Μετά τα επιτυχημένα Until Dawn και Until Dawn: Rush of blood η Supermassive Games επιστρέφει με το τρίτο horror παιχνίδι της που είναι βασισμένο και πάλι στον ίδιο κόσμο. Αύτη τη φορά με το The Inpatient θα ταξιδέψουμε λίγο πίσω στον χρόνο, μόλις...εξήντα χρόνια πριν από τα γεγονότα του Until Dawn, ως νοσηλευόμενοι στο γνώριμο Blackwood Sanatorium. Στην πηγή του ''προβλήματος''. To The Inpatient είναι ο δεύτερος τίτλος της Supermassive Games για το PSVR headset μετά το Until Dawn: Rush of blood και οι προσδοκίες είναι δικαιολογημένα αρκετά μεγάλες. Τόσο γιατί το Studio αναμένεται να έχει εξοικειωθεί περισσότερο με το VR development, όσο και για τους πολύ καλούς τίτλους που έχει προσφέρει μέχρι σήμερα. Θα καταφέρει λοιπόν το The Inpatient να ανταποκριθεί στα παραπάνω;

Click image for larger version. 

Name:	cover.jpg 
Views:	51 
Size:	67.7 KB 
ID:	10502

Publisher: Sony Interactive Entertainment
Developer: Supermassive Games
Διάθεση: Sony Hellas


Ξεκινώντας το παιχνίδι μας ζητείται να επιλέξουμε φύλο και χρώμα δέρματος, καθώς το The Inpatient επιτρέπει να βλέπουμε το ολοκληρωμένο σώμα μας και όχι μόνο τα χέρια όπως συμβαίνει συνήθως στα μέχρι σήμερα VR games. Ανεξάρτητα από το φύλο που θα επιλέξουμε, σύντομα θα διαπιστώσουμε ότι νοσηλευόμαστε σε ένα Sanatorium με έλλειψη της βασικής μας μνήμης. Αργά αργά, κατά την διάρκεια της παραμονής μας εκεί, αρχίζουμε να ''λαμβάνουμε'' hints για το τι τέλος πάντων συμβαίνει, μέσα από σύντομες αναλαμπές μνήμης λίγων δευτερολέπτων που ενεργοποιούνται όταν παρατηρήσουμε αντικείμενα που έχουμε ξαναδεί.

Η όλη διάδραση στο The Inpatient περιορίζεται κατά κύριο λόγο στο βασικό περπάτημα (ναι μόνο περπάτημα), την χρήση των χεριών για απλές ενέργειες όπως το σήκωμα αντικειμένων και τέλος στο τι θα επιλέξουμε να πούμε στον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντι μας. Για το τελευταίο υπάρχουν μόνο δυο επιλογές κάθε φορά και βρίσκονται δεξιά και αριστερά από τον συνομιλητή μας, καθώς επίσης και η επιλογή να μη πούμε τίποτα. Αυτό που έχει ενδιαφέρον εδώ είναι ότι υπάρχει η δυνατότητα για χρήση της δική μας φωνής που θα ''διαβάσει'' την πρόταση η οποία βρίσκεται σε text αριστερά ή δεξιά. Δυνητικά η χρήση της δικής μας φωνής σε VR περιβάλλον φαντάζει ως ένα ακόμα μεγάλο βήμα για ανώτερο immersion. Δεν έχουν ακριβώς έτσι όμως τα πράγματα. Αφενός γιατί δεν δουλεύει πάντα σωστά (τις περισσότερες φορές -ευτυχώς- δουλεύει), αφετέρου γιατί θα ήταν προτιμότερο να μην χρειάζεται να γυρνάμε τόσο δεξιά ή αριστερά το κεφάλι μας για να δούμε το κείμενο και στην συνέχεια να το διαβάζουμε. Εκεί κάπου χάνεται το feeling του ''πραγματικού'' διαλόγου. Θα ήταν πιθανόν προτιμότερο να προσαρμόζεται το κείμενο πάντα μέσα στην προοπτική μας, ώστε η αντίδραση μας να είναι κάπως πιο άμεση/ενστικτώδης. Όπως και να χει, υπάρχει ταυτόχρονα και η επιλογή να κοιτάξουμε τo text που προτιμάμε και να το επιλέξουμε με τα controls, χωρίς την χρήση της φωνής μας.

Click image for larger version. 

Name:	The Inpatient_20180123142519.jpg 
Views:	50 
Size:	33.6 KB 
ID:	10503

Το The Inpatient μπορεί να παιχτεί είτε με το Dualshock έιτε με τα Moves. Ωστόσο ο Game Director της Supermassive Games προτείνει τα Moves για ενισχυμένο immersion. H αλήθεια είναι όμως ότι δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό σε σύγκριση με την χρήση Dualshock και ίσως κάνουν και τη ''ζωή'' μας συχνά δυσκολότερη. Στο προηγούμενο παιχνίδι της σειράς, το Until Dawn: Rush of blood, η χρήση των Moves θα λέγαμε ότι ήταν επιτακτική ανάγκη για ανώτερο immersion. Εκεί όμως υπήρχε η στόχευση με όπλα. Στο The Inpatient πραγματικά θέλει προσπάθεια για να ανακαλύψει κάποιος κάτι/κάπου που μπορεί να εξυπηρετεί η χρήση τους. Οκ μπορείς να νιώσεις ας...πούμε ότι ελέγχεις τα χέρια σου ή και να προσπαθείς - με δυσκολία - να ανοίξεις πόρτες που ούτως ή αλλως δεν ανοίγουν(με το Dualshock δοκιμάζεις μόνο πόρτες που ανοίγουν). Τα χέρια για κάποιο λόγο δεν ανταποκρίνονται άμεσα όταν σηκώνουμε τα Moves, παρά μόνο όταν φτάσουν σε ένα συγκεκριμένο ύψος. Η κίνηση στον χώρο δε ενώ είναι αναμενόμενα δυσκολότερη με τα Moves, οι επιλογές της Supermassive Games την κάνουν λίγο...ακόμα πιο δύσκολη. Έχουν δοκιμαστεί πλέον διάφοροι τρόποι για το PSVR όσον αφορά την κίνηση με τα PS Μoves και θα περίμενε κάποιος από ένα καινούριο παιχνίδι να χρησιμοποιεί τον καλύτερο. Στο The Inpatient το δεξί Move δίνει την κατεύθυνση δεξιά-αριστερά(εκεί που σημαδεύουμε), ενώ σε παιχνίδια όπως το Skyrim έχει επιλεχτεί η χρήση του Χι και Κύκλου. Στην πράξη φαίνεται να μπερδεύουν λιγότερο τα διακριτά buttons(Χ,Ο). Mε το Dualshock από την άλλη υπάρχει δυνατότητα για motion controls, όπως η περιστροφή αντικειμένων και η χρήση φακού. Γνώμη μου είναι ότι αυτά αρκούν.

Αφού επιλέξουμε λοιπόν φύλο, χρώμα δέρματος και τρόπο χειρισμού αρχίζουμε το παιχνίδι. Το The Inpatient βασίζεται και αυτό στις επιλογές που θα κάνουμε και αυτές αφορούν κυρίως τους διαλόγους(με μερικούς από αυτούς να είναι σημαντικότεροι από άλλους) και σε δεύτερη φάση τις μνήμες που θα ανασύρουμε καθώς και λίγες επιλογές διαδρόμων σε ένα κατά τα άλλα καθαρά γραμμικό περιβάλλον. Η επιλογή φύλου επίσης παίζει κάποιο ρόλο στην συνέχεια. Συνολικά οι διαφορετικές επιλογές, θα επηρεάσουν το ποιοι θα καταφέρουν να ζήσουν ως το τέλος και θα οδηγήσουν σε διαφορετικά endings. Και ενώ το παιχνίδι καταφέρνει κάποια στιγμη να αποκτήσει ένα ενδιαφέρον, το χάνει σχετικά σύντομα και η μπάλα θα πάρει και τα story, character development, horror κομμάτια. Η υπερβολικά αργή κίνηση του χαρακτήρα δεν βοηθά, ειδικά στους κάπως πιο ανοιχτούς χώρους στην συνέχεια. Δίνεται η εντύπωση ότι έχει επιλεχθεί τόσο αργή κίνηση απλά για να παραταθεί η διάρκεια του παιχνιδιού, μια διάρκεια που μετά βίας θα ξεπεράσει τις δυόμιση ώρες. Ακόμα και οι δυνατές στιγμές τρόμου δεν είναι προϊόν...δημιουργικής ευφυΐας(οκ υπερβολές, έστω κάποιας ωραίας ιδέας ρε παιδί μου), αλλά απλά παραδοσιακά και φθηνά jump scares. Μπορεί να ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικά(ναι ούρλιαξα σαν μικρό παιδάκι σε ένα σημείο), όμως στο τέλος δύσκολα κρατάς θετικό πρόσημο.



Click image for larger version. 

Name:	The Inpatient_20180120195330.jpg 
Views:	50 
Size:	59.2 KB 
ID:	10504

Στον οπτικό τομέα τώρα το μεγεθος των χαρακτηρων και κατεπεκταση το που/πως τοποθετούμαστε στον χωρο είναι αρκετά λάθος. Ο χαρακτήρας μας δέιχνει σημαντικά μεγαλυτερος απο το πραγματικό μέγεθος του σωματός μας, με αποτέλεσμα να μην αισθανόμαστε οτι βλέπουμε ακριβώς το σώμα μας οταν κοιτάμε προς τα κάτω. Οταν καθόμαστε στο καροτσάκι ή κουνάμε τα χέρια μας γίνεται ακομα πιο έντονο αυτο το ''μή ταίριασμα''. Αυτό είναι κάτι που αναπόφευκτα στοιχίζει στο immersion. Aν εξαιρέσουμε όμως το πρόβλημα με τo μέγεθος των χαρακτήρων, το παιχνίδι κάνει όλα τα υπόλοιπα σωστά στον τομέα των γραφικών. Έχουν δώσει αρχικά έμφαση στην επίτευξη μιας όσο γίνεται πιο ''καθαρής'' εικόνας και σε δεύτερη φάση έχουν καταφέρει να προσέξουν τα textures και να γεμίσουν τον χώρο όσο χρειάζεται ώστε να μην επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο το performance(smooth κίνηση απαραίτητη για τα VR games). Το animation είναι καλό, το ίδιο και οι αποδιδόμενες ψηφιακά ερμηνείες των χαρακτήρων(όχι όμως στα επίπεδα του Resident Evil 7). Tα μοντέλα των χαρακτήρων είναι και αυτά αρκετά λεπτομερή. Όσον αφορά τον ήχο, η μουσική απουσιάζει (εκτός από κάποια κομμάτια εποχής που ακούμε σπάνια) και ο 3D ήχος είναι αρκετά καλός με κάποια μικρά προβληματάκια που δεν επηρεάζουν αρνητικά.

Το The Inpatient είναι μια χαμένη ευκαιρία για να βγει κάτι πολύ καλό. Η Supermassive Games έχει δείξει ότι ''το έχει'' σε αυτό το genre και το setting προσφέρει τις προϋποθέσεις για μια δυνατή ατμόσφαιρα εποχής συνδυασμένη με τρόμο. Το παιχνίδι τελικά κοστίζει 40 ευρώ, έχει πολύ μικρή διάρκεια και δείχνει συχνά προχειροφτιαγμένο. Ο οπτικός τομέας είναι μάλλον το μοναδικό κομμάτι που έχουν προσέξει αρκετά. Σίγουρα μπορεί να παιχτεί κάποιες φορές ακόμα για να παραταθεί κάπως η διάρκεια του, αλλά δεν έιμαι σίγουρος οτι μπορεί βρεθεί το κίνητρο για κάτι τέτοιο. Οι οπαδοί των παιχνιδιών τρόμου θα βρουν τις στιγμές τους, οι υπόλοιποι αργά ή γρήγορα μάλλον θα νιώσουν ότι κάνουν αγγαρεία.


5.5/10