modecris
03-09-2012, 06:39
http://img560.imageshack.us/img560/4132/papoandyooxcgnscreensho.jpg
Publisher:Minority Media
Developer:Minority Media
http://img208.imageshack.us/img208/8471/psnstore.gif
Αν υπάρχει κάτι για το οποίο παραπονιούνται οι gamers σε αυτήν την γενιά αυτό είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας ή αν θέλετε δημιουργούνται πλέον τα παιχνίδια με συγκεκριμένα στάνταρ. Η αγορά έχει πλημμυρίσει από FPS και πολλά είδη όπως horror,stealth,platform ή point & click είναι πια είδος προς εξαφάνιση. Ο λόγος φυσικά είναι το υπερβολικά κόστος παραγωγής που δεν αφήνει περιθώρια για πειραματισμούς και όλοι ακολουθούν το ρεύμα (ή μόδα αν θέλετε) της εποχής. Ευτυχώς που υπάρχει όμως το PSN (και το XBL αντίστοιχα) από το οποία πήραμε σε αυτήν την γενιά μερικά παιχνίδια-διαμάντια τα οποία πάρα πολλοί retail τίτλοι αδυνατούν να τα ακολουθήσουν.
http://img339.imageshack.us/img339/8985/papoyo20120307022756187.jpg
**ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ**
Σε τέτοιου είδους παιχνίδια είναι καλύτερα οι διάφορες πτυχές του παιχνιδιού να ανακαλύπτονται ιδίοις όμμασι.Προσωπικά έκανα ότι ήταν δυνατών ώστε να μην αποκαλύψω κάτι που δεν πρέπει αλλά φευ! review είναι και δεν γίνεται να μην γράψω τίποτα! συνεχίστε με δική σας ευθύνη...
ΥΠΟΘΕΣΗ:
Το παιχνίδι ξεκινά και βρίσκει τον ήρωα μας,τον Quico,κρυμμένο και φοβισμένο σε μία ντουλάπα προσπαθώντας να κρυφτεί από κάτι που τον απειλεί. Από εκεί θα μεταφερθεί σε έναν μαγικό κόσμο που θυμίζει Λατινική Αμερική και τον οποίο τον βλέπει μέσα από τα παιδικά του μάτια. Σπίτια που μεταφέρονται ,που περπατάνε ή ακόμα και πετάνε μας δίνουν πρόσβαση σε απρόσιτα σημεία ενώ ακόμα και οι διάφοροι διακόπτες που θα συναντήσουμε είναι σαν να έχουν ζωγραφιστεί με κιμωλία.
Στην πορεία θα συναντήσει άλλους 3 πρωταγωνιστές: Τον Λούλα, ένα ζωντανό παιχνίδι-ρομπότ το ποίος του δίνει extra ικανότητες, ένα κοριτσάκι το οποίο στην αρχή αποφεύγει και κοροϊδεύει τον Quico αλλά μετά θα έρθει μαζί του και τέλος το Monster, ένα τέρας το οποίο την μια μπορεί να παίζει μαζί του μπάλα και την άλλη στιγμή να τον κυνηγάει με μανία. Ο ήρωα μας από την αρχή (και όσο και να τον φοβίζει λόγω των εκρήξεων βίας εναντίον του) νοιώθει πως πρέπει να τον βοηθήσει. Πάνω σε αυτούς τους 3 βασίζεται και η όλη πλοκή του παιχνιδιού μέχρι το τέλος.
Βέβαια από την αρχή καταλαβαίνουμε πως η όλη ιστορία έχει κάτι βαθύτερο να μας πει. Δεν προσπαθούμε να πάμε απλά το τέρας κάπου αλλά ζούμε κάποιες καταστάσεις που βιώνει ο Quico (και ο κάθε Quico) μέσα από τα αθώα παιδικά του μάτια. Έχει δεσμούς με το τέρας αλλά προσπαθεί να τον αποβάλει και από πάνω του. Νοιώθει την ανάγκη να τον φροντίσει αλλά όταν αφηνιάζει βλέπει την αλήθεια κατάματα. Προσπαθεί να τον βοηθήσει αλλά το μόνο που θέλει να κάνει είναι να τον δικαιολογήσει. Αυτό είναι στην ουσία το παιχνίδι: η μάχη με τις αναμνήσεις του Quico και η προσπάθεια του να θεραπεύσει αυτό που τον πληγώνει..
http://img713.imageshack.us/img713/4140/papo1.jpg
GAMEPLAY:
Το gameplay είναι αρκετά απλοϊκό μα καθόλου κακό. Προσπαθούμε απλά να συνεχίσουμε στο επόμενο ταμπλό λύνοντας σχετικά απλούς γρίφους ενώ ο χειρισμός χωρίς να είναι κακός μερικές φορές δεν είναι και τόσο ακριβής. Όπως είπα οι γρίφοι είναι απλοί αλλά το αποτέλεσμα ενός μοχλού ή ενός διακόπτη είναι πρωτότυπο και ευφάνταστο, όπως ακριβώς βλέπουν και τα παιδιά την ζωή γύρω τους. Σε μερικά σημεία μάλιστα υπερέβαλαν κιόλας!
ΓΡΑΦΙΚΑ:
Τα γραφικά χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό, κάνουν καλά την δουλειά τους και μεταφέρουν την ατμόσφαιρα τις ιστορίας με ευκολία. Οι λεπτομέρειες είναι αρκετά καλές και σε ορισμένα σημεία θα εκπλαγούμε κιόλας ενώ το frame rate παίζει σε άνω του ανεκτού αριθμό. Από την άλλη το tearing δεν λείπει εντελώς αλλά είναι περιορισμένο αρκετά και σε πολύ λίγα σημεία.
http://img824.imageshack.us/img824/8046/badmonsterpapoyo640.jpg
ΗΧΟΣ:
Εδώ δεν μπορούμε να δώσουμε κάτι λιγότερο από άριστα! Υπέροχα μουσικά κομμάτια μας ταξιδεύουν ευχάριστα, τα ηχητικά εφέ έχουν παιδικό στυλ (άλλωστε όλο το παιχνίδι είναι σαν παραμύθι) αλλά δένουν απόλυτα με το game και σε κανένα σημείο δεν μας κάνουν να βαρεθούμε ή να νοιώσουμε πως έχει γίνει κάποιο λάθος στην επιλογή των κομματιών. Βρίσκονται εκεί για να κάνουν ακριβώς αυτό που πρέπει: δίνουν τέμπο στον τίτλο, δίνουν ρυθμό και δημιουργούν συναισθήματα. Απλά άριστα λοιπόν!
OTHER MODES:
Ούτε για αστείο! Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός της ιστορίας και αν το τελειώσετε (και θα χρειαστείτε μόνο 4-6 ώρες) μπορείτε να το ξαναπαίξετε και να βρείτε τα 25 καπέλα που βρίσκονται διάσπαρτα, τα περισσότερα είναι εμφανή αλλά υπάρχουν και μερικά πολύ καλά κρυμμένα.
http://img96.imageshack.us/img96/9316/50215046.jpg
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ:
Σε τέτοιου είδους παιχνίδια πάντα έχω μαζί μου τον καλύτερο κριτή: κάποιο παιδί! Και μόνο από τις ατάκες που έλεγε ο γιος μου όταν παίζαμε το demo μου έδειξαν πως αν και το παιχνίδι έχει βαθύτερες έννοιες, το έχουν κάνει με τέτοιο ευχάριστο τρόπο που μπορεί να παιχτεί από όλους. Είναι μικρό αλλά πλήρες, γεμάτο από συναισθήματα χαρά λύπη σασπένς. Είναι κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ταινία αλλά και τώρα παίζοντας το αυτό ακριβώς αισθανόμαστε: είναι μια ιντεράκτιβ ταινία και μια προσπάθεια του δημιουργού του να μας μεταφέρει (ίσως?) κάποια βιώματα με τέτοιο τρόπο ώστε στο τέλος να νομίζουμε πως τα ζήσαμε εμείς. Τώρα το πόσο θα αγγίξει τον καθένα είναι σχετικό, μήπως όμως αρέσουν σε όλους όλες οι ταινίες το ίδιο?
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
Τα λίγα αρνητικά του δεν μπορούν να του στερήσουν κάτι λιγότερο από …
http://www.ps3forums.gr/portal/images/stories/demo/reviews/scores/rating_5_5.png
Publisher:Minority Media
Developer:Minority Media
http://img208.imageshack.us/img208/8471/psnstore.gif
Αν υπάρχει κάτι για το οποίο παραπονιούνται οι gamers σε αυτήν την γενιά αυτό είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας ή αν θέλετε δημιουργούνται πλέον τα παιχνίδια με συγκεκριμένα στάνταρ. Η αγορά έχει πλημμυρίσει από FPS και πολλά είδη όπως horror,stealth,platform ή point & click είναι πια είδος προς εξαφάνιση. Ο λόγος φυσικά είναι το υπερβολικά κόστος παραγωγής που δεν αφήνει περιθώρια για πειραματισμούς και όλοι ακολουθούν το ρεύμα (ή μόδα αν θέλετε) της εποχής. Ευτυχώς που υπάρχει όμως το PSN (και το XBL αντίστοιχα) από το οποία πήραμε σε αυτήν την γενιά μερικά παιχνίδια-διαμάντια τα οποία πάρα πολλοί retail τίτλοι αδυνατούν να τα ακολουθήσουν.
http://img339.imageshack.us/img339/8985/papoyo20120307022756187.jpg
**ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ**
Σε τέτοιου είδους παιχνίδια είναι καλύτερα οι διάφορες πτυχές του παιχνιδιού να ανακαλύπτονται ιδίοις όμμασι.Προσωπικά έκανα ότι ήταν δυνατών ώστε να μην αποκαλύψω κάτι που δεν πρέπει αλλά φευ! review είναι και δεν γίνεται να μην γράψω τίποτα! συνεχίστε με δική σας ευθύνη...
ΥΠΟΘΕΣΗ:
Το παιχνίδι ξεκινά και βρίσκει τον ήρωα μας,τον Quico,κρυμμένο και φοβισμένο σε μία ντουλάπα προσπαθώντας να κρυφτεί από κάτι που τον απειλεί. Από εκεί θα μεταφερθεί σε έναν μαγικό κόσμο που θυμίζει Λατινική Αμερική και τον οποίο τον βλέπει μέσα από τα παιδικά του μάτια. Σπίτια που μεταφέρονται ,που περπατάνε ή ακόμα και πετάνε μας δίνουν πρόσβαση σε απρόσιτα σημεία ενώ ακόμα και οι διάφοροι διακόπτες που θα συναντήσουμε είναι σαν να έχουν ζωγραφιστεί με κιμωλία.
Στην πορεία θα συναντήσει άλλους 3 πρωταγωνιστές: Τον Λούλα, ένα ζωντανό παιχνίδι-ρομπότ το ποίος του δίνει extra ικανότητες, ένα κοριτσάκι το οποίο στην αρχή αποφεύγει και κοροϊδεύει τον Quico αλλά μετά θα έρθει μαζί του και τέλος το Monster, ένα τέρας το οποίο την μια μπορεί να παίζει μαζί του μπάλα και την άλλη στιγμή να τον κυνηγάει με μανία. Ο ήρωα μας από την αρχή (και όσο και να τον φοβίζει λόγω των εκρήξεων βίας εναντίον του) νοιώθει πως πρέπει να τον βοηθήσει. Πάνω σε αυτούς τους 3 βασίζεται και η όλη πλοκή του παιχνιδιού μέχρι το τέλος.
Βέβαια από την αρχή καταλαβαίνουμε πως η όλη ιστορία έχει κάτι βαθύτερο να μας πει. Δεν προσπαθούμε να πάμε απλά το τέρας κάπου αλλά ζούμε κάποιες καταστάσεις που βιώνει ο Quico (και ο κάθε Quico) μέσα από τα αθώα παιδικά του μάτια. Έχει δεσμούς με το τέρας αλλά προσπαθεί να τον αποβάλει και από πάνω του. Νοιώθει την ανάγκη να τον φροντίσει αλλά όταν αφηνιάζει βλέπει την αλήθεια κατάματα. Προσπαθεί να τον βοηθήσει αλλά το μόνο που θέλει να κάνει είναι να τον δικαιολογήσει. Αυτό είναι στην ουσία το παιχνίδι: η μάχη με τις αναμνήσεις του Quico και η προσπάθεια του να θεραπεύσει αυτό που τον πληγώνει..
http://img713.imageshack.us/img713/4140/papo1.jpg
GAMEPLAY:
Το gameplay είναι αρκετά απλοϊκό μα καθόλου κακό. Προσπαθούμε απλά να συνεχίσουμε στο επόμενο ταμπλό λύνοντας σχετικά απλούς γρίφους ενώ ο χειρισμός χωρίς να είναι κακός μερικές φορές δεν είναι και τόσο ακριβής. Όπως είπα οι γρίφοι είναι απλοί αλλά το αποτέλεσμα ενός μοχλού ή ενός διακόπτη είναι πρωτότυπο και ευφάνταστο, όπως ακριβώς βλέπουν και τα παιδιά την ζωή γύρω τους. Σε μερικά σημεία μάλιστα υπερέβαλαν κιόλας!
ΓΡΑΦΙΚΑ:
Τα γραφικά χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό, κάνουν καλά την δουλειά τους και μεταφέρουν την ατμόσφαιρα τις ιστορίας με ευκολία. Οι λεπτομέρειες είναι αρκετά καλές και σε ορισμένα σημεία θα εκπλαγούμε κιόλας ενώ το frame rate παίζει σε άνω του ανεκτού αριθμό. Από την άλλη το tearing δεν λείπει εντελώς αλλά είναι περιορισμένο αρκετά και σε πολύ λίγα σημεία.
http://img824.imageshack.us/img824/8046/badmonsterpapoyo640.jpg
ΗΧΟΣ:
Εδώ δεν μπορούμε να δώσουμε κάτι λιγότερο από άριστα! Υπέροχα μουσικά κομμάτια μας ταξιδεύουν ευχάριστα, τα ηχητικά εφέ έχουν παιδικό στυλ (άλλωστε όλο το παιχνίδι είναι σαν παραμύθι) αλλά δένουν απόλυτα με το game και σε κανένα σημείο δεν μας κάνουν να βαρεθούμε ή να νοιώσουμε πως έχει γίνει κάποιο λάθος στην επιλογή των κομματιών. Βρίσκονται εκεί για να κάνουν ακριβώς αυτό που πρέπει: δίνουν τέμπο στον τίτλο, δίνουν ρυθμό και δημιουργούν συναισθήματα. Απλά άριστα λοιπόν!
OTHER MODES:
Ούτε για αστείο! Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός της ιστορίας και αν το τελειώσετε (και θα χρειαστείτε μόνο 4-6 ώρες) μπορείτε να το ξαναπαίξετε και να βρείτε τα 25 καπέλα που βρίσκονται διάσπαρτα, τα περισσότερα είναι εμφανή αλλά υπάρχουν και μερικά πολύ καλά κρυμμένα.
http://img96.imageshack.us/img96/9316/50215046.jpg
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ:
Σε τέτοιου είδους παιχνίδια πάντα έχω μαζί μου τον καλύτερο κριτή: κάποιο παιδί! Και μόνο από τις ατάκες που έλεγε ο γιος μου όταν παίζαμε το demo μου έδειξαν πως αν και το παιχνίδι έχει βαθύτερες έννοιες, το έχουν κάνει με τέτοιο ευχάριστο τρόπο που μπορεί να παιχτεί από όλους. Είναι μικρό αλλά πλήρες, γεμάτο από συναισθήματα χαρά λύπη σασπένς. Είναι κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ταινία αλλά και τώρα παίζοντας το αυτό ακριβώς αισθανόμαστε: είναι μια ιντεράκτιβ ταινία και μια προσπάθεια του δημιουργού του να μας μεταφέρει (ίσως?) κάποια βιώματα με τέτοιο τρόπο ώστε στο τέλος να νομίζουμε πως τα ζήσαμε εμείς. Τώρα το πόσο θα αγγίξει τον καθένα είναι σχετικό, μήπως όμως αρέσουν σε όλους όλες οι ταινίες το ίδιο?
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
Τα λίγα αρνητικά του δεν μπορούν να του στερήσουν κάτι λιγότερο από …
http://www.ps3forums.gr/portal/images/stories/demo/reviews/scores/rating_5_5.png