως έχουν ανοίξει τα σύνορα και μπορείς να περάσεις απλό την άλλη πλευρά που ακόμη διατηρεί το μέρος αυτό που θυμάσαι από την Κύπρο πριν από 23 χρόνια με υπέροχη αρχιτεκτονική.

Sir_Teraflop, αυτό πιστεύω και γώ . Εγώ ακόμη έχω να πω ότι ξενερώνω όταν βλέπω νέες κατασκευές σε καμπίνες, bartop κλπ και βάζουν μέσα tft τηλεοράσεις κλπ. Είναι απλά χάλια. Ήταν η μετέωρη φάση από την semi analog σε full digital εποχή με ότι καλό και κακό έφερε αυτή η φάση που όμως δε μπορεί να βγάλει το feeling της εικόνας που έχει πχ ένα crt monitor σε αυτά τα παιχνίδια. Ή απλά μιλά η ηλικία μου πλέον που προφανώς κάτι βρίσκει και που είναι γραπωμένο στις αναμνήσεις των 10 μου ετών.
Τέλος πάντων, την καμπίνα την αγόρασα, αύριο επιστρέφω Ελλάδα και μετά θα περιμένω να μου έρθει με μεταφορική. Αποφάσισα και αγόρασα μόνο το κάσωμα χωρίς οθόνη μέσα για να μου έρθει πιο φτηνά από όλες τις απόψεις. Οθόνη βρίσκω εύκολα Αθήνα.

[Sir_Teraflop]

We are Legion!






Meanwhile αφού ξεφορτώθηκε η μικρή τους "τερατομάχους" σε εμένα ξεκίνησε το project playmobil κάστρο των 80's


Minecraft.

Spoiler!

δεν το φτιάχνω εγώ το κάστρο αλλά η 6 ετών κόρη μου

[Error Flynn]

We are Legion!






Meanwhile αφού ξεφορτώθηκε η μικρή τους "τερατομάχους" σε εμένα ξεκίνησε το project playmobil κάστρο των 80's


Minecraft.

Spoiler!

δεν το φτιάχνω εγώ το κάστρο αλλά η 6 ετών κόρη μου

Καλημέρα, δε μπορώ να δω τι ανέβασες από φωτογραφίες.

[Sir_Teraflop]

Οοουπς! Συγνώμη, κάτι δεν έκανα καλά - εδώ πρέπει να φαίνονται:

https://imgur.com/a/JE8Vnr3

[Nek_Food]

Κάπου, κάπως, κάποτε είχα εκατοντάδες από αυτά (τερατομάχους μικρούς και μεγάλους), μην πω για στρατιωτάκια και Playmobil.

Μετά μεγάλωσα, έφυγα από το πατρικό για σπουδές/στρατό/δουλειά/κλπ και κάπου εκεί πέρασε ο σίφουνας/ανεμοστρόβιλος/τυφώνας ΜΑΜΑ και τα σάρωσε όλα. Τώρα κάθε φορά που πάω στο πατρικό "τσακωνόμαστε" γιατί της λέω: "που είναι τα παιχνίδια μου!!!"

Από Playmobil κάτι λίγα διάσπαρτα κυκλοφορούν ακόμη δεξιά και αριστερά (κυρίως καουμπόικες άμαξες όλων των ειδών και δεν θυμάμαι ένα κίτρινο ελικόπτερο και το διαστημικό λεωφορείο;), κάποια ολίγα συναρμολογούμενα αεροσκάφη, τα Lego έχουν αφανιστεί όλα, πρόλαβα ολίγα από τα Κόμικς που ήταν σε ένα ράφι - όλα τα υπόλοιπα άφαντα.
Δεν θέλω καν να σκεφτώ τυχόν ηλεκτρονικά παιχνίδια που είχα game&watch...

[Error Flynn]

Την ιστορία αυτή με τα πράγματα που πετάχτηκαν εν μια νυκτή την έχω ακούσεις πάρα πολλές φορές Nek_Food.
Πως στο καλό η δική μου η μάνα απεναντίας κράτησε πάρα πολλά από τα παιχνίδια μου δε μπορώ να καταλάβω.
Μια από τις συλλογές μου εκείνης της εποχής που έχω ακόμη και σήμερα σε άψογη κατάσταση είναι
όλα τα τεύχη από τη Μάχη των Πλανητών - Ομάδα Τζι όπως τη λέγαμε - Battle of the Planets.
Είχα τρελή πώρωση με τη σειρά που έβλεπα στη τηλεόραση και πριν από αρκετά χρόνια την αγόρασα ολόκληρη σε DVD.
Τα περιοδικά τα αγόραζα με το χαρτζιλίκι μου ευλαβικά και τα φύλαγα πως και τι.
Μετά βέβαια ακολούθησε η άλλη και μεγαλύτερη αγάπη μου το Ulysses 31 αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Ορίστε και μια οικογενειακή που έβγαλα πριν από λίγο.

[Lefteris_X]

Μάχη των Πλανητών έχω όλα τα οχήματα μέχρι και σήμερα! Ακόμα και τον Φοίνικα!
Σιδερένια, αθάνατα.

1986, μετακόμιση σε άλλη περιοχή Αθήνας.

Έχω σε μια τεράστια σακούλα μαύρη σκουπιδιών όλα τα περιοδικά κόμικς και σε μια βαλίτσα τεράστια τα περιοδικά για υπολογιστές. Από τέλη 70ς έως 1986.
Μιλάμε για Σπάιντερμαν (κάθε Τρίτη) και Μίκυ Μάους (κάθε Παρασκευή).

Ήδη είχα σταματήσει να διαβάζω κόμικς βέβαια από το 1985 (αγόραζα πλέον που και που), αλλά τα είχα κρατημένα και περιποιημένα όλα.

Οπότε τις πρώτες 2-3 μέρες που είχαμε πάει στο νέο σπίτι και ακόμα έστηνα τα μηχανήματά μου, έβαζα τα βιβλία και περιοδικά τεχνολογίας στις βιβλιοθήκες μου.......έψαχνα παντού αυτή τη μαύρη σακούλα σκουπιδιών. Παντού. Και δεν την έβρισκα πουθενά.

Οπότε μαθαίνω ότι μια από τις οικιακές βοηθούς που είχαν έρθει για να βοηθήσουν στην μετακόμιση και στο μετέπειτα στήσιμο του σπιτιού........την φούνταρε στα σκουπίδια χωρίς καν να ρωτήσει.

Στενοχωρήθηκα για 5-10 λεπτά.....αλλά μετά μου πέρασε καθώς ήμουν ήδη τεχνολογάκιας, 2-3 περιοδικά μόνο μου είχαν απομείνει κι αυτά επειδή τα είχα κατά λάθος βάλει στην βαλίτσα με τα περιοδικά και βιβλία τεχνολογίας.

Πέρασαν τα χρόνια και τελικά ΤΩΡΑ με ενοχλεί βαθιά για εκείνη τη μαύρη σακούλα...

ΥΓ: Error, όταν έχεις βιώσει 9 μετακομίσεις εντός Αθηνών, είναι εύκολο να χαθούν πράγματα.........ιδιαίτερα όταν έχεις αμέτρητα!! (ματσμποξ αυτοκινητάκια, αμέτρητα ΤΕΝΤΕ συναρμολογούμενα, περιοδικά κομικς και υπολογιστές, μηχανήματα, cartridges για Atari VCS/Colecovision, κασσέτες 8-bit υπολογιστών, δισκέττες 5 1/4 και 3 ιντσών για 8-bit υπολογιστές, πολλαπλά περιφερειακά για αυτούς, τηλεκατευθυνόμενα υποβρύχιο/ελικόπτερο/αυτοκίνητο, ηλεκτρικό racing αυτοκινητόδρομο, αρκετά επιτραπέζια του στυλ Μονόπολυ, Χοτέλ κ.α., το καράβι του Playmobile που ευτυχώς έχω ακόμα....με τη σκόνη του 1979 λολ, και και και και).

[Kane]

Την ιστορία αυτή με τα πράγματα που πετάχτηκαν εν μια νυκτή την έχω ακούσεις πάρα πολλές φορές Nek_Food.
Πως στο καλό η δική μου η μάνα απεναντίας κράτησε πάρα πολλά από τα παιχνίδια μου δε μπορώ να καταλάβω.
Μια από τις συλλογές μου εκείνης της εποχής που έχω ακόμη και σήμερα σε άψογη κατάσταση είναι
όλα τα τεύχη από τη Μάχη των Πλανητών - Ομάδα Τζι όπως τη λέγαμε - Battle of the Planets.
Είχα τρελή πώρωση με τη σειρά που έβλεπα στη τηλεόραση και πριν από αρκετά χρόνια την αγόρασα ολόκληρη σε DVD.
Τα περιοδικά τα αγόραζα με το χαρτζιλίκι μου ευλαβικά και τα φύλαγα πως και τι.
Μετά βέβαια ακολούθησε η άλλη και μεγαλύτερη αγάπη μου το Ulysses 31 αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Ορίστε και μια οικογενειακή που έβγαλα πριν από λίγο.

Όλοι οι φίλοι μου ήταν με τον Μαρκ. Μόνο εγώ γούσταρα τον Τζέισον. Καταπληκτική σειρά, δεύτερη μόνο μετά το Διαστημόπλοιο Αργώ

[Error Flynn]

Kane, εγώ γούσταρα ακόμη και τον Zoltar χαχαχα... Συμφωνώ πως είναι καταπληκτική σειρά αν και ο Οδυσσέας είναι Νο1 για μένα.

[Lefteris_X]

Θυμάμαι αμυδρά ένα επεισόδιο που είχε τον Σίσυφο να σπρώχνει έναν ογκόλιθο (πέτρα και scrap μέταλλα) από ένα ύψωμα στην κατηφόρα σε μια τρύπα στο έδαφος (αμφιθεατρικό σχήμα). Και όταν καταϊδρωμένος έριχνε τον ογκόλιθο στην τρύπα, τσουπ, εμφανιζόταν νέος στο ύψωμα.

Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση!

[Error Flynn]

Θυμάμαι αμυδρά ένα επεισόδιο που είχε τον Σίσυφο να σπρώχνει έναν ογκόλιθο (πέτρα και scrap μέταλλα) από ένα ύψωμα στην κατηφόρα σε μια τρύπα στο έδαφος (αμφιθεατρικό σχήμα). Και όταν καταϊδρωμένος έριχνε τον ογκόλιθο στην τρύπα, τσουπ, εμφανιζόταν νέος στο ύψωμα.

Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση!

Αν όχι το καλύτερο σίγουρα ένα από τα καλύτερα επεισόδια.

Κάποια στιγμή σίγουρα θα κάνω γλυπτό τον Οδυσσέα.

[toninio]

Error Flynn, όσον αφορά στην Κύπρο, δεν είχαμε προλάβει τότε να δούμε σχεδόν τίποτα. Το μόνο καλό ήταν η πιο μεγάλη χρονικά έξοδος που είχαμε σε σχέση με την μονάδα στην Ελλάδα (στην Κω). Η έξοδος στην Κύπρο ξεκίναγε μεσημέρι, οπότε είχαμε χρόνο να κάνουμε βόλτες στην Λάρνακα, να φάμε κάτι, ακόμα και να νοικιάσουμε δωμάτιο ξενοδοχείου (4 άτομα, day use), για να κάνουμε "κυριλέ" μπάνιο κλπ. Κρίμα που έχει γίνει πιο άσχημη, καλό που άνοιξαν τα σύνορα και μπορεί κανείς να δει την άλλη πλευρά. Με γειά φυσικά και την καμπίνα που βρήκες εκεί και καλή δουλειά στο σπίτι σου πλέον, με την ανακατασκευή αυτής. Παρεμπιπτόντως, είμαστε πολύ κοντά ηλικιακά (και πιστεύω με πολλούς εδώ μέσα), δηλ. είμαι 2 χρόνια μεγαλύτερος. Το θέμα τώρα είναι ότι το μικρόβιο του gaming όχι μόνο δεν μου φεύγει, αλλά ίσως να μεγαλώνει κιόλας. Ανυπομονώ να παίξω τα νέα παιχνίδια, να βγει το PS5 κλπ κλπ. Πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ λέτε;

Σχετικά με παλιά παιχνίδια, κόμικς και πράγματα γενικώς που είχαμε εκείνες τις δεκαετίες και κάποια στιγμή χάθηκαν, το θέμα είναι ότι τότε δεν ξέραμε και δεν καταλαβαίναμε την αξία τους κι ότι κάποτε θα τα αναζητήσουμε, οπότε και δεν τα φυλάξαμε όπως έπρεπε. Μου χαν κάνει δώρο ένα σετ Playmobil, αυτό με το Saloon, αλλά πάει αυτό, μάλλον κατέληξε σε κάποια σακούλα κι από εκεί στον κάδο. Περιοδικά επίσης, πχ πολλά Μικυ Μάους που έπαιρνα τότε (μου άρεσαν πολύ οι ιστορίες με Ντόναλντ και Σκρούτζ), πάνε κι αυτά. Πιο πολύ είχα στενοχωρηθεί με ένα ποδοσφαιρικό άλμπουμ που έχασα. Ήταν της Panini, αν θυμάμαι, με το ελληνικό πρωτάθλημα 84-85 (ή 85-86). Τι Αναστόπουλοι, Μητρόπουλοι μέσα, Σαραβάκος, όλοι οι παίκτες της εποχής. Γενικά, έχω χάσει πάρα πολλά πράγματα, που θα ήθελα να είχα κρατήσει.
Μεγάλη φάση τότε ήταν και το Subuteo, ίσως έχει ξανα-αναφερθεί. Ωραίο παιχνίδι.

[Lefteris_X]

Αυτό της πανίνι μου το πέταξαν κι εμένα. Όπως είπες Αναστοπουλοι και όλοι οι υπόλοιποι.

[DJTaurus]

Ο Ηλίας Παππάς, στο νέο επεισόδιο του Social Gamer, έχει απέναντί του έναν θρύλο των ελληνικών gaming media και της αγοράς, τον Γιώργο Γρίβα.

Μαζί με τον Γιώργο εξερευνούμε τα θρυλικά Pixel και User και την πορεία του στο τελευταίο, τη δημοσιογραφία και την κριτική της εποχής, τις αντιπροσωπείες και τη σχέση τους με τους μυθικούς “Πειρατές της Στουρνάρη”, Thomas Soft και Εγκέφαλος, τη γέννηση και πορεία του gaming internet στην Ελλάδα, το κλείσιμο των περιοδικών μέχρι το PC Master, την πτώση του κορυφαίου Έλληνα developer όλων των εποχών, της Aventurine, αλλά και την πορεία του Gamers Universe, του πρώτου πανευρωπαϊκού gaming site με έδρα στην Ελλάδα, που στόχευε να χτυπήσει το Eurogamer.

[Nodens]

Πολύ ωραία συνέντευξη, γεμάτη νοσταλγία. Αν καταφέρει να φέρει και τον Τσουρινακη

[DJTaurus]