Όταν στην περασμένη Ε3 ανακοινώθηκε το Deracine από την Sony Japan σε συνεργασία με την From Software, ακολούθησαν ποικίλες αντιδράσεις. Κάποιοι ενθουσιάστηκαν με την VR προοπτική, άλλοι απογοητεύτηκαν γιατί περίμεναν κάποιο παραδοσιακό souls game από αυτή τη συνεργασία και σε αρκετούς δημιουργήθηκαν ερωτήματα όπως... τι είδους game είναι το Deracine; Θα τα καταφέρει το studio σε κάτι τόσο διαφορετικό από τη δοκιμασμένη συνταγή; Με τον Hidetaka Miyazaki να σημειώνει ότι το Deracine αποτελεί ένα σύνολο ''φυλαγμένων ιδεών'' που ήθελε πολύ να τις δει σε κάποιο παιχνίδι του, μένει για εμάς η προσδοκία ότι θα δούμε τουλάχιστον κάτι που έχει σχεδιαστεί με αγάπη από τους δημιουργούς.
Γίνεται λοιπόν σαφές ότι αυτή τη φορά η From software και Sony Japan δούλεψαν σε κάτι ουσιαστικά πολύ διαφορετικό από το τελευταίο τους δημιούργημα (Bloodborne). Αυτό που κυρίως κρατάει το Deracine ως κληρονομία από αυτό(και γενικά από τα souls games) είναι η ατμόσφαιρα, η οποία καταφέρνει να μας απορροφήσει και εδώ. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το παιχνίδι διαδραματίζεται σε ένα σχολείο-ορφανοτροφείο που φιλοξενεί έξι μαθητές. Εδώ καλείσαι να πάρεις τον ρόλο μιας Faerie που είναι αποκολλημένη από το φυσικό περιβάλλον της ύλης και του χρόνου. Η υπόσταση της μπορεί να παρακολουθεί τις ''παγωμένες'' αναμνήσεις των δράσεων των μαθητών, αλλά και να αλληλεπιδρά με τις τρέχουσες στιγμές τους ανά κάποιο δεδομένο χρονικό σημείο που έχει παγώσει ο χρόνος. Επομένως η Faerie δεν υφίσταται στην ροή του χρόνου, παρά μόνο όταν αυτός έχει σταματήσει να προχωρά. Συνεπακόλουθα οι μαθητές δεν μπορούν να δουν την Faerie, εκτός αν έμμεσα αντιληφτούν την ύπαρξη της από τις πράξεις της. Δύο δαχτυλίδια (ένα σε κάθε χέρι) σου επιτρέπουν να μανιπιουλάρεις τον χρόνο. Αυτό γίνεται είτε ταξιδεύοντας στο παρελθόν για να αλλάξεις τις καταστάσεις, είτε κλέβοντας χρόνο από τη ζωή ενός οργανισμού για να τον προσφέρεις σε έναν άλλον ίδιου μεγέθους. Σύντομα, παρακολουθώντας τις μικρές ιστορίες από τη ζωή των παιδιών, τις διαφορετικές προσωπικότητες και τα χόμπι τους, γίνονται προοδευτικά πρόσωπα οικεία. Μπορεί στην πραγματικότητα όπως είπαμε να μη σε βλέπουν, αλλά νιώθουν την παρουσία σου. Είσαι και εσύ κάτοικος του εντυπωσιακού και γεμάτου ζεστασιά σχολείου.
H κίνηση στον χώρο γίνεται σχετικά εύκολα με teleporting, χρησιμοποιώντας τα δύο moves. Αλληλεπιδράς με το περιβάλλον επιλέγοντας κάποιο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο είναι μαρκαρισμένο σε ένα μπλε κύκλο και αποκαλύπτεται όταν βρεθεί στο οπτικό σου πεδίο. Με αυτόν τον τρόπο το παιχνίδι δεν σε αφήνει να τριγυρνάς άσκοπα εξερευνώντας τα πάντα. Αυτό βέβαια θα μπορούσε να επιτευχθεί και με ελεύθερη κίνηση αντί του teleporting, χωρίς να χρειάζεται να απορριφθεί το μαρκάρισμα σημείων που δίνουν έμφαση στα εξερευνήσιμα κομμάτια. Με δεδομένο ότι δεν έχεις την δυνατότητα να παρακολουθήσεις φυσιολογικά τα γεγονότα στην πορεία του χρόνου, οι στατικοί χαρακτήρες ή οι αναμνήσεις τους αποκαλύπτουν την βραχυπρόθεσμη δράση τους όταν αγγίξεις τις μικρές φωτεινές ''μπάλες'' που υπάρχουν σε σημεία γύρω τους. Κάποιες από αυτές τις μπάλες θα χρειαστεί να αποκαλυφθούν από εσένα. Για παράδειγμα αν πειράξεις το καπέλο ενός μαθητή θα μπορούσε να ''γεννηθεί'' μια φωτεινή μπάλα με μια ιστορία που έχει κάποια σχέση με το καπέλο. Δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού περιορίζεται σε αυτές τις αλληλεπιδράσεις. Η δυνατότητες των δαχτυλιδιών δεν χρησιμοποιούνται ποτέ για να εξυπηρετήσουν κάποια στρατηγική στο παιχνίδι, αλλά η χρήση τους γίνεται γραμμικά καλώντας μας απλά να παρακολουθούμε την εξέλιξη. Οι gameplay μηχανισμοί είναι φτωχοί και στερούνται πρόκλησης σε σχέση με το τι έχουμε συνηθίσει από την From Software, περιορίζοντας την διάδραση μας σε πρακτικές που έχουμε ήδη δει πολλάκις σε VR games. Θα γραπώσουμε ένα αντικείμενο με το Move, θα το παρατηρήσουμε και αν χρειαστεί θα το τοποθετήσουμε κάπου αλλού. Και αυτό ήταν.
Μπορεί να μην βλέπουμε τόλμη όσον αφορά το gameplay, αλλά το Deracine αφήνει την αίσθηση ότι έχει περιτριγυριστεί με φροντίδα από τους δημιουργούς του. Το σχολείο εσωτερικά και εξωτερικά έχει σχεδιαστεί με προσοχή στην λεπτομέρεια και το Art direction αναβλύζει ζεστασιά σε όλα τα επίπεδα. Η μουσική είναι υπέροχη, ακούγεται σταθερά καθ'όλη την διάρκεια της περιπέτειας και μας βάζει επιτυχημένα στο κλίμα του παιχνιδιού. Οι χαρακτήρες εμπνέουν την συμπάθεια μας ενώ η ιστορία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
Το Deracine πιθανότατα θα αποτελέσει ένα από τα λιγότερο αντιπροσωπευτικά παιχνίδια της From software. Κι αυτό γιατί το team ρισκάρει και ξεφεύγει από διαδρομές που γνωρίζει καλά, χρησιμοποιώντας σε αντιδιαστολή πολυφορεμένους gameplay μηχανισμούς για το μέσο(VR), με ελάχιστες νέες ιδέες να προστίθενται. Από την άλλη μεριά η προσοχή που έχει δοθεί στο concept του Deracine σε επιμέρους τομείς όπως το Storytelling-ατμόσφαιρα, προδίδει ότι αυτή η στροφή - σε adventure μονοπάτια - έγινε με ιδιαίτερη στοργή, προσφέροντας μας την δυνατότητα να δούμε μια λίγο διαφορετική πλευρά του ταλαντούχου studio. Αυτός είναι και ο λόγος που το Deracine δύσκολα θα περάσει απαρατήρητο.
7/10
