personGR
23-03-2008, 17:52
Τις προάλλες ξανα-αγόρασα ps2...Οι φίλοι μου με έβρισαν (κυριολεκτικά,αλλά με την καλή έννοια)..
Το έκανα κυρίως γιατί θέλω να ξαναπάιξω τους θρύλους της κονσόλας(metal gear, persona, okami κλπ...), ενώ αυτοί μου έλεγαν "μα έχεις ps3! Τι να το κάνεις το αρχαίο το ps2?"..
Και μόλις βρήκα αυτό το άρθρο, το οποίο το θεωρώ την καλύτερη απάντηση σε όλους όσους υποβαθμίζουν το αγνό gameplay για μερικά πολύγωνα παραπάνω...
Πέρα από τα φανμπόγια, οι τύποι που εξαρτώνται από τα γραφικά είναι οι πιο ενοχλητικοί σε όλη την gaming κοινότητα. Γι’αυτούς τους gamers, τα γραφικά ενός παιχνιδιού πρέπει να είναι ταυτόσημα με τον κόσμο γύρω τους, ενώ άμα δεν ανταποκρίνονται στις προσοδκίες τους, το παιχνίδι δεν αξίζει το χρόνο τους...Αυτοί είναι άνθρωποι που δεν μπορούν να εκτιμήσουν όμορφα παιχνίδια, όπως το Okami, που δεν θα αγοράσουν Wii επειδή δεν έχει δυνατότητες HD, και δε θα παίξουν έναν τίτλο του 360, εαν δεν μπορέι να παιχτεί σε μια τηλεόραση 102 ιντσώ.Όλοι μας τους ξέρουμε, όλοι μας ζούμε μαζί τους, και όσο οι developers ανακαλύπτουν τις next-gen δυνατότητες, τόσο αυτοί πληθαίνουν...
Εάν κρίνεις ένα παιχνίδι από τα γραφικά, τότε δεν είσαι gamer. Είσαι απλά ένας ηλίθος.Δεν είναι σαν να μην διαλέγεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του. Είναι σαν να μην διαλέγεις ένα βιβλίο από το ράφι στο οποίο βρίσκεται, ή από το χαλί του βιβλιοπωλείου του. Οποιοσδήποτε πραγματικός gamer γνωρίζει ότι το gameplay είναι το κλειδί της επιτυχίας για οποιοδήποτε παιχνίδι, και χωρίς έναν πυρήνα από ενστικτώδεις χειρισμούς και γερούς μηχανισμούς, αυτό δεν είναι τίποτα.Αλλά εάν τα γραφικά κατέχουν υψηλότερη θέση στο βάθρο απ΄ότι το gameplay για σενα, τότε αυτή η εικόνα ηλιοβασιλέματος κάτω πρέπει να είναι το νέο standard για τα βιντεοπαιχνίδια.Κοίταξε την για δέκα ώρες και τις επόμενες δέκα παίξε Rainbow Six: Vegas 2 (χάλια γραφικά και έτσι), και πες μου ποιό σε διασκέδασε περισσότερο...
http://imageshack.gr/files/7t3wowdbpr4sfwn566uq.jpg (http://imageshack.gr/view.php?file=7t3wowdbpr4sfwn566uq.jpg)
Γνωρίζω ότι τα γραφικά είναι αρκετά σημαντικά.Πραγματικά εξυπηρετούν έναν σκοπό και είναι μεγάλος παράγοντας για την οπτική απόλαυση ενός παιχνιδιού.Έτσι όπως μας δημιούργησε η φύση, τα ωραία πράγματα μας έλκουν.Σκέψου γιατί τα γυαλίστερα πράγματα τραβούν την προσοχή των μωρών. Έτσι ακριβώς λειτουργούν και τα γραφικά ενός παιχνιδιού. Βοηθούν την ατμόσφαιρα ένος παιχνιδιού να δημιουργηθεί,τη διάθεση και δείχνουν πόση με πόση λεπτομέρεια έχει δουλέψει ο developer.. Αλλά παρόλα αυτά, τα γραφικά γίνονται βαρετά πιο γρήγορα απ’ότι φαντάζεσαι. Όταν πρωτοέπαιξα Gears of War, θυμάμαι τον εαυτό μου να θαυμάζει τα γραφικά για λίγο καιρό.Μετά από αυτό όμως ούτε που τα ξαναανέφερα.Και ξέρετε γιατί; Γιατί το παιχνίδι ήταν υπερβολικά διασκεδαστικό για να ασχοληθω με αυτά...
Πάρε για παράδειγμα το αντίθετο του Gears: το Assassin’s Creed. Παρόλο που ήταν ένα οπτικό επίτευγμα, το παιχνίδι καταδικάστηκε από τους άθλιους μηχανισμούς του. Παρακολούθηση, εύρεση, δολοφονία, επιστροφή. Παρακολούθηση , εύρεση, δολοφονία, επιστροφή. Το να το κάνεις δις ήταν ενοχλητικό, αλλά το να το κάνεις δώδεκα φορές ήταν βασανηστήριο. Θα προτιμούσα να κάνω tattoo, το boxart στον πισινό μου, παρά να προσπαθήσω να το τερματίσω το παιχνίδι (και τώρα θα υπάρξει και sequel, εξαιτίας σας).Όπως τα γραφικά του Gears, έτσι και αυτά του Creed μου έμειναν στο μυαλό για αρκετό καιρό. Σίγουρα, κάθε φορά που περνούσα δίπλα από ένα λιβάδι, ή βρισκόμουν σε κάποια στέγη, σκεφτόμουν πως αυτό είναι πραγματικά όμορφο, αλλά δεν υπήρχε τίποτα παραπάνω που να με κολλήσει στο παιχνίδι. Μέσα σε ενα δευτερόλεπτο όλο αυτό σταμάτησε να υπάρχει, καθώς προσπαθούσα να φέρω εις πέρας τις βαρετές αποστολές μου. Όμως, εν αντιθέση με το Gears, το Assassin’s δεν είχε το υπέροχο gameplay για να με κρατήσει και το παράτησα μέσα σε λίγες ώρες...
http://imageshack.gr/files/f5hjk5xtw4rch9y7sbxo.jpg (http://imageshack.gr/view.php?file=f5hjk5xtw4rch9y7sbxo.jpg)
Οι...”τύποι των γραφικών όμως”, έχουν τη συνήθεια να αποκλείουν κάποια από τα καλύτερα οπτικώς βιντεοπαιχνίδια.Όταν είναι σωστά φτιαγμένα, τα cel-shaded γραφικά είναι πανέμοργα.Όποιος έπαιξε το Okami ή το Zelda: The Wind Waker το γνωρίζει, και πολύ πιθανό είναι να πουν πως είναι καλύτερα από τα περισσότερα φωτορεαλιστικά γραφικά...
Αλλά υπάρχουν άνθρωποι, που δεν μπορούν να παίξουν αυτά τα «κινούμενα σχέδια», στις άψογες HD τηλεοράσεις τους, γιατί προφανώς αυτές δεν μπορούν να αντέξουν τέτοιο χάλι. Σήμερα ήρθε ένας φίλος μου στο σπίτι (που παραδέχεται πως κρέμεται από τα γραφικά) και πρόσεξε πως είχα το Okami κάτω από παιχνίδια του 360. Πήγε να το παίξει και είπε το αδιανόητο «Φίλος, αυτά τα γραφικά είναι άθλια!». Ναι όπως μπορείτε να φανταστείτε, του έριξα εκείνο το «Με κοροιδεύεις?», βλέμα.
Το πρόβλημα όμως είναι , ότι δεν ακούω για πρώτη φορά αυτή τη φρικαλεότητα. Φαίνεται πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκτιμήσουν την τέχνη. Δεν υπάρχει κάποια καλλιτεχνική άποψη σε παιχνίδια όπως το Assassin’s Creed, το Call of Duty 4, το Army of Two. Βασικά αντιγράφεις μια φωτογραφία του κόσμου γύρω σου με την υψηλότερη σου δυνατότητα. Δεν εκφράζεσαι, και δεν υπάρχει καμιά καλλιτεχνική ματιά, που να προσελκύσει τον κόσμο σε υψηλά επίπεδα. Πραγματικές οπτικές αισθητικές, όπως οι τεχνικές cel-shading , υποκείπτουν στην άλλη μεριά του φάσματος: είναι πραγματική τέχνη! Πως γίνεται να μην εκτιμήσεις τέτοιο πράγμα; Για τα πρακτικά, ή άγνοια δεν είναι αμάρτημα. Έχεις άγνοια όταν είσαι χαζός.
http://imageshack.gr/files/8h8eu9ufr1zguo8rzm4n_thumb.jpg (http://imageshack.gr/view.php?file=8h8eu9ufr1zguo8rzm4n.jpg)
Το πρόβλημα με τα παιχνίδια, τα οποία προσπαθούν να αναπαραστήσουν το περιβάλλον γύρω μας, δεν είναι ότι είναι αντίγραφα χωρίς άποψη, αλλά το γεγονός πως κάποτε θα υπάρξει ένα όριο. Δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι παραπάνω από την πραγματικότητα. Όχι μόνο αυτό, αλλά και επιστημονικές έρευνες δείχνουν πως είναι σχεδόν αδύνατο να φτιάξεις ρεαλιστικό CGI που να μην το ανιχνεύει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, σαν ψεύτικο...
Το όριο με τα μοντέρνα CGI, βρίσκεται ακόμα στο Gollum της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Παρόλο που ο χαρακτήρας ήταν ένα οπτικό επίτευγμα για την WETA workshop and CO., κανένας δεν το αναγνώρισε σαν πραγματικό. Φυσικά, μπορέις να συνδεθείς με τον χαρακτήρα, ενώ η ιστορία είχε πιο καλή ροή με αυτή τη CGI εμφάνιση, αλλά και το παραμικρό λάθος στο animation, έκανε το πλάσμα λιγότερο αληθινό. Όλοι ξέραμε πως πρόκειται για κάτι σχεδιασμένο σε υπολογιστή και ενώ ήταν λιγότερο ψέυτικο, απ’ότι έχει εμφανιστεί στη μεγάλη οθόνη, το μυαλό σου ήδη το γνώριζε. Τα παιχνίδια, λοιπόν, ένα πιο διαδραστικό μέσο ψυχαγωγίας από την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο, θα υποφέρουν ακόμα πιο πολύ από αυτή τη γνώση, όσο τα πολύγωνα αυξάνονται
http://imageshack.gr/files/1bcxbtz95n8meuty8uwd.jpg (http://imageshack.gr/view.php?file=1bcxbtz95n8meuty8uwd.jpg)
Aλλά αυτό δεν ίσχυε πάντοτε. Το γεγονός είναι ότι τώρα, οι τύποι των γραφικών βλάπτουν τη βιομηχανία με την άγνοια τους. Λοιπόν, άμα κάποτε έχεις μια διαφωνία με έναν τέτοιο τύπο, μην πέσεις στην παγίδα και λογομαχήσεις μαζί του. Ριξ’του μπουνιά απευθείας στο πρόσωπο-εγώ αυτό κάνω και απ’ότι φαίνεται το μύνημα διαδίδεται. Θυμήσου: Θα υπάρξει ένα όριο στο πόσο ρεαλιστικά θα φάινονται τα πράγματα, αλλά οι πραγματικές εκφραστικές απόψεις της τέχνης είναι απεριόριστες. Είτε cel-shading, είτε απεριόριστες μορφές gameplay, τις οποίες οι developers θα επινοούν, αυτοί θα είναι οι λόγοι για τους οποίους θα κρίνονται τα παιχνίδια. Και αν δεν νομίζεις πως θα είναι, τότε μην θεωρείς τον εαυτό σου gamer…
Το έκανα κυρίως γιατί θέλω να ξαναπάιξω τους θρύλους της κονσόλας(metal gear, persona, okami κλπ...), ενώ αυτοί μου έλεγαν "μα έχεις ps3! Τι να το κάνεις το αρχαίο το ps2?"..
Και μόλις βρήκα αυτό το άρθρο, το οποίο το θεωρώ την καλύτερη απάντηση σε όλους όσους υποβαθμίζουν το αγνό gameplay για μερικά πολύγωνα παραπάνω...
Πέρα από τα φανμπόγια, οι τύποι που εξαρτώνται από τα γραφικά είναι οι πιο ενοχλητικοί σε όλη την gaming κοινότητα. Γι’αυτούς τους gamers, τα γραφικά ενός παιχνιδιού πρέπει να είναι ταυτόσημα με τον κόσμο γύρω τους, ενώ άμα δεν ανταποκρίνονται στις προσοδκίες τους, το παιχνίδι δεν αξίζει το χρόνο τους...Αυτοί είναι άνθρωποι που δεν μπορούν να εκτιμήσουν όμορφα παιχνίδια, όπως το Okami, που δεν θα αγοράσουν Wii επειδή δεν έχει δυνατότητες HD, και δε θα παίξουν έναν τίτλο του 360, εαν δεν μπορέι να παιχτεί σε μια τηλεόραση 102 ιντσώ.Όλοι μας τους ξέρουμε, όλοι μας ζούμε μαζί τους, και όσο οι developers ανακαλύπτουν τις next-gen δυνατότητες, τόσο αυτοί πληθαίνουν...
Εάν κρίνεις ένα παιχνίδι από τα γραφικά, τότε δεν είσαι gamer. Είσαι απλά ένας ηλίθος.Δεν είναι σαν να μην διαλέγεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του. Είναι σαν να μην διαλέγεις ένα βιβλίο από το ράφι στο οποίο βρίσκεται, ή από το χαλί του βιβλιοπωλείου του. Οποιοσδήποτε πραγματικός gamer γνωρίζει ότι το gameplay είναι το κλειδί της επιτυχίας για οποιοδήποτε παιχνίδι, και χωρίς έναν πυρήνα από ενστικτώδεις χειρισμούς και γερούς μηχανισμούς, αυτό δεν είναι τίποτα.Αλλά εάν τα γραφικά κατέχουν υψηλότερη θέση στο βάθρο απ΄ότι το gameplay για σενα, τότε αυτή η εικόνα ηλιοβασιλέματος κάτω πρέπει να είναι το νέο standard για τα βιντεοπαιχνίδια.Κοίταξε την για δέκα ώρες και τις επόμενες δέκα παίξε Rainbow Six: Vegas 2 (χάλια γραφικά και έτσι), και πες μου ποιό σε διασκέδασε περισσότερο...
http://imageshack.gr/files/7t3wowdbpr4sfwn566uq.jpg (http://imageshack.gr/view.php?file=7t3wowdbpr4sfwn566uq.jpg)
Γνωρίζω ότι τα γραφικά είναι αρκετά σημαντικά.Πραγματικά εξυπηρετούν έναν σκοπό και είναι μεγάλος παράγοντας για την οπτική απόλαυση ενός παιχνιδιού.Έτσι όπως μας δημιούργησε η φύση, τα ωραία πράγματα μας έλκουν.Σκέψου γιατί τα γυαλίστερα πράγματα τραβούν την προσοχή των μωρών. Έτσι ακριβώς λειτουργούν και τα γραφικά ενός παιχνιδιού. Βοηθούν την ατμόσφαιρα ένος παιχνιδιού να δημιουργηθεί,τη διάθεση και δείχνουν πόση με πόση λεπτομέρεια έχει δουλέψει ο developer.. Αλλά παρόλα αυτά, τα γραφικά γίνονται βαρετά πιο γρήγορα απ’ότι φαντάζεσαι. Όταν πρωτοέπαιξα Gears of War, θυμάμαι τον εαυτό μου να θαυμάζει τα γραφικά για λίγο καιρό.Μετά από αυτό όμως ούτε που τα ξαναανέφερα.Και ξέρετε γιατί; Γιατί το παιχνίδι ήταν υπερβολικά διασκεδαστικό για να ασχοληθω με αυτά...
Πάρε για παράδειγμα το αντίθετο του Gears: το Assassin’s Creed. Παρόλο που ήταν ένα οπτικό επίτευγμα, το παιχνίδι καταδικάστηκε από τους άθλιους μηχανισμούς του. Παρακολούθηση, εύρεση, δολοφονία, επιστροφή. Παρακολούθηση , εύρεση, δολοφονία, επιστροφή. Το να το κάνεις δις ήταν ενοχλητικό, αλλά το να το κάνεις δώδεκα φορές ήταν βασανηστήριο. Θα προτιμούσα να κάνω tattoo, το boxart στον πισινό μου, παρά να προσπαθήσω να το τερματίσω το παιχνίδι (και τώρα θα υπάρξει και sequel, εξαιτίας σας).Όπως τα γραφικά του Gears, έτσι και αυτά του Creed μου έμειναν στο μυαλό για αρκετό καιρό. Σίγουρα, κάθε φορά που περνούσα δίπλα από ένα λιβάδι, ή βρισκόμουν σε κάποια στέγη, σκεφτόμουν πως αυτό είναι πραγματικά όμορφο, αλλά δεν υπήρχε τίποτα παραπάνω που να με κολλήσει στο παιχνίδι. Μέσα σε ενα δευτερόλεπτο όλο αυτό σταμάτησε να υπάρχει, καθώς προσπαθούσα να φέρω εις πέρας τις βαρετές αποστολές μου. Όμως, εν αντιθέση με το Gears, το Assassin’s δεν είχε το υπέροχο gameplay για να με κρατήσει και το παράτησα μέσα σε λίγες ώρες...
http://imageshack.gr/files/f5hjk5xtw4rch9y7sbxo.jpg (http://imageshack.gr/view.php?file=f5hjk5xtw4rch9y7sbxo.jpg)
Οι...”τύποι των γραφικών όμως”, έχουν τη συνήθεια να αποκλείουν κάποια από τα καλύτερα οπτικώς βιντεοπαιχνίδια.Όταν είναι σωστά φτιαγμένα, τα cel-shaded γραφικά είναι πανέμοργα.Όποιος έπαιξε το Okami ή το Zelda: The Wind Waker το γνωρίζει, και πολύ πιθανό είναι να πουν πως είναι καλύτερα από τα περισσότερα φωτορεαλιστικά γραφικά...
Αλλά υπάρχουν άνθρωποι, που δεν μπορούν να παίξουν αυτά τα «κινούμενα σχέδια», στις άψογες HD τηλεοράσεις τους, γιατί προφανώς αυτές δεν μπορούν να αντέξουν τέτοιο χάλι. Σήμερα ήρθε ένας φίλος μου στο σπίτι (που παραδέχεται πως κρέμεται από τα γραφικά) και πρόσεξε πως είχα το Okami κάτω από παιχνίδια του 360. Πήγε να το παίξει και είπε το αδιανόητο «Φίλος, αυτά τα γραφικά είναι άθλια!». Ναι όπως μπορείτε να φανταστείτε, του έριξα εκείνο το «Με κοροιδεύεις?», βλέμα.
Το πρόβλημα όμως είναι , ότι δεν ακούω για πρώτη φορά αυτή τη φρικαλεότητα. Φαίνεται πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκτιμήσουν την τέχνη. Δεν υπάρχει κάποια καλλιτεχνική άποψη σε παιχνίδια όπως το Assassin’s Creed, το Call of Duty 4, το Army of Two. Βασικά αντιγράφεις μια φωτογραφία του κόσμου γύρω σου με την υψηλότερη σου δυνατότητα. Δεν εκφράζεσαι, και δεν υπάρχει καμιά καλλιτεχνική ματιά, που να προσελκύσει τον κόσμο σε υψηλά επίπεδα. Πραγματικές οπτικές αισθητικές, όπως οι τεχνικές cel-shading , υποκείπτουν στην άλλη μεριά του φάσματος: είναι πραγματική τέχνη! Πως γίνεται να μην εκτιμήσεις τέτοιο πράγμα; Για τα πρακτικά, ή άγνοια δεν είναι αμάρτημα. Έχεις άγνοια όταν είσαι χαζός.
http://imageshack.gr/files/8h8eu9ufr1zguo8rzm4n_thumb.jpg (http://imageshack.gr/view.php?file=8h8eu9ufr1zguo8rzm4n.jpg)
Το πρόβλημα με τα παιχνίδια, τα οποία προσπαθούν να αναπαραστήσουν το περιβάλλον γύρω μας, δεν είναι ότι είναι αντίγραφα χωρίς άποψη, αλλά το γεγονός πως κάποτε θα υπάρξει ένα όριο. Δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι παραπάνω από την πραγματικότητα. Όχι μόνο αυτό, αλλά και επιστημονικές έρευνες δείχνουν πως είναι σχεδόν αδύνατο να φτιάξεις ρεαλιστικό CGI που να μην το ανιχνεύει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, σαν ψεύτικο...
Το όριο με τα μοντέρνα CGI, βρίσκεται ακόμα στο Gollum της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Παρόλο που ο χαρακτήρας ήταν ένα οπτικό επίτευγμα για την WETA workshop and CO., κανένας δεν το αναγνώρισε σαν πραγματικό. Φυσικά, μπορέις να συνδεθείς με τον χαρακτήρα, ενώ η ιστορία είχε πιο καλή ροή με αυτή τη CGI εμφάνιση, αλλά και το παραμικρό λάθος στο animation, έκανε το πλάσμα λιγότερο αληθινό. Όλοι ξέραμε πως πρόκειται για κάτι σχεδιασμένο σε υπολογιστή και ενώ ήταν λιγότερο ψέυτικο, απ’ότι έχει εμφανιστεί στη μεγάλη οθόνη, το μυαλό σου ήδη το γνώριζε. Τα παιχνίδια, λοιπόν, ένα πιο διαδραστικό μέσο ψυχαγωγίας από την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο, θα υποφέρουν ακόμα πιο πολύ από αυτή τη γνώση, όσο τα πολύγωνα αυξάνονται
http://imageshack.gr/files/1bcxbtz95n8meuty8uwd.jpg (http://imageshack.gr/view.php?file=1bcxbtz95n8meuty8uwd.jpg)
Aλλά αυτό δεν ίσχυε πάντοτε. Το γεγονός είναι ότι τώρα, οι τύποι των γραφικών βλάπτουν τη βιομηχανία με την άγνοια τους. Λοιπόν, άμα κάποτε έχεις μια διαφωνία με έναν τέτοιο τύπο, μην πέσεις στην παγίδα και λογομαχήσεις μαζί του. Ριξ’του μπουνιά απευθείας στο πρόσωπο-εγώ αυτό κάνω και απ’ότι φαίνεται το μύνημα διαδίδεται. Θυμήσου: Θα υπάρξει ένα όριο στο πόσο ρεαλιστικά θα φάινονται τα πράγματα, αλλά οι πραγματικές εκφραστικές απόψεις της τέχνης είναι απεριόριστες. Είτε cel-shading, είτε απεριόριστες μορφές gameplay, τις οποίες οι developers θα επινοούν, αυτοί θα είναι οι λόγοι για τους οποίους θα κρίνονται τα παιχνίδια. Και αν δεν νομίζεις πως θα είναι, τότε μην θεωρείς τον εαυτό σου gamer…