Review Shadow Of The Beast

To Shadow Of The Beast δεν ήταν απλά ένας πιασάρικος τίτλος ενός videogame. Ήταν ένας αρκετά σημαντικός τίτλος καθώς πρόκειται για την πρώτη απολυτή οπτικοακουστική εμπειρία που είχαν βιώσει οι παίκτες των home computers στις αρχές της δεκαετίας του 90. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να το χαρακτηρίσουμε ως ένα benchmark για την Amiga οπού το συγκεκριμένο παιχνίδι έτρεχε καλυτέρα από κάθε άλλο σύστημα. Ο αρχικός τίτλος είχε αναπτυχθεί από την Reflections της Ubisoft η οποία τότε ανήκε στην μεγάλη Psygnosis. Από φήμες πρόκυπτε ότι την Reflections αποτελούσαν μια ομάδα από demo makers με αποτέλεσμα το Shadow Of The Beast να ήταν ένα parallel scrolling action game με αρκετά δύσκολο χειρισμό γιατί απλά οι προγραμματιστές δεν το είχαν τόσο με το gameplay.


Η ομορφιά του τίτλου, το art design και η μοναδική μουσική του αγαπήθηκαν τόσο με αποτέλεσμα να αποκτήσει αρκετούς οπαδούς, οπού πολλοί από αυτούς μετά την τριλογία επιθυμούσαν να δουν και ένα remake. Αναμεσά τους ήτανε πολλοί από εμάς αλλά και ο Matt Birch, ιδρυτής ενός μικρού Studio με την ονομασία Heavy Spectrum Entertainment Labs. Το studio αυτό ανήκει στη Sony όπως και τα δικαιώματα του τίτλου πλέον, με αποτέλεσμα να γίνει το όνειρο του Matt Birch πραγματικότητα και να έχουμε σήμερα την κυκλοφορία ενός remake που είχε ανακοινωθεί αποκλειστικά για το PlayStation 4 στην Gamescom τον Αύγουστο του 2013.




Οι προγραμματιστές έχουν κρατήσει την βασική ιστορία του παιχνιδιού και την έχουν εμπλουτίσει με αρκετές πληροφορίες για όλο τον κόσμο του. Όλα ξεκινάνε όταν ένας σατανικός μάγος εν ονόματι Maletoth, είχε στείλει τον βοηθό του Zelek για να απαγάγει ένα βρέφος το οποίο στη συνέχεια το μετέτρεψε σε μια φονική μηχανή που σκορπούσε το τρόμο στο απόκοσμο βασίλειο του Kamaroon βάφοντας με αίμα τα χέρια του σε οτιδήποτε στεκόταν μπροστά στο διάβα του. Το όνομα του βρέφους ήταν Aarbron προτού μεταμορφωθεί σε κτήνος από τα μαγικά του Maletoth. Έτσι μια μέρα ο Aarbron υπό την καθοδήγηση του Zelek, κατέβηκε στις καταπράσινες πεδιάδες των Grass Plains του Karamoon για να αρπάξει από τους κατοίκους ακόμα ένα βρέφος. Προτού όμως ολοκληρώσει την αποστολή του, τα πάντα ανατράπηκαν καθώς ένα από τα θύματα που ξεψύχησε από τα αιχμηρά νυχιά του, ξύπνησε μια ανάμνηση που υπήρχε βαθιά μέσα στο υποσυνείδητο του, την οποία δεν υπήρχε η δυνατότητα να την αρπάξει κάνεις μέσα από το μυαλό του. Έπειτα, η οργή του Aarbron στράφηκε σε όσους τον ρίξανε μαζί τους στο σκοτάδι και κάπως έτσι, όταν ξεκινάει η επιθυμία για εκδίκηση, τότε ξεκινάει μια ακόμα περιπέτεια.



Το παιχνίδι μας μεταφέρει από τη πρώτη στιγμή στο Grass Plains, δηλαδή από τη γνωστή τοποθεσία του πρωτοτύπου τίτλου, μιας καταπράσινης πεδιάδας οπού στον ορίζοντα τεράστια βράχια σχηματίζουν βουνά με τον χρωματισμό του ουρανού να φέρνει προς το σούρουπο. Με συνοδεία μια μουσική που πατάει πάνω στις γνώριμες νότες και τον ρυθμό που συνοδεύαν το παιχνίδι τότε και υπό την καθοδήγηση του Zelek, μαθαίνουμε πρακτικά τις βασικές κινήσεις του χαρακτήρα και παράλληλα την ιστορία οπού ξεκίνησαν όλα όσα αναφέραμε παραπάνω. Από κει και πέρα σας περιμένουν διάφορες προκλήσεις αντιμετωπίζοντας διαφορά τέρατα μαζί με δυνατότερα οντά σε ορισμένα επίπεδα, λύνοντας σχετικά εύκολα puzzles και ξεπερνώντας εμπόδια τα οποία μερικά από αυτά είναι βγαλμένα από το παρελθόν.

Ελέγχοντας το κτήνος, χρησιμοποιούμε τα νυχιά για να επιτεθούμε πλημυρίζοντας το έδαφος με το αίμα των εχθρών μας. Μπορούμε να γραπώσουμε και να αποφύγουμε με προσποίηση τους αντίπαλους, να τους ζαλίσουμε και να μπλοκάρουμε τις επιθέσεις τους. Επίσης, υπάρχει η δυνατότητα να σκαρφαλώνουμε σε τοίχους και σε βράχια, όπως επίσης και να κάνουμε άλματα ενώ βρισκόμαστε γαντζωμένοι από έναν βράχο στον άλλον, αλλά και να αποφεύγουμε με άλματα διαφορά εμπόδια. Στο αριστερό μέρος τις οθόνης διακρίνεται ο μετρητής υγείας ο οποίος συμπεριλαμβάνει μια ένδειξη παλμογράφου μαζί με ένα αριθμό που υποδηλώνει τα χτυπήματα που μπορεί να υποστεί ο Aarbron. Φυσικά και δεν αρκεί μόνο να αποφεύγουμε τις επιθέσεις τον αντίπαλων μας για να μην χάσουμε ζωή, αλλά χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ώστε να αποφεύγετε τις πτώσεις από μεγάλα ύψη καθώς και τις διάφορες παγίδες που είναι στημένες σε κάθε επίπεδο. Εφόσον χάσουμε, μπορούμε να επιστρέψουμε ξανά στο ίδιο σημείο χρησιμοποιώντας ένα φίλτρο, το ελιξίριο της αναγέννησης, σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να ξεκινήσετε ξανά από την αρχή. Επίσης στις ενδείξεις υπάρχει και ένας μετρητής αίματος τον οποίο μόλις καταφέρετε να τον γεμίσετέ με το αίμα που παίρνετε από τους αντιπάλους σας, ενεργοποιούνται κάποιες επιπλέον ιδιότητες του χαρακτήρα με κορύφωση την επίτευξη των special moves. Σε αυτό το σημείο απαιτείται σωστός συγχρονισμός για να μπορέσετε να βγάλετε από την μέση με μια μόνο προσπάθεια όσους περισσότερους εχθρούς μπορείτε. Το κακό κείμενο σε αυτήν την υπόθεση είναι ότι η κάμερα συνεχώς ζουμάρει τόσο κοντά, οπού η εναλλαγή αυτή στη συνέχεια καταντάει μονότονη. Επίσης, το παιχνίδι μας αναγκάζει να καθαρίσουμε όλους τους εχθρούς μας κλείνοντας την πιστά με περιθώρια, στερώντας μας την δυνατότητα να αποχωρήσουμε λαβωμένοι από την μάχη και να συνεχίσουμε παρακάτω. Στα περισσότερα σημεία του το παιχνίδι είναι αρκετά γραμμικό, αλλά υπάρχουν και επίπεδα με περισσότερη ελευθερία. Το παιχνίδι περιέχει και κάποιες ευχάριστες προσθήκες στο gameplay του τις οποίες τις αφήνω να τις ανακαλύψετε μόνοι σας. Οι μάχες με τα bosses έχουν ενδιαφέρον και μπορείτε να ολοκληρώσετε την περιπέτεια με πέντε διαφορετικούς τερματισμούς.



Μαζεύοντας πόντους σε κάθε πιστά, μεταφερόμαστε στο αρχικό μενού οπού σε ένα μεγάλο χάρτη διακρίνεται το βασίλειο του Kameron μαζί με την πρόοδο μας στο παιχνίδι. Επίσης όπως ανέφερα και νωρίτερά, υπάρχει αρκετό υλικό για να ξεκλειδώσετε όπως ορισμένα “καλούδια” από το παλιό παιχνίδι, πληροφορίες για τους χαρακτήρες αλλά και για την σειρά γενικότερα καθώς επίσης και διάφορες αναβαθμίσεις που αφορούν το gameplay. Ορισμένες από αυτές έχουν να κάνουν με την προσθήκη νέων κινήσεων αλλά και με διάφορους παράγοντες που επηρεάζουν την αυξομείωση της ενέργειας του παίκτη. Στα σύντομα cut scenes του παιχνιδιού, τα τεράτων και οι κάτοικοι του Kamaroon μιλάνε μια φανταστική γλώσσα με τους υποτίτλους να εμφανίζονται με επίσης αγνώστους χαρακτήρες. Ένα αντίστοιχο παράδειγμα που μπορώ να σας δώσω για την παραπάνω περίπτωση είναι ομιλία της Yorda για όσους έχουν παίξει το Ico. Άπο τα μενού όμως μπορείτε να ξεκλειδώσετε τους υποτίτλους έτσι ώστε να εμφανίζονται στα αγγλικά για να μπορέσετε να δείτε όλους τους διάλογους σε ένα δεύτερο walkthrough. Τα επίπεδα δυσκολίας χωρίζονται σε beginner, normal και beast όπου το τελευταίο επίπεδο απαιτείται για να παρατείνει κάπως τη αρκετά μικρή διάρκεια του παιχνιδιού. Επίσης, σε κάθε μάχη μπορείτε να μαζέψετε πόντους οι οποίοι αυξάνονται ανά επίπεδο δυσκολίας έτσι ώστε να διεκδικήσετε μια υψηλότερη θέση στα leaderboards.



Το παιχνίδι τρέχει στα 1080p με 60 fps. Τα animations είναι πολύ καλά τα οποία δίνουν κινηματογραφικό ρεαλισμό στο παιχνίδι, ιδιαίτερα στις μάχες. Ο σχεδιασμός μερικών τοπίων έχει αρκετή δόση ομορφιάς, ενώ σε ορισμένα από αυτά υπάρχει έλλειψη στη λεπτομέρεια. Στους ανοιχτούς χώρους ο φωτισμός είναι αρκετά καλύτερος σε αντίθεση με τους κλειστούς που σε αρκετά σημεία είναι ανύπαρκτος. Τα επίπεδα που φαίνονται πιο καλοσχεδιασμένα είναι όσα είναι βγαλμένα από τον κόσμο του πρώτου Shadow Of The Beast. Σε κάποια αλλά επίπεδα όμως στο παιχνίδι είναι εμφανής η έλλειψη φαντασίας με αποτέλεσμα να βγαίνουν επιρροές από αλλά παιχνίδια και πιο συγκεκριμένα από το πρώτο God Of War. Μια ολόκληρη πιστά φαίνεται αρκετά εμπνευσμένη από τον τίτλο της Santa Monica, κατά κύριο λόγο από το περιβάλλον της , θέλετε να βάλετε και τους εχθρούς μαζί με τους γρίφους και τις παγίδες, ακόμα και την μουσική για να φανταστείτε το αποτέλεσμα. Είναι ελάχιστες οι φορές σε αυτά τα επίπεδα που νοιώθαμε να θέλουμε να συνεχίσουμε για να δούμε τι το άγνωστο μας περιμένει παρακάτω. Αυτό το κάτι που χαρακτήριζε τον πρώτο τίτλο πριν από 25 περίπου χρόνια ήταν ότι ο δύσκολος χειρισμός του δεν κατάφερε να μας σταθεί εμπόδιο στη θέληση μας για να συνεχίσουμε το παιχνίδι και να φτάσουμε όσο πιο μακριά μπορούσαμε. Η φαντασία των δημιουργών για την εποχή εκείνη ήταν πραγματικά σε άλλο επίπεδο. Η κατάσταση θα ήταν αρκετά εκνευριστική για τα σημερινά δεδομένα με το επίπεδο δυσκολίας που είχε το παιχνίδι τότε, αλλά μας έκανε να προσπαθούμε συνεχώς να προχωρήσουμε παρακάτω για να δούμε τι άλλο μας επιφύλασσε ο κόσμος του.



Ενώ η εταιρία κατάφερε να πείσει τον Roger Dean, τον σχεδιαστή των εξωφύλλων των δυο πρώτων παιχνιδιών για να σχεδιάσει και ένα theme για το remake, δυστυχώς δεν κατάφερε να γίνει το ίδιο και με τον David Whittaker. Προς μεγάλη μας έκπληξη όμως η μουσική στο μενού του παιχνιδιού είναι αρκετά καλή. Ο Ian Livingstone έκανε πολύ καλή δουλειά συνθέτοντας ένα ορχηστρικό theme που συνοδεύεται από τις νότες του φλάουτου που μας ταξίδευαν στο πρωτότυπο τίτλο. Επίσης μια καλή διασκευή ακούγεται στην πρώτη πιστά και από κει και πέρα οι μουσικές επιλογές αγγίζουν την μετριότητα όπου και κυμαίνεται το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα του παιχνιδιού. Οι διάφοροι ήχοι που έχουν χρησιμοποιηθεί, δεν καταφέρνουν να γεμίσουν τους κλειστούς χώρους, ενώ στο ανοιχτό περιβάλλον η προσθήκη του αέρα ή του νερού διορθώνει κάπως τα πράγματα. Από την άλλη τα samples που χρησιμοποιούνται για τα ηχητικά εφέ μας δίνουν την αίσθηση ότι έχουν ακουστεί ξανά σε διαφορά παιχνίδια του είδους.

Γενικότερα το παιχνίδι έχει σαφώς πιο ευχάριστο gameplay, αρκετές πληροφορίες για τον κόσμο του και διαφορά "καλούδια" για να ξεκλειδώσουμε. Από την άλλη, δεν είναι χτισμένο εξ ολοκλήρου στον αρχικό τίτλο όπου είναι βασισμένο και τα επίπεδα που έχουν σχεδιαστεί και είναι εμπνευσμένα από αυτόν, έχουν την μικρότερη διάρκεια συγκριτικά με τα υπόλοιπα. Έχουν περάσει περίπου τρία χρόνια από την ανακοίνωση του τίτλου και η προσμονή μας έκανε να περιμένουμε περισσότερα. Η συνολική διάρκεια του είναι πολύ μικρή. Όλοι όσοι έχουν παίξει την σειρά, θεωρώ ότι κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα παίξουν και το remake. Είναι επίσης μια καλή επιλογή για όσους θέλουν να ασχοληθούν με ένα action adventure side scrolling με αρκετά στοιχεία και επιρροές από διαφορά σύγχρονα hack n slash παιχνίδια.



Θεωρώ ότι η σχετικά άπειρη Heavy Spectrum Entertainment Labs βούτηξε κάτ ευθείαν στα βαθιά με το Shadow of the beast γνωρίζοντας ότι η αναβίωση μιας τόσο μεγάλης σειράς από παρελθόν θα είχε μεγάλες απαιτήσεις από το κοινό του. Στο remake έχει δοθεί περισσότερη βάση στο gameplay του πάρα στον οπτικοακουστικό τομέα όπου διέπρεπε το πρωτότυπο στην εποχή του. Αυτό δε σημαίνει ότι η πρώτη απόπειρα του μικρού αυτού studio κρίνεται αποτυχημένη, αλλά απλά μετά από τόση αναμονή ευελπιστούσαμε σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Matt Birch και την ομάδα του για την προσπάθεια τους, αλλά και για την δυνατότητα που μας δίνεται εφόσον ολοκληρώσουμε το παιχνίδι, να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε ξανά πίσω στο παρελθόν για να βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με το άγνωστο στον αφιλόξενο κόσμο του Kamaroon, με μοναδική συντροφιά την ατμοσφαιρική μουσική του κύριου David Whittaker που έχει μείνει χαραγμένη στη μνημη μας.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 7