I am Zack. SOLDIER. First Class.
Επιστροφή στο έπος του FFVII με παλιούς και νέους χαρακτήρες.
Η αλήθεια είναι πως μετά το Dirge of Cerberus, δεν πιστεύαμε εδώ στο Gamelife πως η προσπάθεια αναβίωσης του Final Fantasy VII από τη Square Enix θα ήταν επιτυχημένη. Μια σειρά από διαφορετικά προϊόντα, όλα με τη συνολική ονομασία "Compilation of Final Fantasy VII", τα οποία θα περιέβαλλαν την ιστορία του FF VII με prequels και sequels σε διάφορες μορφές, δεν μας έδωσε την εντύπωση πως θα είναι μια ποιοτική κίνηση εκ μέρους της Square. Και η αλήθεια είναι πως δικαιωθήκαμε... εν μέρει. Αν και η ταινία Advent Children ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα και σίγουρα τεχνικά εντυπωσιακή, δεν έδειξε ιδιαίτερη ευρηματικότητα όσον αφορά το σενάριο. Το Dirge of Cerberus βγήκε τελικά μέτριο, το anime Last Order καλό, αλλά δυσνόητο, επομένως τα μόνα προϊόντα που αναμένονται να σώσουν την προσπάθεια αυτή της Square προς το παρόν, είναι το Crisis Core του PSP και το Before Crisis, ένα παιχνίδι για κινητά τηλέφωνα. Με αυτά τα δεδομένα, ήταν δύσκολο να προβλέψουμε την ποιότητα και τις εκπληκτικές αξίες παραγωγής του Crisis Core. Μετά από την αναγκαστικά σύντομη επαφή μας με την ιαπωνική έκδοση του τίτλου όμως, πρέπει να ομολογήσουμε πως μείναμε εντυπωσιασμένοι.
Ήδη από τα πρώτα λεπτά του τίτλου, γίνεται φανερή η δουλειά και η προσοχή στις αξίες παραγωγής που έχουμε μάθει να συνδέουμε με τη Square. Αν και ο παίκτης πρέπει –κλασικά- να περιμένει σχεδόν δέκα λεπτά μέχρι να έχει επιτέλους την ευκαιρία να δοκιμάσει το ίδιο το gameplay, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα παραπονεθεί. Βλέποντας την εισαγωγή του τίτλου με τον ήρωα Zack Fair να μάχεται ενάντια σε μια στρατιά από απρόσωπους στρατιώτες πάνω σε ένα τρένο, είναι δύσκολο να μην εντυπωσιαστεί από την ποιότητα και τη δυναμική των cutscenes. Χωρίς να θέλουμε να ακουστούμε υπερβολικοί, τα βίντεο του Crisis Core είναι εφάμιλλα της ποιότητας του Advent Children. Αν και η Square Enix έχει δηλώσει ήδη πως το Crisis Core είναι ένας από τους λιγοστούς τίτλους που εκμεταλλεύονται ολόκληρη τη χωρητικότητα ενός UMD, και πάλι είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το πως έχουν καταφέρει να χωρέσουν τόσο βίντεο σε τέτοια υψηλή ποιότητα σε ένα δισκάκι, ειδικά από τη στιγμή που το παιχνίδι δείχνει και αυτό αρκετά μεγάλο. Επιπλέον, όλο αυτό το περιεχόμενο (όπως και οι ίδιες οι μάχες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού) εμφανίζεται στην οθόνη του PSP με το ελάχιστο δυνατό φόρτωμα.
Ήρωας του Crisis Core είναι ο Zack Faire, ένας χαρακτήρας που γνωρίσαμε στο Final Fantasy VII χωρίς να δούμε ποτέ το πρόσωπό του.
Μόλις καταφέραμε να... μαζέψουμε το σαγόνι μας από το πάτωμα, και να περάσουμε στα γρήγορα ένα μπαράζ ιαπωνικών διαλόγων χωρίς φυσικά να καταλάβουμε λέξη, είχαμε την πρώτη μας επαφή με το gameplay και συγκεκριμένα με το σύστημα μάχης του Crisis Core. Η αλήθεια είναι πως γνωρίζαμε εκ των προτέρων ότι το σύστημα μάχης είναι real-time, αλλά και πάλι ξαφνιαστήκαμε με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί. Ίσως ο καλύτερος τρόπος για να το περιγράψει κανείς είναι ως έναν συνδυασμό του συστήματος μάχης του Final Fantasy XII και το gameplay του Kingdom Hearts, κάτι που δεν είναι τόσο παράξενο όσο αρχικά ακούγεται, καθώς επικεφαλής του σχεδιασμού των χαρακτήρων είναι ο Tetsuya Nomura. Ο παίκτης έχει πλήρη έλεγχο του κεντρικού χαρακτήρα (προς το παρόν δεν φαίνεται ότι θα υπάρξει δυνατότητα χειρισμού ομάδας αργότερα στο παιχνίδι), και καλείται να επιτεθεί και να αμυνθεί σε πραγματικό χρόνο. Ο αναλογικός δίσκος ή το dpad αναλαμβάνουν την κίνηση του χαρακτήρα, το τετράγωνο εκτελεί επιθέσεις, το τρίγωνο χρησιμοποιείται για άμυνα και ο κύκλος επιτρέπει την εκτέλεση αμυντικών ελιγμών. Η αίσθηση είναι τελείως διαφορετική από όσα έχουμε συνηθίσει στο παρελθόν από τη σειρά, αλλά εξακολουθεί να μην είναι απόλυτα action, δίνοντας έμφαση στην τακτική και όχι στα αντανακλαστικά. Η αριστερή και η δεξιά σκανδάλη του PSP επιτρέπουν στον παίκτη να επιλέξει τη λειτουργία του πλήκτρου επίθεσης από ένα μενού στο κάτω μέρος της οθόνης. Αυτό σημαίνει πως αν ο παίκτης έχει επιλέξει το βασικό του όπλο από το μενού, το πλήκτρο επίθεσης θα εκτελέσει, το μαντέψατε, μια απλή επίθεση. Αν επιλέξει ένα αντικείμενο, όπως για παράδειγμα ένα potion, το πλήκτρο επίθεσης θα κάνει το χαρακτήρα να πιει το potion. Στο ίδιο μενού εμφανίζονται και τα Materia που έχει στη διάθεσή του ο χαρακτήρας, μαγικές πέτρες οι οποίες του επιτρέπουν να εξαπολύει μαγικά ξόρκια ή να εκτελεί ειδικές τεχνικές, όπως για παράδειγμα να κλέβει αντικείμενα από τους εχθρούς του.
Μετά από λίγη ώρα παιχνιδιού, το σύστημα γίνεται δεύτερη φύση στον παίκτη. Η πρώτη, δοκιμαστική μάχη με μια ομάδα μασκοφόρων στρατιωτών που θυμίζουν τους στρατιώτες της Shinra δεν είναι καθόλου απαιτητική, επιτρέποντας στον παίκτη να βγει σχεδόν αλώβητος απλά πατώντας συνεχώς το πλήκτρο επίθεσης. Λίγο αργότερα στο παιχνίδι, ο παίκτης αντιμετωπίζει την πρώτη πραγματική πρόκληση: ένα τεράστιο κτήνος που μοιάζει με το μοντέλο των τεράτων Catoblepas από τα προηγούμενα Final Fantasy. Η επανάληψη των ίδιων επιθέσεων δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα. Αντίθετα, ο παίκτης πρέπει να περιμένει το τέρας να επιτεθεί, στη συνέχεια να κινηθεί γρήγορα στην πλάτη του και τότε να εξαπολύσει την επίθεσή του, η οποία γίνεται αυτόματα critical. Με αυτή την τακτική, μια μάχη που αλλιώς θα μπορούσε να κρατήσει μισή ώρα, τελειώνει σε πέντε λεπτά. Ένα άλλο στοιχείο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σχετικά με το σύστημα μάχης είναι η εμφάνιση ενός παραθύρου στο πάνω μέρος της οθόνης στο οποίο εμφανίζονται τυχαία πρόσωπα των χαρακτήρων του παιχνιδιού θυμίζοντας έναν κλασικό «κουλοχέρη». Κατά τη διάρκεια της μάχης, τα πρόσωπα των χαρακτήρων κινούνται τυχαία. Σε περίπτωση που τα πρόσωπα αυτά ευθυγραμμιστούν, ενεργοποιείται μια ειδική επίθεση στα πρότυπα των Limit Breaks του Final Fantasy VII. Ερευνώντας λίγο στο Internet, μάθαμε πως αυτό το σύστημα ονομάζεται Digital Mind Wave (DMW) και ότι πέρα από τα limit breaks διαχειρίζεται και τα summons του παιχνιδιού. Όσο περισσότερους χαρακτήρες γνωρίζει ο παίκτης, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει να εξαπολύσει ισχυρότερες επιθέσεις. Ενδεχομένως το DMW να έχει κι άλλες χρήσεις, καθώς μια φορά που σταθήκαμε αρκετά τυχεροί ώστε να πετύχουμε στη σειρά τρία πορταίτα ενός χαρακτήρα, το παιχνίδι μας έδειξε ένα flashback με τον Zack και τον εν λόγω χαρακτήρα, ενώ στη συνέχεια ο Zack εξαπέλυσε ένα πιο ισχυρό Limit Break.
Με το σωστό ρυθμό και τη σωστή τακτική και αν καταφέρει να συνδέσει πολλά χτυπήματα χωρίς να δεχτεί ζημιά,
ο Zack μπορεί να δημιουργήσει φονικά combos με απρόβλεπτα αποτελέσματα.
Συνεχίζοντας τις παραδόσεις της Square, μόλις ο παίκτης αρχίσει και αισθάνεται άνετα με το παιχνίδι και το σύστημα μάχης, η ιστορία προχωρά με μια σειρά από cut-scenes στις οποίες λαμβάνει χώρα η πρώτη εμφάνιση του Sephiroth, καθώς και του Angeal Hewley, ενός νέου χαρακτήρα, ο οποίος είναι ο μέντορας και ο εκπαιδευτής του Zack. Αν και δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τους ιαπωνικούς διαλόγους του παιχνιδιού, ο Sephiroth και ο Angeal δεν δείχνουν να συμπαθιούνται ιδιαίτερα, ενώ πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο Angeal κραδαίνει το τεράστιο Buster Sword που κρατούσε και ο Cloud στο Final Fantasy VII. Μετά το πέρας του cut-scene, το οποίο από ότι καταλάβαμε αποκαλύπτει πως όλα όσα είδαμε μέχρι τη συγκεκριμένη στιγμή ήταν μέρος ενός εκπαιδευτικού προγράμματος εικονικής πραγματικότητας της Shinra, ο παίκτης μεταφέρεται σε μια βάση της Shinra, όπου μπορεί να περιδιαβεί τους διαδρόμους, να μιλήσει με διάφορους χαρακτήρες και να παρακολουθήσει tutorials σχετικά με το μενού. Τουλάχιστον έτσι νομίζουμε, καθώς σε αυτό το σημείο το κείμενο και τα μενού είναι τόσο πυκνά που καθιστούν το παιχνίδι εντελώς απρόσιτο σε κάποιον που δε γνωρίζει Ιαπωνικά. Όχι ότι αυτό θα μας σταματούσε, όπως μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.
Final Fantasy Maniacs
Digital Mind Wave system. Απλά ένας κουλοχέρης με πρόσωπα ή έχει περισσότερα να προσφέρει στο gameplay;
Θα πρέπει να περιμένουμε μια αγγλόφωνη έκδοση για να ξέρουμε.
Ευτυχώς για όλους μας, υπάρχει μια τεράστια κοινότητα φανατικών παικτών του Crisis Core εκεί έξω, οι οποίοι, ακόμα και αν δεν γνωρίζουν Ιαπωνικά, έχουν το χρόνο και την υπομονή να βρουν τον τρόπο να προχωρήσουν. Ήδη από τα μέσα του Σεπτεμβρίου, δύο ή τρεις μόλις μέρες μετά την κυκλοφορία του Crisis Core στην Ιαπωνία, εμφανίστηκαν στο Internet μια σειρά από walkthroughs τα οποία περιγράφουν ακριβώς το πως μπορεί κανείς να προχωρήσει στο παιχνίδι. Ακολουθώντας κατά γράμμα τις οδηγίες ενός από αυτά τα walkthroughs, καταφέραμε να ξεκινήσουμε μια αποστολή και να πάρουμε μια καλύτερη ιδέα για το gameplay (αλλά όχι για την ιστορία) του τίτλου. Η αποστολή που μπορέσαμε να ξεκινήσουμε διαδραματίζεται σε ένα περίεργο φρούριο που μοιάζει με παγόδα. Ο Zack εξερευνά μια σειρά από διαδρόμους, με την εξερεύνηση να διακόπτεται από αρκετά συχνές τυχαίες μάχες. Ναι, δυστυχώς, η κατάρα των τυχαίων μαχών επιστρέφει, αλλά η γρήγορη και real-time φύση τους τις κάνει να φαίνονται πολύ πιο διασκεδαστικές. Σε συγκεκριμένα σημεία, ο παίκτης καλείται να αντιμετωπίσει λιγο πιο περίπλοκα σεναρια μαχών, όπως για παράδειγμα, μια ενέδρα από τοξότες που έχουν οχυρωθεί σε ψηλότερα σημεία, η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τη χρήση επιθετικών Materia.
Στη συνέχεια της αποστολής, ο Zack φτάνει σε έναν εντυπωσιακό ανοιχτό χώρο μέσα στην παγόδα, όπου πρέπει να πατήσει έναν διακόπτη για να ανοίξει μια πόρτα που οδηγεί στα ενδότερα του οχυρού. Μόλις το κάνει αυτό, κάνει την εμφάνισή του άλλος ένας γνωστός και αγαπημένος χαρακτήρας από το Final Fantasy VII, η δυναμική και αεικίνητη Yuffie. Μετά από ένα σύντομο διάλογο, η Yuffie αποχωρεί και ο Zack μπορεί να προχωρήσει, μόνο και μόνο για να βρεθεί αντιμέτωπος με δύο τεράστιους bosses που κραδαίνουν εξίσου τεράστια σπαθιά. Η μάχη είναι αρκετά πιο δύσκολη από όσες έχουν προηγηθεί, και αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιήσουμε αρκετά το Cure Materia και κάποια potions για να τα βγάλουμε πέρα. Στη συνέχεια, πέσαμε πάνω σε ακόμα ένα cut-scene, στην οποία συμμετείχαν πάλι ο Sephiroth και ο Angeal. Απαντώντας (μάλλον αφελώς) σε μια ερώτηση, μεταφερθήκαμε αυτόματα σε μια ακόμα μάχη, αυτή τη φορά ενάντια στο γνωστό μας Ifrit, ένα από τα πλάσματα που μπορεί κανείς να καλέσει σε όλα τα παιχνίδια της σειράς Final Fantasy. Το Ifrit είναι ένας θανάσιμος αντίπαλος, μέχρι τη στιγμή που ο παίκτης καταφέρει να διαβάσει τις επιθέσεις του και να επιλέγει σωστά τη στιγμή που θα τρέξει, τη στιγμή που θα αμυνθεί, και τη στιγμή που θα επιτεθεί. Όπως θα περίμενε κανείς, το Ice Materia κάνει εκθετικά μεγαλύτερη ζημιά στο Ifrit, επιτρέποντάς μας να επικρατήσουμε τελικά.
Η δεύτερη μάχη στην οποία θα λάβετε μέρος απαιτεί πολύ περισσότερη τακτική από απλό button mashing.
Και κάπου εδώ αποφασίσαμε να βάλουμε ένα τέλος στην πρώτη επαφή μας με το Crisis Core. Το να παίζει κανείς ένα Final Fantasy χωρίς να καταλαβαίνει την ιστορία δεν είναι και πολύ ευχάριστο, όπως καταλαβαίνετε. Όσο εντυπωσιακός και αν είναι ο τεχνικός τομέας, με real time σκηνικά που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από το Final Fantasy X και μοντέλα που ενδεχομένως ξεπερνούν ακόμα και αυτά του Final Fantasy XII, αν δεν καταλαβαίνει κανείς το σενάριο, η εμπειρία γίνεται μηχανική και κουραστική. Ακόμα και με τη βοήθεια των walkthroughs, είναι εμφανής η σύμπραξη σεναρίου και gameplay και το πόσο δυσάρεστο μπορεί να γίνει ένα παιχνίδι όταν αντί να παρέχει βοήθεια, το interface φαντάζει ως εμπόδιο. Ακόμα και έτσι, όμως, το Crisis Core κατάφερε να μας εντυπωσιάσει και να μας ξαφνιάσει ευχάριστα. Ο τίτλος έχει τη δική του δυναμική και τη δική του ταυτότητα, ενώ παράλληλα εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο τη νοσταλγία των φίλων της σειράς και την αγάπη τους για τον κόσμο και την ατμόσφαιρα του Final Fantasy VII. Ο τίτλος αναμένεται να κυκλοφορήσει στην Αμερική το Φεβρουάριο, ενώ στην Ευρώπη η ημερομηνία παραμένει άγνωστη, καθώς υπάρχει πάντα το εμπόδιο της μετάφρασης όλου αυτού του κειμένου σε πολλές διαφορετικές γλώσσες. Ευτυχώς που το PSP είναι region free, ε;
Bookmarks