ειναι εμφανες οτι εξαρχης δεν σου αρεσε το concept του παιχνιδιου ουτε και ο τροπος που παιζοταν. Ειναι απολυτως κατανοητο και σεβαστο. Για καποιον ομως ο οποιος διασκεδαζε οσο επαιζε, πρεπει να καταλαβεις οτι δεν σιχτηριζε καθε φορα που ειχε να παραδωσει κατι ουτε και περιμενε πως και πως να τελειωσει. Οποτε ξεκιναμε με αυτο. Τουλαχιστον για εμενα.
Απο εκει και περα τα πισωγυρισματα εγω τα εκανα με τροπο που τα ευχαριστηθηκα. Οταν χρειαστηκε να γυρισω πισω στην μαμα οπως λες ξερεις τι εκανα? Πηρα ενα αιωρουμενο ρομποτ, πηγα στην ακρη του βουνου και εκανα snowboard μεχρι το εδαφος. Τοσο απλα. Και ναι γουσταρα φουλ που εκανα hoverboard μια πλαγια ολοκληρη και ενιωθα γαματα με την ανακαλυψη μου. Δηλαδη εγω κατεβηκα το βουνο και ελεγα "ενταξει respect" κι εσυ κατεβηκες και ελεγες "επιτελους γαμω το σπιτι σου Κοτζιμα"
. Απο την αρχη οταν πηρα αυτο το ρομποτακι και ειδα οτι μπορεις να κανεις πατινι κατευθειαν σκεφτηκα το βουνο. Γενικα το παιχνιδι εχει πολλα εργαλεια που ειμαι σιγουρος οτι ο κοσμος δεν εχει σκεφτει πως μπορει να του κανουν τη ζωη πιο ευκολη. Κι εγω το εχω παθει αυτο και ειμαι σιγουρος θα το ξαναπαθω. Δες εδω τον τυπο οταν το ανακαλυπτει πως μετατρεπει την απογνωση σε πορωση!
αλλο ενα
To παιχνιδι εχει παρα πολλα τετοια μυστικα...οταν βγουν ολα στην φορα αρκετοι θα μεινουν εκπληκτοι... με το sticky gun να δεις τι μπορεις να κανεις...
Το να γυρισεις πισω αφου κερδισες τον "κυριο κακο" (που ουτε ο κυριος ηταν ουτε τεχνικα κακος ηταν per se αλλα οκ) δεν ηταν κατι που μου πηρε επισης πολυ χρονο. Ειχε 3 μαχες κατα την διαρκεια, story details και γενικα δεν το βρηκα χρονοβορο. Ασε που το μισο central area ειχε στρωμενη ασφαλτο... απο τη μεση (actually πιο πισω, ειχα ασφαλτο λιγο μετα το καταφυγιο της Μαμα) και μετα με τελικες πηγαινα... Στην αρχη εννοειται οταν μου ειπε πρεπει να πας aaaall the way back ειπα μας τρολαρεις ρε Κοτζιμα. Αλλα ναι ηταν επιτηδευμενο και αλλωστε και η ιδια η ιστορια, το ending το κανει ευθεως address αυτο και γενικα το αργο και "μονοτονο" (σε εισαγωγικα για εμενα, χωιρις εισαγω για εσενα) pacing: It needs time you need to have perspective και με βαση την φυση, την ιστορια και τις συνθηκες του παιχνιδιου εγω συμφωνω.
Ενιγουεη το βασικο ειναι οτι μαλλον ποτε δεν περασες καλα με το παιχνιδι. Δεν σου αρεσε ρε παιδι μου αυτο που εκανες οσες ωρες το εκανες. Οποτε ειναι λογικο να πεις αη σιχτηρ οταν στο ζητησε αυτο. Οταν κατι θελεις να τελειωνει ηδη το βλεπεις ως αγγαρεια. Οποτε δεν εχει πολυ νοημα να το συζηταμε. Ειναι απολυτως κατανοητο και δεκτο οπως ειπα. Αλλωστε δεν εισαι ο μονος. Παρα πολλοι συμφωνουν μαζι σου, και παρα πολλοι συμφωνουν μαζι μου. Ειναι εξορισμου διχαστικο παιχνιδι.
Εγω ξερω οτι φετος οτι επαιξα πραγματικα μου ηταν απο αδιαφορο εως απλα οκ αντε να δω τι ειναι και τουτο. Επαιζα το Outer Worlds ενα παρα πολυ καλοστημενο παιχνιδι και πραγματικα δεν μου ειπε απολυτως τιποτα. Το τελειωσα και με συνοπτικες διαδικασιες το εκανα unisntall και ουτε που θα το ξανασκεφτω ποτε. Το Death Stranding μου ειπε πολλα. Και ναι συνεχιζω να παιζω και μαλλον θα παω και για πλατινα (αν δεν δω κατι τελειως κουφο μεσα) παρολο που εχω ελαχιστο χρονο πλεον και που δεν κυνηγαω πλατινες. Νιωθω οτι επαιξα κατι που ειναι one-off, μοναδικο.
Bookmarks