Λοιπον... Οπως εχω πει, εγω δεν εχω διαβασει τα βιβλια. Συνεπως, η εμπειρια μου επανω στο HP βασιζεται μονο στις ταινιες. Και τι ταινιες...
Καθολου δε με απασχολει τι βαθμολογιες/κριτικες εχουν παρει (αν και καμια τους δεν εχει παρει ασχημη κριτικη). Επισης δε με απασχολει η ηλικια που εχω. Τα HP με συγκινησαν απο την πρωτη ταινια, μεχρι την τελευταια. Τι κι αν ημουν 22 οταν ειδα την πρωτη ταινια. Αυτο το αισθημα που μου προκαλεσε, δηλαδη η αισθηση του πως ειναι να ειμαι και παλι παιδι, ηταν μοναδικη. Ολα ξεκινησαν αγνα -οπως και η ζωη του ανθρωπου-, δηλαδη ολα περικλειονταν απο ενα αισθημα ασφαλειας και φροντιδας μεσα στο Hogwarts. Στη συνεχεια, ολα περιπλεκονται ακριβως οπως συμβαινει και στην πραγματικοτητα. Μονο που εδω μιλαμε για ενα παραμυθι. Ενα παραμυθι που η Rowling εγραψε τοσο προσεχτικα, ωστε να φτασουμε στην κορυφωση του τελους και να συνδεουμε ολα τα προηγουμενα μερη για να εξηγησουμε ολα οσα βλεπουμε στην οθονη.
Το να σχολιασω την ταινια και μονο, δε νομιζω πως εχει ιδιαιτερο νοημα. Τη βλεπω κομματι των αλλων 7 ταινιων. Κατι ενιαιο με αρχη, μεση και τελος. Ωστοσο...
...ας κανω μια δικη μου "αξιολογηση". Παντα ηξερα οτι ο Snape ηταν part of the good side. Περιμενα, βεβαια, πως θα αποκαλυπτοταν με αλλο τροπο και ετσι οταν ειδα το φιδι να του πεταει τα ματια εξω, ειπα πως εκανα λαθος. Οταν, ομως, μπηκε ο Harry και ηταν ακομα ζωντανος, ειπα "Τωρα ειναι τα σπουδαια". Πολυ καλη η αναμνηση και ολα οσα αποκαλυπτονται σχετικα με το παρελθον των γονιων του Harry και του ιδιου του Snape. Θυμαμαι σε καποια ταινια ειπε ο Snape στον Harry οτι ο πατερας του ηταν καθικι και για καποιο λογο, εγω τον πιστεψα. Εκει αρχισα πολυ περισσοτερο να πιστευω οτι κατι αλλο τρεχει με τον Snape. Παντως, να ειμαι ειλικρινης, θα ηθελα ενα πιο "δυνατο" λογο απο αυτον, δηλαδη την αφοσιωσης στη Lilly επειδη την αγαπουσε, για να ταχθει υπερ της προστασιας του HP ο Snape. Πχ, θα το δικαιολογουσα αν ηταν το παιδι του και για καποιο λογο δε μπορουσε να αποκαλυφθει αυτο μεχρι την τελευταια ταινια. Θα το ξανασκεφτω παντως...
Πολυ ωραιο επισης ηταν το κομματι που ο ΗΡ "απελευθερωνεται" απο την ιδιοτητα του Πεμπτουσιωτη αφανιζοντας το καμματι του Voldemort απο μεσα του. Και δε με χαλασε καθολου που ο Neville εδωσε το τελειωτικο χτυπημα. Αλλωστε, ο Νταμπλντορ ειχε πει οτι ο Harry ηταν δυνατος μονο με τους φιλους του. Κανεις δεν περιμενε, βεβαια, να εννοει τον Neville.
Ααααα..... Και ποσο ευχαριστηθηκα οταν η μανα του Ron σκοτωσε αυτη τη μαλακισμενη τη Bellatrix. Ηθελα να πεθανει βασανιστικα απο τοτε που σκοτωσε τον Sirious (που στις ταινιες δεν αναφερει οτι ηταν ξαδερφος της).
Επισης, θα ηθελα να δωσουν λιγο περισσοτερη βαση στο θανατο του Fred Weasley. Hταν απο τους βασικους δευτερευοντες χαρακτηρες και αδερφος ενος απο τους πρωταγωνιστες, Ron. Ειμαι σιγουρος οτι στο βιβλια περιγραφεται ενδελεχως αυτο με τις οποιες "τιμες" του πρεπουν, αλλα και παλι...
Και κατι τελευταιο. Ο επιλογος αυτος "19 χρονια μετα", δε χρειαζοταν. Ουτε στα βιβλια πιστευω. Ψιλοfail το make up των χαρακτηρων για να μοιαζουν μεγαλυτεροι.
Υ.Γ. Τελικα ο Draco σκουληκι μπηκε και σκουληκι βγηκε απο τη σχολη. Ακομα και την υστατη στιγμη, διστασε να ταχθει υπερ της σωστης πλευρας. Καλα που ηταν η μανα του και αναγνωριζοντας το οτι ο Harry τον εσωσε, εσωσε κι εκεινη τον Harry με τη σειρα της.
Bookmarks