• Review - Captain Tsubasa: Rise of New Champions

    Δεν είναι και τόσο συχνό φαινόμενο ένα ποδοσφαιράκι να συνδυάζεται με anime στυλ απεικόνισης, το έχουμε δει αρκετές φορές σε αλλά ειδή παιχνιδιών (κυρίως fighting games) αλλά σπανίως σε αυτό. Η Βandai Namco το τολμά και σε αυτό το είδος μετά από αρκετά χρόνια σε ένα παιχνίδι που στοχεύει σε arcade gameplay και διαφοροποιείται από τα γνωστά πιο «ρεαλιστικά» προϊόντα. Anime και ποδόσφαιρο, περίεργος συνδυασμός αλλά ως fan και των 2 το θεώρησα εγγυημένη διασκέδαση. Είναι όμως;




    Developer: Tamsoft
    Publisher:Bandai Namco
    Διανομή:
    Bandai Namco

    Το Captain Tsubasa: Rise of new Champions βασίζεται σε πασίγνωστο Ιαπωνικό manga και anime και επιχειρεί να μεταφέρει την ιστορία και την αισθητική τους σε playable μορφή με 2 story modes αλλά και επιλογή για online και offline παιχνίδια και τουρνουά.
    Το πρώτο story mode ακολουθεί την πορεία του Ozora Tsubasa, ενός έφηβου Ιάπωνα και της ομάδας του και λειτούργει στην ουσία ως ένα tutorial για τα βασικά mechanics του παιχνιδιού παράλληλα με την αφήγηση. Το δεύτερο story mode είναι πιο απαιτητικό και ο παίκτης καλείται να φτιάξει τον δικό του ποδοσφαιριστή και να φτάσει μέχρι τους τελικούς με την εθνική ομάδα της Ιαπωνίας. Είναι αρκετά πιο διαδραστικό από το πρώτο story mode, έχει ένα στοιχειώδες leveling up και γενικά είναι ένα πιο «κανονικό» mode μιας και το Episode Tsubasa είναι στην ουσία ένα μεγάλο tutorial όπως προείπα.





    Ωστόσο όπως συνήθως γίνεται σε αυτά τα παιχνίδια που είναι βασισμένα σε manga/anime, η αφήγηση είναι παρά πολύ φτωχή και εξαιρετικά βαρετή. Ανάμεσα στα ματς παρεμβάλλονται συζητήσεις επί συζητήσεων με στατικά cutscenes και ατέλειωτα dialogue boxes από την ιδία τη μηχανή γραφικών και όχι κομμάτια από το anime. Ευτυχώς υπάρχει η επιλογή για skip dialogue κάτι που δεν θα μου κάνει εντύπωση να επιλέξουν ακόμα και οι λάτρεις του anime.

    Στον τομέα της παρουσίασης έχει γίνει μια εκπληκτική δουλειά με το ιδιαίτερο anime style του παιχνιδιού, τα animations και τα short cutscenes κάνουν τη δουλεία τους όπως ακριβώς πρέπει, δίνουν την αίσθηση δηλαδή στον παίκτη ότι δεν βλέπει απλά anime, αλλά παίζει anime. Κρατώντας για παράδειγμα το τετράγωνο γεμίζει η μπάρα δύναμης και η γεμάτη μπάρα δεν σημαίνει απλά ένα σουτ αλλά ενεργοποιεί ένα μίνι cutscene σε αυθεντικό over the top anime style που είναι απλά απολαυστικό ιδιαίτερα για τους anime fans.




    Στον τομέα του gameplay και το πώς παίζει το παιχνίδι, αρχικά είναι σαφές ότι τα πρώτα ματς θα φανούν πολύ περίεργα σε όποιον έχει επαφή μόνο με simulation ποδοσφαιράκια δηλαδή PES και FIFA. To παιχνίδι στοχεύει σε κάτι πολύ διαφορετικό, δηλαδή arcade προσέγγιση, υπερβολή και μη ρεαλιστική απεικόνιση του παιχνιδιού. Δεν υπάρχουν foul, δεν υπάρχουν τακτικές και στρατηγικά build- ups των επιθέσεων, δεν θέλει από τον παίκτη να ακολουθεί τους simulation κανόνες που έχει συνηθίσει. Aντίθετα ενθαρρύνει το άναρχο παιχνίδι, τάκλιν, σουτ από απίθανες θέσεις, ταχύτητα.
    Όλα τα παραπάνω είναι αυτά που με είχαν ενθουσιάσει πριν ασχοληθώ με το παιχνίδι, ανυπομονούσα να παίξω ένα ποδοσφαιράκι που νοιάζεται περισσότερο για τη διασκέδαση μέσα από τους απλούς και βασικούς κανόνες του παιχνιδιού και ότι θα μου θύμιζε εποχές που μου έχουν λείψει , εποχές virtua striker και super sidekicks δηλαδή. Παιχνίδια που έχουμε ξεχάσει μιας και το είδος εκφράζεται μόνο από simulation προϊόντα εδώ και πολλά χρόνια.




    Θα ήθελα πολύ να ισχύει αλλά δυστυχώς το παιχνίδι δεν τα καταφέρνει κι αυτό γιατί ενώ αφήνει στην άκρη τους βαρετούς κανόνες του παιχνιδιού αντί να μείνει στην διασκέδαση, σου βάζει δικούς του.
    Είναι πολλά τα εμπόδια που μπαίνουν σε ότι αφορά το gameplay,οι μη ακριβείς πάσες, ο περιορισμός στην κίνηση και η δυσκολία αλλαγής κατεύθυνσης με «μονόπαντα» animations, το χαζό AI των συμπαικτών αλλά το πλέον καταστροφικό mechanic κατΆ εμέ και ο βασικός λόγος που το παιχνίδι δεν είναι διασκεδαστικό είναι το σκοράρισμα, η για να είμαι πιο ακριβής το μη σκοράρισμα.
    Οι τερματοφύλακες έχουν μια μπάρα ενεργειας που ονομάζεται spirit meter, για να μπορέσεις λοιπόν να σκοράρεις θα πρέπει πρώτα ρίξεις αυτή τη μπάρα ενεργειας του τερματοφύλακα εντελώς , μέχρι να πέσει όλες οι προσπάθειες είναι μάταιες μιας και πιάνει οποιοδήποτε σουτ/κεφάλια από οποιαδήποτε θέση σε οποιαδήποτε κατάσταση.
    Το ποσό γρήγορα πέφτει η μπάρα εξαρτάται από τον αριθμό των σουτ που θα κάνεις και από την δύναμη αυτών. Κοντολογίς, για να βάλεις γκολ θα πρέπει να βομβαρδίσεις τον αντίπαλο τερματοφύλακα με δυνατά σουτ μέχρι να πέσει το spirit meter. Είναι ο μοναδικός τρόπος να βάλεις γκολ; Δυστυχώς κατά 99% ναι, μπήκαν και κάποια γκολ με τη μπάρα να μην έχει πέσει τελείως αλλά μου συνέβη σπανιότατα στις πολλές ώρες που ασχολήθηκα με το παιχνίδι.





    To αποτέλεσμα όλου αυτού είναι τα γκολ να έχουν την αίσθηση ενός εντελώς scripted πράγματος και η όλη διαδικασία μέχρι να γίνει να είναι αγγαρεία. Οι τρίπλες και οι ειδικές κινήσεις που κάνεις στους αμυντικούς μπορούν να σου δώσουν κάποιο προσωρινό boost στα στατιστικά σου και να βελτιώσουν τις πιθανότητες να σκοράρεις αλλά κατά βάση από το παιχνίδι έχει αφαιρεθεί κατά την ταπεινή μου άποψη η ουσία της διασκέδασης και η αίσθηση του απροβλέπτου με αυτή την επιλογή, δεν υπάρχει πιο βαρετό πράγμα από το να ξέρεις ποτέ θα μπει γκολ.

    Το παιχνίδι προσπαθεί να επιβραβεύσει το arcade παιχνίδι και είναι σχεδιασμένο βάσει αυτού, δηλαδή σουτ από απίθανες θέσεις, δολοφονικά τάκλιν, εύκολη και γρήγορη μετάβαση από τη μια περιοχή στην άλλη, ειδικές "super hero" κινήσεις για να αποφύγεις τους αμυντικούς αλλά δυστυχώς δεν σε αφήνει να το απολαύσεις.
    Εκτός από το story mode το παιχνίδι δίνει την επιλογή για κλασικό vs. offline game, τουρνουά, online play μέχρι 4 παίκτες και practice mode για εξάσκηση. Αναμενόμενα, απλοϊκά και λίγα πράγματα δηλαδή χωρίς ένα mode που να εκμεταλλεύεται την arcade φύση του παιχνιδιού και να δίνει κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει.






    Συμπερασματικά είναι ένα παιχνίδι που παρά την γοητευτική του παρουσίαση και την διαφορετικότητα του στο τέλος της ημέρας δεν καταφέρνει τον στόχο του. Ένα arcade παιχνίδι πρέπει κατά βάση να είναι διασκεδαστικό και δευτερευόντως οτιδήποτε άλλο. Δεν υπάρχει καμία απαίτηση σε ένα τέτοιο προϊόν για official licenses, στρατηγικές, 100% ακρίβεια στα gameplay mechanics, εφαρμογή των κανόνων, δεν είναι καν πρόβλημα που το παιχνίδι δεν ακολουθεί τις νόρμες. Όλα αυτά είναι απελευθερωτικά αν έχεις λειτουργικό και διασκεδαστικό τον πυρήνα του παιχνιδιού, κάτι τέτοιο κατά την ταπεινή μου άποψη δεν ισχύει για το Captain Tsubasa. Με λίγη περισσότερη δουλειά σε βασικά στοιχεία όπως η πάσα και χωρίς αυτή την ακατανόητη επιλογή με το mechanic στο σκοράρισμα θα ήταν ένα πολύ πιο διασκεδαστικό προϊόν. Αυτή τη στιγμή είναι ένα παιχνίδι ελκυστικό μεν, για λίγο όμως. Κάπως απογοητευτικό να το λέει κάποιος που είναι λάτρης της anime αισθητικής και νοσταλγός των arcade παιχνιδιών ποδοσφαίρου.

    ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
    6/10
    This article was originally published in forum thread: Captain Tsubasa: Rise of New Champions started by hakoo View original post
  • Διαφημίσεις

  • Συνεργασιες