Ti σκέφτεσαι τώρα; Θές να μας πείς;;;

[Dragonpaul]

ισως και η τελευταία

Αυτό έτσι μοιάζει τωρα... Δώστου λίγο χρόνο.

[chronohill]

Ειναι αυτος ο γαμωκομπος στο στομαχι και οι σκεψεις γιατι;τι θα μπορούσα να εχω κανει η να μην εχω κανει.ξερω οτι ο καιρος ειναι ο καλύτερος γιατρος αλλα ειναι ζορι...
αν βρω time machine θα λυθουν ολα...!θα στειλω μειλ και στην Nintendo να μην βγάλει το wiiU ετσι γιατι θα πάει απατο...

[Dragonpaul]

Χα χα! Ετσι... Διασκεδασε το λιγο και θα δεις σε λιγο καιρό...

[Lefteris_X]

Chronochill.....


άστα σε καταλαβαίνω. 40 χρονών μαντράχαλος........και έχω κάνει 2,5 σχέσεις σχεδόν. Έχοντας ξεκινήσει ως άτακτος έφηβος στα 14,5 - 15 με αλλεπάλληλες παρτενέρ, έφτασα στα 17,5....εντελώς πηγμένος από εμπειρίες, αλλά με καμία σχέση όπως είχαν αρκετοί τότε. Ζήλευα εκείνους γιατί ζούσαν κάτι το τρυφερό, ζήλευαν εκείνοι εμένα για τις εμπειρίες με γυναίκες. Anyway, ξεκινάω στα 17,5 μια σχέση για αρκετά χρόνια (με πολλές παράλληλες περιπέτειες) που δεν την λαμβάνω υπόψη μου τώρα στα 40 μου.

Εντούτοις όταν χώρισα μετά από 5 χρόνια.......λάλησα. Και δεν το περίμενα. Καν, δεν το περίμενα να αντιδράσω ΤΟΣΟ άσχημα. Η συνήθεια, η μυρωδιά ενός ανθρώπου, η οικειότητα μετά από τόσα χρόνια, σα να είχε γίνει ο άνθρωπος μου ο αυτοκόλλητος. Όμως έπρεπε να τελειώσει γιατί είχε καταντήσει παρωδία. Παρά ταύτα, τώρα, όντας 17,5 χρόνια χωρισμένος, δεν μπορώ να πω ότι με ενοχλεί...........αλλά ακόμα θυμάμαι τη "Ρένα"......αλλά όχι την Ρένα που ήμασταν τα τελευταία (άσχημα) χρόνια, αλλά τη Ρένα που γνώρισα και ήμασταν στην αρχή. Κοινώς, σαν μια παλιά ανάμνηση, με τα λίγα καλά της και τα περισσότερα άσχημά της (ειδάλλως δεν θα είχε λήξει).

Μετά από 1,5 χρόνο που είχα χωρίσει και μετά από διάφορες αλλαγές "πουκαμίσων", λέω ας ξανακάνω μια σχέση. Λάθος. Δεν ήμουν έτοιμος. Δεν μπορούσα να ερωτευτώ. Και φυσικά, με την κοπέλα που ξεκίνησα, τα πράγματα μετά από λίγο καιρό (2 μήνες) πήγαν από το κακό στο χειρότερο (αυτή είναι η σχέση 0,5). Ήταν μια επιπόλαιη επιλογή μου, γιατί η ψυχή μου ήθελε ντε και καλά να νιώσει πάλι την θαλπωρή "του δικού σου ανθρώπου".......μόνο που αυτά δεν γίνονται βεβιασμένα. Ή που θα έρθουν από μόνα τους ή άστο καλύτερα.

Έχουμε φτάσει πλέον 6 χρόνια μετά την διάλυση της πρώτης σχέσης, κοντά στα τέλη 2003. Εννοείται στο ενδιάμεσο, γυναίκες, γυναίκες, γυναίκες, έντονη και άστατη ζωή.
Ότι πιο "κουλό", ναι, το έχω ακούσει. Ειλικρινά, απόψεις (του κώλου) που να τραβάς τα μαλλιά σου. Γεγονότα που σε απογοητεύουν και αναρωτιέσαι αν και πότε θα ξαναερωτευείς, θα αγαπήσεις και θα σε αγαπήσουν βαθιά.

Αρχές 2004 ξεκινάει μια άλλη σχέση. Πάλι από την μεριά μου χωρίς να είμαι ερωτευμένος. Απλώς "στα χαρτιά" η κοπέλα ήταν αποδεκτή. Δηλαδή ήταν ψηλή, εμφανίσιμη, μορφωμένη, από πάρα πολύ καλή (και ιδιαίτερα γνωστή στο Αθηναικό τζετ-σετ) οικογένεια........και το γεγονός ότι το χρήμα έρεε άφθονο δεν με ενδιέφερε καθόλου.
Ε, μ***νί καπέλο τα κάναμε. Όλο το 2004 βγήκε κάπως καλούλικα. Από το 2005 κι έπειτα όμως...τα πράγματα έγιναν άθλια. ΑΘΛΙΑ. Πάλευα εγώ, πάλευε εκείνη, αλλά οι τσακωμοί έδιναν κ' έπαιρναν. Γονείς να έχουν εμπλακεί στους διάφορους χαμούς (κυρίως η μάνα της). Ένας Λευτέρης σε έξαλλη κατάσταση. Μέχρι που είχαμε φτάσει στο "10 μέρες μαζί, χαμός, πάει τέλος χωρίσαμε....κενό 10 ημερών και ξανά πάλι μαζί και ξανά τα ίδια και πάμε loop". Έτσι μετά μυρίων και βασάνων το διαλύουμε αρχές 2007.

Και τότε λέω στον εαυτό μου: δεν θα ξανασχοληθείς με σχέση, αν δεν ερωτευτείς. Αυστηρά.

Ε, πέρασαν 9 χρόνια φίλε. Εννιά χρόνια. Όχι αστεία πράματα. Δεν με έκανε καμία να ερωτευτώ. Το τι μαλακίες άκουγα δεν λέγεται. Υπέρμετρες ανεξαρτησίες, σε βαθμό τέτοιας αρρώστιας, που η ψυχή / καρδιά (των γυναικών που γνώριζα), δεν άφηνε ιδιαίτερο χώρο για έναν άνθρωπο. Ναι μεν, πολύ ωραίες γυναίκες, επεισοδιακά εμφανίσιμες........αλλά από χαρακτήρα και συμπεριφορά.....χέσε μέσα.

Φέτος το καλοκαίρι, Ιούλιος, γνωρίζω μια κοπέλα. Την 1η φορά που βγήκαμε έξω, αμέσως κατάλαβα ένα "τσακ" να έγινε μέσα μου, λες και άρχισα να καταλαβαίνω ότι θα την ερωτευτώ. Το βράδυ που βγήκαμε πρώτη φορά καθίσαμε μαζί 8 ώρες! Το ίδιο και τις επόμενες 4 μέρες, που βγαίναμε κάθε μέρα! Γύρω στις 9-10 συναντιόμασταν και την γύριζα πίσω στις 5-6 το πρωί!
Κυριολεκτικά χεστήκαμε (με την καλή έννοια) και οι δυό μας! Το ΠΟΣΟ ερωτευμένοι ήμασταν δεν περιγράφεται. Ζούσα πάλι συναισθήματα που είχα να ζήσω από το 1993! Όχι αστεία πράματα.

Έλα μου όμως, που η κοπελιά είχε συνηθίσει να έχει ένα συγκεκριμένο στυλ ζωής (καριέρα, 40 ετών που φαινόταν σαν 32, 1.80 ύψος, ξανθιά, με σώμα και πρόσωπο που σκανδαλίζει και τον Άγιο Πέτρο)...........το οποίο δεν μπορούσε να αλλάξει με τίποτα. Εξαντλητικές ώρες εργασίας: επειδή εκείνη το είχε επιλέξει. Παρόλο που θέλαμε παιδιά και οικογένεια, εγώ "έβλεπα πιο μπροστά" και καταλάβαινα ότι δεν "θα βγει το γλυκό". Με μεγάλη πίκρα τα σκεφτόμουν αυτά.

Στην πορεία, άρχισαν να βγαίνουν τα προβλήματα με τον τρόπο ζωής που είχε επιλέξει να έχει. Μην τα πολυλογώ (περισσότερο)........πριν 15 μέρες χώρισα. ΤΟΣΟ μπουρδέλο δεν έχω γίνει ποτέ στην ζωή μου. Ούτε εγώ δεν με αναγνωρίζω. Επειδή στις αρχές Δεκέμβρη είχαμε σταματήσει να μιλάμε για ένα διάστημα 20 ημερών..............με πήρε τόσο "από κάτω" που έχασα περί τα 15 κιλά σε 40 μέρες. Πλέον, έχασα και άλλα 5 κιλά, το σύνολο 20 κιλά. Εχτές, κι ενώ νόμιζα ότι όσο περνούν οι μέρες το παλεύω (αλλά από μέσα μου ένιωθα ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί)................έκανα το "μπαμ". Τι κόμπος στο στομάχι μου λες; Ταχυπαλμίες με παλμούς 100-120, κρίσεις πανικού, ίσως και να λιποθύμησα μερικές φορές (είδα στο ρολόι ότι έχασα κάποια λεπτά της ώρας και με βρήκα σέκο στο πάτωμα - μόνος μένω οπότε δεν είχα κάποιον κοντά μου). Εχτές η κατάσταση ήταν τραγική. Ήμουν έτσι για πάνω από 10 ώρες συνέχεια. Νόμιζα ότι κάποια στιγμή θα μου κάνει το "τσακ" η καρδιά και θα πάθω έμφραγμα ή θα πάθω κάποιο εγκεφαλικό (πίεση 11,5 με 18 με 100-120 παλμούς, ενώ στο κανονικό μου είμαι 6,5 με 12,5-13 και 60-65 παλμούς)........ή θα σπάσει κάποια φλέβα και θα πάθω ανεύρυσμα. Πανικός, φίλοι, γονείς (που μένουν 50 χλμ μακριά).....πήραμε γιατρούς και......2 λεξοτανίλ των 1,5mg.....τα οποία ίσα-ίσα με χαλάρωσαν λιγουλάκι, καμία σχέση με το πόσο πολύ χαλαρώνουν ως φάρμακο (το οποίο πήρα για 1η φορά στην ζωή μου). Κοιμήθηκα μόλις 3 ώρες (5:30 το πρωί έως 8:30). Εμφανώς ήταν η 1η φορά που ερωτεύτηκα ως ενήλικος. Και......γαμήθηκα τρισδιάστατα.

τι θέλω να πω με όλα αυτά;

Δεν παίζει ρόλο πόσο έμπειρος είναι ένας άντρας. Δεν παίζει ρόλο σε πόσα κρεββάτια έχει ξαπλώσει, με πόσες γυναίκες έχει πάει. Γιατί πρωτίστως είσαι άνθρωπος. ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και ο άνθρωπος έχει ψυχή και καρδιά. Αυτά τα δύο όταν καταστρέφεται μια σχέση, για την οποία έχει φτιάξει από μέσα του απίστευτα σχέδια (να γεράσουμε μαζί), ματώνουν πάρα πολύ. Ματώνουν άσχημα. Αφήνουν γερά σημάδια και φθορές.

Μην κάνεις το λάθος όμως που κάνουν οι περισσότερες (δεν ξέρω αν το κάνουν και οι άντρες, που να το ξέρω κιόλας; ).................Το λάθος που είναι να κουβαλάς "σκελετούς" από το παρελθόν, οι οποίοι θα καταστρέψουν τις επόμενες προσπάθειες. Τραγικό λάθος. Δεν κρίνουμε ΠΟΤΕ την επόμενη γυναίκα, βάσει των φόβων, ανησυχιών και επιφυλάξεων που έχουμε βιώσει στο παρελθόν. Γιατί; Διότι είναι μαθηματικά προδιαγεγραμμένο ότι -όσο τέλεια κι αν είναι- θα καταστραφεί η σχέση. Και η κοπέλα που ήμουν μέχρι πριν λίγο καιρό μαζί, τέτοιους σκελετούς κουβαλούσε. Είχε "καεί" τόσο πολύ που "φύσαγε και το γιαούρτι". Και μου έβγαλε το λάδι και την Παναγία. Μέχρι που άρχισα τις εκρήξεις μην αντέχοντας άλλο. Και κάποια στιγμή......τέλος.

Οπότε chronochill. Μην περιμένεις να φύγει ο κόμπος στο στομάχι. Και πολύ "ήπια" το περνάς. ΠΑΡΑ πολύ ήπια (για σχέση 5,5 ετών). Να ξέρεις ότι αυτή η σχέση θα σου μείνει για πάντα και άθελά σου, θα την έχεις ως σημείο αναφοράς για τις επόμενες. Φρόντισε να πετάξεις τους όποιους σκελετούς σου έμειναν σαν κουσούρι και φρόντισε να αποφεύγεις γυναίκες που δεν τους έχουν αποβάλλει όπως κι εσύ. Ειδάλλως, τζίφος.

Και ποτέ, μα ποτέ, μην θεωρήσεις ότι "ξέρεις" τον εαυτό σου. Εκεί που δεν τον περιμένεις, θα σου κάνει κάτι αντιδράσεις που δεν θα το πιστεύεις: θα χάσεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου. Προσοχή, σύνεση, ωριμότητα στις επιλογές και μην αφήνεις τον χρόνο να κυλάει, προσπαθώντας για μια σχέση που δεν θα έχει το μέλλον που εσύ θες. Βρες άνθρωπο που θα έχετε κοινό μελλοντικό όνειρο.

Εύχομαι τα καλύτερα στα επόμενα "λιμάνια" που θα επισκεφθείς και μακάρι να είσαι τυχερός (γιατί περί τύχης πρόκειται ΜΟΝΟ) να βρεις εκείνο το λιμάνι που θα σε κάνει να τραβήξεις άγκυρα για πάντα...

[ntsmrtz]

@ chronohill
Ο,τι και να πω το είπε ο Λευτέρης (που δεν είπε τίποτα μπας και κάνουμε-πούμε τίποτα υποστηρικτικό)
Μην υπολογίζεις για σοβαρή σχέση πλέον για τουλάχιστον 2 χρόνια... Μέσα στα οποία μπορεί (μπορεί και όχι, είναι θέμα τύχης) να βρεις πολύ αξιόλογες κοπέλες. Απλά εσύ ακόμα θα "καις καύσιμα" από την προηγούμενη και κάθε τυχόν προσπάθεια δυστυχώς θα αποτυγχάνει γιατί μέσα σου θα υπάρχει η σκιά της προηγούμενης. Θέλει ΠΟΛΥ ωριμότητα και σύνεση ώστε τα 2 χρόνια που λέω (και είμαι πολύ μετριόφρων) να τα κάνεις 1,5 ή 1 που νομίζω είναι αδύνατον.
Απλά, μην πιέζεις τον εαυτό σου και -πολύ σημαντικό- μην τον κατηγορείς!
Ναι, είναι άβολα, θα νιώθεις flat για πολύ καιρό και ΝΑΙ ισχύει το χιλιοειπωμένο περί χρόνου.
Εδώ είμαστε, μην διστάσεις για οτιδήποτε!

[Nikoladim]

Κρονο εγω προσωπικα θα εμπαινα στο cinema θρεντ και θα διαβαζα τα ποστ του Μιχαλη, για να μου αλλαξει η διαθεση. Παντως μια απο τα ιδια και εγω δυστυχως... Ημουν αρραβωνιασμενος με μια κοπελα για 4.5 χρονια, πρωτη σοβαρη σχεση, χωριζουμε το 14. ΠΑΚΕΤΟ!
Περνανε καποιιες κοπελες, ξαναβρισκω μια καλη σχεση το 15 και λογω του οτι ... εφυγε η μανα της (αναπαντεχο), αδειασε ψυχολογικα και χωρισαμε μετα απο 7 μηνες ... τον Φλεβαρη περασε. Μπορω να σου πω κουραγιο, εννοειται πως μονο ο χρονος ειναι φαρμακο και πως αν ηταν η δικια σου αποφαση θα δεις πως στο τελος δεν θα το μετανιωσεις. Απλως θελει να εχεις καθαρο μυαλο. Πραγμα αδυνατο τωρα. Καλα κουραγιo και δυναμη

[mihalis13]

Κρονο εγω προσωπικα θα εμπαινα στο cinema θρεντ και θα διαβαζα τα ποστ του Μιχαλη, για να μου αλλαξει η διαθεση. Παντως μια απο τα ιδια και εγω δυστυχως... Ημουν αρραβωνιασμενος με μια κοπελα για 4.5 χρονια, πρωτη σοβαρη σχεση, χωριζουμε το 14. ΠΑΚΕΤΟ!
Περνανε καποιιες κοπελες, ξαναβρισκω μια καλη σχεση το 15 και λογω του οτι ... εφυγε η μανα της (αναπαντεχο), αδειασε ψυχολογικα και χωρισαμε μετα απο 7 μηνες ... τον Φλεβαρη περασε. Μπορω να σου πω κουραγιο, εννοειται πως μονο ο χρονος ειναι φαρμακο και πως αν ηταν η δικια σου αποφαση θα δεις πως στο τελος δεν θα το μετανιωσεις. Απλως θελει να εχεις καθαρο μυαλο. Πραγμα αδυνατο τωρα. Καλα κουραγιo και δυναμη

Αντε να δεις το Batman & Robin μπας και δεις καμία ταινία της προκοπής

[chronohill]

Με συγκινησατε ρε guys!θα εκλαιγα αλλα οι αντρες δεν κλαινε(και καλα!)...
Λευτερη-τι να πω...μας τρελλανες με το ποστ σου...σευχαριστουμε για την κατεθεση που εκανες και γενικα που κανεις εδω μεσα...
Τασο- οντως δεν εχω καθαρο μυαλο και γυριζουν παρα πολλα στο κεφαλι μου!κυριως τα πρωινα!!!και οταν φτανει το βραδυ νιωθω καπως...σκεφτομαι το τι θελω να συζητησω-γιατι θα γινει κουβεντα ξανα- και να δω τι σταση θα εχουμε...γιατι το οτι ειπα να χωρισουμε δεν το περιμενε μου ειπε...σου ευχομαι τα καλυτερα φιλε ολοψυχα!
Κωστα- Δεν ξερω τι θα γινει...αληθεια δεν θα ηθελα κατι στο αμεσο μελλον αλλα ποτε δεν μπορεις να ξερεις πως στα φερνει η ζωη οντως...

Το σημαντικοτερα μεσα απο τις σχεσεις πιστευω οτι ειναι οτι μαθαινουμε τελικα τον εαυτο μας ολο και πιο πολυ..Προ αυτης της σχεσης ημουν ενας αλλος..Μεσα σαυτο εγινα καλυτερος ανθρωπος σε σημαντικους τομεις οπως ο χαρακτηρας..παραμελησα εναν αλλον τομεα αυτον της δουλειας...ανοιχτηκα σε φιλους και εδωσα περισσοτερη αγαπη απ οση εδινα...εμπρακτα και κυριως με τα λογια που δεν το εκανα...
Τωρα τον τελευταιο 1μιση χρονο εχω πεσει παλι στην παγιδα μου και εχω κλειστει λιγο οπως παλια...
Για να σας κανω το update μιλαμε καθε μερα τηλ βγαινουμε και τις δυο μερες με την παρεα μας αφου πλεον κολλησαμε ολοι μαζι...εγω σημερα πηρα πρωτη φορα τηλ αλλα μου εχει κανει εντυπωση οτι ηθελα να το ληξω επειδη δεν αντεχα αλλο και τωρα εχω αμφιβολιες και δευτερες σκεψεις...Αβυσσος η ψυχη του (υπερ)άνθρωπου!χαχαχαχα
Καλη μερα σε ολους τους αναγνωστες μας--
--COSMO-BOY--
Αγαπητό κόσμοπολιταν η περίοδος μου ήρθε...τα βυζια αργούν; Τα περιμένω 13 χρόνια τώρα
#apories_Cosmopolitan

[Lefteris_X]

Θα κάνεις τεράστια μαλακία αν επανασυνδεθείς, πίστεψέ με.
Αυτό που τώρα σου λείπει και σε ωθεί σε επανασύνδεση.......είναι η μοναξιά + ότι μέχρι πριν λίγες μέρες είχες ένα συντροφάκι, να περνάτε πολλές ώρες μαζί. Κοινώς, η λεγόμενη (τιτάνια) δύναμη της συνήθειας. Άστο να πάει στο διάολο. Άστο, γιατί μετά, τα δικά σου κομμάτια θα μαζεύεις.......και μάλλον κάποια δεν θα ξανακολλήσουν ποτέ, απλώς θα τα χάσεις για πάντα.

Επίσης, κάκιστο για την ψυχολογία σου, είναι να συνεχίσετε να μιλάτε, όπως και να την βλέπεις σε κοινές παρέες.
Η φωνή της και μόνο, αρκεί για να σου πυροδοτήσει το (άρρωστο) συναίσθημα. Η φωνή θα σου πλημμυρίσει την ψυχή και το μυαλό με κοινές αναμνήσεις......θα σε κάνει να αναρωτιέσαι "ρε μήπως πήρα την λάθος απόφαση;" και διάφορα τέτοια.
Αν συνεχίσεις την επαφή, κατά 99% θα αποφασίσεις να επανασυνδεθείς.

Και ξέρεις κάτι; Σπάσε πλάκα κάποια στιγμή εκείνη να σου πει "τελειώσαμε" και τότε θα νιώσεις προδομένος (αφού επανασυνδέθηκες και το πάλεψες) και τελείως σκατά. (δεν παίζει κανένα ρόλο ποιος το λέει σε ποιον, απλά όταν έχεις πει "τέλος" μετά λες "άντε να τα ξαναβρούμε".......και μετά εκείνη σου λέει "τέλος".........ε, νιώθεις και πολύ μαλάκας)

Πρόσεξε και αγάπησε τον εαυτό σου περισσότερο...
Όχι να γίνεις παρτάκιας, σε καμία περίπτωση. Αλλά αγάπησε = εκτίμησε περισσότερο την αξία σου.

[ntsmrtz]

Στο από πάνω ακριβώς που πρέπει απαρέγκλιτα να εφαρμόσεις chronohill έχω να συμπληρώσω ότι οι "after μ@λακίες" γίνονται αποκλειστικά και μόνο από τον θιγμένο εγωισμό. Ατιμο πράγμα που πρέπει να το αναγνωρίσεις και να του βάλεις άμμεσα φρένο.

Αχετο με το παραπάνω
Mε αφορμή το τέλος του bloodborne, να μία λίστα των παιχνιδιών που ξεχωρίζω γιατί τα "έζησα"
1987 Twin Cobra (στα ουφάδικα)
1990 Kick Off (series, atari st+amiga)
1996 Diablo 1 (p166mhz με mmx παρακαλώ)
1997 Riven (βασικά όλη η σειρά)
2009 Machinarium
2010 Red Dead Redemption
2015 The Last Of Us
2016 Bloodborne

+πολλά pc adventures (τα λατρεύω)
+τα gta

[modecris]

Καλό κουράγιο, πάντως μην προδικάζεις το μέλλον γιατί δεν φαντάζεσαι ΠΟΣΟ καλός γιατρός είναι ο χρόνος...

[Tilemaxx]

ΧΑΧΑΧΑΧΑ! Λευτέρη ΕΣΥ τα έπαθες όλα αυτά; Ήσουν το τελευταίο κυριολεκτικά άτομο που θα περίμενα να ακούσω οτι παθαίνει τέτοια πράγματα στα "γεράματα". Αυτά συνήθως είναι παθήματα των rookies και των "άμαθων"

Παρόμοιο πακέτο με γκόμενα (σε πιο λαϊτ έκδοση φυσικά) έφαγα και εγώ πρίν κάνα δίμηνο, αλλά όσο περνά ο καιρός και το σκέφτομαι αρχίζω να γελώ με τον εαυτό μου. Πρέπει να τα πούμε ιδιαιτέρως κάποια στιγμή γιατί χαθήκαμε εντελώς. (Βρέ τι έμελλε να πάθει ο γερο-Λευτέρης)

[Lefteris_X]

Ρε τον Τίμο! Εμ, εγώ περίμενα να είμαι ο τελευταίος νομίζεις; Ο "ποτέ" περίμενα! ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ

Αλλά, ΟΚ, έχει περάσει ένας μήνας και έχω......επιστρέψει στα 19 μου! ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧ Έχω μπλέξει με 4 και πάω για την 5η (οι 3 μέσα σε μια εβδομάδα). Τρέλα θέτε; Τρέλα έχουμε.....βασικά πάντα είχαμε. Αδυνάτισμα (20+ κιλά), φέτιασμα (έχω πλακωθεί στη γυμναστική), νεανική μαλάκυνση, έξοδοι σχεδόν κάθε μέρα (πριν τις 3 καθημερινές δεν κοιμάμαι) και ζήτω η μαλακία! Αφού δεν προσφέρεται τίποτα της προκοπής (κατά τα δικά μου στάνταρντ) για κάτι σοβαρό, ε, βουρ, στην νεανική μαλακία!

Και το κλασικό πρόβλημα: μπερδεύω τηλέφωνα (δεν καταχωρώ ονόματα, ώστε αν πέσει μάτι στην οθόνη να μην εκτεθούμε) και ονόματα. Οπότε δεν χρησιμοποιώ τα ονόματα, αλλά διάφορα χαριτωμένα "ομορφιά μου", "κοπέλα μου", "μπέμπα" κλπκλπ (λολ, παλιά μου τέχνη κόσκινο).

Η 5η όμως, αν κάτσει hook-up, μάλλον θα με κάνει να χεστώ πάλι, το φελέκι μου: 1.83, ξανθιά, σώμα λαμπάδα, με πράσινα μάτια και δεν ακούει ελληνικά, είναι του ροκ. Βοήθεια!

[Nikoladim]

Κοπωση στα δακτυλα! Μαγκες ελπιζω να ειστε καλα. Εχω ένα θεμα μετα από ένα 3ημερο καψιμο του Arkaham knight λογω ασθενειας το οποιο και συνεβη πριν από 3 εβδομαδες. Επειδη κηνυγουσα καποια τροφις / τσαλεντζις με το batmobil, πρεπει να κουρασα αρκετα τους αντιχειρες. Το θεμα είναι πως ακομη και αν εχει περασει ο καιρος εξακολουθουν να με πονανε / ενοχληση. Αυτό το ειχα ξαναπαθει στα αρχαια χρονια του Infamous 1, όταν παλι κηνυγουσα καποια τροφις. Εχετε να προτεινετε κατι εκτος από ξεκουραση / παγο? Ευχαριστω προκαταβολικα. Εχει συμβγει σε κανενα άλλο?

YΓ: Λεφ παντα τετοια!

[BillyFlo81]

^^
O αντιχειρας σου ειναι καπως έτσι..?

Spoiler!

Νομιζω οτι λιγη αποχη/ξεκουραση θα βοηθησει..

[mihalis13]

Κόπωση στα δάκτυλα το λέμε τώρα ε;;;

[Nikoladim]

α ρε ατιμε και μονο που ειδα οτι ποσταρες, ηξερα πως θα ηταν τρολια. Το αξιζω βεβαια δεν μπορω να πω

[mihalis13]

α ρε ατιμε και μονο που ειδα οτι ποσταρες, ηξερα πως θα ηταν τρολια. Το αξιζω βεβαια δεν μπορω να πω

Μου έδωσες ωραία τροφή. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ

[gtakis]

Παίδες καλησπέρα,με αφορμή ένα νέο εγχείρημα που κάνω με σκοπό να προωθήσω τα προϊόντα μου θα ήθελα αν φυσικά έχετε χρόνο να ρίξετε ένα μάτι στην σελίδα μου στο Facebook αλλά κυρίως στο site,ευχαριστώ προκαταβολικά για τον χρόνο σας!!!!

Fb: https://www.facebook.com/PrigipissaStafida/
Site:http://prigipissastafida.webnode.com/

[Axilleas_GR]

Λοιπόν τα κατάφερα και έχω μείνει πολύ ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Για εμας που εχουμε παιδιά και πειράζουν τα "παιχνίδια" μας......

Έφτιαξα τα συρτάρια με κλειδαριές όπως τα σκεφτόμουν. Πίσω διακρίνεται πως έχω βάλει προσωρινά και ψιλοχυμα τηλεόραση και PS3.
Εδώ φαίνονται οι κλειδαριές:

Και εδώ το πως είναι με ανοιχτά τα συρτάρια τα οποία στο πίσω μέρος εσωτερικά είναι χωρίς "πλάτη" για να φιλοξενούνται χωρίς πρόβλημα τα καλώδια :


Το έπιπλο προϋπήρχε αρα θα πω μόνο το κόστος κατασκευής τους.
Κλειδαριές 6 ευρώ, δύο σετ τηλεσκοπικων μηχανισμών με μπίλιες μέχρι βάρους 30 κιλών 8 ευρώ, μελαμινη για το μπροστινό μέρος μαζί με πόμολα και γύρω επένδυση 30 ευρώ συν το κόστος του μαραγκού που τα έφτιαξε όλα τέλεια να είναι καλά ο άνθρωπος.
Ε, το μόνο που απομένει ειναι να γυρισω σπίτι και να έχουν ανοίξει οι μικρές το συρτάρι με λοστό να φρικαρω τελείως....

Στάλθηκε από το SM-J500FN μου χρησιμοποιώντας Tapatalk