Εγώ δεν νομίζω ότι είναι συγκρίσιμες π.χ. οι ράμπες για ΑΜΕΑ (σαφώς και πρέπει να υπάρχουν και δυστυχώς ΔΕΝ υπάρχουν στην Ελλάδα) με αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Εσπερία (δώστε 1-2 χρόνια και θα το δούμε και στα μέρη μας, όλα έρχονται με χρονοκαθυστέρηση).
Προσωπικά δεν το δέχομαι να με πουν ableist, όταν δεν με γνωρίζουν σαν άνθρωπο και σαν προσωπικότητα (αδύνατο μέσω internet). Γνωρίζει ο κάθε Καραμήτρος αν εγώ έχω βοηθήσει κανέναν ΑΜΕΑ να του ανεβάσω το καροτσάκι του στα γνωστά κακοτράχαλα ελληνικά πεζοδρόμια; Με ποιό δικαίωμα λοιπόν να μην μπορώ να χειροκροτήσω; Πάμε καλά;
Είμαι σίγουρος ότι αν γινόταν αυτή η συζήτηση σε κανά ERA, εγώ, ο Val και ο hakoo θα το είχαμε αρπάξει το banάκι μας, με δήθεν δικαιολογία ότι είμαστε «ανάλγητοι». Σόρρυ, αλλά έχω δει πολλά περίεργα εκεί μέσα, μέχρι και κατηγορίες για "ageism" επειδή σε κάποιον δεν άρεσε (του φάνηκε αδιάφορη) η πρωταγωνίστρια του Returnal.
Όπως είπα: είναι αγεφύρωτο χάσμα γενεών. Εξού και οι χαζομαρίτσες περί "ok boomer" (που 9 στις 10 φορές δεν είναι καν boomer ο αποδέκτης).
Κι εμάς δεν μας καταλάβαιναν κάποτε οι boomers (οι γνήσιοι, όχι οι ντεμέκ) επειδή παίζαμε Pac-Man και λέγανε τα δικά τους ότι θα καταλήξουμε χαπακωμένοι. Το αποδέχεσαι ότι υπάρχει χάσμα γενεών και πας παρακάτω.
Slippery slope... ούτε εγώ μπορώ να φανταστώ πως θα είναι ο κόσμος το 2025-2030.
Εδώ ανοίγεις μεγάλη κουβέντα, οι παλιότερες γενιές μεγαλώσαμε σε πέτρινα χρόνια και δεν είχαμε καμία φούσκα να μας προστατέψει.
Αυτό που παρατηρώ ιδιαίτερα με τις γενιές που γεννήθηκαν την δεκαετία του 90 (mid to late 90s) και έπειτα, είναι ότι μεγάλωσαν σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον και ξαφνικά θίγονται με το οτιδήποτε. Ακόμα χειρότερα αν μιλάμε για μονογονεϊκές οικογένειες όπου η πατρική φιγούρα είναι απούσα (το παιδί χρειάζεται και τους 2 γονείς για να αναπτύξει μια υγιή προσωπικότητα -> και την αρσενική και την θηλυκή ενέργεια). Δυστυχώς οι μάνες δεν αρκούν.
Υπάρχει μια λογική στην φύση, ότι πρέπει να εκτεθείς και σε δυσάρεστα πράγματα, για να γίνεις πιο σκληρόπετσος.
Αυτό ισχύει και σε βιολογικό επίπεδο, όχι μόνο ψυχολογικό. Είναι γνωστό π.χ. ότι οι (αστικοποιημένες) γενιές των 70s και έπειτα εμφανίζουν ένα σωρό αλλεργίες, γιατί μεγάλωσαν σε ένα αποστειρωμένο αστικό περιβάλλον (δεν το λέω εγώ, ρωτήστε γιατρούς). Οι παππούδες/πατεράδες μας κυλιόντουσαν στα χώματα (που λέει ο λόγος) και δεν ξέρουν τι πάει να πει αλλεργία.
Γενικώς όπως πάει η φάση δεν προμηνύεται τίποτα το καλό. Βλέπω ενήλικες που είναι παιδιά κλεισμένα σε σώμα ενήλικα, δηλαδή στην ουσία δεν ωρίμασαν ποτέ. Μεγάλωσαν σωματικά, αλλά όχι και ψυχικά/πνευματικά. Και το βρίσκω λογικό κι επόμενο να αναζητούν την θαλπωρή ενός «πατερούλη» που θα τους προστατέψει (φυσιολογικότατο για μικρά παιδιά, εντελώς άρρωστο IMHO για ενήλικες).
Bookmarks