Review Assassin's Creed IV: Black Flag

Flash back πίσω στο 2007, η Ubisoft μπαίνει με μεγάλες φιλοδοξίες στη νέα (τότε) γένια και εισάγει ένα franchise που έμελε να ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο την θέση της στη βιομηχανία. H πασίγνωστη πλέον σειρά Assassin’s Creed ξεκίνησε πολλά υποσχόμενη με το πρώτο παιχνίδι, έφτασε στο ποιοτικό της peak με το Assassin’s Creed 2 που αποθεώθηκε από κοινό και κριτικούς και εν συνεχεία μετατράπηκε σε ετήσια κυκλοφορία, μια απόφαση που δίχασε και συζητήθηκε πολύ οδηγώντας σε αρκετά sequels. H τελευταία κυκλοφορία της σειράς, το Assassin’s Creed VI: Black Flag φιλοδόξει να αποδείξει πως το franchise είναι ακόμα ζωντανό και έρχεται να διαδεχτεί το αμφιλεγόμενο Assassin’s Creed III που άφησε fans και κριτικούς με μια γλυκόπικρη γεύση.

YΠΟΘΕΣΗ
Κατ’ αρχήν να πούμε ότι το Αssassin’s Creed Black Flag είναι το πρώτο installment της σειράς που πηγαίνει πίσω χρονικά σε αντίθεση με τα προηγούμενα sequels. Το παιχνίδι λοιπόν μας μεταφέρει αυτή τη φορά στην Καραϊβική του 18^ου αιώνα όπου βλέπουμε την ιστορία του παιχνιδιού μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή Edward Kenway και την προσπάθεια του να γίνει master pirate. H σύνδεση με το ACIII υπάρχει μιας και ο Edward είναι ο πατέρας του Haytham Kenway και πάππους του Connor Kenway από το τρίτο μέρος της σειράς. Όπως μας έχουν συνηθίσει όλα τα παιχνίδια της σειράς μέχρι στιγμής, αφορμή για την ιστορία είναι τα γεγονότα που λαμβάνουν χωρά στο παρόν, εκεί όπου εμείς αναλαμβάνουμε τον έλεγχο ενός υπαλλήλου της Abstergo industries (όπως ξέρουμε η συγκεκριμένη εταιρεία είναι οι σύγχρονοι Templars) η όποια έχει ιδρύσει ένα digital entertainment department ως κάλυψη. Προσλαμβάνει απλούς ανθρώπους και τους βάζει στο animus με την πρόφαση ότι ψάχνει για ωραίες ιστορίες, στοιχεία και χαρακτήρες για να φτιάξει videogames/ταινίες. Ο πραγματικός σκοπός όμως των Templars είναι να βρουν τις πληροφορίες που θα εξυπηρετήσουν τα απώτερα σχεδία τους, όπως έκαναν και με τα subjects στα προηγούμενα παιχνίδια.
Στο ταξίδι του Edward μπλέκονται και οι Assassin’s με τους Templars που ψάχνουν για κάτι πολύτιμο, για πρώτη φορά όμως παρουσιάζονται σε μας ως ξεχωριστές ομάδες οι οποίες αλληλεπιδρούν μαζί μας, όμως ο Edward ακόλουθει τα δικά του σχεδία. Αναπόφευκτα λοιπόν είναι η πρώτη φορά που ο παικτης αισθάνεται πως η κυρία πλοκή του franchise που μας ακόλουθει από το πρώτο παιχνίδι και αφορά φυσικά τον πόλεμο Assassin's με Templars με ολο το lore που τον ακολουθει μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και χρησιμοποιείται πιο πολύ ως δικαιολογία για να υπάρχουν κάποια mechanics παρά ως οτιδήποτε άλλο. Ο παίκτης στην ουσία δεν μπαίνει ποτέ στην ψυχολογία του Assassin μιας και δεν ανήκει σε αυτούς, εκεί φυσικά προκύπτουν και αλλά προβλήματα που θα αναφέρουμε παρακάτω. Εκτός λοιπόν από την ιστορία που μοιάζει περισσότερο με filler της κύριας ιστορίας, λίγο ενδιαφέρον έχει και ο Edward ως χαρακτήρας. Γίνεται μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί τo “δράμα” του, είναι όμως αρκετά επιφανειακή και ρηχή όπως και ο ίδιος ως χαρακτήρας. Για να διατηρήσει κάπως το στοιχειο του ρεαλισμού μέσα από ιστορικά πρόσωπα, η Ubisoft έχει συμπερίλαβει θρυλικούς πειρατές όπως οι Blackbeard, Benjamin Hornigold,
Anne Bonny, Charles Vane, και Calico Jack οι οποιοι είναι στην πλειοψηφια τους καπως διακοσμητικοί, με τον Μαυρογενη μόνο να δίνει ένα εξαιρετικό performance και voice acting και να ξεχωρίζει κατά πολύ από το υπόλοιπο cast.







ΚΟΣΜΟΣ/ GAMEPLAY

Χωρίς δεύτερη σκέψη είναι ο μεγαλύτερος κόσμος που έχει εμφανιστεί ποτέ σε παιχνίδι της σειρας,προκειται στην ουσία για μια προσπάθεια full open world παιχνιδιού. Ο παίκτης αφήνεται ελεύθερος σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της Καραϊβικής με 3 major πόλεις (Havana, Nassau και Kingston) και παρά πολλές μικρότερες τοποθεσίες μεταξύ των οποίων “ψαράδικα” χωριά, ναυάγια, βραχονησίδες, ζούγκλες με ερείπια αρχαίων πολιτισμών (Mayan ) και σπηλιές, όλα στην ευχέρεια του παίκτη για να επισκευθει με το πλοίο του. Οι τοποθεσίες του παιχνιδιού (μεγάλης και μικρής κλίμακας) ξεπερνούν τον αριθμό των 50, αν μη τι άλλο εντυπωσιακό για τα δεδομένα της σειράς. Ενώ η αίσθηση ελευθερίας είναι από τα δυνατότερα στοιχειά του τίτλου, πολλές φορές αισθάνθηκα deja vu πηγαίνοντας από τη μια νησίδα στην άλλη, από τη μια ακτή στην απέναντι κτλ. Ο κόσμος είναι μεν μεγάλος αλλά υπάρχει αρκετή επανάληψη στον σχεδιασμό και πολλές “άδειες” περιοχές. Στα συν η περιήγηση από τοποθεσία σε τοποθεσία χωρίς loading, εκτός αν ο προορισμός είναι κάποια μεγάλη πόλη (εκεί υπάρχει loading). Τέλος, το παιχνίδι διαθέτει fast travel (loading επίσης) για περιοχές που έχει επισκευθει ο παίκτης, κάτι που πάντα κάνει την ζωή μας πιο εύκολη σε ένα open world παιχνίδι. Αναφορικά με το gameplay, κρίνω ότι πρέπει να το χωρίσω σε δυο σκέλη μιας και σε αντίθεση με το ACIII που εισήγαγε το ναυτικό κομμάτι αλλά ήταν πιο περιορισμένο από αυτό της ξηράς, στο Black Flag μπορεί κάποιος να πει ότι είναι ισοδύναμα από άποψης χρόνου αλλά και σημασίας που έχει δοθεί από τους developers.





Ξηρά/Land gameplay

Μπορούμε να πούμε ότι το παιχνιδι παταει και με τα 2 ποδια πανω στην συνταγη των προηγουμενων με το main story να περιλαμβανει κυριως αποστολες stealth στο μοτιβο του “ακολουθω καποιον χαρακτηρα κατά ποδας,παρακολουθω καποιον στοχο, κρυφακουω χωρις να γινω αντιληπτος, εισχωρω σε έναν χωρο για να κλεψω αντικειμενα κτλ”. Το αποτελεσμα είναι mixed bag με αρνητικα και θετικα μιας από τη μια εχουμε μπολικο stealth gameplay (με μπολικη χρηση της βλαστησης αυτή τη φορα) που οσο πηγαινε και εξαφανιζοταν στα προηγουμενα αλλα από την άλλη ειναι αποστολες τραγικα επαναλαμβανομενες που μετα από καποιο σημειου κουραζουν. Στις αποστολες αυτές δεν βοηθαει και η AI των εχθρων που παραμενει στα επιπεδα που εχουμε συνηθισει από το πρωτο παιχνιδι και δεν εχει βελτιωθει σχεδον καθολου.Η λουπα που περιεγραψα παραπανω τηρειται ευλαβικα κατι που αναποφευκτα κανει το χερσαιο main story σχεδον διαδικαστικο.Κατι που επισης δεν εχει αλλαξει καθολου είναι το battle system, δεν είναι υπερβολη να πει κανεις ότι αν στη θεση του tomahawk βαλεις το double pirate sword, τοτε είναι ολοιδιο με αυτό του ACΙΙΙ. Όπως παντα λοιπον, ο παικτης απαιτειται να κανει γρηγορα counter attacks για να τα βγαζει περα με πολλους εχθρους, κατι που δεν είναι παντα τοσο ευκολο στην εκτελεση κυριως λογω της προβληματικης πολλες φορες καμερας. Υπαρχει η επιλογη να χρησιμοποιησεις καποιον εχθρο ως ασπιδα, μονο όμως αν αναμεσα στους εχθρους υπαρχει καποιος σκοπευτης. Τα οπλα είναι για ακομη μια φορά στο ίδιο μοτίβο, με hidden blade, one handed weapon και bombs να κυριαρχούν με την ενδιαφέρουσα προσθήκη του φυσοκάλαμου (η όπως λέγεται) που με darts δίνει την δυνατοτητα να αναισθητοποιείς η να δηλητηριάζεις τους εχθρούς.

Περά από τις main αποστολές, υπάρχουν πολλά αλλά πράγματα που μπορεί κάποιος να κάνει στην ξηρα ως side quests όπως τα Assassination contracts και αλλά mechanics που έρχονται να αντικαταστήσουν στην ουσία κάποια που τα έχουμε ξαναδεί σε αλλά παιχνίδια της σειράς. Αντί για Assassins πλέον μπορείς να στρατολογείς πλήρωμα και αντί για guild of Assassin’s τους οποίους έστελνες σε αποστολές πλέον έχεις πειρατικό στόλο που ανάλογα διανέμεις σε αποστολές που περιλαμβάνουν turn based μάχες τις οποίες παρακολουθείς σε manager mode. Διασκορπισμένα σε όλες τις περιοχές βρίσκονται για ακόμη ένα παιχνίδι άπειρα collectibles, από chests και animus fragments, μέχρι χάρτες θησαυρών σε κάποιο απομακρυσμένο νησάκι. Ο Edward μπορεί να κάνει διάφορα upgrades σε gear μέσω animal hunting, ένα mechanic που μοιάζει πολύ με το ανάλογο του Far Cry 3. Ενώ υπάρχει μια πλειάδα πραγμάτων που μπορείς να κάνεις επί ξηράς και να σε κρατήσουν για ώρες επί ωρών, τα παλιά και πολλά από τα καινούρια mechanics δίνουν την αίσθηση της ανακύκλωσης και της προσπάθειας να κατακλειστεί ο παίκτης με όσο πιο πολλά πράγματα γίνονται εις βάρος του ενδιαφέροντος αυτού που πραγματικά καλείσαι να κάνεις. Συμπερασματικά λοιπόν: ποσότητα εναντίον ποιότητας σημειώσατε 1 αναφορικά με την ξηρα.






Θάλασσα/Naval game play

Oσο άβολο κι αν είναι ας ειπωθεί από την αρχή για να φύγει από τη μέση: το ναυτικό κομμάτι του Black Flag είναι με διάφορα το πιο φρέσκο και ενδιαφέρον κομμάτι του παιχνιδιού. Ποσό περίεργο είναι αυτό να το συνειδητοποιείς ενώ παίζεις ένα Assassin’s Creed? Αρκετά, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Το Black Flag παίρνει το naval κομμάτι του ACIII και το εξελίσσει σε τόσο μεγάλο βαθμό που θα μπορούσε ίσως να είναι ένα παιχνίδι από μόνο του. Oι ναυμαχίες είναι εκπληκτικές από άποψη κλίμακας αλλά και πρόκλησης, αφού πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και να έχεις αναβαθμίσει το Jackdaw για να αντιμετωπίσεις τους ναυτικούς κινδύνους. Kατά τη διάρκεια της ναυμαχίας υπάρχει η επιλογή ανάμεσα σε 4 επιθέσεις, ανάλογα με την θέση που βρίσκεται το πλοίο και απαιτείται στρατηγική οδήγηση για να αποφευχθούν οι επιθέσεις των αντιπάλων. Με τα κιάλια που είναι και ο οδηγός σου στη θάλασσα, μπορείς να έχεις μια άποψη όλων των πλοίων αναφορικά με το level τους αλλά και το τι κουβαλάνε, μιας και οι πρώτες ύλες είναι υπερπολυτιμες για τις αναβαθμίσεις του πλοίου. Η απεικόνιση και τα physics της θάλασσας είναι εκπληκτικα κάνοντας την πλοήγηση με το πλοίο πολύ ρεαλιστική σε συνδυασμό με τα weather effects που αλλάζουν εντελώς την εμπειρία. Περά από τις ναυμαχίες υπάρχουν και αλλά πράγματα που μπορείς να κάνεις, απο ψάρεμα καρχαριών/φαλαινων και σημεία με underwater gameplay που πρέπει να βρεις συγκεκριμένα αντικείμενα αντιμέτωπος με καρχαρίες στο φυσικό τους περιβαλλον μεχρι πολιορκιες παραλιακων καστρων τα οποια μπορουν να ερθουν στον ελεγχο σου αν και εφοσον τα καταλαβεις. Το naval κομματι είναι τοσο εθιστικο που εύκολα μπορεί κάποιος να παρατήσει εντελώς το main και να ψάχνει για legendary pirate ships να κουρσέψει.






ΓΡΑΦΙΚΑ/PERFORMANCE

Η απεικόνιση της Καραϊβικής έχει γίνει με εξαιρετικό τρόπο μέσα από μια ευρεία παλέτα χρωμάτων, από τα καταγάλανα νερά των τροπικών νησιών και την πολυχρωμία της ζούγκλας μέχρι τις σκοτεινές σπηλιές η προσοχή στην λεπτομέρεια είναι εκπληκτική. Η Anvil Next Engine που υποστήριξε το ACIII έρχεται για ακόμη μια φορά να δώσει έναν ανοιχτό κόσμο με πολλούς χαρακτήρες on screen και να υποστηρίξει το naval game play όπως πρέπει για να αποδοθεί σωστά. Η ναυμαχία μεταξύ πολλών πλοίων εν μέσω καταιγίδας με τα physics της θάλασσας να κάνουν “παπάδες” είναι πραγματικά ένα τεχνικό επίτευγμα με δεδομένο το ότι όλο αυτό τρέχει σε hardware επταετίας. Και μένω στην θάλασσα μιας και είναι η καλύτερη ίσως προσπάθεια να αποδοθεί ρεαλιστικά σε ένα βιντεοπαιχνίδι και να γίνει κομμάτι του gameplay σε αντίθεση με τον διακοσμητικό ρολό που συνήθως παίζει. Tα real time weather effects προσθέτουν πολύ στην εμπειρία οπτικά αλλά και ουσιαστικά μιας και όπως προείπα επηρεάζουν τα physics και την συμπεριφορά του νερού. Τα μοντέλα των χαρακτήρων, τα textures και τα πολύγωνα εν γένει είναι στα επίπεδα του AC3, κρίνονται δηλαδή πολύ καλά με ένα extra credit ότι εδώ μιλάμε για ένα full open world παιχνίδι. Αναφορικά με την απόδοση, το παιχνίδι τρέχει σε native ανάλυση 720p και με ξεκλείδωτο frame rate το όποιο την περισσότερη ώρα είναι σταθερό στα 30 fps. Σε σημεία με πολλούς χαρακτήρες και έντονη δράση παρατήρησα το frame rate να πέφτει, κάτι που όμως δεν είναι εκτεταμένο και δεν ενοχλεί. Τέλος, πολύ ευχάριστο είναι το γεγονός ότι όπως και στο ACIII, έτσι και στο Black Flag το tearing που τόσο έχει ταλαιπωρήσει τη σειρά αποτελεί παρελθόν.




MΟΥΣΙΚΗ/ΗΧΟΣ

Eνα από τα καλυτέρα στοιχειά του τίτλου είναι αναμφίβολα το εξαιρετικό του soundtrack με μελωδίες που δεν παραπέμπουν βεβαία σε αυτά που έχουμε συνηθίσει από τη σειρά, όμως ταιριάζουν απόλυτα στο setting του ACIV. Στο επίσημο 7.1 wireless headset στο όποιο και έπαιξα το παιχνίδι τα effects είναι πολύ καλά αλλά αντιμετώπισα κάποια προβλήματα με τον χρονισμό του ήχου. Σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού τα effects ήταν είτε ασυγχρόνιστα είτε δεν ακούγονταν καθόλου. Ναι μεν δεν ήταν πολλές οι περιπτώσεις αλλά από τη στιγμή που το αντιμετώπισα παραπάνω από 2-3 φορές πρέπει να αναφερθεί.


MULTIPLAYER
Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω ότι ασχολήθηκα εντελώς επιδερμικά με το multiplayer και στον χρόνο που είναι διαθέσιμος για ένα review ούτως η άλλως δεν μπορεί να γίνει σοβαρή κριτική για το multiplayer κομμάτι ενός τίτλου. Σε ότι αφορά τα modes υπάρχει μια πληθώρα ( Artifact, Domination, Μmanhunt, Death match, Assassinate) με το πιο γνωστό mode (Wanted) να κάνει την εμφάνιση του ξανά: στην αρχή του παιχνιδιού δίνεται σε όλους τους παίκτες ένα contract (άλλος παίκτης) το όποιο πρέπει να βρουν σε full χάρτη χωρίς να τους εποπτευθούν.







ΕΠΙΛΟΓΟΣ

To Αassassin’s Creed IV: Black Flag είναι μια επιτυχημένη προσπάθεια για φρεσκάρισμα ενός franchise που νομοτελειακά έχει πάθει overload από την υπερέκθεση. Μετά από 4 sequels, 2 παιχνίδια για φορητές και άπειρο υλικό σχετικό με το παιχνίδι (novels, book κτλ) μέσα σε μόλις 7 χρόνια χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και κάποια ρίσκα. Κάποια από αυτά τα πηρέ η Ubisoft με το Black Flag και το αποτέλεσμα όπως αναμενόταν έχει απ όλα: καινοτομίες με το ναυτικό κομμάτι του παιχνιδιού και την open world φύση του που φέρνουν έναν φρέσκο αέρα, επαναλήψεις με ορισμένα mechanics να σπαμαρονται εδώ και χρόνια και απογοητεύσεις με ένα σενάριο που πιο πολύ μοιάζει με filler και προσπάθεια-προλογο να ξεφύγουμε από την core ιστορία για να δοθεί το ελεύθερο για περαιτέρω ετήσιο άρμεγμα. Το παιχνίδι στην προσπάθεια του να πειραματιστεί έχει κάποια θέματα ισορροπίας (παίζω Sid Meier’s Pirates η Αssassin’s Creed? ) αλλά παραμένει ένα χορταστικό πακέτο με υψηλά production values και υλικό που μπορεί να κρατήσει έναν παίκτη απασχολημένο για μήνες.