Dragon's Lair "Dirk the Daring" Statue

[Error Flynn]

Για όποιον είναι πάνω από 40 (και όχι μόνο) είναι υπερβέβαιο πως διαβάζοντας τον τίτλο Dragon's Lair
αμέσως στο μυαλό του έρχονται άπειρες εικόνες. Το τεχνολογικό θαύμα στα arcades την εποχή
του 80 και συγκεκριμένα το 1983 όταν τα περισσότερα παιχνίδια είχα γραφικά επιπέδου
Galaxian, Pac Man κλπ αυτό ήταν έτη φωτός μπροστά με τα καταπληκτικά "γραφικά" του
αφού απλά ήταν ένα laser disc με ήρωες από κινούμενα σχέδια και gameplay με αυτό
που στη σημερινή γλώσσα λέμε quick time events.

Και στα δικά μου παιδικά τότε μάτια όταν αντίκρισα για πρώτη φορά την παρουσίασή
του από την εποχή της εποχής με τίτλο "Απίστευτα και όμως αληθινά" είχα πάθει το σοκ
της ζωής μου μη μπορώντας να πιστέψω αυτό που μόλις είχα δει.

Ακολούθησαν πολλές εκδοχές και μεταφορές του παιχνιδιού στους οικιακούς υπολογιστές
και κονσόλες και προσωπικά το είχα παίξει στον Commodore 64, Amstrad 6128, Amiga και SNES.
Μάλιστα τις εκδόσεις των SNES και C64 τις έχω ακόμη.

Βέβαια οι μεταφορές αυτές καμία σχέση δεν είχαν με το πρωτότυπο παιχνίδι
αφού ήταν αδύνατον να "σηκώσουν" αυτού του είδους τις εικόνες τα μηχανήματα της εποχής.

Στα δικά μας μάτια όμως δε μας ένοιαζε. Έφτανε που παίρναμε τον έλεγχο και προσπαθούσαμε
να οδηγήσουμε τον Dirk στο τέλος του παραμυθιού, εκεί όπου φτάνει στην αγαπημένη του
και πολεμώντας τον δράκο τον νικά (βέβαια) και σηκώνει την καλή του στην αγκαλιά του.

Τώρα μπορεί κανείς να παίξει την πλήρη έκδοση του παιχνιδιού ακόμη και στο κινητό του
υπογραμμίζοντας για ακόμη μια φορά την τεράστια τεχνολογική διαδρομή που έχουμε διανύσει
μέσα στα 33 χρόνια που έχουν περάσει...

Όλη αυτή η τεράστια εισαγωγή για έναν από τους πλέον σημαντικούς κατά τη γνώμη μου τίτλου,
ένα από τα παιχνίδια που με είχα στιγματίσει στα 8 μου χρόνια και που κουβαλώ
μέχρι σήμερα ως ένα από τα πολύ αγαπημένα μου.

Μετά από τα τελευταία γλυπτά από το Silent Hill 2 που οι περισσότεροι που είστε εδώ και διαβάζετε το παρόν νήμα
φαντάζομαι τα έχετε δει, είπα να περάσω σε άλλο "στρατόπεδο" πιο νοσταλγικό και τρυφερό
και να καταπιαστώ με τον αγαπημένο μου Dirk the Daring.

Το γλυπτό έχει τελειώσει αλλά δε θα το βάψω ακόμη αφού πήρα την απόφαση
να το βγάλω σε αριθμημένα και περιορισμένα αντίγραφα προς πώληση κάποια στιγμή.
Ήταν ότι πιο δύσκολο έχω κάνει και είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για το αποτέλεσμα.
Μέχρι να γίνει το καλούπι λοιπόν θα μείνει έτσι όπως θα τον δείτε και κάποια στιγμή
θα ολοκληρωθεί και χρωματικά.

Εύχομαι να σας αρέσει εξίσου με τις προηγούμενες δουλειές μου.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και θα τα πούμε στα σχόλια...



Κατ' αρχάς ξεκίνησα αφού βρήκα σχέδια και τα τροποποίησα σε κλίμακα 1/6 ώστε να έχω
έναν καλό μπούσουλα για τις αναλογίες κλπ. Οι τελική διάσταση της φιγούρας είναι κοντά
στα 40 εκατοστά μαζί με τη βάση. Αλλά ας τα πάρω από την αρχή.

Σχέδια και μετρήσεις λοιπόν και στη συνέχεια μεταλλικός σκελετός για την πόζα που ήθελα να κρατήσω.



Ο σκελετός πάνω σε μια απλή ξύλινη βάση και σιγά σιγά κάποια κομμάτια πηλού.
Εδώ να πω πως αυτή τη φορά χρησιμοποίησα διαφορετικό τύπο πηλού.
Είναι πολυμερικός με βάση το λάδι και αυτό σημαίνει πως όσο καιρό τον δούλευα
(και πιστέψτε με ήταν πάρα πολλές οι ώρες) δε στέγνωνε και έτσι μπορούσα να συνεχίσω από
κει που έμεινα χωρίς να έχω το άγχος μήπως στεγνώσει στον αέρα.



Κάποιες μικρολεπτομέρειες προσπαθώντας να καταλάβω σιγά σιγά το νέο
υλικό που τον δούλευα γιατί σαν συμπεριφορά είναι αρκετά διαφορετικό
με αυτό που είχα συνηθίσει και γνώριζα.



Ακολουθούν φωτογραφίες που δεν υπάρχει λόγος να σχολιάσω,
απλά είναι η εξέλιξη μέρα με τη μέρα και πάντα με πολύ καλό μέτρημα
των αναλογιών προχωρώντας σιγά σιγά.













Το χέρι που κρατά το σπαθί το άλλαξα διότι δε με ικανοποιούσε
ανατομικά και έτσι στις μετέπειτα φωτογραφίες είναι λίγο διαφορετικά.

Πλέον έχει κεφάλι...



Ξεκίνησα να κάνω μια μικρή βάση που αποτελεί το ένα και μικρότερο κομμάτι από τη συνολική βάση.
Με χέρι και σπαθί και απ' όλα...



Για το τέλος δυο τελευταίες φωτογραφίες με την εξέλιξη και ολοκλήρωση της βάσης...





Ο Dirk είναι έτοιμος, απομένουν μόνο κάποια μικροτριψίματα
που θέλω σε κάποια σημεία. Αναγκαστικά θα πρέπει να κάνω
υπομονή μέχρι ο άνθρωπος που θα αναλάβει να τον κάνει
καλούπι να μπορέσει να τον αναλάβει. Μέχρι τότε θα κάθομαι σε
αναμμένα κάρβουνα.