Death Stranding

[Slay]

Από την 1^η στιγμή που ανακοινώθηκε ότι ο Kojima θα έφτιαχνε νέο παιχνίδι, και μάλιστα αποκλειστικό για το PS4 , το hype χτύπησε κόκκινο. Όχι άδικα θα έλεγα, ο Hideo Kojima είναι από τους πλέον επιτυχημένους δημιουργούς παιχνιδιών, και χαρακτηρίζεται από τελειομανία και εργασιομανία. Όμως όπως θα αναλύσω στην συνέχεια, δυστυχώς και οι καλύτεροι από εμάς, ενίοτε κάνουν και κάποια λάθη.

Developer: Kojima Productions
Publisher: Sony Interactive Entertaimnet
Διανομή: Sony Hellas

Εάν μου έλεγε κάποιος να περιγράψω με μια φράση το Death Stranding, θα έλεγα «αποτελείται κυρίως από κάποιες κακές ιδέες, οι οποίες έχουν άψογη υλοποίηση» Όπως θα γράψω ποιο αναλυτικά στην συνέχεια, έχει προβλήματα με τον κόσμο του, με τον ρυθμό με τον οποίο εξελίσσεται η ιστορία, ρυθμό τόσο κακό που μπορεί να αναγκάσει παίκτες να το παρατήσουν μετα από κάποιες ώρες, αλλά το σημαντικό του πρόβλημα είναι στον πυρήνα του παιχνιδιού, δηλαδή τι κάνεις ακριβώς στο Death Standing? Με τι θα ασχοληθείς στις 50+ ώρες που θα χρειαστείς για να το τελειώσεις?

Αυτό που μου έκανε την 1η άσχημη εντύπωση στο DS , είναι το πόσο άδειος και με ελάχιστα ενδιαφέροντα πράγματα να δεις και να κάνεις είναι ο κόσμος του. ΟΚ μπορεί στα Metal Gear όπου διαδραματίζονταν σε μια ζούγκλα, σε μια απομονωμένη βάση ή γενικότερα σε κάποια πεδία μαχών, να είχε νόημα να μην συναντάς ούτε πολλούς NPC ούτε γενικά να έβλεπες κόσμο να τριγυρνά , αλλά σε ένα παιχνίδι ανοιχτού κόσμου το όποιο περιλαμβάνει τις ΗΠΑ, αυτό χτυπάει πολύ άσχημα. Επίσης αν και ο χάρτης που βλέπουμε είναι των ΗΠΑ, ο κόσμος του παιχνιδιού δεν θυμίζει τίποτα από αυτές. Διάσημα γεωλογικά landmarks όπως το Grand Canyon, η έρημοι της Γιούτα, ή οι καταρράκτες του Νιαγάρα, δεν υπάρχουν στο παιχνίδι, ούτε κάτι που να τα θυμίζει επίσης.
Και το κακό δεν σταματά εδώ, σε έναν κόσμο ο οποίος έχει περάσει μια μεγάλη καταστροφή θα περίμενε κάποιος να βρει απομεινάρια του, καθώς το παιχνίδι δεν διαδραματίζεται χιλιάδες χρόνια μετά την καταστροφή. Όμως πέρα από την τελευταία πόλη στον ειρηνικό την Edge Knot City , ερείπια πόλεων δεν υπάρχουν πουθενά. Το μόνο που θα βρείτε, είναι κάποιες περιοχές με απομεινάρια δρόμων, και μερικά αυτοκίνητα, αλλά και αυτό είναι ένα σπάνιο θέαμα. Το παιχνίδι δίνει υποτίθεται κάποιες εξηγήσεις εάν θέλει κάποιος να δικαιολογήσει τον άδειο κόσμο του, και η κύρια εξήγηση είναι η βροχή του χρόνου, όπου φθείρει ότι αγγίξει, μετακινώντας μπροστά στο χρόνο οτιδήποτε με το οποίο έρχεται σε επαφή. Ακόμα και αυτή η εξήγηση όμως είναι ελλιπής, καθώς υπάρχει ένας αγρότης ο οποίος χρησιμοποιεί την βροχή του χρόνου για να μεγαλώνει γρήγορα τα σπαρτά, παρόλα αυτά στο παιχνίδι δέντρα θα δείτε με το κιάλι. Συγκεκριμένα υπάρχουν μόνο σε δύο περιοχές και καταλαμβάνουν ένα πολύ πολύ μικρό ποσοστό του χάρτη. Σε έναν κόσμο όπου το Timefall θα ήταν ικανό να εξαφανίσει πόλεις, θα μετέτρεπε αυτόν τον κόσμο σε μια απέραντή ζούγκλα, αντί αυτού ο κόσμος του DS είναι μια ζούγκλα από κοτρόνες.

Και οι ασυνέπειες δεν σταματούν εδώ δυστυχώς. Τα κτίρια των Knot cities και γενικά τα κτίσματα των σταθμών διανομής ή δευτερεύοντες τοποθεσίες, είναι λες και χτίστηκαν χθες. Καμία φθορά δεν τα επηρεάζει μάλλον, ενώ και οι υποτιθέμενες πόλεις είναι άδειες από κόσμο. Είτε στην επιφάνεια, είτε κάτω από αυτή δεν θα συναντήσετε κανέναν, ακόμα και τις παραδόσεις που κάνετε θα τις κάνετε σε συνομιλία με ένα ολόγραμμα. Μου φάνηκε πολύ άσχημο να πλησιάζω μια πόλη όπου μου λέει ότι έχει π.χ. 65000 κατοίκους, και να μην συναντώ ούτε μια ψυχή. Επίσης στον κόσμο του DS δεν θα βρείτε ούτε ζώα, και αυτό χωρίς να δίνεται κάποια εξήγηση. Τέλος ο κόσμος του είναι χωρισμένος σε 3 περιοχές , την ανατολική την κεντρική και την περιοχή της Edge Knot City. Η πρώτη είναι μια πολύ μεγάλη περιοχή, η δεύτερη είναι τεράστια, ενώ η Τρίτη είναι πολύ μικρή και εξυπηρετεί κυρίως την εξέλιξη της ιστορίας.



Ο κόσμος του DS είναι επίσης με διαφορά ο ποιο δύσκολος αντίπαλος που θα αντιμετωπίσετε. Ούτε τα BT ούτε τα μουλάρια, ούτε οι τρομοκράτες, ούτε καν κάποια boss fights με έφτασαν ποτέ στο σημείο να βρίζω και να θέλω να πετάξω τον controller, το έκαναν όμως πολλές φορές τα ρυάκια και τα ρέματα , και οι πλαγιές κάποιων βουνών. Και όταν λέω ρυάκια κυριολεκτώ, εμπόδια που σε άλλα παιχνίδια θα τα έλεγες διακοσμητικής φύσης, στον κόσμο του DS είναι πολλές φορές ανυπέρβλητα εμπόδια, ειδικά εάν δεν έχεις τα μέσα να χτίσεις γέφυρες από πάνω τους για να κάνεις την ζωή σου ποιο εύκολη. Μπορεί εύκολα να σε παρασύρει το νερό και να προσπαθείς να σηκωθείς στα πόδια σου , ενώ ταυτόχρονα το φορτίο σου κυλάει στο ρέμα, και πρέπει να το κυνηγήσεις για να το ξαναφορτώσεις στην πλάτη σου, και έχεις και το μωρό να κλαίει από πάνω. Ειλικρινά τις περισσότερες φορές έχασα ενώ προσπαθούσα να κατεβάσω μια βόμβα από μια χιονισμένη πλαγιά, με δεύτερη αιτία να καταστραφεί το φορτίο σε κάποιο ρέμα. Επίσης αν και το παιχνίδι σας δίνει αργότερα οχήματα, η πλοήγηση στον κόσμο του DS αποκλειστικά με αυτά, είναι βασικά αδύνατη. Πέρα από απότομα βουνά στα οποία δεν μπορούν να ανέβουν, υπάρχουν χαράδρες που θα χρειαστεί να κατασκευάσετε κάποια γέφυρα για να περάσετε, ενώ και πάλι μεγάλο εμπόδιο είναι οι κοτρόνες που πολλές φορές θα ακινητοποιήσουν το όχημα σας, και θα αναγκαστείτε να το παρατήσετε ,και να το κόψετε με τα πόδια σαν καλός βαστάζος. Την μετακίνηση με τα οχήματα μπορείτε να την κάνετε εν μέρει ποιο εύκολη με το κτίσιμο στην κεντρική περιοχή κάποιων δρόμων. Βέβαια αυτό είναι μια χρονοβόρα διαδικασία για την συγκέντρωση των υλικών, και ποιο σημαντικό είναι ότι όλοι οι δρόμοι δεν οδηγούν στην ρώμη, έτσι σε πολλές τοποθεσίες που θα πρέπει να επισκεφτείτε, θα πάτε είτε από τον κατσικόδρομο, ή εάν δεν υπάρχει η επιλογή με τα πόδια.



Οι πρώτες συναντήσεις σας με τα ΒΤ είναι σίγουρα πολύ τρομακτικές και θα είστε στην τσίτα, αυτό όμως ξεπερνιέται σχετικά γρήγορα στο παιχνίδι όταν αποκτήσετε τις χειροβομβίδες αίματος. Από εκείνο το σημείο και πέρα , με μια καλή προετοιμασία από τον παίκτη, τα BT είναι απλά ακίνητοι (σχεδόν) στόχοι, και δεν αποτελούν κάποιο ιδιαίτερο challenge, απλά θα μειώσουν την ταχύτητα κίνησης σας μέχρι να βγείτε από την περιοχή τους. Τα BT encounters πάνε ως εξής, το BB το μωρό που έχετε μαζί σας , είναι ανιχνευτής BT , (επίσης η ιστορία της δημιουργίας τους είναι ίσως από τα καλύτερα κομμάτια της ιστορίας του παιχνιδιού) οπότε σας δείχνουν γενικά σε ποια κατεύθυνση είναι, μετα σκανάρωντας την περιοχή μπορείτε να δείτε τα περιγράμματα τους, και να τα κάνετε ορατά, οπότε με μια χειροβομβίδα τα ξεκάνετε. Εάν για κάποιο λόγο σας πάρει κάποιο χαμπάρι, αρχίζουν και εμφανίζονται τα χέρια στο έδαφος που σας ψάχνουν, και εάν σας πιάσουν, το έδαφος ξερνά πίσσα και άνθρωποι βγαίνουν μέσα από αυτή προσπαθώντας να σας τραβήξουν μέσα σε αυτή. Εάν δεν καταφέρετε να τους ξεφύγετε, σας τραβούν λίγο ποιο κάτω όπου σας περιμένει ένα mini boss fight. Τα ΒΤ (ΞΕ στην Ελληνική μετάφραση) εμφανίζονται όταν βρέχει ή όταν χιονίζει ψηλά στα βουνά, αλλά οι συναντήσεις μαζί τους , όπως και με τα «μουλάρια» δεν είναι όσο συχνές θα περίμενε κάποιος.



Τα «Μουλάρια» που είναι οι άνθρωποι εχθροί σας , είναι πρώην μεταφορείς όπου η αναζήτηση Likes τους έκανε να τα κυνηγούν εθισμένα με κάθε τρόπο, και στην ουσία έχουν αυτονομηθεί και κλέβουν φορτία από άλλους μεταφορείς για τα Likes. Και αυτοί μετά την απόκτηση του bola gun δεν αποτελούν κάποια πρόκληση, αν και πριν από την απόκτηση του σε αντίθεση με τα ΒΤ θα μπορέσετε να τους αντιμετωπίσετε με τις γροθιές σας. Βασικά μοιάζουν με εχθρούς filler καθώς δεν έχουν και κάποια επίδραση με την όλη ιστορία του παιχνιδιού. Και μια και μίλησα για τα Likes να πω ότι αυτά είναι βασικά το ΧΡ του παιχνιδιού. Παίρνετε likes από διάφορες δραστηριότητες κυριότερη όλων η επιτυχής παράδοση φορτίου, αλλά Likes μπορείτε να πάρετε και από άλλους παίκτες που παίζουν το παιχνίδι μαζί σας στο ίδιο instance του παιχνιδιού στον Online server. Γενικά τα likes σας ανεβάζουν επίπεδα με ονομασίες όπως «Βαστάζος» «Αχθοφόρος» «Διακινητής» ενώ η άνοδος σας θα σας κάνει να μπορείτε να κουβαλήσετε ακόμα περισσότερο φορτίο.

Για να έχετε αλληλεπίδραση με άλλους παίκτες μέσω των Likes θα πρέπει να προσέχετε πάντα να έχετε συνδεθεί με τον server. Τα Likes είναι το δευτερεύων καλό της online αλληλεπίδρασης (αν και κατέληξα να έχω περισσότερα από άλλους παίκτες παρά από τους NPC) το σημαντικό είναι ότι παίκτες που παίζουν στο ίδιο instance θα μπορούν να χρησιμοποιούν ο ένας κτίσματα του άλλου ή σκάλες και σχοινιά ανάβασης που έχουν αφήσει άλλοι, ενώ επίσης και η κατασκευή κτισμάτων με μεγάλες απαιτήσεις σε υλικά, μπορεί να «μοιραστεί» και έτσι όλοι μαζί να τσοντάρετε και να χτίσετε έναν δρόμο π.χ. ή ένα καταφύγιο. Επίσης η βροχή του χρόνου θα φροντίζει έτσι ώστε μελλοντικά να μην γεμίσει ο κόσμος σας με γέφυρες , γεννήτριες, και γενικά κτίσματα μετά από μερικές εβδομάδες. Όλοι οι παίκτες δεν παίζουν στο ίδιο instance όπως θα έκαναν σε ένα ΜΜΟ παιχνίδι, ενώ η βροχή με τον καιρό θα αφαιρεί αυτά τα κτίσματα. Πάντως σε όλο το playthrough μου αν και με ειδοποίησε ότι κάποια κτίσματα έχουν φθορές και εάν θέλω να πάω να τα επιδιορθώσω , αυτό έγινε στο τέλος του παιχνιδιού, και επίσης τελικά δεν έχασα κάποιο κτίσμα. Τέλος αν και η online εμπειρία μου ήταν άριστη (με 1-2 disconnects μόνο) κρατώ μια μικρή επιφύλαξη, για το τί επίδραση θα έχει η κοινή εμπειρία για τους παίκτες, όταν δεν θα είναι στους servers μόνο οι reviewers, αλλά πολύ περισσότερος κόσμος.



Τώρα αν και θα μπορούσα να δικαιολογήσω τον άδειο κόσμο σε κάποιο βαθμό λόγω έλλειψης πόρων από την ομάδα ανάπτυξης, το ίδιο δεν μπορώ να κάνω για το mission design. Δυστυχώς όλες μα όλες οι αποστολές, κύριες και δευτερεύουσες είναι στο στυλ πήγαινε από το σημείο Α στο σημείο Β, κουβαλώντας το τάδε φορτίο. Καταλαβαίνετε ότι οι τίτλοι «βαστάζος» ή «αχθοφόρος» περιγράφουν το πως ένιωθα στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, δηλαδή έπαιζα το παιχνίδι και ένιωθα και εγώ ότι έκανα μια αγγαρεία που δεν ήθελε κάποιος άλλος να κάνει. Υπάρχουν πολύ λίγες αποστολές όπου αυτή η μεταφορά θα σας πάει σε περιοχή ΒΤ, κύριος αντίπαλος όπως είπα και πριν είναι το ανώμαλο έδαφος. Μπορεί να ακουστεί κάπως βαριά ή λέξη αγγαρεία, αλλά δυστυχώς έτσι ένιωθα. Το μόνο κίνητρο για να προχωρήσεις είναι για να ανταμειφθείς από την ιστορία, και ακόμα και αυτό είναι πολύ μικρό κίνητρο για τις πρώτες 30 ώρες του παιχνιδιού. Και αυτό φυσικά συμβαίνει γιατί η ιστορία του παιχνιδιού είναι πολύ οπισθοβαρής, με το σημαντικότερο μέρος της να είναι στις τελευταίες 5 ώρες.

Επίσης υπάρχουν αποστολές που σου λέει π.χ. βλέπεις που είμαστε εδώ? Ωραία τράβα πάνω στα χιονισμένα βουνά που είναι πολύ μακριά και με εξαιρετικά δύσβατο έδαφος, και με μπόλικο φορτίο, εκεί που δεν πάει όχημα. Πας εσύ σαν καλός βαστάζος, και σου λένε εκεί, αααα ωραία μας βοήθησες, τώρα πρέπει να επιστρέψεις αυτά στην πόλη. Ωραία λες, ούτως η άλλως θα γύρναγα, δεν θα καθόμουν να με φάει ο χιονιάς. Και με το που γυρνάς σου λένε, αααα μπράβο, τώρα πήγαινε ΞΑΝΑ εκεί να στου διαόλου την μάνα να παραδώσεις ΚΑΙ αυτό το φορτίο, και κάπου εκεί αρχίζεις να συχτηρίζεις και να κλείνεις την κονσόλα από τον εκνευρισμό.



Ίσως αυτό που κάνει ποιο απογοητευτικό το κυρίως gameplay loop, είναι το πόσο άριστα είναι όλα τα επι μέρους game mechanics , με μια ποιότητα που μας έχει συνηθίσει ο Kojima. Αρκετά όπλα με διαφορετική χρήση, όλα με τέλεια υλοποίηση, βοηθητικά εξαρτήματα που έχουν κόστος και σε βάρος αλλά και σε ενεργειακή κατανάλωση , και που σας βοηθούν με διαφορετικό τρόπο να φέρετε εις πέραν την αποστολή σας, καθώς και εντελώς νέα πράγματα όπως η ισορροπία του φορτίου στην πλάτη σας, η ο εξοπλισμός με τις σκάλες και τα σχοινιά κατάβασης και τους εκτυπωτές κτισμάτων που μπορείτε να κουβαλήσετε. Ακόμα και φθορά στις μπότες σας έχετε και θα πρέπει κατά καιρούς να τις αντικαταστείτε με νέες. Όλα αυτά δυστυχώς για να κάνετε το courier στα κατσάβραχα και τίποτε άλλο. Ναι ΟΚ, έχει τέλεια υλοποίηση το πως παλαντζάρει το φορτίο αριστερά και δεξιά, και το πως ένας βράχος μπορεί να σε κάνει να χάσεις την ισορροπία σου. Είναι πολύ ρεαλιστικός και αληθοφανής ο τρόπος που σε εμποδίζει και τελικά σε παρασύρει το νερό στα ρέματα, το ερώτημα όμως είναι, διασκεδάζει κάποιος κάνοντας αυτά? Ίσως κάποιοι να το βρουν ελκυστικό, εγώ πάντως το βρήκα ενοχλητικό.



Και ναι αν και υπάρχουν 3 αποστολές που είναι σε εντελώς διαφορετικό στυλ και κόσμο, είναι πολύ μικρές έτσι ώστε να σας κάνουν να ξεχαστείτε από την αγγαρεία του κουβαλήματος. Αν και μετά από αρκετές ώρες ξεκλειδώνει το «fast travel” καταλαβαίνετε ότι κάτι τέτοιο θα καταντούσε το παιχνίδι ανούσιο, αφού όπως είπα ήδη άλλωστε, κύριος αντίπαλος είναι ο κόσμος, και μοναδική δραστηριότητα η μεταφορά φορτίων, οπότε ο δημιουργός το περιόρισε σε τέτοιο βαθμό που το κατέστησε άχρηστο. Μπορείς να το κάνεις μόνο ενώ είσαι στο ιδιωτικό δωμάτιο, και μπορείς να μεταφέρεις ΜΟΝΟ τον εαυτό σου, και κανενός είδους φορτίο ή εξοπλισμό. Έπρεπε όμως να περάσουν 50 ώρες παιχνιδιού για να φάω το μεγαλύτερο ξενέρωμα από όλα. Έτσι αφού είχα φτάσει στον προορισμό μου, και είχα συνδέσει και την τελευταία πόλη, και είχαν γίνει και κάποια σημαντικά πράγματα όσο αφορά την ιστορία του παιχνιδιού, μου λέει αααα τώρα πρέπει να γυρίσεις ΠΙΣΩ στην αρχή που ξεκίνησες, και «το φορτίο τώρα είσαι εσυ». Οκ σκέφτομαι, μαλακία είναι, αλλά αφού δεν έχω φορτίο να μεταφέρω θα πάω με fast travel, αλλά φυσικά στην μοναδική περίπτωση όπου θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω και να κάνω την ζωή μου εύκολη, το παιχνίδι βολικά μου το απαγόρευσε. Τι μου προέφερε μετα από 50 ώρες ένα ταξίδι πίσω από περιοχές που είχα ήδη περάσει? Τίποτε άλλο εκτός από επιπλέον εκνευρισμό.



Το παιχνίδι λέει την ιστορία του μέσα από 14 επεισόδια, με το 15^ο να είναι το free roaming μετά το τέλος της ιστορίας. Ακολουθείτε την ιστορία του Sam αρχικά (σύντομα μπαίνουν και άλλες ιστορίες μέσα), ενός «επαναπατρισμένου» δηλαδή κάποιου που ενώ πέθανε, γύρισε η ψυχή του πίσω στο σώμα του και ξαναζωντάνεψε χωρίς να δημιουργηθεί void out. Όπως καταλάβατε το παιχνίδι παίζει πολύ με το θέμα του θανάτου και της μετα θάνατο εμπειρίας. Κάθε άνθρωπος έχει μια «παραλία» που είναι στην ουσία ο σύνδεσμος μεταξύ του κόσμου των ζωντανών με αυτό των νεκρών, και μετά θάνατο «ξεβράζεται» σε αυτή και πρέπει να κάνει το ταξίδι μέσα από την θάλασσα στον κόσμο των νεκρών, βέβαια κάποιες φορές μπορεί να γίνει και το ανάποδο, και αυτό είναι που στο παιχνίδι περιγράφεται σαν Death Stranding, η εμφάνιση οντοτήτων από τον κόσμο των νεκρών στον κόσμο των ζωντανών, με τα καταστροφικά αποτελέσματα (void outs, timefall) . Η ιστορία είναι κάτι που μπορεί να διχάσει τους παίκτες. Σίγουρα είναι ΠΟΛΥ πρωτότυπη, και γεμάτη με βαθιά νοήματα και γενικά ένα μικρό έως μεγάλο mind fuck το παθαίνεις, αλλά δεν είναι για όλους όπως ήταν οι ιστορίες στα Metal Gear, πάντως την βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα, αν και είχε τεράστιο πρόβλημα στον ρυθμό με τον οποίον στην παρουσίαζε το παιχνίδι.



Παρότι είπα λοιπόν ότι είναι 14 κεφάλαια, η χρονική διάρκεια του κάθε κεφαλαίου διαφέρει κατά ΠΟΛΥ σε σχέση με τα υπόλοιπα. Το 1^ο πραγματικά cool κεφάλαιο που λες εδώ είμαστε, αυτό είναι παιχνίδι Kojima, είναι το 4^ο στο οποίο εγώ έφτασα μετά από 30 ώρες παιχνιδιού. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δεν είναι εύκολο να κάνεις επι 30 ώρες τον κουβαλητή και να μην έχεις και την υπόθεση να σε παρακινεί για να προχωρήσεις. Όταν συνέδεσα την Edge Knot city ήμουν πλέον στις 50 ώρες με 9 κεφάλαια ολοκληρωμένα, ενώ τα υπόλοιπα 5 μου πήραν 5 ώρες μαζί με το ταξίδι της επιστροφής. Βλέπετε λοιπόν ότι το πρόβλημα του ρυθμού είναι πολύ σοβαρό. Εν αντιθέσει φυσικά, τόσο η σκηνοθεσία όσο και η απόδοση των διαλόγων από τους ηθοποιούς είναι άριστη, και σε αυτό είναι 100% ένα παιχνίδι του Kojima. Μάλιστα προς το τέλος υπάρχει και αρκετά κινηματογραφική εικόνα, με επιπλέον χρώματα, κάτι που μου έλλειψε στην διάρκεια του παιχνιδιού. Το παιχνίδι είναι πλήρως εξελληνισμένο τόσο στους υπότιτλους όσο και σε όλα τα μενου και τις λειτουργίες του, ενώ είναι και πλήρως μεταγλωττισμένο στα Ελληνικά. Οι ελληνικές φωνές δεν είναι στο ίδιο επίπεδο όπως είναι φυσικό, μάλιστα ο Έλληνας ηθοποιός που έκανε την φωνή του Sam προσπαθούσε να μιμηθεί και την βραχνάδα στην φωνή του Norman Reedus , όχι με καλά αποτελέσματα. Η προτροπή μου προς εσάς είναι να βάλετε τα Ελληνικά σαν γλώσσα κειμένου, κυρίως γιατί θα χρειαστεί να διαβάσετε πολλά emails και συνεντεύξεις που εξηγούν τον κόσμο του παιχνιδιού, και λόγω του προβληματικού ρυθμού απόδοσης της ιστορίας, κάτι τέτοιο είναι επιβεβλημένο.



Στον τομέα της παρουσίασης και πάλι θα συναντήσουμε έναν διχασμό. Τεχνικά το παιχνίδι δεν έχει προβλήματα απόδοσης, και η ποιότητα εικόνας είναι υψηλότατη. Η ποιότητα μάλιστα κάποιων βράχων, ή πετρών καλυμμένες με βρύα, ή κάποιοι πεσμένοι κορμοί δέντρων στα 2 δάση που θα συναντήσετε, είναι ακόμα και φωτορεαλιστική. Οι φωτισμοί όμως από την άλλη πλευρά είναι πολύ flat, και αυτό δεν πιστεύω ότι οφείλεται σε κάποια αδυναμία της μηχανής γραφικών της Decima που είχαμε δει στο Horizon Zero Dawn, αλλά καθαρά στην καλλιτεχνική διεύθυνση που έχει την κατεύθυνση ενός μουντού σκηνικού, σχεδόν σε όλο το παιχνίδι. Επίσης δεν υπάρχει κύκλος ημέρας – νύχτας ενώ σε αντίθεση με τα περισσότερα open world παιχνίδια που έχω παίξει, δεν έπιασα ούτε μια φορά τον εαυτό μου να χαζεύει το τοπίο. Είναι δηλαδή ναι μεν όμορφα τα γραφικά, αλλά το ίδιο δεν ισχύει και για τον κόσμο που φτιάχνουν. Στον αντίποδα όλα τα cinematics είναι στο γνωστή 10/10 ποιότητα που χαρακτηρίζει τα παιχνίδια του Kojima, όχι μόνο τεχνικά, αλλά κυρίως από άποψη σκηνοθεσίας, και ερμηνειών των ηθοποιών. Η μουσική επένδυση είναι με μουσικά κομμάτια που έχουν έναν ambient τόνο. Το παιχνίδι σου δίνει την δυνατότητα να ακούσεις ξανά όποιο κομμάτι έχει ήδη παίξει. Δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να το κάνω, αλλά πρέπει να πω ότι το ταίριασμα της εικόνας του κόσμου του DS με την συγκεκριμένη μουσική είναι πολύ επιτυχημένο.



Πρέπει να ομολογήσω ότι δυσκολεύτηκα πάρα πολύ για την τελική βαθμολογία του DS. Αυτό κυρίως επειδή η τελειομανία του Kojima είναι εμφανής σε πολλά σημεία μέσα στο παιχνίδι, άλλα όπως ήδη ανέλυσα το «τέλειο» δεν είναι αναγκαστικά και διασκεδαστικό, και σε αυτή την παγίδα νομίζω ότι έπεσε ο Kojima. Δεν αποκλείω κάποιοι να θεωρήσουν το DS ακόμα και αριστούργημα , και ως ένα βαθμό θα μπορούσα να το καταλάβω, αλλά δυστυχώς εγώ δεν ένιωσα ότι παίζω ένα αριστούργημα, αν και η αρχική μου αίσθηση , και προσδοκία , ήταν ότι αυτό ακριβώς θα βίωνα. Κατέληξα να κάνω δύο ερωτήσεις στον εαυτό μου λοιπόν για να πάρω την τελική απόφαση, η 1^η ήταν «τώρα που είμαι στο free roaming θέλω να ξαναγυρίσω στον κόσμο του?» η απάντηση ήταν σίγουρα όχι. Η 2^η ερώτηση που ίσως να είναι και σημαντικότερη ήταν «θα το ξαναέπαιζα τώρα που ξέρω τι να περιμένω , για να ξαναζήσω τις cool στιγμές, και να μελετήσω καλύτερα την ιστορία του?» και η απάντηση ήταν και πάλι αρνητική.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
6.5/10

[Error Flynn]

Εξαιρετικο το review... μάλλον επιβεβαιώνει τις ανησυχίες μου αλλά αυτό για μένα θα αποδειχθεί ή όχι όταν θα το παίξω γιατί θέλω να το παίξω. Τουλάχιστον να επιχειρήσω να δω πόσο με τραβάει, πόσο με διασκεδάζει ή απλά θα μείνω μόνο σε μια αισθητική που θεωρώ δεδομένη.

Από την άλλη μέσα από τον γραπτό σου λόγο κάθομαι και αναρωτιέμαι, που ακριβώς υπάρχει αυτό το νέο genre στο gaming που τόσο
διατυμπανούσαν αλήθεια ; Που είναι η καινοτομία και η φρεσκάδα που έλεγαν. Και για αυτό είχα και έχω τις αμφιβολίες μου.

Ειδικά όταν ακούω για τόσα πολλά κεράσια κάτι παθαίνω και στο τέλος δε θέλω να κρατώ ούτε καν καλάθι.

Αληθεια, ένα τίτλος αυτού του είδους χωρίς τα φανταχτερά ονόματα των ηθοποιών για κράχτες τι προσφέρει σαν ουσία ;
Ειναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι ή είναι μια ποιοτική αλλά συνάμα εμμονική και ταυτόχρονα αυτιστική δημιουργία που δε μπορεί να επικοινωνησει
και στο φινάλε να διασκεδάσει ; Μάλλον δυστυχώς η ζυγαριά γέρνει προς το δεύτερο, μεγάλο πρόβλημα των open world παιχνιδιών κατά τη γνώμη μου.

Δε μένει παρά κάποια στιγμή να βρω τον χρόνο να το ξεκινήσω και να δω τι συμβαίνει πραγματικά σε σχέση με μένα.

Και πάλι μπράβο για τον πολύ ωραίο τρόπο γραφής, σκέψης και παρουσίασης του παιχνιδιού.

[chronohill]

Συγχαρητηρια και απο δω Πανο!
Εκανες αναλυση βασικων πραγματων!
Ο βασιλης θετει βασικα ερωτηματα οντως μπραβο μπιλ...το stranding system πως το ειδες?πιστευεις οτι θα εχει διαφορες πχ σε ενα 2μηνο μετα?η το timefall δεν αφηνει μεγαλες διαφορες?

[Slay]

Μάλλον δυστυχώς η ζυγαριά γέρνει προς το δεύτερο, μεγάλο πρόβλημα των open world παιχνιδιών κατά τη γνώμη μου.

Για εμένα η μετάβαση σε open world του Kojima ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟ λάθος. Δεν μπορείς να βασίζεις τα παιχνίδια σου σε όμορφα δεμένες ιστορίες, και να ΜΗΝ ελεγχεις εσυ τον ρυθμό με τον οποίο εξελίσεται αυτή η ιστορία.

- - - Updated - - -

το stranding system πως το ειδες?πιστευεις οτι θα εχει διαφορες πχ σε ενα 2μηνο μετα?η το timefall δεν αφηνει μεγαλες διαφορες?

Ειλικρινά δεν ξέρω, το μόνο που ισχύει και νομίζω ότι ξέχασα να το αναφέρω, είναι οτι ο χάρτης χωρίζεται σε κάποιες υποπεριοχές που φέρνεις σιγα σιγα στο δίκτυο. Εαν λοιπον ΔΕΝ εχεις συνδέσει κάποια περιοχή στο δίκτυο, δεν μπορείς να έχεις αλληλεπίδραση με άλλους παίκτες. Πάντως γενικά το Online κομματι του το βρήκα απλά εξαιρετικό, φροντίστε απλά να είστε συνεχώς συνδεδεμένοι, εαν σταματήσετε να βλεπετε κτίρια άλλων σημάινει οτι έχετε αποσυνδεθεί, και το παιχνίδι δεν θα σας συνδέσει αυτόματα στον server. Επίσης απο την επικοινωνία που είχαμε με την sony, καταλαβα ότι θα υπάρχει κάποιο day one patch, και server wipe στις 8 Νοεμβρίου.

[djpar]

Με γλίτωσες από αγορά όταν θα έπεφτε η τιμή του, δεν έχω χειρότερο από το να κάνω αγγαρείες σε παιχνίδια

[PDS]

Πολυ ωραιο review!

Για εμένα η μετάβαση σε open world του Kojima ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟ λάθος. Δεν μπορείς να βασίζεις τα παιχνίδια σου σε όμορφα δεμένες ιστορίες, και να ΜΗΝ ελεγχεις εσυ τον ρυθμό με τον οποίο εξελίσεται αυτή η ιστορία.

[DJTaurus]

Η μόνη πισινή που κρατάω μετά τα όσα απογοητευτικά διάβασα είναι αν στο real thing αυτός ο άδειος κόσμος προσφέρει immersion έστω επιπέδου BOTW ή RDR2.... συνεπώς να με αναγκάζει να συμμετάσχω στις αγγαρείες του. Πολύ ωραίο το review Πανο ήταν λες και έπαιζα ο ίδιος το παιχνίδι καθώς το διάβαζα. Μου έλυσες αρκετές απορίες και εξήγησες αναλυτικότατα το κομμάτι που μας προβλημάτιζε τόσο καιρό περί walking simulator. Δυστυχώς μου βρωμάει μια ακόμα απογοήτευση αλά MGS5

[Nek_Food]

Ωραία παρουσίαση, αρκετά περιεκτική και αναλυτική, ειδικά σε έναν ξεχωριστό και περίεργο τίτλο.

Παρατηρώ ότι είσαι από "αυτούς"... που τελικά δεν τους πολυάρεσε το νέο όραμα του Kojima και βρίσκεσαι απέναντι στους "άλλους" που το εκθειάζουν.

Όσο το παρακολουθώ, διαπιστώνω πράγματα που σε εκνεύρισαν να έχουν (?) κάποιες λύσεις να τα αποφύγεις (την γρήγορη μετάβαση για παράδειγμα από το σημείο Α στο σημείο Β). Όταν έπαιξες το παιχνίδι εσύ ίσως κάποια πράγματα δεν ήταν γνωστά ή ίσως και λόγω του online περιεχομένου και διασύνδεσης - αριθμού παικτών πλήρως διαθέσιμα; Ίσως να έφταιξε λίγο αυτή η πίεση του να παραδώσεις την παρουσίαση στην σωστή ώρα; Τώρα πιστεύεις ότι ίσως αν ήσουν λίγο πιο ελεύθερος να παίξεις σε έναν άνετο - δικό σου ρυθμό, ίσως να γινόταν σε κάποια θέματα και πιο εύκολη η ζωή σου, θα άλλαζες κάπως την προσέγγιση σου και την στάση σου απέναντι του; Έχω για παράδειγμα διαβάσει ότι τα ziplines σώζουν πολλές "εργατοώρες", δεν διάβασα κάτι στο κείμενο σου, ίσως έτσι να γλίτωνες κάποιο εκνευρισμό από την αγγαρεία του πήγαινε/έλα.

Περίεργος τίτλος πάντως από όσα διαβάζω (κυρίως) και βλέπω (ελάχιστα) τριγύρω. Τόσο από gameplay όσο και από ιστορία. Δεν ξέρω και εγώ αν είναι πλήρως του γούστου πια αυτός ο εξαναγκασμός του κόσμου του, απλά για να ξεδιπλώσει όπως είπες την όποια ενδιαφέρουσα (?) ιστορία του. Σίγουρα θα το έχω στα υπόψη μου πάντως.

[Slay]

Ωραία παρουσίαση, αρκετά περιεκτική και αναλυτική, ειδικά σε έναν ξεχωριστό και περίεργο τίτλο.

Παρατηρώ ότι είσαι από "αυτούς"... που τελικά δεν τους πολυάρεσε το νέο όραμα του Kojima και βρίσκεσαι απέναντι στους "άλλους" που το εκθειάζουν.

Όσο το παρακολουθώ, διαπιστώνω πράγματα που σε εκνεύρισαν να έχουν (?) κάποιες λύσεις να τα αποφύγεις (την γρήγορη μετάβαση για παράδειγμα από το σημείο Α στο σημείο Β). Όταν έπαιξες το παιχνίδι εσύ ίσως κάποια πράγματα δεν ήταν γνωστά ή ίσως και λόγω του online περιεχομένου και διασύνδεσης - αριθμού παικτών πλήρως διαθέσιμα; Ίσως να έφταιξε λίγο αυτή η πίεση του να παραδώσεις την παρουσίαση στην σωστή ώρα; Τώρα πιστεύεις ότι ίσως αν ήσουν λίγο πιο ελεύθερος να παίξεις σε έναν άνετο - δικό σου ρυθμό, ίσως να γινόταν σε κάποια θέματα και πιο εύκολη η ζωή σου, θα άλλαζες κάπως την προσέγγιση σου και την στάση σου απέναντι του; Έχω για παράδειγμα διαβάσει ότι τα ziplines σώζουν πολλές "εργατοώρες", δεν διάβασα κάτι στο κείμενο σου, ίσως έτσι να γλίτωνες κάποιο εκνευρισμό από την αγγαρεία του πήγαινε/έλα.

Περίεργος τίτλος πάντως από όσα διαβάζω (κυρίως) και βλέπω (ελάχιστα) τριγύρω. Τόσο από gameplay όσο και από ιστορία. Δεν ξέρω και εγώ αν είναι πλήρως του γούστου πια αυτός ο εξαναγκασμός του κόσμου του, απλά για να ξεδιπλώσει όπως είπες την όποια ενδιαφέρουσα (?) ιστορία του. Σίγουρα θα το έχω στα υπόψη μου πάντως.

Νεκτάριε 1ον το fast travel δεν ειναι διαθέσιμο απο την αρχή, 2ον δεν μπορείς να πάς σε όλα τα καταφύγια με αυτο, και 3ον οπως εγραψα και στο review δεν μπορεις να μεταφέρεις ΤΙΠΟΤΑ οταν το κάνεις. Ο Kojima έχει βάλει επίτηδες πισωγυρίσματα (απο μεγάλα, εως γυρνα στην αρχη του παιχνιδου) που ΔΕΝ μπορεις να αποφύγεις. Τα ziplines δεν τα ανεφερα για να υπάρχει και κάτι που θα ανακαλύψετε μόνοι σας, ΑΛΛΑ όπως και οτιδηποτε αλλο απαιτεί χρόνο και υλικα το κτίσιμο τους, ενω για να δεις κατασκευες αλλων παικτών πρεπει πρωτα να συνδέσεις την περιοχη, αλλιως πρεπει να τα φτιάξεις όλα μονος σου. Η μονη αξία που έχουν τα ziplines για εμενα ειναι στο να πας να πλατινάρεις το παιχνιδι που θα σου ζητήσει να εχεις το max rating σε καθε καταφυγιο, και στα βουνα που δεν υπάρχουν δρομοι είναι η μόνη επιλογη. ΔΕΝ θα σε βοηθήσει σε τιποτα αυτο, ενω παιζεις στο 1ο playthrough ωστε να πας ποιο γρηγορα, το ακριβως αντίθετο θα γίνει.

Δεν ενιωσα επίσης καμία πίεση χρόνου. Το τελείωσα σε 11 ημέρες με συνολικό χρόνο παιχνιδιού 55 ώρες, και ειχα και αρκετες ημερες περιθώριο για να γράψω το κειμενο, δεν το λες με τιποτα speedrun. ΑΛΛΑ ενω σε αλλα open world παιχνίδια έιμαι συνθηθως σε φάση, "ας κάνω και αυτο μιας και ειμαι κοντα, ας κάνω και το αλλο, και το παραλο" και πάει λέγοντας, στο DS ήμουν σε φαση "αντε να φτασω, να παραδώσω και να το κλείσω"