Breaking Bad

[TJohn]

Ρε μη κωλώνεις.. σιγά..

[Dragonpaul]

Να πω την αληθεια ακομη δεν γνωριζω τι νοιωθει ο Γουολτερ για αυτον που αναφερεις Παυλο...

Σου είχα γράψει ολόκληρο κείμενο και το κωλοipad το "έχασε" επειδη άλλαξα tab. Έλεγα...

Spoiler!

...οτι πιστεύω πως ο Γουώλτ ηταν ειλικρινής στη σκηνή της αγκαλιας. Κανένας άνθρωπος δε μπορει να ζήσει χωρις κάποιες συναισθηματικές σταθερές. Για τον Γουώλτ αυτες ειναι η οικογένεια του και ο Τζεσι. Πιο συγκεκριμένα, αυτο ειχε φανεί επίσης απο το επεισόδιο που ο μικρός (συναισθηματικά ρακος απο το θάνατο της μαλακισμενης της Τζειν) ζει σε ενα σπιτι με πρεζακια και ο Γουώλτ τον "μαζεύει" στοργικα απο εκεί μεσα και τον αποκαλεί "son". Σε κάθε περίπτωση ειχε να κερδισει κάτι απο αυτόν, αλλα δε πιστεύω οτι δε τον αγαπά. Τον τελευταίο χρόνο έχουν περασει τα παντα μαζί και ειναι ομάδα. Πιστεύω οτι δε θα τον έβλαπτε ποτε, αν και με την τροπή που έχουν παρει τωρα τα πραγματα, κανεις δε μπορει να ειναι σίγουρος.

Ρε μη κωλώνεις.. σιγά..

Μπααα.....

[muku]

Το είδα.

Spoiler!

H αληθεια είναι ότι το περίμενα πιο δυνατό. Τύπου γάμου στο Game of Thrones... Αλλά εντάξει καλύτερα γιατί τώρα ανυπομονούμε να δούμε τι θα γίνει παρακάτω. Εγώ να πω την αλήθεια φοβόμουν ότι στην έρημο θα τον έτρωγε τον Pinkman. Ειδικά εκεί που άρχιζε και έψαχνε το αυτοκίνητο λέω θα του την σκάσει στην ψύχρα. Γενικά τον έχω για όλα ικανό τον Walter. Αλλά τελικά έτσι όπως εξελίχθηκε η σκηνή, θα συμφωνήσω με τον Παύλο. Μπορεί να έχει γίνει τέρας αλλά με τον Jessie είναι δεμένος. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται, τώρα θα δούμε τι πραγματικά θα γίνει.

Πως γίνεται να δει κάποιος το τέλος? ΟΚ κι εγώ ανυπομονώ, μακάρι να είχα όλα τα επεισόδια να τα έβλεπα σερί. Αλλά να διαβάσω έτσι το τέλος? Καταστρέφεις όλο το σασπένς και την προσμονή για το επόμενο κομμάτι αυτής της καταπληκτικής ιστορίας.

[Dragonpaul]

Για μια στιγμη....

Spoiler!

...μου πέρασε απο το μυαλο αυτο που λες, αλλα μετά μου έφυγε αμέσως. Δε πιστεύω οτι θα σκοτώσει τον Τζεσι έτσι απλα. Πιο πιθανό θεωρω να σκοτώσει την Σκαιλερ, παρα τον Τζεσι.
Για το τέλος ΕΓΩ προβλέπω πως

Spoiler!

θα έχουν φύγει ολοι απο τη μέση (και οταν λέω "ολοι" εννοω ΟΛΟΙ) και θα εχει μείνει ο Γουώλτ με τον Χανκ, εξου και η προετοιμασία στα flash forward.

Αλλα ο Γκίλιγκαν πιστεύω οτι εχει εκπλήξεις. Ας μην ξεχνάμε οτι έχουμε 5 επεισόδια ακόμα.

[widebit]

Απο το When Harry Met Sally:
“When I buy a new book, I always read the last page first, that way in case I die before I finish, I know how it ends. That, my friend, is a dark side.”

[Nikoladim]

Παυλο δες το ρε, ειναι τρολια του Χανκ δεν ειναι το πραγματικο τελος.

[Lefteris_X]

Καλημέρα. Λοιπόν, έφτασα μέχρι (και) το τελευταίο επεισόδιο, το οποίο είδα εχτές.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα ο Γουώλτερ δεν μου φαίνεται ούτε τέρας, ούτε περίεργος, ούτε τίποτα.

Spoiler!

Ένας πλήρως φυσιολογικός άνθρωπος είναι, που επί σειρά ΠΟΛΛΩΝ ετών ζούσε φιμωμένος, αισθανόμενος sorry για την ποταπή εξέλιξη που είχε η ζωή του, πλην της ύπαρξης της οικογένειάς του. Ωσάν νεαρός, και δη φοιτητής, είχε τα περισσότερα "φόντα" να πετύχει πολλά (χρήματα+αναγνώριση) στην ζωή του. Αν και το προσπάθησε ξεκινώντας μια εταιρεία με συμφοιτητές / φίλους, λόγω συναισθήματος αποχώρησε, με αποτέλεσμα να ζήσει μια ζωή παντελώς στα "μετώπισθεν", όντας ένας απλός δασκαλάκος του Γυμνασίου, με έναν πενιχρό μισθό και έναν λίαν βαρετό, χλιαρό, μεσοαστικό βίο.

Μονίμως να ζει στην σκιά κάποιου άλλου, ΑΚΟΜΑ και μέσα στο υποτιθέμενα ασφαλές οχυρό της οικογένειάς του, χάρη στον γιό του που αναγνώριζε ως περισσότερο άντρα και αρσενικό τον εξ αγχιστείας θείο του (Χανκ) παρά τον πατέρα του (για συμβουλές, αστειάκια αντρικά, γυναίκες κλπ). Στην σκιά των πρώην συνεργατών του, που είναι δισεκατομμυριούχοι. Στην σκιά των πρώην συμφοιτητών του, που όλοι είναι μεγαλο-στελέχη ή τέλος πάντων πολύ πιο ψηλά στην σκαλωσιά του american dream από τον Γουώλτερ.

Και σε κάποια φάση, του σκάει ο καρκίνος = το μοναδικό που κατάφερα στην ζωή μου = η οικογένειά μου = κι αυτό πάει για "άκυρο" = διότι θα πεθάνω. Και θα τους αφήσω κιόλας άφραγκους. Δηλαδή; Ακόμα και μετά θάνατο, θα είμαι αποτυχημένος. Ποιος; Εγώ που είχα όλα τα φόντα και τις προϋποθέσεις.

Να πάτε να γαμηθείτε, σχεδόν όλοι. Λέω εγώ, τώρα πια. Φτάνει. Ήρθε η ώρα μου.
Και παρόλο, που δεν είναι η ενδεδειγμένη πορεία που θα ήθελα να κάνω στο υπόλοιπο της ζωής μου........θα την κάνω, καθώς μόνο έτσι μπορώ να εξασφαλίσω την οικογένειά μου.

Και αφού λοιπόν ο Γουώλτερ, ξεκίνησε το νέο του βίο, άρχισε να ανακαλύπτει πως πολλά από τα "φτου-κακά" που λέει ο νόμος, και η κοινωνία χαρακτηρίζει πολλά άτομα "της νύχτας" ή "κατακάθια".........τελικά είδε πως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράματα. Μα καθόλου έτσι.

Και παρατήρησε, πως σε αυτή την δουλειά απαιτούνται πολύ πιο "αρχιδάτα skills" απ' αυτά που απαιτούνταν για να γίνει μεγαλοστέλεχος και επιτυχημένος στο american dream, όπως πολλοί παλιοί γνωστοί και φίλοι του. Και guess what? Ο Γουώλτερ ανακαλύπτει πως έχει αυτά τα skills.

Και δεν φοβάται να τα χρησιμοποιήσει. Απλά έχει εσωτερικά conflict, διότι έχει συνηθίσει να ζει σε ένα συγκεκριμένο καλούπι κοινωνικής συμπεριφοράς εδώ και 50 χρόνια, ενώ πλέον έχει ανακαλύψει πως διαθέτει πολλά πιο πολλά από αυτά που νόμιζε (ικανότητες στον χειρισμό underground καταστάσεων και ανθρώπων που παίζουν με σφαίρες, δισεκατομμύρια δολάρια και τον Νόμο). Από την μια γουστάρει που μπορεί και τα φέρνει εις πέρας + αισθάνεται προσωπική αναγνώριση, από την άλλη συγκρούεται με έναν τρόπο συμπεριφοράς τελείως διαφορετικό - αυτόν που είχε επί 50ετίας.

Εμένα μια χαρά businessman μου φαίνεται. Και μάλιστα είναι πολύ συναισθηματικός. Προσωπικά θα ήμουν αρκετά πιο σκληρός, μεθοδικός και ψυχρός στην απόδοση.

Βέβαια, όντας φλώρος επί 50ετίας, αναμενόμενο να κάνει αρκετά λάθη πάνω στα νεύρα του που μετάνιωσε έπειτα, βλέπε Mike. Αλλά αυτά συμβαίνουν, πως να το κάνουμε τώρα; Κοντοστεκόμαστε, στενοχωριόμαστε, τραβάμε όσες ανάσες χρειαζόμαστε........και πάμε παρακάτω. Έτσι είναι αυτά τα πράματα. Occupational hazard το λέμε.

Δεν ξέρω για εσάς λοιπόν, αλλά εμένα ο Γουώλτερ δεν μου φαίνεται καθόλου, μα καθόλου τέρας.

Ένας άνθρωπος της σημερινής κοινωνίας είναι, με όλα τα "κομφόρ" του και τις αναμενόμενες συμπεριφορές του, άπαξ και "δει" ότι υπάρχει και ο άλλος τρόπος προσέγγισης του american dream. Που για να λέμε την αλήθεια, δεν ξεκίνησε στην αρχή για το american dream, αλλά για την εξασφάλιση του american dream της οικογένειάς του, ακόμα και όταν θα έχει πεθάνει. Απλά στην πορεία, είπε why not? Έχω να χάσω κάτι;

Έμπαινε Γουώλτερ. Και πιες με το καλαμάκι το μεδούλι του Χανκ, που είναι πέρα για πέρα μαλάκας boy scout, "καθαράνθρωπος" του κερατά. Ότι μισώ σε άνθρωπο: το παίζω μάγκας, επειδή έχω δει κάποια πράματα (αλλά στην απέξω όμως)......σε φίλους και γνωστούς που με βλέπουν ως τον "υπερ-περπατημένο" επειδή οι ίδιοι είναι φλώροι. Και τώρα θέλω να δέσω έναν που μέχρι χτες ήταν οικογένεια, που αν δεν πλήρωνε θα παρέμενα ανάπηρος..........και γιατί; Γιατί είναι παράνομος και γιατί μου είπε πολλά ψέμματα. Εμ τι ήθελες να σου πει ρε καραμαλάκα, γλύφτη των Νόμων; Πανηλήθιο στρατιωτάκι που λαμβάνεις εντολές και όταν περνάς χειροπέδες αισθάνεσαι κάτι σαν humanitarian που επιτελεί κοινωνικό σωτήριο έργο; Άντε γαμήσου με 1000. Α! Και μην ξεχάσω: στην πυρά και η πανηλίθια, υστερική μαλάκω γυναίκα σου, η οποία αποδεικνύει το πόσο μαλάκας φλωρ-μαν είσαι, καθώς μιλάει όπως θέλει, σηκώνει μπαϊράκια του κερατά, υφάκι απαράδεκτο.......οπότε άσε μας ρε Χανκ, ούτε μια φάπα δεν μπορείς να ρίξεις, η γυναίκα σου είναι αμάζευτη. Οπότε εσύ αισθάνεσαι άντρας δένοντας κόσμο ε; Σου έφυγε το κλανίδι όμως όταν είδες τι γίνεται στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΚΟΤΗΤΑ. Χεράκια, ποδαράκια, αίμα παντού ε; Και χέστηκες επάνω σου, υπερπερπατημένε (αναφέρομαι στο Ελ Πάσο). Αει στα διάλα.

Έμπαινε Γουώλτερ. Όσος χρόνος σου έμεινε, γάμησέ τα όλα.
ΟΛΑ.

Εύχομαι μόνο, ο γυιός σου να μην εξελιχθεί στο βασιλιά των φλώρων στην μετέπειτα ζωή του, παρόλο που φαίνεται ότι προς τα εκεί πάει.

EDIT: Σόρρυ που το παρέλειψα, κατόπιν προτροπής του Παύλου, έβαλα το ποστ εντός σπόιλερ.

[Dragonpaul]

Λευτέρη, θα προσπαθήσω να πω μερικά πραγματα επάνω στο πολυ ωραιο ποστ σου μετά.
Αν θες μονο, βάλε το σε ενα spoiler tag επειδη εχει καποια spoilers.

[Dragonpaul]

Καλημέρα. Λοιπόν, έφτασα μέχρι (και) το τελευταίο επεισόδιο, το οποίο είδα εχτές.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα ο Γουώλτερ δεν μου φαίνεται ούτε τέρας, ούτε περίεργος, ούτε τίποτα.

Spoiler!

Ένας πλήρως φυσιολογικός άνθρωπος είναι, που επί σειρά ΠΟΛΛΩΝ ετών ζούσε φιμωμένος, αισθανόμενος sorry για την ποταπή εξέλιξη που είχε η ζωή του, πλην της ύπαρξης της οικογένειάς του. Ωσάν νεαρός, και δη φοιτητής, είχε τα περισσότερα "φόντα" να πετύχει πολλά (χρήματα+αναγνώριση) στην ζωή του. Αν και το προσπάθησε ξεκινώντας μια εταιρεία με συμφοιτητές / φίλους, λόγω συναισθήματος αποχώρησε, με αποτέλεσμα να ζήσει μια ζωή παντελώς στα "μετώπισθεν", όντας ένας απλός δασκαλάκος του Γυμνασίου, με έναν πενιχρό μισθό και έναν λίαν βαρετό, χλιαρό, μεσοαστικό βίο.

Μονίμως να ζει στην σκιά κάποιου άλλου, ΑΚΟΜΑ και μέσα στο υποτιθέμενα ασφαλές οχυρό της οικογένειάς του, χάρη στον γιό του που αναγνώριζε ως περισσότερο άντρα και αρσενικό τον εξ αγχιστείας θείο του (Χανκ) παρά τον πατέρα του (για συμβουλές, αστειάκια αντρικά, γυναίκες κλπ). Στην σκιά των πρώην συνεργατών του, που είναι δισεκατομμυριούχοι. Στην σκιά των πρώην συμφοιτητών του, που όλοι είναι μεγαλο-στελέχη ή τέλος πάντων πολύ πιο ψηλά στην σκαλωσιά του american dream από τον Γουώλτερ.

Και σε κάποια φάση, του σκάει ο καρκίνος = το μοναδικό που κατάφερα στην ζωή μου = η οικογένειά μου = κι αυτό πάει για "άκυρο" = διότι θα πεθάνω. Και θα τους αφήσω κιόλας άφραγκους. Δηλαδή; Ακόμα και μετά θάνατο, θα είμαι αποτυχημένος. Ποιος; Εγώ που είχα όλα τα φόντα και τις προϋποθέσεις.

Να πάτε να γαμηθείτε, σχεδόν όλοι. Λέω εγώ, τώρα πια. Φτάνει. Ήρθε η ώρα μου.
Και παρόλο, που δεν είναι η ενδεδειγμένη πορεία που θα ήθελα να κάνω στο υπόλοιπο της ζωής μου........θα την κάνω, καθώς μόνο έτσι μπορώ να εξασφαλίσω την οικογένειά μου.

Και αφού λοιπόν ο Γουώλτερ, ξεκίνησε το νέο του βίο, άρχισε να ανακαλύπτει πως πολλά από τα "φτου-κακά" που λέει ο νόμος, και η κοινωνία χαρακτηρίζει πολλά άτομα "της νύχτας" ή "κατακάθια".........τελικά είδε πως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράματα. Μα καθόλου έτσι.

Και παρατήρησε, πως σε αυτή την δουλειά απαιτούνται πολύ πιο "αρχιδάτα skills" απ' αυτά που απαιτούνταν για να γίνει μεγαλοστέλεχος και επιτυχημένος στο american dream, όπως πολλοί παλιοί γνωστοί και φίλοι του. Και guess what? Ο Γουώλτερ ανακαλύπτει πως έχει αυτά τα skills.

Και δεν φοβάται να τα χρησιμοποιήσει. Απλά έχει εσωτερικά conflict, διότι έχει συνηθίσει να ζει σε ένα συγκεκριμένο καλούπι κοινωνικής συμπεριφοράς εδώ και 50 χρόνια, ενώ πλέον έχει ανακαλύψει πως διαθέτει πολλά πιο πολλά από αυτά που νόμιζε (ικανότητες στον χειρισμό underground καταστάσεων και ανθρώπων που παίζουν με σφαίρες, δισεκατομμύρια δολάρια και τον Νόμο). Από την μια γουστάρει που μπορεί και τα φέρνει εις πέρας + αισθάνεται προσωπική αναγνώριση, από την άλλη συγκρούεται με έναν τρόπο συμπεριφοράς τελείως διαφορετικό - αυτόν που είχε επί 50ετίας.

Εμένα μια χαρά businessman μου φαίνεται. Και μάλιστα είναι πολύ συναισθηματικός. Προσωπικά θα ήμουν αρκετά πιο σκληρός, μεθοδικός και ψυχρός στην απόδοση.

Βέβαια, όντας φλώρος επί 50ετίας, αναμενόμενο να κάνει αρκετά λάθη πάνω στα νεύρα του που μετάνιωσε έπειτα, βλέπε Mike. Αλλά αυτά συμβαίνουν, πως να το κάνουμε τώρα; Κοντοστεκόμαστε, στενοχωριόμαστε, τραβάμε όσες ανάσες χρειαζόμαστε........και πάμε παρακάτω. Έτσι είναι αυτά τα πράματα. Occupational hazard το λέμε.

Δεν ξέρω για εσάς λοιπόν, αλλά εμένα ο Γουώλτερ δεν μου φαίνεται καθόλου, μα καθόλου τέρας.

Ένας άνθρωπος της σημερινής κοινωνίας είναι, με όλα τα "κομφόρ" του και τις αναμενόμενες συμπεριφορές του, άπαξ και "δει" ότι υπάρχει και ο άλλος τρόπος προσέγγισης του american dream. Που για να λέμε την αλήθεια, δεν ξεκίνησε στην αρχή για το american dream, αλλά για την εξασφάλιση του american dream της οικογένειάς του, ακόμα και όταν θα έχει πεθάνει. Απλά στην πορεία, είπε why not? Έχω να χάσω κάτι;

Έμπαινε Γουώλτερ. Και πιες με το καλαμάκι το μεδούλι του Χανκ, που είναι πέρα για πέρα μαλάκας boy scout, "καθαράνθρωπος" του κερατά. Ότι μισώ σε άνθρωπο: το παίζω μάγκας, επειδή έχω δει κάποια πράματα (αλλά στην απέξω όμως)......σε φίλους και γνωστούς που με βλέπουν ως τον "υπερ-περπατημένο" επειδή οι ίδιοι είναι φλώροι. Και τώρα θέλω να δέσω έναν που μέχρι χτες ήταν οικογένεια, που αν δεν πλήρωνε θα παρέμενα ανάπηρος..........και γιατί; Γιατί είναι παράνομος και γιατί μου είπε πολλά ψέμματα. Εμ τι ήθελες να σου πει ρε καραμαλάκα, γλύφτη των Νόμων; Πανηλήθιο στρατιωτάκι που λαμβάνεις εντολές και όταν περνάς χειροπέδες αισθάνεσαι κάτι σαν humanitarian που επιτελεί κοινωνικό σωτήριο έργο; Άντε γαμήσου με 1000. Α! Και μην ξεχάσω: στην πυρά και η πανηλίθια, υστερική μαλάκω γυναίκα σου, η οποία αποδεικνύει το πόσο μαλάκας φλωρ-μαν είσαι, καθώς μιλάει όπως θέλει, σηκώνει μπαϊράκια του κερατά, υφάκι απαράδεκτο.......οπότε άσε μας ρε Χανκ, ούτε μια φάπα δεν μπορείς να ρίξεις, η γυναίκα σου είναι αμάζευτη. Οπότε εσύ αισθάνεσαι άντρας δένοντας κόσμο ε; Σου έφυγε το κλανίδι όμως όταν είδες τι γίνεται στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΚΟΤΗΤΑ. Χεράκια, ποδαράκια, αίμα παντού ε; Και χέστηκες επάνω σου, υπερπερπατημένε (αναφέρομαι στο Ελ Πάσο). Αει στα διάλα.

Έμπαινε Γουώλτερ. Όσος χρόνος σου έμεινε, γάμησέ τα όλα.
ΟΛΑ.

Εύχομαι μόνο, ο γυιός σου να μην εξελιχθεί στο βασιλιά των φλώρων στην μετέπειτα ζωή του, παρόλο που φαίνεται ότι προς τα εκεί πάει.

EDIT: Σόρρυ που το παρέλειψα, κατόπιν προτροπής του Παύλου, έβαλα το ποστ εντός σπόιλερ.

Λευτέρη, κατ' εμε, έχεις κανει πολυ καλή ανάγνωση επάνω στο BrBa. Βεβαια, αυτο το λέω επειδη τυχαίνει να συμφωνούμε σε παρα πολλα απο όσα έχεις γράψει. Πιθανότατα κάποιος να μη συμφωνεί και να πει κάτι διαφορετικό. Ειναι, δηλαδη, καθαρά υποκειμενική η άποψη του καθενός επάνω σε αυτο. "Ακου" τωρα...

Spoiler!

Ο Γκίλιγκαν (ο δημιουργός της σειράς), κατα τη γνώμη μου, ήθελε να κανει ακριβώς αυτο που κατάφερε με εσένα (και εμένα και όλους φυσικα). Να κανει το κοινό το BrBa να συμπαθησει τον Walter. Σε διαφορετική περίπτωση (αν δηλαδη δε το κατάφερνε αυτο, είτε λογω κακού σεναρίου/σκηνοθεσίας, είτε επειδη απλα τον παρουσίαζε διαφορετικά) η σειρα επουδενι δε θα κατάφερνε να φτάσει μεχρι εδώ και να συγκεντρώνει 9.4 στο IMDB. Το κανει λοιπόν μαεστρικα και γυρνώντας κάποιος στα παλιά επεισόδια -όπως έκανες εσυ-, ανακαλύπτει γιατι. Ο Γκίλιγκαν φροντίζει να σε "ενημερώσει" για πολλές πτυχές της ζωής του Γουώλτ. Για το κοινωνικο του στάτους (που ειναι ανύπαρκτο), για την οικονομική του επιφάνεια (που για τα δεδομένα της Αμερικής ειναι τίποτα), για το πως δεν κατάφερε, ενώ μπορουσε, να γίνει κάποιος και, φυσικα, καποια στιγμη κινδύνεψε να "χάσει" και την εύνοια του γιου του. Όλα αυτα κάπου ξεσπάνε.Στον Γουώλτ "ξεσπασανε" μέσω της "υπερδύναμης" που εχει στο μαγείρεμα της μεθαμφεταμινης με τρομερή καθαρότητα. Μέσω αυτής της ικανοτητας που εχει "βγάζει αρχιδια" και "τα δείχνει" σε όλους (χα, χα, κυριολεκτικά. Θυμησου πόσες φορές "τα πιάνει" μεσα στη σειρα, τωρα που το σκέφτομαι)!!!!! "Ποιοι ειστε εσείς, ρε τελειωμενοι μαλακες, που μου την είπατε;;; Τωρα θα δείτε!!!!" Και κάπως έτσι περνά στην απέναντι πλευρά, γινεται "καθικι" κλπ κλπ.
Και εδώ πρεπει να γίνει μια ειδική αναφορά και να τεθεί, αν θες, ενα φιλοσοφικό ερώτημα. Καταρχήν ποια ειναι η σκοτεινή πλευρά;;; Για να δώσουμε εναν γρήγορο ορισμό, ειναι η διαφορετικη δράση απο τις ηθικές ταγες της κάθε κοινωνίας. Κάθε εποχή και κοινωνία διέπεται απο διαφορετικούς ηθικούς κανόνες, ωστόσο, κάποιοι μένουν σταθεροί παντα, όπως, πχ, η δολοφονία ενός (πολλών περισσότερων στη δική μας περίπτωση) ανθρώπου. Η σειρα σε κανει εύκολα να δεχθείς οτι κάποιος "αντι-ήρωας" παρασκευαζει ναρκωτικά, αλλα σε σοκάρει οταν με ευκολία ο ίδιος πρωταγωνιστής δίνει εντολή μέσω τηλεφώνου να θανατωθουν 11 άνθρωποι που βρίσκονται φυλακή. Και όχι μονο αυτή η περίπτωση φυσικα... Εκει ταραζεσαι. Αλλα και πάλι είσαι με τον Γουώλτ, γιατι το κατέφερε ο Γκολιγκαν και θες να τον δεις να φτάνει μεχρι το τέλος. Και τωρα η ωρα για το φιλοσοφικό ερώτημα που ανέφερα... Τελικα ένας άνθρωπος εχει συγκεκριμένο χαρακτήρα ο οποίος στις κατάλληλες συνθήκες θα αναδυθει, ή λογω συνθηκών αλλάζει ο χαρακτήρας του και προσαρμόζεται με ενα νεο καθεστώς; Πιο απλα, ο Γουώλτ το ειχε παντα μεσα του και προσπαθούσε να βγει στην επιφάνεια, ή προσαρμοστηκε στην κατάσταση και απο φιλησυχος ψοφοδεης καθηγητακος, εγινε ο νέος kingpin;;;;


Οπως και να 'χει, μας μένουν ακόμα 5 επεισόδια να μάθουμε πολλα ακόμα και να συμπληρωθούν όλα όσα λέμε. Τότε θα έχουμε και ολοκληρωμένη άποψη. Μεχρι τότε.... ΨΟΦΑ Hank και λοιποί υστερικοι.
Πραγματικά ελπίζω να μην έχουμε ενα "αναμενόμενο" τέλος, αλλα ενα ρεαλιστικό.

[tonybsg]

Σιγά που συμπαθούμε τον Walter ρε συ Παύλο! Ούτε ο ίδιος ο Gilligan δεν τον συμπαθεί τώρα πια όπως είπε πρόσφατα σε συνέντευξη, ενώ ταυτόχρονα του κάνει εντύπωση ότι κάποιοι ακόμη τον συμπαθούν! Τίποτα, τίποτα απολύτως δεν είναι αρκετό για να σε κάνει να τον δεις αλλιώς, εδώ και πολλές σεζόν.

Επομένως, δεν είναι και αυτός ο λόγος που η σειρά είναι τόσο ψηλά στα μάτια των τηλεθεατών (δεν είναι καν αυτός ο σκοπός του δημιουργού!).

[Dragonpaul]

Οκ, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, θα ήθελα να ακούσω και τη δική σου γνώμη.
Δε θα σου πω ότι κανεις λάθος (αλίμονο...), απλά να σου πω ότι αν διαβάσεις forums (ξένα κυρίως) για το BrBa, ΟΛΟΙ τάσσονται υπέρ του Γουωλτ. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που θέλουν αυτό που μου περιγράφεις.

[tonybsg]

Οκ, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, θα ήθελα να ακούσω και τη δική σου γνώμη.
Δε θα σου πω ότι κανεις λάθος (αλίμονο...), απλά να σου πω ότι αν διαβάσεις forums (ξένα κυρίως) για το BrBa, ΟΛΟΙ τάσσονται υπέρ του Γουωλτ. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που θέλουν αυτό που μου περιγράφεις.

Δεν περιέγραψα τίποτα ρε συ, ούτε είπα τι θέλω, απλά περιμένω να δω την κατάληξη.

Προσωπικά

Spoiler!

δεν βρίσκω τίποτα απολύτως να συμπαθήσω τώρα πια στον Walter (εδώ και κάμποσες σεζόν δηλαδή), απλά.

Btw, θεωρώ τα πρώτα τρία επεισόδια κορυφαία, δεν περίμενα ότι θα τρέχουν οι εξελίξεις με αυτούς τους ρυθμούς σε καμία περίπτωση.


edit:

"I have kind of lost sympathy for Walt along the way," says Gilligan. "I find it interesting, this sociological phenomenon, that people still root for Walt. Perhaps it says something about the nature of fiction, that viewers have to identify on some level with the protagonist of the show, or maybe he's just interesting because he is good at what he does. Viewers respond to people who are good at their job, even when they are bad."

[Dragonpaul]

Ίσως εχει να κανει με αυτο που λεει ο Gilligan, ή με το οτι αν κάτι δεν παει καλα με τον Γουώλτ, θα τελειώσει η σειρα. Χα... Δε ξέρω. Ενδεχομένως εχει να κανει και με το ερώτημα που έθεσα πιο πάνω και ο Γουώλτ να βγάζει σε κάποιους στοιχεία που θα ήθελαν να ενσωματώσουν στον δικό τους χαρακτήρα. Αυτο ειναι ενα κοινωνιολογικο/ψυχολογικό ερώτημα, μαλλον. Ίσως αυτοί που αρέσκονται στις πράξεις του Γουώλτ, να ήθελαν στη ζωή τους να δράσουν ανάλογα, αλλα δε τολμούν ποτε.

[Lefteris_X]

μάγος είσαι βρε Παύλε;

psychology transference λέγεται αυτό, και είναι κοινό στην ανθρώπινη συμπεριφορά.......και κατ' επέκταση στις προσωπικές -ανεκπλήρωτες- επιθυμίες ζωής που (είχε) έχει ο καθένας...

δεν έχει να κάνει με το προϊόν που παράγει ο Γουώλτερ, ούτε με τις αποφάσεις του. Μπίζνα είναι.

Δηλαδή τι; Είναι θεμιτό να ακούω (προσωπικό και αληθινό παράδειγμα) όντας φοιτητής στα οικονομικά, από διπλανούς μου συμφοιτητές την ώρα που καθόμασταν σε καφέ: ρε σεις, έχω από τον πατέρα μου, κάποιες μετοχές - διαμάντια. Ξέρετε από τις φούσκες, που έχει επενδύσει ο κάθε άσχετος χωριάτης. Θέλετε να τις βομβαρδίσουμε, έτσι να βγάλουμε μερικά μύρριάκια, ώστε να πάμε Ibiza το ΣΚ;.....................Για τον καπιταλισμό και τους Νόμους = θεμιτό. Μέσα στα νόμιμα πλαίσια της μπίζνας. (άσχετα αν κάποιοι θα μείνουν άφραγκοι, επειδή ωσάν αδαείς επένδυσαν σε φούσκες)

Ε, και ο Γουώλτερ, μπίζνα κάνει. Το λάθος του είναι ότι διατηρεί ακόμα συναισθήματα, από την προηγούμενη ζωή του.

Προσωπικά, και για 22 άτομα θα έδινα εντολή μέσω τηλεφώνου, χωρίς να αυξηθεί ούτε μισό νανογραμμάριο παραπάνω αδρεναλίνης. Γιατί; Γιατί είναι απαραίτητο για την μπίζνα. Και όσο για τα 11 άτομα (στην σειρά)......ε, κι αυτοί δεν είναι ούτε για λύπηση, ούτε για οίκτο. Διότι, ΗΞΕΡΑΝ ότι μπλέκοντας με τέτοιες μπίζνες, το να βγει "συμβόλαιο" για την πάρτη σου, είναι μέρος του παιχνιδιού / μπίζνας. Αναμενόμενο και προβλεπόμενο.

Και για την ιστορία = δεν συμπαθώ, ούτε αντιπαθώ τον Γουώλτερ. Απλά τον παρατηρώ. Και εγκρίνω τις πράξεις του. Όχι όλες. Τις "κακές" ναι τις εγκρίνω. Η πλάκα είναι ότι τις "καλές" δεν πολυ-εγκρίνω. Πως χειρίστηκε την γυναίκα του, πως χειρίστηκε τον Τζέσι, πως χειρίστηκε την κουνιάδα του, τον γυιό του, την παλιά του επιχείρηση.

Οι πράξεις του όσο αφορά την νέα εργασία του, είναι πλήρως κατανοητές, και θα ήταν ηλίθιος αν δεν τις έκανε. Ωπ, σόρρυ, όχι ηλίθιος, αλλά κάκιστος επαγγελματίας.

Ο δε Χανκ, είναι ο κλασικός -μέσος- χαρακτήρας, που πλέον συναντάται και στους Έλληνες (κατά κόρον θα έλεγα μάλιστα).

Λίαν απεχθής. (ξέχασα: και η γυναίκα του Γουώλτερ, τείνει να μοιάζει τρομακτικά με την μέση Ελληνίδα = να τις βράσω και τις δύο)

[enstikto]

Παύλο δηλαδη εγκρινεις τη φαση

Spoiler!

που δηλητηριασε το παιδάκι;;;;;;

Καλο το 3ο παντος! Ελα να παίρνουμε εμπρός...

Εγω παντος έχω καταλήξει να μην συμπαθω κανέναν στη σειρα λολ.
Συμπαθουσα τον Jessie αλλα μου την ΕΙΧΕ σπάσει στην αρχη. ΤΩΡΑ ΚΑΤΙ παει να γίνει στο 3ο...
βλεπουμε....

[mihalis13]

Επεισοδιαρα!!!Μιλαμε για τεραστια σειρά!!Εγώ ξέρω πως δεν συμπαθω σίγουρα Hank.Marrie Και Skyler
Walt,Jessie και Saul είναι λατρείες!!

Spoiler!

πόσο χάρηκα που την έφερε έτσι ωραία στον Hank με το βιντεο!!Τεράστιος Walt!!Για να δούμε τώρα που ο Jessie τα έχει πάρει τι θα γίνει

[Lefteris_X]

όντως ουδείς είναι συμπαθής στην σειρά και για εμένα.

Ίσως όμως, αυτός να είναι ο λόγος που δεν παρακολουθώ την σειρά ως θεατής, αλλά ως παρατηρητής. Βλέπω, επεξεργάζομαι, κρίνω τα τεκταινόμενα, στα όρια της θέασης ενός ντοκυμαντέρ με ολίγο σασπένς και εμβάθυνση χαρακτήρων.

Και μέχρι εκεί.

Συναίσθημα όντως δεν μου προκαλεί.

Αν και τον Παύλο ρώτησες, το θέμα με το παιδάκι (το λέω έτσι λόγω σπόιλερ), δεν έγκειται ακριβώς στο παιδάκι. Όταν είσαι μέσα σε τέτοιες μπίζνες, δεν τίθεται θέμα ηλικίας για μια απόφαση, επαγγελματικού περιεχομένου. Είναι απλά μαθηματικά: έχω μια σταθερά (τον συνεργάτη μου), ο οποίος λόγω εξωτερικών επιρροών (μαμά-παιδάκι) αρχίζει και γίνεται μεταβλητή (ήτοι κάτι μη-επαγγελματικό με άμεσο αποτέλεσμα να πηγαίνει περίπατο το πρόγραμμα της "επιχείρησης" = θα πρέπει να φοβάμαι κι εγώ για την ζωή μου). Οπότε; Απλά μαθηματικά: απαλείφω τους εξωτερικούς παράγοντες, ώστε να μετατρέψω την τωρινή μεταβλητή, στην πρότερη σταθερά = επιστροφή της επιχείρησης στον προβλεπόμενο ρυθμό παραγωγής.

Για αυτό και είπα, ότι το "πρόβλημα" του Γουώλτερ, είναι ότι πράττει όσα απαιτούνται για την νέα του ζωή, διατηρεί όμως ψήγματα συναισθηματικής αντιμετώπισης των τεκταινομένων από την παλιά του. Και αυτές οι δύο, τελείως διαφορετικές ζωές, δεν συνάδουν μεταξύ τους.

Εξαρτάται λοιπόν, πως το κρίνεις enstikto.

Αν το κρίνεις από την μεριά "μας" που δεν έχουμε σχέση με όλα αυτά, τότε ναι, κάποια πράματα σου φαίνονται τραβηγμένα και ίσως, τερατώδη.

Αν όμως το κρίνεις από την μεριά "τους", τότε έχουν απόλυτα σωστή λογική αυτά που πράττουν.

Να κρίνεις ταυτόχρονα και από τις δύο μεριές, σόρρυ αυτό δεν γίνεται. Και δυστυχώς όμως, γίνεται αυτή η διπλή κρίση/κριτική, γιατί; Διότι αυτοί που "προσπαθούν" (ανεπιτυχώς σαφέστατα) την διπλή κρίση/κριτική, δεν είχαν ποτέ και δεν έχουν ακόμα ουδεμία σχέση με τον "υπόκοσμο" (το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν είναι "υπό" του κόσμου, αλλά υπό του Νόμου).
Και εκεί κάνουν το μέγα λάθος. Αν δεν είσαι στον "χορό", δεν ξέρεις ούτε καν τα βήματά του. Αλλά κάθεσαι και κρίνεις την χορογραφία. Ε, κύριε θεατή (εννοείται γενικά αναφέρομαι), κάπου κάνεις λάθος. Δεν έχεις πείρα/εμπειρία από τέτοια πράματα, μα καθόλου όμως; Ε, κάτσε και δες, μπας και μάθεις και κάτι, έστω και απειροελάχιστα. Δεν θες να μάθεις; Μην κρίνεις γιατί δεν ξέρεις, απλά απόλαυσε το ποπκορν, βλέποντας απλά "μια σειρά".

και έτσι βγαίνουν όλοι κερδισμένοι (εννοώντας έχουν λάβει ψυχαγωγία), και όσοι δεν κατέχουν και όσοι κατέχουν. Win - Win situation.

[enstikto]

Εγώ να σου πω ότι προσωπικά με λειπεί το ότι μπορεί να είναι έτσι η κατάσταση ακόμα και σε αυτό το μέρος της κοινωνίας.
Θεωρώ οτι είμαστε άνθρωποι πάνω απο όλα και έτσι πρέπει να φερόμαστε....
Ίσως να είναι λογικό κάποιος να το βλέπει εντελώς μαθηματικά το πράγμα αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου...
Και μην ξεχνάμε οτι δεν μιλάμε για έναν άνθρωπο που μεγάλωσε μέσα στη φάση, είναι ένας άκυρος που μαθαίνει όσο πάει και τελικά φτάνει να κάνει τα αίσχη....
Βάλε και το Jesse πως αντιδρά σε αυτά τα πράγματα που αρχικά αυτός υποτίτθετε πως ήταν μέσα στα πράγματα (λέμε τώρα) και καταλαβαίνεις τη διαφορά...
Και ναι πολλάκις έχεις χαρακτηριστεί ο Jesse βλάκας, ή και χαζός αλλά τον προτιμώ... Είναι άνθρωπος και όχι ρομπότ.... Αυτά....

[Dragonpaul]

Παύλο δηλαδη εγκρινεις τη φαση

Spoiler!

που δηλητηριασε το παιδάκι;;;;;;

Καλο το 3ο παντος! Ελα να παίρνουμε εμπρός...

Εγω παντος έχω καταλήξει να μην συμπαθω κανέναν στη σειρα λολ.
Συμπαθουσα τον Jessie αλλα μου την ΕΙΧΕ σπάσει στην αρχη. ΤΩΡΑ ΚΑΤΙ παει να γίνει στο 3ο...
βλεπουμε....

Καλημέρα!
Κοιτά Δημήτρη, είναι πιο περίπλοκο από αυτό. Εξυπακουεται ότι ηθικά σαφώς δεν εγκρίνω κάτι τέτοιο, όπως και πολλά αλλα που εχει κάνει ο Walter. Εγώ, καταρχήν, δε θα είχα μπει ποτε στη θέση του. Δε θα είχα ξεκινήσει κάτι τέτοιο. Υποθέτω, όμως, πως άπαξ και μπεις σε έναν χορό, αναγκαστικά χορεύεις ανάλογα. Υποθέτω κι εκείνος δε θα μπορούσε να φανταστεί όλα όσα έκανε πριν ξεκινήσει αυτή η "επιχείρηση".
Συμπερασματικα, μη το βλέπουμε έτσι. Εμείς είμαστε ο "θεατής", ο "τρίτος" της υπόθεσης. Παρατηρούμε, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω και "συμπαθουμε" τον αντιηρωα πάντα με βάση τον κόσμο που εχει "κτίσει" η σειρά.

[Lefteris_X]

Ακριβώς όπως το είπε ο Παύλος.

Εξαρτάται την "οπτική" γωνία που εξετάζεις.

Από την "μαθηματική", δηλαδή άνευ συναισθημάτων γωνία, οι αποφάσεις είναι ορθές, κοφτές και απόλυτες. Απλά "σοκάρουν" τον θεατή / παρατηρητή καθώς ο ίδιος δεν έχει περιέλθει (ηθελημένα ή όχι) σε τέτοια θέση, που απαιτεί του είδους τις αποφάσεις. Σκέψου αντιπαραθετικά, τις καριόλικες και ανήθικότατες αποφάσεις που λαμβάνουν μεγαλοστελέχη και CEO/CFO των μεγαλο-πολυεθνικών (πχ. Εμπόριο Πολύτιμων Λίθων)......και τις απάνθρωπες αποφάσεις που παίρνουν. Παρά ταύτα, θεωρούνται αξιοσημείωτα άτομα στον Δυτικό Καπιταλιστικό ημισφαίριο.

Τώρα, πάμε στην "ηθική" μεριά. Πριν πω περί αυτής, θέλω να θέσω άμεσα ότι κι εγώ τάσσομαι υπέρ της ηθικής οπτικής γωνίας. Having said that, ότι έχει κάνει ο Γουώλτερ (θα μπορούσα να πω και για άλλους χαρακτήρες, αλλά το πόστ θα γίνει γμσέτα δοκίμιο ) για εμένα είναι ΠΕΡΑ για ΠΕΡΑ κατακριτέο. Τι λε ρε φίλε; Επειδή έπαθες καρκίνο, και a thousand sorries που σου συνέβη, θα μας γαμήσεις όλους κιόλας; Θα γαμήσεις την κοινωνία, επειδή επεκτατικά αυτή γαμάς όταν παρασκευάζεις meth? Τι ρε λε καραπουσταρά; Που υποτίθεται ότι "αυτο-δικαιολογείσαι", επειδή ότι κάνεις (στην αρχή) είναι για λίγους μήνες μέχρι να πεθάνεις; Δε μας χέζεις ρε Νταλάρα; Δεν πείθεις εμένα με τίποτα. Είσαι "φάουλ" πέρα για πέρα - και όσοι έχουν περίπου τις ίδιες ηθικές αξίες (με εμένα τον Λευτέρη εννοώ), τις οποίες δεν χρειάζεται να περιγράψω νομίζω γίνονται κατανοητές από το κράξιμο που ρίχνω τώρα στον Γουώλτερ, θεωρώ πως θα συμφωνήσουν από την οπτική γωνία της "ηθικής" που περιγράφω.

και τώρα, πάμε στο ωραίο.......

την οπτική γωνία της ψυχολογίας. Για την οποία, αν θέλω να είμαι δίκαιος προς τον εαυτό μου και τους αναγνώστες του παρόντος ποστ, δεν θα πρέπει να την περιγράψω, καθώς πραγματικά θα είναι δοκίμιο και οποιαδήποτε προσπάθειά μου συντόμευσης, θα αλλοιώσει τα πάντα. Οπότε θα περιοριστώ σε κάτι πολύ μικρό, που ελαφρώς είχα αγγίξει σε ένα προηγούμενο ποστ.
Ο Γουώλτερ έχει βαθιά ψυχολογικά συμπλέγματα από μικρός. Από παιδάκι δεύτερης ηλικίας (7-12), μετά έφηβος, κατόπιν νεαρός, εν συνεχεία 30άρης-40άρης και τώρα πλέον 50άρης. Βαθιά συμπλέγματα, που ανάμεσα στα παρακλάδια τους περιλαμβάνουν σύνδρομο χαμηλής αυτοεκτίμησης, οργή προς πάσα κατεύθυνση (αρχική πηγή οι γονείς του) για την προσωπική εξέλιξη, ανάγκη δημιουργίας ασφαλούς τοπίου (έννοια/μετάφραση οικογένειας για τον Γουώλτερ). Αυτά τα ολίγα + τα πάμπολλα άλλα παρακλάδια των βαθύτατων ψυχολογικών συμπλεγμάτων που βρίθουν μέσα στον Γουώλτερ, ήρθαν και ενώθηκαν ή αν θέλεις αλληλο-συγκρούστηκαν, σε δύο φάσεις, ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΕΣ για την μετέπειτα εξέλιξη του Γουώλτερ: όταν έμαθε ότι έχει καρκίνο (και τι είδους = πόσος χρόνος του απομένει) και όταν κατάλαβε ότι μπορεί να παρασκευάζει meth, βγάζοντας τάδε μεγάλο ποσό χρημάτων. Αυτές οι δύο φάσεις, μέσα σε νανο-δευτερόλεπτα έλαβε χώρα η ένωση/σύγκρουση που προείπα, αλλάζοντάς τον οριστικά και αμετάκλητα.

Ευτυχώς που προσπάθησα να κάνω συνοπτικό το ποστ δηλαδή!