Όπως έχουν πει και οι περισσότεροι, πασχίζεις να καταφέρεις τον κάθε κολοσσό, συχνά φτάνεις στην πηγή, να θες το τελευταίο χτύπημα αλλά να σε προδίδει η stamina, και τελικά, μετά από ώρα μάχης, η δραματική πτώση και κατάρρευση του νεκρού κολοσσού (με την ανάλογη μουσική και cutscene, αριστουργηματικά δοσμένα) σε κάνει να λυπάσαι και να μετανιώνεις. Παιχνίδι φοβερών αντιθέσεων, γενικά. Ο μικρός σε μέγεθος Wander μπροστά στον τεράστιο, δυνατό κι επιβλητικό κολοσσό, αλλά τελικά ο αδύναμος μάλλον είναι ο κολοσσός, που δεν πειράζει κανέναν (εάν απομακρυνθείς, φεύγει και επιστρέφει στην ησυχία του), θέλει μόνο να αμυνθεί, και δεν έχει τρόπο να αποφύγει την ήττα.
Στο Shrine of Worship υπάρχουν μόνο τα αγάλματα των 16 κολοσσών, και όχι κάτι άλλο, που να αναφέρεται σε κάποιον θεό (Dormin).
Κάπου διάβασα κάτι ενδιαφέρον, μπορεί να είναι και σύμπτωση βέβαια, ότι "Dormin" είναι αναγραμματισμένο το όνομα Nimrod, που σύμφωνα με την παλαιά διαθήκη, ήταν ό δισέγγονος του Νώε, ισχυρός κυνηγός και προστατευόμενος του Θεού, ο οποίος κάποια στιγμή απέκτησε ισχύ, έγινε βασιλιάς, θεώρησε τον εαυτό του θεό και έκανε "κίνημα" ενάντια στον θεό, Μπορεί και να είναι εντελώς άσχετα, απλά έχει ενδιαφέρον ο συσχετισμός Dormin-Nimrod και εάν μπορεί οι σεναριογράφοι της ιστορίας να έχουν δανειστεί στοιχεία από όλα αυτά.
Ενδιαφέρον έχουν και αυτά τα δύο fansites
http://theforbiddenland.com/ και
http://youwerethere.com/ , τα οποία έχουν πάρα πολλά μεν, αλλά ενδιαφέροντα στοιχεία και ανάλυση σχετικά με τους δύο τίτλους και ό,τι αφορά σε αυτούς.
Επίσης, κάπου είχα δει ότι αρχικά η team Ico είχε στο σχεδιασμό πάνω από 40 κολοσσούς, αλλά κατάλαβαν ότι έπρεπε να τους μειώσουν, τους έκαναν 24, αλλά τελικά αποφάσισαν να βάλουν 16 και να τους δουλέψουν αυτούς όσο πιο καλά μπορούσαν, όπως και έγινε.
Bookmarks