Dragon Age: Inquisition
H σειρά Dragon Age μας συστήθηκε για πρώτη φορά με το Origins το 2009 από την Bioware, μια εταιρεία που έχει συνδέσει το όνομα της με τα role playing games την τελευταία εικοσαετία (Baldur’s Gate, Neverwinter Nights, Star Wars KOTOR, Mass Effect). Μετά το απόλυτα επιτυχημένο ξεκίνημα, το sequel (2011) πήρε ανάμεικτες κριτικές και έδωσε αφορμές για δικαιολογημένα παράπονα από τους gamers. Το Dragon Age : Inquisition έρχεται για να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να παραδώσει μια RPG εμπειρία αντάξια του ονόματος της Βioware.
Ως κλασικό hardcore RPG, το παιχνίδι διαθέτει ίσως τον πιο λεπτομερή character creator που έχουμε συναντήσει (σε κονσόλα τουλάχιστον) δίνοντας πολλές επιλογές για άπειρες λεπτομέρειες στην δημιουργία του βασικού χαρακτήρα, δεν είναι υπερβολή να πει κάνεις ότι μπορείς να «χάσεις» αρκετές ώρες από την ζωή σου χωρίς καν να έχεις ξεκινήσει το παιχνίδι.
Developer: Bioware
Publisher: EA
Διάθεση: CD Media
Story – Χαρακτηρες – Role playing
Το παιχνίδι εκτυλίσσεται στην Thedas, έναν fantasy κόσμο που αποτελεί και την μοναδική γνωστή «ήπειρο» του συγκεκριμένου σύμπαντος. Εν μεσώ πολιτικών αναταραχών και της αιώνιας διαμάχης μεταξύ των μάγων και των Templars, ένα κατακλυσμικό γεγονός έρχεται να διαταράξει περαιτέρω τις ισορροπίες. Για άγνωστους (αρχικά τουλάχιστον) λόγους, δημιουργείται ένα τεράστιο ρήγμα στους ουρανούς της Thedas από το οποίο ξεχύνονται αναρίθμητα σκοτεινά πλάσματα, δαίμονες και δράκοι.
Ο κεντρικός χαρακτήρας συνδέεται άμεσα με το γεγονός αυτό μιας και ήταν παρών την στιγμή του ρήγματος αλλά και μοναδικός επιζών. Έχοντας επιβιώσει από αυτό το καταστροφικό γεγονός, ο βασικός χαρακτήρας αποκτά μια μυστηριώδη δύναμη να κλείνει τα rifts (μικρά ρήγματα διασκορπισμένα σε όλο το βασίλειο) και αποτελει πλέον αμφιλεγόμενη προσωπικότητα καθώς κάποιοι των θεωρούν σωτήρα ενώ κάποιοι άλλοι υπαίτιο. Για να αντιμετωπιστεί η απειλή δημιουργείται ένα τάγμα που ονομάζεται Inquisition που σκοπό έχει να σώσει τον κόσμο, ο παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο του Inquisitor και με την βοήθεια των συντρόφων του προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή του σε ολόκληρο το βασίλειο. Αυτή είναι με λίγα λόγια η βασική πλοκή, που όμως δεν καταφέρνει να ξεφύγει πολύ από τα τετριμμένα. Το τυπικό σενάριο του «εκλεκτού» που έχουμε δει σε άπειρες ιστορίες δυστυχώς κάνει ξανά την εμφάνιση του δημιουργώντας ερωτηματικά για το πόσο δύσκολο είναι πια για τους σύγχρονους σεναριογράφους να σκεφτούν κάτι πιο πρωτότυπο.
Παρένθεση για όσους έχουν αμφιβολίες για το αν και κατά πόσο μπορούν να «μπουν» στην ιστορία εύκολα μετά από 2 παιχνίδια, το παιχνίδι έχει μεν τεράστιο lore άλλα είναι σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο που μπορεί ο καθένας να το πιάσει χωρίς να χαθεί ακόμα και αν είναι η πρώτη του επαφή με το franchise.
Ευτυχώς η απλοϊκή φύση του σεναρίου εμπλουτίζεται απίστευτα από τους εκπληκτικούς χαρακτήρες που διαθέτει το DA:Inquisition, οι οποίοι με εξαιρετικό voice acting, συνεχή αλληλεπίδραση και ουσιώδεις αποφάσεις κάνουν την ιστορία πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Στο cast συμπεριλαμβάνονται παλιοί γνώριμοι όπως η Cassandra, ο Varric, η Leliana, ο Hawk αλλά και νέοι που θα ανακαλύψετε σταδιακά και όσο το παιχνίδι εξελίσσεται. Οι βασικοί χαρακτήρες/companions μπορεί να μην είναι όλοι του γούστου μας, άλλα είναι τόσο αληθινοί που απλά τους αποδέχεσαι η μη και σε κάνουν να τους επιλεγείς για να είναι μέρος της ομάδας σου με κριτήρια που ξεφεύγουν από το κλασικό «διαλέγω στανταρ τον τάδε η τον δείνα γιατί έχει το καλύτερο ability”. Το role playing μεταξύ των βασικών χαρακτήρων είναι τόσο καλά δομημένο που το κάνουν ίσως από τα ελάχιστα παιχνίδια που επιλέγεις companions και όχι τους καλύτερους spell casters η τους πιο δυνατούς close quarters warriors.
Οι διάλογοι και όλη η αλληλεπίδραση υποστηρίζονται απο dialogue wheel παρόμοιο με αυτό του Mass Effect, κάνοντας την όλη διαδικασία πολύ πιο δυναμική και ενδιαφέρουσα με αρκετή ποικιλία σε απαντήσεις άλλα και έξτρα επιλογές για όσους θέλουν να ανακαλύψουν ακόμα περισσότερα για τον συνομιλητή τους αλλά και τον κόσμο του παιχνιδιού.
Σχεδιασμος – Customization
Ένας βασικός μηχανισμός του παιχνιδιού είναι το war table που αποτελει την «στρογγυλή τράπεζα» του DA:Inquisition, εκεί μπορεί ο παίκτης να στείλει πράκτορες σε αποστολές η να επιλέξει τον επόμενο του προορισμό με σκοπό να εξαπλωθεί η επιρροή του τάγματος και να κερδίσει Power points που αποτελούν και το «νόμισμα» του παιχνιδιού για να ξεκλειδώσει καινούριες τοποθεσίες και κανουρια quests.
O κόσμος του παιχνιδιού δεν έχει τη μορφή του vast open world όπως για παράδειγμα το Skyrim, άλλα διάσπαρτες τοποθεσίες στις οποίες ο παίκτης μεταφέρεται. Είναι στην ουσία ένας ημι-ανοικτος κόσμος που όμως διαφέρει πολύ από τα προηγούμενα παιχνίδια μιας και η κάθε τοποθεσία είναι πραγματικά τεράστια με πολλά side quests, μυστικά, mini games, collectibles και πρώτες ύλες για δημιουργία αντικείμενων. Ενώ δηλαδή ο κόσμος δεν είναι ενιαίος δίνει την αίσθηση ενός open world παιχνιδιού λόγω των τεράστιων επιπέδων που διαθέτει και ικανοποιεί ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναφορικά με το κομμάτι της εξερεύνησης.
Σε αυτόν τον καταιγισμό από σημεία ενδιαφέροντος και αποστολών, όπως είναι φυσικό δεν λείπουν και κάποια tasks που θα φανούν λίγο διαδικαστικά στον παίκτη, πιθανώς κάπως ανούσια σε σχέση με τα πολύ πιο ενδιαφέροντα κομμάτια. Εκει εντοπίζεται ίσως ένα από τα προβλήματα του παιχνιδιού, ειδικά στην αρχή που ο παίκτης ακόμα δεν γνωρίζει τους μηχανισμους και την δομή των αποστολών και εύκολα μπορεί να αναλωθεί σε κάποια fetch quests που πιθανώς να κουράσουν.
Το crafting system είναι βαθύ και προσφέρει πολλές ώρες ενασχόλησης σε όποιον έχει την διάθεση να ασχοληθεί (και δεν θέλει να μείνει μόνο σε unique αντικείμενα που κερδίζεις η βρίσκεις) , δημιουργία φίλτρων, αναβαθμίσεις σε όπλα και πανοπλία αλλά και τη δυνατότητα να φτιάξεις το δικό σου όπλο/πανοπλία εξ’ αρχής με τα schematics που ο παίκτης βρίσκει η αγοράζει κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.
Ένα πολυ θετικο στοιχειο ειναι το γεγονος οτι το crafting μπορεί να επιβραβεύσει τον παίκτη ουσιαστικά με πολύ ισχυρά αντικείμενα ανάλογα με τις επιλογές που θα κάνει ο παίκτης και δεν είναι διαδικαστικό όπως βλέπουμε σε πολλά RPG. Όπως συμβαίνει σε κάθε hardcore RPG, ο παίκτης κερδίζει ability points και αναβαθμίζει το skill tree που είναι διαφορετικό για τον κάθε χαρακτήρα ανάλογα με το τι class είναι. To customization δεν σταματάει εκεί μιας και ο παίκτης μπορεί να ασχοληθεί και να προσαρμόσει στα γούστα του σχεδόν τα πάντα, ακόμα και το αρχηγείο του τάγματος.
Δυστυχώς όμως όλη η διαδικασία του customization και των αναβαθμίσεων γίνεται βαριά και ασήκωτη λόγω ενός πολύ δυσκίνητου menu επιλόγων που αναγκάζει τον παίκτη να σπαταλάει χρόνο σε ανούσια πράγματα όπως για παράδειγμα να κανει απειρα scroll down για να δει τι έχει equipped. Κάποιες άλλες άστοχες επιλογές είναι επισης στο πρόγραμμα, όπως η ακατανόητη επιλογή να μην υπάρχει αποθήκευση για τα άπειρα αντικείμενα που συλλέγει ο παίκτης. Απλά πράγματα που όμως μερικές φορές κάνουν τη διαφορά και υπονομεύουν την εμπειρία σε ένα παιχνίδι που βασίζεται τόσο πολυ στην διαχείριση αντικειμένων και στον εξοπλισμό του χαρακτήρα.
GameplayΗ πιο μεγάλη αλλαγή είναι αναμφίβολα η επιστροφή της τακτικής καμερας στη σειρά, η απουσία της οποίας είχε σχολιαστεί αρνητικά όσο τίποτε άλλο στο DA2. Η Bioware λοιπόν αποφάσισε να την επαναφέρει κι έτσι ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να παίξει με οποίον τρόπο θέλει, είτε δηλαδή σε τρίτο πρόσωπο με μια πιο action προσέγγιση και προεπιλεγμένα πλήκτρα για τα abilities είτε σε tactical view με το πάτημα του touchpad όπου ο πραγματικός χρόνος σταματάει, η προοπτική της κάμερας αλλάζει εντελώς θυμίζοντας crpg και ο παίκτης μπορεί να δώσει εντολές στο κάθε μέλος της ομάδας ξεχωριστά και να σχεδιάσει πολύ πιο οργανωμένα τις κινήσεις του στην μάχη.
Μια ενδιαφέρουσα καινούρια προσθήκη είναι ότι ο παίκτης στο συγκεκριμένο mode μπορεί με ένα πλήκτρο να συνεχίζει την δράση κρατώντας το πατημένο, ενώ μόλις το απελευθερώσει επιστρέφει σε νεκρό χρόνο, κάτι που καταργεί τα κουραστικά pause και unpause. Παρόλο το γεγονός ότι οι μάχες είναι πολύ διασκεδαστικές με οποίον τρόπο κι αν επιλέξει κάποιος να παίξει, η αλήθεια είναι ότι η tactical view είναι σχεδόν αχρείαστη στην medium δυσκολία κάτι που χαλάει κάπως την ισορροπία του παιχνιδιού. Οι παίκτες που είναι ενθουσιασμένοι με την προοπτική της tactical view θα πρέπει μάλλον να επιλέξουν την hard δυσκολία αλλιώς το πιθανότερο είναι να απογοητευθούν.
Επιπροσθέτως, υπάρχει η δυνατότητα με ένα πλήκτρο να παίρνει ο παίκτης τον έλεγχο οποίου χαρακτήρα επιθυμεί ανά πάσα στιγμή, είτε έκτος είτε εντός μάχης κάτι που δίνει ενδιαφέρον με συνεχείς εναλλαγές κινήσεων και προοπτικής. Το μονό πρόβλημα σε σχέση με το party είναι ότι η τεχνητή νοημοσύνη των μελών και το όλο behaviour setting που στην πράξη φαίνεται να μην λειτουργεί και τόσο καλά, δεν ήταν λίγες οι φορές που ενώ είχα ρυθμίσει συγκεκριμένες συμπεριφορές οι χαρακτήρες έκαναν ο,τιναναι.
Μια άλλη μεγάλη αλλαγή που έχει συζητηθεί αρκετά πριν ακόμα κυκλοφορήσει το παιχνίδι είναι η απουσία των healing spells, στην ουσία δεν υπάρχει άλλος τροπος να γεμίσεις την ενέργεια σου πέρα από τα potions που γεμίζουν κάθε φορά που επιστρέφεις σε κάποιο camp. Σίναι μια επιλογή που έχει τα καλά της και τα κακά της, αφενός αυξάνει την πρόκληση (ειδικά για κάποιον που έχει επιλέξει την hard δυσκολία), αφετέρου μπορεί να γίνει κάπως κουραστικό σε απαιτητικές μάχες που χρειάζεσαι ενέργεια άλλα και με το ανελέητο backtracking για να «γεμίσεις».
Σε γενικές γραμμές πάντως το combat system είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό, ειδικά μετά από κάποιο level και πάνω οι μάχες είναι άπλα απολαυστικές σε οποιοδήποτε mode με spells και δράση να κατακλύζουν την οθόνη.
Γραφικά- Ήχος
Το πρώτο πράγμα που πιθανότατα θα παρατηρήσει κάποιος είναι οι εντυπωσιακές αλλαγές στην χρωματική παλέτα και η ποικιλία από επίπεδο σε επίπεδο. Από πυκνά δάση και έρημους μέχρι σπηλιές και παγετούς, τα περιβάλλοντα ξεχειλίζουν από χρώματα και η εξαιρετική καλλιτεχνική διεύθυνση ανεβάζει επίπεδα την παρουσίαση του τίτλου. Επειδή πρόκειται για ένα cross gen παιχνίδι η αλήθεια είναι ότι μπορεί να παρουσιάσει κάποιες ανομοιομορφίες με κάποια flat περιβάλλοντα και μέτρια textures άλλα παράλληλα έχει τις στιγμές του, τα weather effects και συγκεκριμένα το εκπληκτικό εφέ της βροχής μπορεί να κάνει μια μάχη να φαίνεται απίστευτα επική. Γενικά τα εφέ του παιχνιδιού ομορφαίνουν κατά πολύ το παιχνίδι με την Frostbite να κάνει «παπάδες» στον συγκεκριμένο τομέα. Τα μοντέλα των κεντρικών χαρακτήρων είναι πολύ καλοφτιαγμένα με φοβερή προσοχή στην λεπτομέρεια (όπως συνηθίζει η Bioware), με τους δευτερεύοντες χαρακτήρες και τους npcs όμως να μην έχουν ανάλογη λεπτομέρεια κάτι που είναι μεν λογικό, χαλάει δε λίγο την εικόνα.
Αναφορικά με την απόδοση, η Bioware δεν έκανε εκπτώσεις με την ps4 έκδοση να τρέχει σε native αναλυση 1080p και τα frames να είναι στα επίπεδα του 25-30 χωρίς να φαίνεται κάποια πτώση πέρα από κάποιες πολύ «βαριές» σκηνές. Παρόλα αυτά δεν είναι όλα τέλεια, τα cutscenes συχνά υποφέρουν από τεράστιες πτώσεις στο framerate και το pop in είναι κι αυτό θέμα που το παρατηρεί εύκολα κάποιος. Σε γενικές γραμμές η παρουσίαση του τίτλου κρίνεται κάτι παραπάνω από καλή, με δεδομένο πάντα ότι πρόκειται για cross gen παιχνίδι και τα ψεγάδια δικαιολογούνται σε ένα βαθμό από την τεράστια κλίμακα του παιχνιδιού. Και ένα γενικότερο σχόλιο, η ΕΑ φαίνεται ότι δικαιώνεται απολυτά για την επιλογή της να κάνει την Frostbite την standard μηχανη γραφικών για όλους της τους τίλους ανεξαρτήτως κατηγοριας, η DICE έχει φτιάξει μια μηχανή που μπορεί να υποστηρίξει οποιοδήποτε είδος και δεν είναι μονό για shooters όπως υποστήριζαν πολλοί. Σε επιπεδο ηχου, το παιχνιδι παιρνει σχεδον αριστα με εκπληκτικο soundtrack και μελωδιες, εντυπωσιακα sound effects και πολυ υψηλου επιπεδου voice acting.
Όπως συνηθίζεται πια σε όλα τα παιχνίδια, το DA:Inquisition έχει και διαδικτυακό παιχνίδι σε μια προσπάθεια να αυξήσει την διάρκεια του και να ικανοποιήσει και το κοινό του multiplayer. Το multi του παιχνιδιού είναι (ευτυχώς) ξεχωριστό εντελώς από το single και θυμίζει αρκετά το Mass Effect 3, πρόκειται για συνεργατικό παιχνίδι (cooperative) 4 παικτών ενάντια σε ορδές εχθρών και όχι ανταγωνιστικο (competitive) ενάντια σε άλλους players. Για το λίγο που ασχολήθηκα μαζί του μου φάνηκε συμπαθητικό, στο μοτίβο του ανεβαίνω level, μαζεύω καλύτερα αντικείμενα/εξοπλισμό κτλ. Δεν είναι σίγουρα ο λόγος που θα αγοράσει κάποιος το συγκεκριμένο παιχνίδι, άλλα είναι ένα ευπροσδεκτο feature για όσους αρέσκονται και κυρίως δεν υπονομευει το single κομμάτι.
Μultiplayer
Επιλογος
Το DA: Inquisition είναι ένα παιχνίδι που με τα οποία αρνητικά του έρχεται σε εξαιρετικό timing και αποτελεί μια χορταστική εμπειρία που σίγουρα θα ικανοποιήσει τους fans του είδους με άπειρο υλικό, πολύ αλληλεπίδραση, επιλογές που κάνουν τον παίκτη να αισθάνεται σημαντικός και όχι διεκπεραιωτικος , διασκεδαστικές μάχες άλλα πρωτίστως, εξαιρετικό role play. Πολλά παιχνίδια και developers έχουν κάνει καραμέλα τον συγκεκριμένο ορo, λίγα καταφέρνουν να το διαχειριστούν σωστά και ένα από αυτά είναι σίγουρα το Inquisition. Role playing είναι να έχεις επενδύσει δεκάδες ώρες σε ένα παιχνίδι, και ακόμα να αισθάνεσαι ότι αυτός που έχεις δίπλα σου έχει κι άλλα να σου πει άλλα κυρίως να θέλεις και να τα ακούσεις...
Η Bioware δέχθηκε δικαιολογημένα μεγάλη κριτικη για την gaming ξεπέτα που έκανε με το δεύτερο μέρος της σειράς άλλα άκουσε, ανασυντάχθηκε και δούλεψε πάρα πολύ σε ουσιαστικά κομμάτια του παιχνιδιού παραδίδοντας ένα υψηλού επίπεδου RPG που αποτελεί ίσως μονοδρομο αυτή τη στιγμή για έναν fan του είδους που είναι κάτοχος Ps4.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 9/10
Reply With Quote
...καιρός να το ξεκινήσω και εγώ το παιχνίδι σιγά σιγά 
Originally Posted by juliahna12
Bookmarks