• Review Resident Evil Revelations 2

    Αν πετύχει το spin-off τύφλα να έχει το κανονικό sequel, για να παραφράσω μια πικάντικη φράση που χρησιμοποιούμε. Η παραπάνω φράση μπορεί να περιγράψει με γλαφυρό ίσως τρόπο, το πόσο καλά μπορεί να σταθεί ένα spin-off απέναντι στον κύριο τίτλο, ακόμα και όταν είναι προφανές ότι το budget ήταν ένα κλάσμα του κανονικού τίτλου. Τι κάνει καλά λοιπόν και τι κακά το Resident Evil Revelations 2, που υπερέχει και που υστερεί σε σχέση με τα RE5 και RE6? Πάμε να τα δούμε αναλυτικά.




    Developer: Capcom
    Publisher: Capcom
    Διάθεση: CD Media

    Όπως ήδη ξεκαθαρίσαμε το παιχνίδι είναι ένα spin-off βασισμένο στο πρώτο Revelations Που αρχικά ήταν παιχνίδι για το 3DS, και μετέπειτα κυκλοφόρησε σε ps3/360. Χρονικά τοποθετείται αυτή την φορά ανάμεσα στα γεγονότα των RE5,RE6. Το παιχνίδι αρχικά κυκλοφόρησε σε εβδομαδιαία επεισόδια (4 τον αριθμό) στο PSN, και πλέον αφού ολοκληρώθηκε αυτή η διαδικασία υπάρχει πλέον και στην Retail μορφή, πάνω στην οποία βασίζεται αυτό το review.

    H Claire Redfield, μαζί με τη Moira, την κόρη του Barry Burton δουλεύουν για την Terra Save και πέφτουν θύματα απαγωγής. Στη συνέχεια, βρίσκονται παγιδευμένες σε ένα απομονωμένο νησί γεμάτο μεταλλαγμένους πρώην κατοίκους του και μία φωνή να τους συντροφεύει μέσα από τα όχι και τόσο αθώα βραχιόλια. Συντροφιά του Barry είναι η μικρή Natalia, οι γονείς της οποίας είχαν σκοτωθεί στο ατύχημα της Terragrigia ενώ η ίδια έχει κάποιες υπερφυσικές ικανότητες.



    Το παιχνίδι το παίζουμε σε κάθε περιοχή σε δυο φάσεις. Πρώτα έχουμε τις Claire και Moira, και μετα με χρονική καθυστέρηση 6 μηνών, βλέπουμε να διασχίζουν τις ιδίες περιοχές οι Barry και Natalia. Εδώ βλέπουμε και μια κλασσική περίπτωση όπου το παιχνίδι δείχνει ότι είχε χαμηλό budget, καθώς αν και δεν ακολουθούν ακριβώς την ίδια διαδρομή, οι «πίστες» στην ουσία είναι οι ίδιες που τις παίζουμε 2 φορές. Στα θετικά των δημιουργών του είναι ότι παρα την «φτώχια» τους, με καταλλήλους μηχανισμούς κάνουν τις δυο ιστορίες εξίσου ενδιαφέρουσες, και μάλιστα χωρίς να επαναλαμβάνεται η δράση, παρα το γεγονός ότι διαδραματίζεται στον ίδιο χώρο.

    Σαν υπόθεση και ερμηνείες θα έλεγα ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων θυμίζει καλή B movie, δεν σου σπάει τα νεύρα μεν , σε βαθμό να θέλεις να κάνεις skip όλα τα cut scenes, αλλά δεν είναι κάτι το αξιόλογο σεναριακα. Έχουμε βασικά μια από τα ίδια , κάποιος εξαπολύει έναν μεταλλαχτικο ιό , σε έρημη τοποθεσία, και εσείς πρέπει να καθαρίσετε ότι κινείται, δηλαδή τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα, καθώς σε παρόμοιο μοτίβο είναι όλα τα παιχνίδια της σειράς.



    Πρέπει να πω εδώ ότι παίζοντας το παιχνίδι, μου έρχονταν συνέχεια εικόνες από δυο άλλα επιτυχημένα παιχνίδια του 2013. Όταν έπαιζα με την Claire, μου έρχονταν συνέχεια εικόνες από το Tomb Raider. Τόσο τα σκηνικά όσο και το όλο στήσιμο του παιχνιδιού με το απομονωμένο νησί, όπου υπάρχουν όμως κτίρια, εργοστάσια, και εγκαταστάσεις , Ρωσικής μάλιστα προέλευσης, μου δημιουργούσαν ένα Dιjΰ vu. Κάτι παρόμοιο ένιωθα , άλλα αυτή την φορά για το The Last of Us όταν έπαιζα με τον Barry και την Natalie.

    Το παιχνίδι λοιπόν υστερεί στην ιστορία, και υστερεί και σοβαρά στον τεχνικό τομέα όπως θα δούμε παρακάτω, αλλά εκεί που δίνει ρέστα είναι στο κυρίως πιάτο, αυτό του gameplay δηλαδή. Προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο RE που έχω παίξει μετα το RE4, έχει κρατήσει τον καλό πυρήνα του στο ίδιο ύφος, αλλά τεχνολογικά εξελιγμένο. Δεν θυμίζει δηλαδή παιχνίδι 10 ετών , ούτε από την άλλη έχει μετατραπεί σε ένα απλά ακόμα shooter όπως ήταν το RE6. Αυτό που επιστρέψει ξανά στην σειρά είναι η ατμόσφαιρα κατά κύριο λόγο, που είχε πάρει πόδι από τα 2 προηγούμενα numbered sequels.



    Παίζουμε πάντα με δυο χαρακτήρες, ο ένας είναι με όπλα, ενώ ο δεύτερος έχει melee attack, αλλά κυρίως κάποιες έξτρα δυνατότητες στο να βρίσκει κρυμμένα αντικείμενα, και να ανοίγει μπαούλα που δεν μπορεί ο κύριος χαρακτήρας μας. Αν και θεωρητικά το παιχνίδι θα μπορούσε να παιχτεί από την ανάποδη (με τον δευτερεύοντα χαρακτήρα) κάτι τέτοιο πρακτικά είναι αδύνατο. Το παιχνίδι υποστηρίζει όμως local co-op με split screen , αλλά και πάλι περισσότερο έχει νόημα στο ένα από τα δυο ζευγάρια, έτσι στην ουσία πρόκειται για Single Player εμπειρία.

    Το παιχνίδι πέρα από το shooting και survival κομμάτι που έχουμε ήδη γνωρίσει από τα άλλα παιχνίδια της σειράς, έχει και μια επιπλέον stealth προσέγγιση, που δίνει και εναλλακτικό τρόπο παιξίματος και replayability. Ενώ οι γρίφοι του αν και απλοί, έχουν σαν κύριο στοιχείο την συνεργασία των δυο χαρακτήρων για να προσπεραστούν τα εμπόδια που θα συναντήσουμε. Για τους completionists επίσης διαθέτει μια σειρά από δυσεύρετα γαλάζια εμβλήματα που πρέπει ο παίκτης απλά να πυροβολήσει για να τα πάρει.

    Αφού τελειώσετε το κυρίως campaign υπάρχουν ακόμα δυο μικρές ιστορίες που μπορείτε να παίξετε, ενώ μπορεί να κολλήσετε για πολύ καιρό με το Raid mode. Είναι ένα mode στο οποίο διαλέγετε χαρακτήρα και εξοπλισμό, και διασχίζετε κύματα εχθρών, μέχρι να φτάσετε στο τέλος και να κερδίσετε τους ανάλογους πόντους για αναβαθμίσεις. Σε αυτό το mode υπάρχουν πίστες τόσο από το Revelations 2, αλλά και από τα Revelations και RE6.



    Όπως είπα και πριν λίγο όμως, εκεί που πραγματικά χωλαίνει το παιχνίδι είναι στον τομέα της παρουσίασης. Στο πρώτο παιχνίδι που ήταν port από το 3DS μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε , τώρα? Σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι μιλάμε όχι μόνο για cross-gen παιχνίδι, αλλά και για παιχνίδι που θα βγει στο vita, αλλά και πάλι η παρουσίαση για την έκδοση του PS4 θυμίζει άλλες εποχές. Συγκεκριμένα θυμίζει multiplatform παιχνίδια 1ης και 2ης χρόνιάς του PS3.

    Το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχουν τα textures αλλά και η γεωμετρία , αλλά ούτε καν σε τομείς που η ανώτερη τεχνικά κονσόλα θα μπορούσε να υπερτερεί δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα με αυτά τα γραφικά το παιχνίδι θα έπρεπε να είναι στα 60 fps, ενώ τώρα περιοριζόμαστε σε ένα σταθερό μεν, αλλά 30-αρι δε. Επίσης ούτε καν στα post processing effects δεν δείχνει να έχει γίνει η απαραίτητη εκμετάλλευση της κονσόλας. Ακόμα και τα pre-rendered cut scenes, αν και σαφώς ανώτερα οπτικά, δεν έχουν την λεπτομέρεια που έχουμε συνηθίσει από άλλα παιχνίδια, ενώ επίσης εδώ πρέπει να πω, ότι το The Order είχε καλύτερα real time γραφικά από τα pre-render του Revelations 2.



    Το σενάριο λοιπόν σε πρώτη φάση , και ο τεχνικός τομέας σε αρκετά μεγαλύτερο βαθμό, κρατούν το Revelations 2 αρκετά ποιο κάτω από αυτό που θα μπορούσε να είναι, δηλαδή ένα πάρα πολύ κάλο παιχνίδι για το Ps4 , που κυκλοφορεί μάλιστα και σε μια περίοδο με μικρό ανταγωνισμό. Κάτι πολύ θετικό που βλέπουμε σε αυτή την κυκλοφορία, είναι ότι η Capcom, μπορεί εάν θέλει να δημιουργήσει ένα νέο RE που να είναι ανάλογο του RE4 ποιοτικά.

    ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 8/10
    This article was originally published in forum thread: Resident Evil Revelations 2 started by Slay View original post
  • Διαφημίσεις

  • Συνεργασιες